Ξεχωριστή σημασία έχουν οι φετινές κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ στις 11 Σεπτέμβρη
«…Η ανατροπή του μνημονίου και του προγράμματος σύνθλιψης κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ αποτελεί όχι απλά μονόδρομο, αλλά όρο επιβίωσης για την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους. Η δραματική χειροτέρευση της ζωής δεν θα αφορά μόνο το μισθό και το εισόδημα, αλλά την εκπαίδευση, την υγεία, την ασφάλιση, το περιβάλλον, τα πάντα.»
ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ
Πιστεύω ότι έχουμε κατακτήσει τους πρώτους μεγάλους στόχους που είχαμε θέσει». Τάδε έφη Γιώργος Παπανδρέου κατά τη συνάντησή του την Πέμπτη με τον… ενάρετο διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιώργο Προβόπουλο. Και βέβαια έχουν κατακτήσει μεγάλους στόχους: 12% η καταγεγραμμένη ανεργία, πληθωρισμός 5,5%, ξεθεμελίωμα των εργατικών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Κι ακόμα, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε, φτάνοντας τον Ιούνιο τα 317 δισ. ευρώ (έναντι 310 δισ. τον Μάρτιο), οι εισπράξεις από τον τουρισμό (τη «βαριά βιομηχανία» της χώρας) έπεσαν 15,7% τον Ιούνιο και το ίδιο το ΔΝΤ υπολογίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να δανειστεί στην ερχόμενη πενταετία περίπου όσο είναι το χρέος της (313,4 δισ.), χωρίς φυσικά να το αποπληρώσει. Ειρωνεία; Το 2014 και το 2015 πρέπει να δανειστεί από 71 και 76,5 δισ. (περίπου όσες δανειακές ανάγκες έχει η Ελλάδα και φέτος), γιατί θα πρέπει να ξεπληρώσει τα δανεικά που λαμβάνει τώρα από ΔΝΤ και ΕΕ! Φτάνει κύριε Παπανδρέου, όχι άλλη επιτυχία! Αυτός είναι ο «ενάρετος κύκλος» για τον οποίο μίλησε ο αρχιτραπεζίτης Προβόπουλος; Εκτός εάν μιλά για τα συμφέροντα εκείνων που εκφράζει, των αρπακτικών του χρηματοπιστωτικού τομέα, της αστικής τάξης ντόπιας και ξένης και των πολυεθνικών μονοπωλίων. Αλλά η άλλη Ελλάδα, η Ελλάδα των εργαζομένων και των παραγωγών του πλούτου, βλέπει με βουβή οργή να την κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια της.
Η επίθεση του κεφαλαίου δεν έχει τελειωμό. Την Πέμπτη ο επίτροπος Όλι Ρεν ανακοίνωσε ότι σύμφωνα με τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η κυβέρνηση θα πάρει τη… (δεύτερη) δόση της. Αλλά ξεκαθάρισε ότι απαιτείται η υλοποίηση των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί και ίσως κι επιπλέον, εάν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, η κομισιόν έδωσε στη δημοσιότητα το επικαιροποιημένο μνημόνιο, που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα στις 6 Αυγούστου. Ξαφνιάζει κανείς με το μέγεθος των αντιλαϊκών παρεμβάσεων: άμεση αύξηση των εισιτηρίων στα δημόσια μέσα μεταφοράς, εκτροχιασμός του ΟΣΕ, μεταφορά τουλάχιστον του 30% των προϊόντων (κυρίως τρόφιμα) που έχουν χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ (11%) στον ανώτερο (23%) ή άλλο μέτρο ισοδύναμης απόδοσης (εντός του 2010), νέος αντιασφαλιστικός νόμος (εάν χρειαστεί) μέχρι τον Ιούνιο του 2011, «απελευθέρωση της ενέργειας» φέτος, με αύξηση των τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας, με πρόσβαση των ιδιωτών στο λιγνίτη και σοβαρό βήμα στην ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων! «Η κυβέρνηση θα απονείμει τη διαχείριση των υδάτινων αποθεμάτων σε έναν ανεξάρτητο φορέα», γράφει το μνημόνιο, με σκοπό προφανώς να αποκτήσουν πρόσβαση οι ιδιώτες!
