Tρώγοντας ανοίγει η όρεξη, λέει η λαϊκή παροιμία και αυτό επιβεβαιώνεται με τον πιο δραματικό τρόπο στην περίπτωση της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της ΕΕ που κάθε μέρα που περνά απεργάζονται και νέα σενάρια τρόμου για τον κόσμο της εργασίας.
του Δημήτρη Σταμούλη
Οι συζητήσεις των καρεκλοκένταυρων των Βρυξελλών και του ΔΝΤ με τους εγχώριους πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου για νέο... αίμα εργαζομένων, δίνουν και παίρνουν, τα σενάρια νέων σαρωτικών μέτρων τεστάρουν τις κοινωνικές αντιδράσεις και οι εργαζόμενοι οργισμένοι συνειδητοποιούν ότι πλέον το «πάρτι» με τα δικαιώματά τους δεν έχει τελειωμό. Ο 14ος μισθός, η απελευθέρωση των απολύσεων, η γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης, οι μηδενικές αυξήσεις και οι περικοπές ή κατάργηση επιδομάτων, αλλά και η νέα φοροκαταιγίδα με ΦΠΑ 21%, δημιουργούν ένα εφιαλτικό σκηνικό για τους εργαζόμενους.
Βέβαια, η κυβέρνηση δεν θα κάνει περίπατο και το ξέρει. Κάθε μέρα σχεδόν το Σύνταγμα παραλύει από μαζικές κινητοποιήσεις διαφόρων τμημάτων εργαζομένων, όπως απεργοί του υπουργείου Οικονομικών, απολυμένοι της Ολυμπιακής, οδηγοί ταξί κ.ά., δείχνοντας μια διευρυμένη διάθεση αγωνιστικής αντίδρασης, αλλά και τις δυνατότητες για μια γενικευμένη εργατική αντιπαράθεση.
Η πανεργατική απεργία της ερχόμενης Τετάρτης αποκτά ένα κρίσιμο χαρακτήρα. Εάν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι απεργήσουν σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, εάν γίνουν ογκώδεις διαδηλώσεις και το εργατικό κίνημα εισβάλλει ορμητικά στο προσκήνιο σπάζοντας το σινιέ σκηνικό των κουστουμαρισμένων τεχνοκρατών, τότε το κλίμα θα αλλάξει ριζικά. Βέβαια, ένα σημαντικό κομμάτι εργαζόμενων με διάθεση να αντιδράσει στην ολοκληρωτική επίθεση αντιλαμβάνεται ότι με τις σημερινές συνθήκες που επικρατούν στο συνδικαλιστικό κίνημα, ο αντίπαλος έχει σημαντικό προβάδισμα. Η χρεοκοπία της αστικοποιημένης γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ είναι τόσο έκδηλη που διαμορφώνει ένα εκρηκτικό τοπίο. Από τη μια βαραίνει στη συνείδηση του κόσμου η σημερινή αδυναμία των συνδικάτων, από την άλλη όμως γεννά και τους όρους για την υπέρβαση του κατεστημένου συνδικαλισμού της ήττας και της συνδιαλλαγής, ώστε να βγει με πιο αποφασιστικό τρόπο το ανεξάρτητο μαχόμενο εργατικό κίνημα, οι διάφορες ανά την Ελλάδα προσπάθειες εργατικού συντονισμού παρά και ενάντια στις ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, που είτε τάσσονται ανοιχτά κατά των αγώνων είτε επιχειρούν να τους εκτονώσουν με 24ωρες απεργίες - τουφεκιές στον αέρα.
