Το διήμερο 10-11 Φλεβάρη του 1990, το μεγάλο αμφιθέατρο της φοιτητικής εστίας στου Ζωγράφου, εκεί που γίνονταν τα πανσπουδαστικά συνέδρια, είχε γεμίσει από κόσμο. Έκανε πολύ κρύο, αλλά η μεγάλη αίθουσα είχε τη θέρμη εκατοντάδων νέων ανθρώπων, που έπαιρναν μέρος στην πρώτη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Νέου Αριστερού Ρεύματος. Οι αγωνιστές που δημιούργησαν το Ρεύμα προέρχονται από δύο βασικές κοίτες: από την ανταρσία της ΚΝΕ ενάντια στην υποταγή και το συμβιβασμό της επίσημης Αριστεράς και του ΚΚΕ (όπως εκφράστηκε και με τις κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα) και από ένα αριστερό δυναμικό του ΚΚΕ, κυρίως προερχόμενο από το ριζοσπαστικό κομμάτι της γενιάς του Πολυτεχνείου, αλλά και τους πρωτοπόρους εργατικούς αγώνες της μεταπολίτευσης. Δίπλα τους συμπαρατάχθηκε και ένα μικρότερο τμήμα από αγωνιστές της αριστερής διαφωνίας και της επαναστατικής αναζήτησης.
Επιμέλεια: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ
Ήδη από το Σεπτέμβριο του 1989, ο γραμματέας της ΚΝΕ Γ. Γράψας (με το περήφανο «φυσικά και δεν θα υπακούσω») και η πλειοψηφία του ΚΣ και των μελών της ΚΝΕ είχαν απορρίψει την επέμβαση του Περισσού για δεξιά συμμόρφωση, ενώ στις 17 Δεκέμβρη ’89 είχε πραγματοποιηθεί πλατιά πανελλαδική συνάντηση στελεχών της ΚΝΕ και του ΚΚΕ που είχαν αποχωρήσει, όπου συζητήθηκαν οι πρώτες θέσεις ενός νέου εγχειρήματος και η διοργάνωση πλατιού διαλόγου και διαδικασιών συγκρότησης του νέου φορέα. Στις 18 Ιανουαρίου 1990 κυκλοφορεί η «Πρόταση διαλόγου: Για μια νέα προοπτική της Αριστεράς στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’90», η οποία αποτελεί τη βάση για συζήτηση μπροστά σε μια πανελλαδική συνδιάσκεψη. Στις διαδικασίες αυτές καταλήχθηκε και το όνομα του εγχειρήματος, το οποίο εξέφραζε την ανάγκη της τομής και του νέου, αλλά ταυτόχρονα και τα όρια, καθώς και τις αντιφάσεις του δυναμικού που είχε συσπειρωθεί και που προσπαθούσε να αντεπιτεθεί σε μια εποχή κατάρρευσης του κομμουνιστικού, επαναστατικού και εργατικού κινήματος.
Στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Νέου Αριστερού Ρεύματος, με τη συμμετοχή 413 αντιπροσώπων από όλη τη χώρα, γίνονται θυελλώδεις συζητήσεις σχεδόν για όλες τις ανοικτές πληγές της Αριστεράς, αλλά οι πρώτες πολιτικές αποφάσεις του ρεύματος ψηφίζονται με ευρεία πλειοψηφία, αποφασίζεται το όνομα και εκλέγεται η πρώτη Συντονιστική Επιτροπή. Το ΝΑΡ έχει ιδρυθεί με όλες τις αντιφάσεις του, κατ’ αρχήν ως αριστερή αντιπολίτευση στη συναίνεση της ενσωματώσιμης Αριστεράς. Μία από τις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης, που πάρθηκε κατά πλειοψηφία, ήταν η επιλογή για μετωπική πολιτική παρέμβαση, όσο το δυνατόν με διαδικασίες «από τα κάτω» και στη λογική της ανασυγκρότησης της επαναστατικής Αριστεράς και στη βάση αυτή η απόρριψη πρότασης εκλογικής συνεργασίας με το τότε ΚΚΕ Εσωτερικού (προπομπός της ΑΚΟΑ), το οποίο είχε διαφοροποιηθεί από τη δεξιά ΕΑΡ του Κύρκου. Η δύσκολη και πολύτιμη πορεία του ΝΑΡ έχει ξεκινήσει. Ας δούμε τους κυριότερους σταθμούς, με τη βοήθεια και του χρονικού της ιστοσελίδας του ΝΑΡ www.narnet.gr.
