ΝΑΤΑΣΑ ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ
Το πρόσχημα που χρησιμοποιούν οι αλευροβιομήχανοι για να δικαιολογήσουν και να επιβάλουν τις ανατιμήσεις είναι η άνοδος της τιμής του σιταριού στα εξειδικευμένα χρηματιστήρια του Σικάγου και του Λονδίνου. Πιο συγκεκριμένα η τιμή του σιταριού μέχρι και το α’ πεντάμηνο του έτους ήταν 135 ευρώ ο τόνος, για να εκτιναχθεί στη συνέχεια στα 236 ευρώ. Η διεθνής κούρσα της τιμής του σίτου αποδόθηκε στην καταστροφή σημαντικού μέρους της ρώσικης παραγωγής –που είναι η τρίτη χώρα - παραγωγός στον κόσμο–εξαιτίας της ασυνήθιστης ανόδου της θερμοκρασίας και των πυρκαγιών που έπληξαν τη χώρα, αλλά και της συνακόλουθης απόφασης του προέδρου Βλ. Πούτιν να απαγορεύσει την εξαγωγή σιτηρών από τις 15 Αυγούστου έως το τέλος του χρόνου. Βέβαια η άποψη αυτή αποκρύπτει ότι: Η άνοδος στις τιμές του σιταριού ξεκίνησε από τις αρχές Ιούλη, πριν τις πυρκαγιές και την απόφαση του ρώσου προέδρου. Επιπλεόν η ανιούσα στις τιμές των δημητριακών εντάσσεται σε μια γενικευμένη άνοδο στις τιμές των βασικών εμπορευμάτων (π.χ. η τιμή του κακάο τους τελευταίου μήνες έχει αυξηθεί κατά 150%). Τελικά οι αιτίες για το ράλι ανατιμήσεων θα πρέπει να αναζητηθούν στο κερδοσκοπικό γαϊτανάκι που έχει στηθεί, σύμφωνα με το οποίο περίσσια κεφαλαίων διοχετεύεται στα χρηματιστήρια εμπορευμάτων αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο, ωθώντας έτσι τις τιμές στα ύψη και εκατομμύρια ανθρώπους στις φτωχές χώρες στην εξαθλίωση.
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω –τη δεδομένη και διεθνή αύξηση της τιμής του σιταριού, άσχετα με το πώς προκαλείται– θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι οι απαιτήσεις των ελλήνων αλευροβιομηχάνων είναι δικαιολογημένες. Κι όμως αν εξεταστεί καλύτερα η κατάσταση αποδεικνύεται ότι οι ανατιμήσεις είναι τελείως αναιτιολόγητες. Και αυτό γιατί: Πρώτον, άμεση έλλειψη σιτηρών στη χώρα δεν υπάρχει. Όπως υποστηρίζει το υπουργείο Οικονομίας, στα σκληρά σιτηρά (που χρησιμοποιούνται για τυποποιημένα ζυμαρικά) η χώρα είναι αυτάρκης, πραγματοποιώντας και εξαγωγές. Ενώ στα μαλακά σιτηρά, τα άλευρα των οποίων χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ψωμιού, η χώρα παράγει το 40% όσων καταναλώνει και κατά συνέπεια εκτιμάται ότι τα αποθέματα επαρκούν για το άμεσο διάστημα. Άλλωστε ακόμη και τα εισαγόμενα σιτηρά προέρχονται κυρίως από χώρες της ΕΕ, η οποία σύμφωνα με δηλώσεις της Κομισιόν δεν θα υποστεί επιπτώσεις από το ρωσικό εμπάργκο καθώς έχει αυτάρκεια σε σιτηρά.
Για «ικανοποιητική επάρκεια στα αποθέματα σιταριού» έκανε λόγο και ο Κ. Λούλης, πρόεδρος του Συνδέσμου Αλευροβιομηχάνων Ελλάδος, ο οποίος εκπροσωπεί τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κλάδου, που πραγματοποιούν το 73% των συνολικών αλέσεων στη χώρα. Ενώ, δεν δίστασε να αναφέρει ότι «ύποπτα συμφέροντα δημιουργούν αρνητικό κλίμα στην αγορά και τους καταναλωτες», αφήνοντας έτσι να διαφανεί το ρήγμα που υπάρχει στους αλευροβιομήχανους. Τα «καρφιά» του Κ. Λούλη στρέφονται ενάντια στο Συνδέσμο Ελλήνων Αλευροβιομηχάνων, που εκπροσωπώντας μικρότερες επιχειρήσεις του κλάδου, σύστησε στους μύλους αυξήσεις τιμών.
Δεύτερον, το μεγαλύτερο μέρος (70%) της εγχώριας παραγωγής έχει ήδη συγκεντρωθεί από τους αλευροβιομήχανους στα τέλη Ιουνίου - αρχές Ιουλίου. Μάλιστα οι αλευροβιομήχανοι αγόρασαν στις εξευτελιστικές τιμές των 10-12 λεπτών/κιλό (όταν η διεθνής τιμή διαμορφώνονταν στα 16 λεπτά/κιλό). Δηλαδή όπως πέρσι και πρόπερσι. Χωρίς να τους αγγίξει η φετινή διεθνής άνοδος της τιμής των σιτηρών. Αφού λοιπόν αγόρασαν φθηνά πως δικαιολογείται η αύξηση της τιμής των αλεύρων; Αλλά ακόμη και τα αδιάθετα σιτηρά (30%), σύμφωνα με το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, οι έλληνες σιτοπαραγωγοί τα διαπραγματεύονται σε τιμές που δεν υπερβαίνουν τα 17-18 λεπτά.
Τρίτο, οι αλευροβιομήχανοι εκβιάζοντας τους μικρομεσαίους αγρότες με τις φθηνές εισαγωγές, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια, συμπίεζαν σημαντικά τις τιμές του σιταριού, ενώ η τιμή στο αλεύρι παρέμενε σταθερή ή αυξάνονταν. Το αποτέλεσμα ήταν να αποκομίζουν υπερκέρδη, τα οποία επιδιώκουν να αυξήσουν παραπάνω με τις παρούσες ανατιμήσεις. Έτσι γίνεται σαφές ότι οι όποιες ανατιμήσεις είναι κερδοσκοπικού χαρακτήρα, από τις οποίες όφελος θα έχουν μόνο οι αλευροβιομήχανοι και σε καμία περίπτωση οι παραγωγοί. Ενώ τοŸ μάρμαρο τελικά θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι, με τη μετακύλησα των ανατιμήσεων στα είδη πρώτης ανάγκης. Απέναντι σε όλα αυτά το υπουργείο Οικονομίας εμφανίζεται ως αδιάφορος παρατηρητής, καθώς δήλωσε ότιŸ «παρακολουθεί το θέμα».
