Ο Θοδωρος Πάγκαλος όπως και κάθε άνθρωπος που έχει εξουσία δεν είναι γραφικός. Ούτε ο Χίτλερ ήταν γραφικός όταν είχε υπό το ζυγό του σχεδόν όλη την Ευρώπη, ούτε ο Παπαδόπουλος όσο είχε τη στήριξη της αστικής τάξης και των ΗΠΑ, ούτε ο δικτάτορας Θ. Πάγκαλος –παππούς του σημερινού πολιτικού– όταν παρέπεμπε σε στρατοδικείο όσους στρέφονταν εναντίον της εξουσίας του, ακόμα και δημοσιογράφους του Ριζοσπάστη, της Καθημερινής και της Εστίας.
Μετά από 86 χρόνια ο 73χρονος εγγονός του δικτάτορα απειλεί ξανά δημοσιογράφους ότι «θα πάνε φυλακή» αν δεν αποκαλύψουν τις πηγές τους για την κομματική ταυτότητα ενός από αυτούς που του πέταξαν γιαούρτι στο περιστατικό στα Καλύβια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗΣ
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Μνημονίου χρησιμοποιώντας μια ακραία δεξιά εμφυλιοπολεμική φρασεολογία επιδίδεται τις τελευταίες εβδομάδες σε μια συντονισμένη πολεμική εναντίον του μαζικού κινήματος, κάθε πολίτη που αντιστέκεται και όλης της Αριστεράς, με ιδιαίτερη εμμονή απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ.
Η επιχειρηματολογία του Θ. Πάγκαλου και των επιχειρηματικών και πολιτικών «φίλων» του απέναντι στην Αριστερά δεν αποτελεί κάτι νέο, αφού προέρχεται σχεδόν αυτούσια από το νεοναζιστικό ιδεολογικό οπλοστάσιο της Χρυσής Αυγής και άλλων ακραίων φορέων του παρακράτους, με τη διαφορά ότι η ακροδεξιά προπαγάνδα δείχνει να αποτελεί πλέον επίσημη κυβερνητική θέση. Χαρακτηριστική είναι η πλήρης κάλυψη που πρόσφερε στις γκεμπελικές επιθέσεις ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, ο οποίος υιοθετώντας τη παγκαλική λογική κάλεσε το Συνασπισμό προκαταβολικά να καταδικάσει εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που τυχόν γίνουν στην παρέλαση της 25ης Μάρτη!
Ο Θ. Πάγκαλος εκφράζει ωστόσο όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά το συνολικό σύστημα εξουσίας του επιχειρηματικού υπερκράτους και το φόβο του μπροστά στις ισχυρές τάσεις αμφισβήτησης και σε μια ενδεχόμενη έκρηξη της εργατικής αντίστασης και του ανερχόμενου ρεύματος ανυπακοής. Όπως καταλήγει και στην ανακοίνωση του ο Θ. Πάγκαλος μέγιστο ζητούμενο σήμερα είναι να αντέξει ο κοινοβουλευτισμός και το πολιτικό σύστημα.
Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ότι ο Θ. Πάγκαλος παίζει το ρόλο του «κακού μπάτσου», ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου τόνισε μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο ότι «δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να μας κλείσει στα γραφεία μας» παραδεχόμενος ουσιαστικά ότι οι τελευταίες κινήσεις του αντιπροέδρου του αποτελούν μέρος συγκεκριμένου κυβερνητικού σχεδίου εναντίον του μαζικού κινήματος.
Σε αυτό το πλαίσιο ο Θ. Πάγκαλος έφτασε στο σημείο να ξεστομίσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει Αλβανούς για να του επιτίθενται! Ακόμα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης υποστήριξε ότι με όσα λέει ο Α. Τσίπρας «οδηγεί στη δολοφονία μου» και πως είναι υπεύθυνος για οποιαδήποτε πράξη γίνει εναντίον του. Η εμμονή του Θ. Πάγκαλου ξεπερνά κάθε έννοια πολιτικής αθλιότητας καθώς χρεώνει στη συμμαχία της Βαλτετσίου εκτός των άλλων ακόμα και τον εμπρησμό της Marfin, συσχετίζοντας τη δολοφονική ενέργεια και την επίθεση στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ με τις διαμαρτυρίες εναντίον του στο Παρίσι τον περασμένο μήνα.
Ο Αλέξης Τσίπρας σχολιάζοντας τον Γ. Πεταλωτή καταδικάζει την πολιτική σκευωρία και προβοκάτσια που έχει επιλέξει η κυβέρνηση «εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, εις βάρος της Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος». Υποστηρίζει ότι ο ΣΥΝ δεν είναι ούτε ο αδύναμος κρίκος της πολιτικής ζωής, ούτε οι πανταχού παρόντες και εντάσσει την κυβερνητική επίθεση στην προσπάθεια αποτροπής της «συνάντησης της λαϊκής δυσαρέσκειας με την εναλλακτική ρεαλιστική πρόταση της Αριστεράς». Η πραγματικότητα είναι ότι δεν φοβούνται τόσο την εναλλακτική πρόταση εξουσίας του ΣΥΝ όσο το λαϊκό μέτωπο ανυπακοής και το μαζικό κίνημα –για «διεξαγωγή αντάρτικου εναντίον του κράτους» έκανε λόγο ο Πάγκαλος– το οποίο επιχειρούν ιδιαίτερα άκομψα, λαθεμένα και απελπισμένα να ταυτίσουν με τον έναν από τους δύο πυλώνες της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, και μάλιστα με την –με μια έννοια– πιο αντιφατική, θεσμική και ακίνδυνη εκδοχή της, εξυπηρετώντας με αυτόν τον τρόπο πολλαπλές σκοπιμότητες.
Ο ίδιος Θ. Πάγκαλος παρά το γεγονός ότι επικοινωνιακά αποτελεί το πιο μισητό και φθαρμένο πρόσωπο του καθεστώτος ΠΑΣΟΚ αποτελεί διαχρονική επιλογή του κυρίαρχου συστήματος εξουσίας μέσα και υπεράνω της κυβέρνησης στο ρόλο του άτυπου υπουργού Προπαγάνδας και τοποτηρητή των διαπλεκομένων συμφερόντων από τη σκοπιά υπεράσπισης των μακροχρόνιων συμφερόντων τους.
Ο διορισμός του 73χρονου Θ. Πάγκαλου στη νέα θέση του αντιπρόεδρου και συντονιστή της κυβέρνησης του Μνημονίου αποτέλεσε τη «λευκή σημαία» του Γ. Παπανδρέου απέναντι στα εκδοτικά συγκροτήματα μετά την πρόσκαιρη διατάραξη των σχέσεων των δύο πλευρών στην εσωκομματική σύγκρουση για τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο παρά τις προνομιακές σχέσεις του αντιπροέδρου με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, το «αλεξικέραυνο» του συστήματος όπως παραδέχονται και οι ίδιοι, έχει εξαντλήσει πλέον τα όρια της χρησιμότητας του.