Η πρώτη κεντρική πολιτική μάχη, στην οποία έλαβε μέρος το ΝΑΡ, ήταν οι βουλευτικές εκλογές του Απρίλη 1990, με το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Αντιπολίτευσης, στο οποίο συμμετείχαν ακόμη ανένταχτοι αγωνιστές και το ΕΕΚ. Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικά αναντίστοιχο των προσδοκιών και των ελπίδων που είχε το δυναμικό που συσπειρώθηκε, αποκαλύπτοντας τη δυσκολία του στόχου συγκρότησης μίας σύγχρονης επαναστατικής Αριστεράς. Μαζί με τις αντιφάσεις του εγχειρήματος, καθώς οι αγωνιστές που διαφοροποιήθηκαν από το ΚΚΕ, ξεκινούσαν από διαφορετικές αφετηρίες, διαμορφώνεται και ένα κλίμα απογοήτευσης. Παρ’ όλα αυτά το Ρεύμα επιμένει, γιατί υπάρχει κοινωνική και πολιτική δυναμική που το ωθεί. Τον Σεπτέμβριο του 1990 πραγματοποιείται το 5ο έκτακτο Συνέδριο της ΚΝΕ, το οποίο αποφασίζει τη συνέχιση της δράσης της ΚΝΕ μετά τη ρήξη με το ΚΚΕ με την προσθήκη της λέξης ΝΑΡ στον τίτλο της (ΚΝΕ - ΝΑΡ), καταλήγει σε πολιτική πρόταση για την αριστερή συσπείρωση της νεολαίας, αποφασίζει τη συμμετοχή της οργάνωσης νεολαίας στο εγχείρημα του ΝΑΡ και εκλέγει νέο ΚΣ.
Η ανασυγκρότηση της ΚΝΕ - ΝΑΡ τη βρίσκει πάνω στο ξέσπασμα των μεγάλων καταλήψεων σε ΑΕΙ, ΤΕΙ και σχολεία τον Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη του 1990, που θα οδηγήσουν στο μεγαλειώδες νεολαιίστικο κίνημα του ’90-’91, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του κομμουνιστή καθηγητή Ν. Τεμπονέρα (μέλος του ΕΑΜ) στην Πάτρα και τα τεράστια συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα. Από το 1990, αλλά πιο έντονα μετά το νεολαιίστικο κίνημα του 1990-’91, προχωράει η διαδικασία ενοποίησης των Αριστερών Αντισυναινετικών Σχημάτων. Ιδρύεται η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ (ΕΑΑΚ), με τη συμμετοχή χιλιάδων ανένταχτων αγωνιστών του φοιτητικού κινήματος και δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικής αριστεράς (ΚΝΕ - ΝΑΡ, Ρήγας Φεραίος, Αριστερές Συσπειρώσεις Φοιτητών, κ.ά.)
Στις 19 και 20 Δεκεμβρίου 1990 πραγματοποιείται στο Πάντειο η 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΝΑΡ. Οι Θέσεις της Συντονιστικής Επιτροπής έχουν τίτλο «Ο Σοσιαλισμός στην εποχή μας – πρόταση διαλόγου για ένα αριστερό πρόγραμμα πάλης» και αναδεικνύουν ως κεντρικό πολιτικό στόχο τη «συμβολή στο έργο της επαναστατικής ανασύνθεσης του αριστερού χώρου, προς την κατεύθυνση της συγκρότησης ενός σύγχρονου επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης και της κοινωνικής αλλαγής». Με τις Θέσεις της ΣΕ διαφωνούν οι σ. Κώστας Κάππος και Κώστας Μπατίκας, οι οποίοι καταθέτουν δική τους πρόταση εισήγησης με τίτλο «11 σημεία για την επανασυσπείρωση των αγωνιστών του ΝΑΡ». Η Συνδιάσκεψη υπερψηφίζει την εισήγηση της ΣΕ και οι σύντροφοι της μειοψηφίας αποχωρούν από το ΝΑΡ.
