του Δημήτρη Τζιαντζή
Σε ένα έυφλεκτο πολιτικό τοπίο θα πραγματοποιηθεί σήμερα Κυριακή η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στην Εθνική Συνδιάσκεψη της Νέας Δημοκρατίας στο ΣΕΦ. Ωστόσο δεν αναμένονται μεγάλες εκπλήξεις παρόλο το γενικό κλίμα ανησυχίας που επικρατεί όσον αφορά ενδεχόμενες αστάθμητες εξελίξεις. Προς το παρόν τα όρια της συναίνεσης της Νέας Δημοκρατίας στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ έχουν προδιαγραφεί σε ένα βαθμό, όπως και η γραμμή υπεράσπισης του Κώστα Καραμανλή προσωπικά: «Εγώ δεν πουλάω τον Καραμανλή», τόνισε ο Α. Σαμαράς. Απέναντι στην εσωκομματική αμφισβήτηση, ο Αντώνης Σαμαράς αναμένεται να κάνει μια «έσχατη» ίσως προσπάθεια ενότητας, την ίδια ώρα που η Ντόρα Μπακογιάννη δηλώνει ότι «αισθάνεται ανεπιθύμητη» στη ΝΔ και αφήνει ανοικτά όλα τα σενάρια μελλοντικών συγκρούσεων.
Οι σχέσεις των δύο πλευρών δοκιμάστηκαν και στην εκλογή γραμματέα της ΚΟ της ΝΔ, όπου η πλευρά τής Ντόρας Μπακογιάννη διά του βουλευτή Κιλτίδη απαίτησε να στηθεί κάλπη γιά την εκλογήη παρά τό γεγονός ότι ο βουλευτής Τασούλας ήταν ο μοναδικός υποψήφιος.
Η γενικότερη ρήξη κυβέρνησης και Νέας Δημοκρατίας γύρω από το θέμα της σύστασης εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία, δεν σημαίνει βέβαια και το αυτόματο τέλος της πολιτικής συναίνεσης στην οικονομική πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο η πολυεπίπεδη και απρόβλεπτη εξέλιξη της κρίσης εσωτερικά και σε διεθνές επίπεδο διαμορφώνει το έδαφος όξυνσης των αντιθέσεων της ολιγαρχίας και του πολιτικού προσωπικού γύρω από κρίσιμες επιλογές της λεγόμενης εθνικής στρατηγικής. Ο εκπρόσωπος του κόμματος Π. Παναγιωτόπουλος μετά τη συνάντηση Σαμαρά - Παπανδρέου δήλωσε ότι όσον αφορά στη συναίνεση στις κεντρικές κυβερνητικές επιλογές «δέν έχει αλλάξει η στάση της ΝΔ, απλά όταν στραβώνει η πορεία που ακολουθεί ο πρωθυπουργός, τότε είναι εθνικό καθήκον η άσκηση κριτικής». To σλόγκαν «συναίνεση δεν σημαίνει λευκή επιταγή», δεν αποτελεί μόνο πρόσχημα αλλά δείχνει την κατεύθυνση της αντιπολιτευτικής τακτικής καθώς η μεσοπρόθεσμη κυβερνητική προοπτική της ΝΔ επιβάλει ένα βαθμό αυτονόμησης. Από την άλλη μεριά η δημοσκοπική ψαλίδα μεγαλώνει αντί να κλείνει και η Νέα Δημοκρατία της συναίνεσης φαίνεται να βουλιάζει με βάση κυρίως τη δική της αμήχανη και ακαταστάλακτη στρατηγική. Ο Δ. Αβραμόπουλος, στο πλαίσιο της προσωπικής του επιδίωξης να διεκδικήσει θέση συναρχηγού, υποστηρίζει ότι «η κυβέρνηση, παρόλο που αρχικά ανταποκρίθηκε στην έκκληση της ΝΔ για συναίνεση, τώρα οδηγεί την κοινωνία στο δρόμο της διαίρεσης και του διχασμού». Ο Α. Σαμαράς προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην προώθηση μιας αυτοτελούς πολιτικής και στις πιέσεις της πλειονότητας του επιχειρηματικού κόσμου και μεγάλου μέρους του στελεχικού δυναμικού του κόμματός του που στηρίζουν την ΠΑΣΟΚική ηγεμονία. Προχωρεί σε δειλές ακόμα απόπειρες να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις και τις ανακατατάξεις στο μεγάλο κεφάλαιο ώστε να διεκδικήσει τη δυνατότητα διαφοροποιήσεων που ίσως κριθούν απαραίτητες με βάση τις εξελίξεις.
Ο Σαμαράς «σκληραίνει» τη στάση του απέναντι στους εργαζόμενους ζητώντας άμεση εφαρμογή του συνόλου των μέτρων που απαιτούν οι Βρυξέλλες: «Προτιμότερο είναι η ίδια η κυβέρνηση από μόνη της να πάρει μια σειρά μέτρων πριν της επιβληθούν χειρότερα από τις Βρυξέλλες». Από την άλλη μεριά διακηρύσσει και μέσω του Γ. Μανώλη την αλληλεγγύη του στη ΓΣΕΕ και προχωρεί σε δηλώσεις λαϊκής κατανάλωσης και όχι μόνο του τύπου «δεν συναινούμε σε πολιτικές που φέρνουν κοινωνικές εκρήξεις».
Η Νέα Δημοκρατία την Πέμπτη ανακοίνωσε 23 άμεσα μέτρα «τόνωσης της ανταγωνιστικότητας και ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας». Πρόκειται στην πλειονότητά τους για πάγια αιτήματα των διάφορων επιχειρηματικών - βιομηχανικών φορέων και των εμπορικών συλλόγων. Η Νέα Δημοκρατία διευκρινίζει ότι υποστηρίζει το πάγωμα των μισθών, αλλά όχι την επιβάρυνση της ακίνητης περιουσίας ή την αύξηση της φορολογίας των καυσίμων. Τα προτεινόμενα μέτρα πορεί να χαρακτηρίζονται ως «μηδενικού ή ελάχιστου» δημοσιονομικού κόστους, αλλά οπωσδήποτε έχουν υψηλό κοινωνικό κόστος για τα λαϊκά στρώματα. Τα περισσότερα μέτρα κινούνται στην κατεύθυνση της κατασκευής έργων μέσω της προώθησης της συνεργασίας ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, όπου το Δημόσιο παραχωρεί όσους δρόμους και χώρους πρασίνου έχουν απομείνει για να τους εκμεταλλευτεί το ιδιωτικό κεφάλαιο. Τα «αυτοχρηματοδοτούμενα έργα», σύμφωνα με τις προτάσεις της ΝΔ, θα πραγματοποιούνται με ιδιωτικά κεφάλαια έναντι παραχώρησης δικαιωμάτων χρήσης μετά την περαίωσή τους.