Η ΓΣΕΕ επιχειρεί μέσα σε αυτό το πλαίσιο της πρωτοφανούς αντεργατικής λαίλαπας να ψελλίσει κάτι, ώστε να γλιτώσει τις… πέτρες. «Αιτία πολέμου» χαρακτήρισε ο πρόεδρός της, Γ. Παναγόπουλος, το ενδεχόμενο περικοπής του 14ου μισθού. Ένας «πόλεμος» όμως που θέλει να κάνει με άσφαιρα πυρά. Διότι στις 10/2 η ΓΣΕΕ έλαμψε διά της απεργοσπασίας της. Αλλά και διότι το πλαίσιο της απεργίας στις 24/2… χαϊδεύει στην πλάτη την κυβέρνηση, αφού απουσιάζει οποιαδήποτε καταγγελτική αναφορά για την πολιτική και τα μέτρα της. «Οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους πάνω από τις αγορές και τα κέρδη», λέει γενικά και αόριστα, καλώντας την κυβέρνηση να μην κάνει… πολιτική της τα «θέλω» και τις απαιτήσεις των αγορών». Ο αθέατος αντίπαλος είναι οι… «αγορές», οι «κερδοσκόποι» και κάποιοι «νεοφιλελεύθεροι μάγοι» και όχι το κεφάλαιο και η κυβέρνηση. Ονειρεύεται «η ΕΕ να είναι ένωση πολιτών», φαντασιώνεται έναν «εποπτικό, ρυθμιστικό ρόλο του κράτους». «Διεκδικεί» ενίσχυση των επενδύσεων και της ανάπτυξης, προφανώς σαν κι αυτή που παρέχει δισ. μέσω φοροαπαλλαγών, επιδοτήσεων κ.ά. Μπροστά στην επέλαση της κυβέρνησης αντιπαραβάλει το φόρο… Τόμπιν και μιλάει για… τροποποίηση κι όχι ανατροπή του Προγράμματος Σταθερότητας.
Ένα διαφορετικό πλαίσιο δράσης και μια άλλη λογική για την κλιμάκωση του αγώνα προσπαθούν να διαμορφώσουν μια σειρά πρωτοβάθμια σωματεία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με πρωταγωνιστικό ρόλο των αγωνιστών των Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων και εργατικών σχημάτων. Μετά από το συντονισμό στην Αθήνα περίπου 35 σωματείων στην απεργία της 10/2, την Παρασκευή πραγματοποιήθηκε νέα συνάντηση σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που κινούνται σε μια ανεξάρτητη ταξική αγωνιστική κατεύθυνση. Μετά από γόνιμη συζήτηση όπου μεταφέρθηκαν εμπειρίες από τους χώρους εργασίας, αποφασίστηκε η κοινή συγκέντρωσή τους στο χώρο του Μουσείου στις 10 π.μ., η έκδοση ενός αυτοκόλλητου του συντονιστικού σωματείων, απεργιακές εξορμήσεις στο λιμάνι, τη ΜΕΤΚΑ και τις εκδόσεις Άγρα, που πρόσφατα απέλυσαν συνδικαλιστές, καθώς και η διοργάνωση ενός μεγάλου εργατικού απογευματινού συλλαλητηρίου το Μάρτιο κατά την ημέρα έλευσης των επιτηρητών της ΕΕ. Ο εργατικός συντονισμός στη Θεσσαλονίκη με σωματεία από δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, διοργάνωσε νέα διαδήλωση με τη συμμετοχή περίπου 400 εργαζόμενων.
Παράλληλα, αναπτύσσονται διεργασίες και σε επίπεδο ομοσπονδιών που κινούνται σε μια αγωνιστική κατεύθυνση, όπως η ΟΕΝΓΕ, η οποία καλεί άλλες ομοσπονδίες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε πανεργατικό αγώνα διαρκείας ακόμα και με τη μορφή παρατεταμένης απεργίας μέσα στον Μάρτιο. Σε ανάλογη κατεύθυνση κινείται και η ΠΟΕ-ΟΤΑ, η οποία οργανώνει σύσκεψη ομοσπονδιών του δημόσιου τομέα με θέμα τη συντονισμένη απεργιακή κλιμάκωση σε διακλαδικό επίπεδο.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι όχι μόνο η σκληρή προσπάθεια στους χώρους εργασίας για την επιτυχία της απεργίας, αλλά η προοπτική του αγώνα, η συγκρότηση της ανεξάρτητης δράσης των σωματείων και κλάδων που θέλουν να υπερβούν τον υποταγμένο κυβερνητικό συνδικαλισμό. Διότι αυτή το συμπαγές ταξικό μέτωπο κυβέρνησης, εργοδοσίας, ΕΕ, ΔΝΤ δεν σπάει παρά μόνο με ένα μάχιμο πολιτικό πρόγραμμα πάλη κατά του Προγράμματος Σταθερότητας, με πολιτικό απεργιακό μαζικό κίνημα, με προβολή ακόμα πιο έντονα του αιτήματος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και αποδέσμευσης από την ΕΕ του κεφαλαίου.
