Η σύσταση διατυπώθηκε προ ετών από έναν άνθρωπο που έκανε
καριέρα ως διευθυντικό στέλεχος ιδιωτικών καναλιών: «Μην αφήσετε ποτέ τα
γεγονότα να σας χαλάσουν μια ωραία ιστορία»! Παρά τη χρονική απόσταση, κάθε
φορά που τη θυμάμαι μου προκαλεί την ίδια ανατριχίλα, όχι τόσο για τον κυνισμό
των χειραγωγών που αποκαλύπτει, όσο για την ευπιστία των χειραγωγούμενων που
υπονοεί.
Τούτες τις μέρες καλούμαστε να αναμετρηθούμε με μια άλλου
είδους «ωραία ιστορία», που δεν κατασκευάστηκε από τα κέντρα των κυρίαρχων,
αλλά από την αγωνία, την ελπίδα και την αδημονία για λύτρωση των
κυριαρχούμενων: Στις 17 Ιουνίου ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζει κυβέρνηση, στις 18 καταργεί το
Mνημόνιο, οι Ευρωπαίοι γκρινιάζουν, αλλά το καταπίνουν γιατί δεν μπορούν να
κάνουν αλλιώς κι αρχίζει η σταδιακή ανόρθωση της Ελλάδας, με την Αριστερά
επιτέλους, για πρώτη φορά στην ιστορία της, δικαιωμένη και νικηφόρα. Όποιοι εξ αριστερών
τιμητές επικαλούνται υπαρκτά μεν, αλλά δευτερεύοντα «γεγονότα», υποβαθμίζοντας
τον ιστορικό χαρακτήρα αυτής της μάχης, επωμίζονται βαριά ευθύνη απέναντι στον
λαό, καθώς ρισκάρουν την ήττα της Αριστεράς για χάρη της κομματικής τους
καταγραφής και επιβίωσης.
του Πέτρου Παπακωνσταντίνου