Νομίζετε ότι (μας) τελείωσαν; Ολόκληρο το 2011 περιγράφονται άγρια μέτρα περικοπών, όπως για παράδειγμα περιορισμός των προσλήψεων στο Δημόσιο ακόμα και πέρα από την αναλογία μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις, πάγωμα των συντάξεων, περιορισμός των εξευτελιστικών επιδομάτων ανεργίας(!) για την εξοικονόμηση 500 εκατ. ευρώ, παραπέρα (από τον «Καλλικράτη») αναδιάρθρωση στην Tοπική Aυτοδιοίκηση (για άλλα 500 εκατ. ευρώ), ένταξη και άλλων προϊόντων στον υψηλό ΦΠΑ, ειδικό φόρο και στα μη αλκοολούχα ποτά (νερό, χυμοί κ.λπ.)…
Βασικό συμπέρασμα, η ανατροπή του μνημονίου και του προγράμματος σύνθλιψης κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ αποτελεί όχι απλά μονόδρομο, αλλά όρο επιβίωσης για την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους. Η δραματική χειροτέρευση της ζωής δεν θα αφορά μόνο το μισθό και το εισόδημα, αλλά την εκπαίδευση, την υγεία, την ασφάλιση, το περιβάλλον, τα πάντα. Κυβέρνηση και τρόικα πρέπει να πέσουν, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με μία από τα ίδια. Απαιτείται ένα ταξικά ανασυγκροτημένο, μαζικό πολιτικό εργατικό και λαϊκό κίνημα, που θα αμφισβητήσει και θα συγκρουστεί με τους πυλώνες της κυρίαρχης πολιτικής και τους νόμους του βάρβαρου καπιταλισμού. Γι’ αυτό χρειάζεται μια άλλη Αριστερά.
Η φετινή διαδήλωση στη ΔΕΘ δεν μπορεί να είναι όπως οι άλλες. Είναι η πρώτη ΔΕΘ μετά την επιβολή του μνημονίου. Η 11η Σεπτέμβρη μπορεί να είναι ένα δυναμικό ξεκίνημα του δεύτερου γύρου των αγώνων. Με τη μαζικότητα και τη μαχητικότητά της μπορεί να αναδείξει τη δυναμική του κινήματος, την αισιοδοξία της ανατροπής, να σπάσει τη βιτρίνα του «τα μέτρα περνούν», «οι κοινωνικές αντιδράσεις ελέγχονται», που θα στήσουν το Μαξίμου και τα ΜΜΕ. Πρωτοβάθμια σωματεία και οι συντονισμοί τους, φοιτητικοί σύλλογοι, πρωτοβουλίες εργαζομένων και επιτροπές αγώνα μπορούν να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Να καλέσουν όλα τα σωματεία, όλους τους εργαζόμενους, το λαό και τη νεολαία, που θέλουν να παλέψουν για την απόκρουση της επίθεσης σε αγωνιστική ταξική ενότητα, σε διαχωρισμό όμως από την υποταγμένη ΓΣΕΕ. Δεν πρόκειται για αναπαραγωγή των περσινών, προπέρσινων κλπ. συζητήσεων. Εδώ υπάρχει μια νέα πραγματικότητα. Η ΓΣΕΕ με την υπογραφή της εξευτελιστικής Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης έγινε μέρος του μνημονίου, έγινε ΓΣΕΕ του μνημονίου. Υπερβολή; Να τι γράφει μπροστά - μπροστά το επικαιροποιημένο μνημόνιο: «Δεν υπάρχει κάποια ένδειξη μετακύλισης των υψηλότερων τιμών στους μισθούς, καθώς η εθνική συλλογική σύμβαση που μόλις υπεγράφη συμβάλλει στη συγκράτηση της αύξησης των μισθών και στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας». Ποιες ταξικές εργατικές δυνάμεις, ποια δύναμη της Αριστεράς θα στοιχηθεί πίσω απ’ αυτή τη ΓΣΕΕ;
«Στην Ελλάδα, μόλις τώρα γίνεται ορατό το μέγεθος της κρίσης. Ακόμα και συνετοί οικογενειάρχες απειλούν με εξέγερση», γράφει πρόσφατο ρεπορτάζ, όχι της ιστοσελίδας του Πριν, αλλά του γερμανικού Σπίγκελ. «Στην ελληνική κοινωνία σιγοβράζει ένα μείγμα φόβου, έλλειψης προοπτικών και οργής». Τίτλος του άρθρου; Πρώτα ύφεση, μετά έκρηξη!
