της Μαριάννας Τζιαντζή
Την ημέρα της ψήφισης των μέτρων στη Βουλή, ακόμα και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας έλεγε ότι «ο λαός μας πολέμησε κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να μην περάσει η βαρβαρότητα». Κατά διαβολική σύμπτωση, την ίδια ημέρα που ο έλληνας πρωθυπουργός συναντιόταν με τη γερμανίδα καγκελάριο, τα ΜΑΤ του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη» ψέκαζαν με χημικά τον άνθρωπο που το 1941, σε ηλικία 19 ετών, τίμησε με τον πιο λεβέντικο τρόπο αυτά ακριβώς τα μάρμαρα. Ας πουλήσει, λοιπόν, η κυβέρνηση τον Γλέζο στους Γερμανούς ως δείγμα καλής θέλησης.
Την Παρασκευή η βαρβαρότητα πέρασε δύο φορές: την πρώτη με την ψήφιση του πακέτου και, τη δεύτερη, με τον ψεκασμό ενός ήρωα της Αντίστασης. Συμβολικός και ο τόπος (στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη), συμβολικός και ο χρόνος. Ακόμα και αν αυτός που δέχτηκε τη φισουνιά δεν ήταν ένας επώνυμος, αλλά ένας «ανώνυμος» ασπρομάλλης διαδηλωτής, η βαρβαρότητα θα ήταν η ίδια.
Τι θα τον κάνουν οι Γερμανοί τον Γλέζο; Θα μπορούν να τον επιδεικνύουν ως τρόπαιο, ως σύμβολο της νίκης τους και της ταπείνωσης της μικρής, σπάταλης και πονηρής χώρας. Επίσης η παράδοση του Γλέζου θα ήταν μια μορφή πληρωμής «έναντι»: Πάρτε τώρα τον Μανώλη και, αργότερα, συζητάμε για νησιά και Ακρόπολη.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση, με τα νέα μέτρα, έχει ήδη πουλήσει, έχει ήδη παραδώσει στη φτώχεια και στην ανεργία τους νέους που έχουν σήμερα την ίδια περίπου ηλικία που είχαν ο Γλέζος και ο Σάντας όταν σκαρφάλωναν στον Ιερό Βράχο, ακόμα και αν στα χαρτιά της αγοραπωλησίας, δηλαδή στα νέα μέτρα, δεν φαίνεται το πρόσωπο του αγοραστή.
ΠΡΙΝ 07/03/2010