Οι δυνάμεις του ΝΑΡ, προσπαθούν μέσα στις δύσκολες συνθήκες της αστικής επίθεσης αλλά και της αγωνιστικής ανάτασης που έχει διαμορφωθεί ενάντια στην κυβέρνηση ΝΔ - Μητσοτάκη, να συνδεθούν με την εργατική τάξη και τις εργατικές αντιστάσεις (βλ. και φωτογραφία από περιοδεία του Δ. Δεσύλλα στη ΝΑΥΣΙ).
Η μακρόχρονη και αργόσυρτη προσπάθεια ανασυγκρότησης του ΝΑΡ ξεκινάει από την 3η Συνδιάσκεψη, που πραγματοποιείται στις 5 και 6 Ιουνίου του 1993 (στα Προπύλαια), όπου συζητείται η αντίληψη της εργατικής πολιτικής και στη βάση αυτή η μετωπική του λογική. Η Συνδιάσκεψη υπερψηφίζει πολιτική απόφαση - πρόταση για Αριστερό Ριζοσπαστικό Μέτωπο και αριστερά προγράμματα πάλης σαν απάντηση στον κοινωνικό πόλεμο. Από τότε, η μετωπική λογική αποτελεί συστατικό στοιχείο της πολιτικής φυσιογνωμίας του ΝΑΡ, από το συνολικό πεδίο έως τον κάθε χώρο.
Μπροστά στις έκτακτες βουλευτικές εκλογές του 1993 συγκροτείται το μετωπικό σχήμα Μαχόμενη Αριστερά, με τη συμμετοχή ΝΑΡ, ΕΚΚΕ, ΚΚΕ (μ-λ), ΕΕΚ και ανένταχτων αγωνιστών. Η Μαχόμενη Αριστερά συμμετέχει σε δύο εκλογικές μάχες (Βουλευτικές 1993 και 1996). Στις ευρωεκλογές του 1994 το ΝΑΡ μαζί με άλλες δυνάμεις θα συγκροτήσει το ψηφοδέλτιο της Αριστερής Κίνησης κατά της ΕΕ. Την ίδια περίοδο συγκροτούνται σε κλάδους και χώρους δουλειάς τα πρώτα εργατικά σχήματα - παρεμβάσεις και κινήσεις εργαζόμενων.
Στο χώρο της νεολαίας, από το 1994, ξεκινάει ο διάλογος και δημοσιεύονται οι Θέσεις για ένα Συνέδριο επανίδρυσης μιας σύγχρονης απελευθερωτικής κομμουνιστικής νεολαίας. Τον Μάρτιο του 1995 πραγματοποιείται στο ΜΑΧ του Πολυτεχνείου το Συνέδριο μετεξέλιξης της ΚΝΕ - ΝΑΡ και ίδρυσης της νέας οργάνωσης. Το Συνέδριο καταλήγει σε πολιτική απόφαση και ανάμεσα σε τρεις προτάσεις υπερψηφίζεται το νέο όνομα. Η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση έχει δημιουργηθεί, συσπειρώνοντας μια νέα γενιά αγωνιστών που πολιτικοποιήθηκε μετά το 1989 στους αγώνες ενάντια στη συναίνεση, την υποταγή, στα κινήματα του ’90-’91 και τις μάχες ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Τον επόμενο χρόνο (Μάρτιος 1996) διοργανώνεται στη Νομική η Συνδιάσκεψη για τη Διακήρυξη της νέας οργάνωσης, στην οποία καταλήγεται το προγραμματικό κείμενο της νΚΑ και στοιχεία της στρατηγικής της φυσιογνωμίας.
