Μπορεί να κλαίγεται το ελληνικό κεφάλαιο για την κρίση και να προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι «όλοι είμαστε στην ίδια βάρκα», αλλά τελικά για τους πολλούς ισχύει το «σκάσε και κολύμπα» και για την αστική τάξη της χώρας η πρωτιά στη διεθνή ναυτιλία!
Σε ένα δυναμικό κλάδο της παγκόσμιας οικονομίας, οι έλληνες εφοπλιστές ελέγχουν το 15% της παγκόσμιας χωρητικότητας (187,5 εκατ. τόνους), διατηρώντας για μια ακόμα χρονιά την πρωτοκαθεδρία. Μάλιστα, μέσα στο 2010 έχουν επενδύσει για την κατασκευή νέων πλοίων και την αγορά μεταχειρισμένων περίπου 11 δισ. δολάρια. Στη δεύτερη θέση βρίσκονται οι Ιάπωνες (183,2 εκατ. τόνοι), στην τρίτη οι Γερμανοί (104,1 εκατ. τόνοι), στην τέταρτη οι Κινέζοι (101,9 εκατ. τόνοι) και στην πέμπτη θέση οι Νοτιοκορεάτες (44,4 εκατ. τόνοι). Οι... πατριώτες εφοπλιστές έχουν λιγότερο από το ένα τρίτο των πλοίων τους σε ελληνική σημαία (31%), ενώ διεθνώς, πρώτος στις σημαίες ευκαιρίας είναι ο Παναμάς και ακολουθούν Λιβερία και τα νησιά Μάρσαλ.
Παρά την κρίση οι έλληνες εφοπλιστές έχουν προχωρήσει σε πολλές παραγγελίες νέων πλοίων φέτος. Το πρώτο εξάμηνο του 2010 δόθηκαν από τους έλληνες εφοπλιστές 117 νέες παραγγελίες πλοίων, συνολικής αξίας 4,9 δισ. δολαρίων. Οι 77 απ’ αυτές έχουν γίνει σε ναυπηγεία της Νοτίου Κορέας, στην Κίνα έχουν παραγγελθεί 38 πλοία, ενώ στην Ιαπωνία δύο. Στην Ελλάδα; Μα φυσικά κανένα!
Η εποποιία αυτή του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου του δίνει ιδιαίτερη πολιτική δύναμη και δυνατότητα να πιέζει τις εκάστοτε κυβερνήσεις για να περνά τα συμφέροντά του, όπως με το καμποτάζ και τη σκληρή αντιμετώπιση ναυτεργατών - λιμενεργατών. Είναι όμως χτισμένη από την εκμετάλλευση των ελλήνων και ξένων ναυτεργατών, από τις τραπεζικές ενισχύσεις και διευκολύνσεις, από το πολλαπλά προνομιακό και ενισχυτικό καθεστώς (φορολογικό, ασφαλιστικό κ.λπ.) που έχουν διαμορφώσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά και προηγούμενα. Είναι δείγμα του τεράστιου πλούτου που υπάρχει και ανήκει στους εργαζόμενους.
