ΣΥΛΒΙΑ ΚΟΙΛΑΚΟΥ, μέλος ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΑΜΟΥΛΗ
– Το «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» που αποφάσισε πρόσφατα η ΕΕ θα σημάνει ένα νέο ανελέητο γύρο αντεργατικής επίθεσης. Με τη σημερινή κατάσταση στο εργατικό κίνημα υπάρχουν δυνατότητες ανατροπής αυτής της προοπτικής;
– Είναι γεγονός ότι η εργατική τάξη και η νεολαία δέχτηκαν ένα καίριο πλήγμα στις κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους. Το εργατικό κίνημα, δεν έχει κατορθώσει να αποκρούσει αυτή την αντιδραστική ανατροπή, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση και η κυρίαρχη πολιτική έχει απονομιμοποιηθεί από την εργατική πλειοψηφία.
Ωστόσο, οι μεγάλες πανεργατικές απεργίες, οι μικροί και μεγάλοι αγώνες σηματοδοτούν τη δυνατότητα ανατροπής της επίθεσης. Στα διόδια, στην Κερατέα και σε αρκετούς χώρους δουλειάς διαμορφώνεται ένα νέο πνεύμα απειθαρχίας, ρήξης και αλληλεγγύης. Σε κλάδους (συγκοινωνίες, υγεία κ.λπ.) συντελούνται αγωνιστικές διεργασίες, όπου η οργή των εργαζομένων αναζητά δρόμους αγωνιστικής και πολιτικής έκφρασης, ξεπερνώντας τη γραφειοκρατία. Ένα όλο και διευρυνόμενο τμήμα εργαζόμενων στο «σκληρό» ιδιωτικό τομέα της εργοδοτικής ασυδοσίας, ανιχνεύει δρόμους αντίστασης. Εμφανίζονται εμβρυακές πρωτοβουλίες βάσης που υπερβαίνουν τα όρια της συναίνεσης. Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι υπάρχει αναζήτηση από όλο και πλατύτερα τμήματα των εργαζόμενων, ενός άλλου δρόμου, ταξικής ανασυγκρότησης του κινήματος και νικηφόρας ανατροπής της επίθεσης.
– Ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων, ποιους στόχους και σχέδιο προτείνει στα σωματεία και την εργατική βάση για την ανατροπή της επίθεσης;
– Θέτει τον πολιτικό στόχο της ανατροπής του κοινωνικού και πολιτικού σφαγείου της κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ και του κεφαλαίου, του Μνημονίου, μαζί με στόχους όπως παύση πληρωμών, διαγραφή του χρέους σε ρήξη με την ΕΕ, εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων. Παλεύει για στόχους βελτίωσης της θέσης των εργαζόμενων, για αυξήσεις στους μισθούς, λιγότερη δουλειά, αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου.
Το επόμενο διάστημα επιδιώκει να βρεθεί σε συντονισμένο αγώνα με κάθε σωματείο που θέλει να αντισταθεί στην επίθεση, καθώς και με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια: τους κατοίκους της Κερατέας, τους αγωνιστές των κινημάτων ενάντια στα διόδια και στις αυξήσεις των εισιτηρίων κ.ά. Επιδιώκει το μετασχηματισμό των κλαδικών αγώνων σε μαζικό αγώνα διαρκείας, με τον αποφασιστικό έλεγχο των εργαζομένων.
Θέλει να συμβάλει στην εκπόνηση ενός σχεδίου για την κλιμάκωση των αγώνων. Με άμεση απεργιακή κλιμάκωση, και με μορφές πάλης που θα αναδεικνύουν μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, ρήξη με την αστική - εργοδοτική νομιμότητα, μη εφαρμογή των νόμων. Εξάλλου η επιμονή του κόσμου να παραμείνει στην Πλατεία Συντάγματος στην τελευταία απεργία, αποδεικνύει τη διάθεση για έμπρακτη αμφισβήτηση των ζωνών νομιμότητας.
