Η προηγούμενη είδηση θα μπορούσε να χαροποιήσει τους κάθε λογής ειρηνιστές και να δώσει «ελπίδα» στους βυσματωμένους φαντάρους που υπηρετούν στα σύνορα, μόνο που όπως είναι γνωστό ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες .
«Στόχος του γερμανού υπουργού Αμυνας είναι η δημιουργία ενός επαγγελματικού στρατού» σχολίαζε στην ιστοσελίδα της η Ντόιτσε Βέλε.
«Στην εποχή της επαγγελματικής διαχείρισης των κρίσεων και των ισχυρών επεμβάσεων η υποχρεωτική θητεία είναι απλά ξεπερασμένη» εκτιμά σε έκθεσή του το γερμανικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων Ασφαλείας. Στο ίδιο μήκος κύματος, πρώην Γενικός Επιθωρητής του Στρατού δήλωσε στη Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ ότι «η ανάμειξη της Γερμανίας στο Αφγανιστάν, όπως επίσης και τα άλλα καθήκοντα στο ΝΑΤΟ δεν μπορούν να επιτευχθούν με μια υποχρεωτική θητεία έξι μηνών». «Πρόκειται για μια από τις πιο ριζοσπαστικές αλλαγές στο γερμανικό στρατό από τότε που τελείωσε ο Ψυχρός Πόλεμος» γράφουν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης και προσθέτουν: «Ο στόχος είναι να μετατραπεί ο στρατός σε ένα άκρως επαγγελματικό και ευέλικτο σώμα». Σε απλά ελληνικά το Βερολίνο σχεδιάζει να μετατρέψει τις ένοπλες δυνάμεις του σε μισθοφορικό στρατό, έτοιμο να αναλάβει δράση για τη διασφάλιση όχι μόνο με πολιτικές και οικονομικές πιέσεις των συμφερόντων του νέου Γερμανικού Ράιχ, αλλά και με πολέμους όταν κρίνει ότι αυτό απαιτείται. Η Γερμανία θέσπισε τον πρώτο νόμο της υποχρεωτικής στράτευσης περίπου πριν από 200 χρόνια σε μια κίνηση για να συγκεντρώσει στρατεύματα ώστε να υπερασπιστεί την ελευθερία της κατά την εισβολή του Ναπολέοντα. Σήμερα όμως στην υπερεθνική Ευρώπη η ανάγκη ύπαρξης εθνικών στρατών για τη διαφύλαξη των συνόρων εκλείπει και στη θέση τους οι μεγάλες δυνάμεις προκρίνουν την ίδρυση μισθοφορικών σωμάτων για την προάσπιση των συμφερόντων τους όπου γης.
Τον περασμένο Μάιο, ο τότε πρόεδρος της Γερμανίας, Χορστ Κέλερ, είχε δηλώσει ότι «μια χώρα σαν τη Γερμανία πρέπει να γνωρίζει ότι σε περιπτώσεις ανάγκης είναι απαραίτητη και η στρατιωτική επέμβαση για να διαφυλάξει τα συμφέροντά της, όπως για παράδειγμα τους ελεύθερους δρόμους εμπορίου, για να εμποδίσουμε περιφερειακές αστάθειες που τελικά μειώνουν τις δυνατότητες της Γερμανίας να εξασφαλίζει μέσω του εμπορίου θέσεις εργασίας και εισοδήματα».
Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν σάλο με αποτέλεσμα ο Κέλερ να παραιτηθεί. Όχι φυσικά γι' αυτά που είπε, τα οποία αντανακλούν αυτά που πιστεύει η οικονομική και πολιτική ελίτ της Γερμανίας, αλλά γιατί, τα είπε δημοσίως και μάλλον πρόωρα. Με την παραίτησή του όμως ο Κέλερ αντικειμενικά ενοχοποίησε στη συνείδηση του κόσμου τα όσα είπε και αυτό είναι που έκανε έξαλλο το Βερολίνο. Τώρα όμως ,τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν .
«Η νέα Γερμανία αναδύεται», όπως έγραψε σε βαρυσήμαντο άρθρο της η ναυαρχίδα του γερμανικού Τύπου Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ. Η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ έκανε μάλιστα λόγο για την ανάγκη μιάς «νέας σκέψης». Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν είναι άσχετο και το ρατσιστικό παραλήρημα του στελέχους της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, Τίλο Σαραζίν –που είναι μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος– με την ευκαιρία έκδοσης βιβλίου του με τίτλο Η Γερμανία καταργεί τον εαυτό της. Με δικομματική συναίνεση αναδύεται η «νέα Γερμανία»Ÿ.
0 Τοποθετησεις:
Δημοσίευση σχολίου