– Στην τελευταία συνεδρίαση της ΓΣΕΕ ακούσαμε τον πρόεδρό της να χαρακτηρίζει θετικές τις εξελίξεις στην ευρωσύνοδο, ενώ εξήγγειλε στο αδιόρατο μέλλον νέα 24ωρη απεργία, αφού…ανακοινωθούν νέα αντεργατικά μέτρα. Τελικά, αυτό το σχέδιο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας μήπως λειτουργεί ως βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής οργής;
– Με τη δήλωσή του αυτή ο Γ. Παναγόπουλος επιβεβαιώνει ακόμα μια φορά πως ο συνδικαλισμός τύπου ΓΣΕΕ αποτελεί στυλοβάτη της αντεργατικής λαίλαπας και υπονομευτή των αγώνων, πως μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε μηχανισμό χειραγώγησης της εργατικής τάξης, ταυτίζεται με τη σκληρή αντεργατική πολιτική και όχι απλώς με την ανεπαρκή αντίσταση, όπως παλιότερα. Παράλληλα η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ, ομοσπονδιών, σκορπά την απογοήτευση και επιδιώκει την απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών της εργατικής βάσης. Άλλοτε με γραμμή «αγωνιστικού ξεφουσκώματος» των αγώνων, άλλοτε με απευθείας ξεπούλημα των απεργιακών κινητοποιήσεων κλάδων που βρίσκονται σε αγώνες, αλλά και με τη μόνιμη προσπάθεια αποσυντονισμού των αγωνιζόμενων κλάδων.
– Στις τελευταίες πανεργατικές απεργίες είδαμε πολλά πρωτοβάθμια σωματεία και ομοσπονδίες, να γυρίζουν την πλάτη στη ΓΣΕΕ και να πλαισιώνουν το «μπλοκ του Μουσείου». Μπορούν να στρατευτούν περισσότερα σωματεία σε μια ανεξάρτητη ταξική γραμμή ανατροπής και ο Συντονισμός να αποτελέσει ένα μαζικό κέντρο αγώνα;
– Αυτή η διαπίστωση επιβεβαιώνει ότι ο Συντονισμός μπορεί να αποτελέσει, ένα ριζοσπαστικό πανεργατικό πόλο που θα συμβάλει στον αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης. Λειτουργεί ελκτικά για νέα σωματεία και νέες δυνάμεις του αγώνα, που αντιλαμβάνονται ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία απονομομιμοποιείται σε όλο και περισσότερες εργατικές συνειδήσεις. Και αυτό σημαίνει νέα καθήκοντα και πολύ αυξημένες ευθύνες του Συντονισμού στο άμεσο μέλλον.
Επομένως, είναι αναγκαίο και εφικτό, ο Συντονισμός να αποτελέσει κέντρο συσπείρωσης ευρύτερων σωματείων, επιτροπών αγώνα, επιτροπών ανέργων κ.λπ. Πρέπει πιο αποφασιστικά να απαιτήσει τη μαζική αποδέσμευση σωματείων από το σχέδιο των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Να επιδιώξει να περιλάβει όλα τα σωματεία που κινούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση. Να απευθύνει κάλεσμα σε όλα τα σωματεία, και σε αυτά του ΠΑΜΕ. Να επεξεργαστεί ένα σχέδιο πανεργατικού αγώνα διαρκείας, με δυναμικές μορφές απειθαρχίας εντός και εκτός των χώρων δουλειάς, το οποίο δεν θα ακολουθεί μόνο τους σταθμούς που ορίζουν οι ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.
– Υπάρχει δυσκολία στις ανεξάρτητες ταξικές δυνάμεις να οργανώσουν αυτοτελείς αγωνιστικούς σταθμούς που να υπερβαίνουν το ημερολόγιο εκτονώσεων των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ;
– Είναι προφανής η αδυναμία να ενωθούν και να συντονιστούν όλα τα αγωνιστικά τμήματα, να μπουν στην πάλη και άλλοι χώροι του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, και να δημιουργηθούν απεργιακά γεγονότα πέρα από την ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Όμως δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη για τη δυνατότητα «από τα πάνω» αλλαγών στη δράση των ηγεσιών αυτών, όπως και για το ρόλο της ΠΑΣΚΕ. Οι ανεξάρτητες ταξικές δυνάμεις πρέπει να θέσουν εδώ και τώρα θέμα της οργάνωσης του αγώνα. Το κενό που αφήνει η πιο χρεοκοπημένη γραφειοκρατία που γνώρισε ποτέ το εργατικό κίνημα, πρέπει να καλυφτεί γρήγορα και αποτελεσματικά από τον ενωτικό ταξικό πόλο της εργατικής βάσης, των πρωτοβάθμιων σωματείων, των επιτροπών αγώνα και των συνελεύσεων.