Οι απαιτήσεις της ταξικής πάλης σε συνθήκες υποχώρησης του εργατικού κινήματος και ενσωμάτωσης των συνδικάτων και της Αριστεράς, με την ταυτόχρονη πρώτη εμφάνιση των τάσεων ανατροπής της νέας εποχής, δημιουργούν την ανάγκη για τομές και επεξεργασίες στη θεωρία και την πολιτική της επαναστατικής Αριστεράς. Στο ΝΑΡ ανοίγει η διαδικασία προς το 1ο Συνέδριο, με ενδιάμεσους σταθμούς δύο θεματικές πανελλαδικές συνδιασκέψεις. Το 1996, μετά από κύκλο διαλόγου και πλατιάς συζήτησης στην οργάνωση για την αναγέννηση της εργατικής πάλης, πραγματοποιείται στη Νομική η Συνδιάσκεψη για το Νέο Εργατικό Κίνημα (1η εργατική συνδιάσκεψη). Κεντρικό ζήτημα η ανάλυση της σύγχρονης εργατικής τάξης, οι νέες απαιτήσεις της εργατικής πάλης και η σύνδεση οικονομικού και πολιτικού αγώνα των εργαζόμενων για να αναχαιτιστεί και ανατραπεί η συνολική αντεργατική επίθεση του κεφαλαίου. Την περίοδο αυτή το ΝΑΡ ξεκινά μια επίμονη και επίπονη διαδικασία για να εκφραστούν οι τάσεις χειραφέτησης στο εργατικό κίνημα, βάζοντας μια πρωτοποριακή γραμμή ρήξης τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία (σε διαφοροποίηση από όλη την υπόλοιπη Αριστερά). Οι ανεξάρτητες ταξικές Πρωτομαγιές ήταν ένα πρώτο βήμα.
Το 1997, μετά από πλατύ διάλογο, κατατίθεται η ανάλυση για τον σύγχρονο καπιταλισμό, όπου γίνεται λόγος για ένα νέο στάδιο ανάπτυξης και κρίσης του καπιταλισμού, τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό. Τον Ιούνιο του 1997 πραγματοποιείται στο Πολυτεχνείο Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με θέμα: «Η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία- νέο στάδιο ανάπτυξης και κρίσης του καπιταλισμού».
Το 1998 δημιουργείται το Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΜΕΡΑ), με τη συμμετοχή ΝΑΡ και νΚΑ, ΕΚΚΕ, ΕΕΚ, ΑΚΟΣ και αργότερα Οικολόγων Εναλλακτικών. Το ΜΕΡΑ θα έχει σημαντική παρουσία στις κοινωνικές και πολιτικές μάχες της περιόδου.
Τον Ιανουάριο του 1998 δημοσιεύονται οι Θέσεις της ΣΕ για το 1ο Συνέδριο του ΝΑΡ. Κεντρικά ζητήματα, το νέο στάδιο ανάπτυξης και κρίσης του καπιταλισμού, μια πρώτη προσέγγιση της φύσης και του χαρακτήρα των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και της κατάρρευσης του κομμουνιστικού κινήματος, το ζήτημα της επανάστασης στην εποχή μας, αλλά και η συγκρότηση του σύγχρονου επαναστατικού υποκειμένου. Το 1ο Συνέδριο του ΝΑΡ θα γίνει στις 3,4 και 5 Ιουλίου του 1998 στο Δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας με τη συμμετοχή περίπου 370 αντιπροσώπων από τις οργανώσεις ΝΑΡ και νΚΑ. Στο Συνέδριο αποφασίζεται η νέα πολιτική απόφαση και εκλέγεται Πολιτική Επιτροπή (Π.Ε.).
Το Συνέδριο πραγματοποιείται αμέσως μετά τον ηρωικό αγώνα ενάντια στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, όπου σε 32 πόλεις καθηγητές, δάσκαλοι, φοιτητές και εργαζόμενοι δίνουν μάχες για τη ματαίωση του. Η συμβολή ΝΑΡ και της νΚΑ είναι ιδιαίτερα σημαντική. Στη διάρκεια των κινητοποιήσεων τρεις αγωνιστές της νΚΑ δέχονται δολοφονική επίθεση από συμμορία της Χρυσής Αυγής έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Ο Δημήτρης Κουσουρής τραυματίζεται βαριά. Ξεσηκώνεται μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης και καταδίκης της επίθεσης.
Μπροστά στις προκλήσεις της "δική μας εποχής"
Ο νέος αιώνας βρίσκει το ΝΑΡ με μια μεγάλη απώλεια. Τον Γενάρη του 2000 φεύγει από τη ζωή ο σ. Γιώργος Γράψας, σε ηλικία 47 ετών. Λίγες μέρες μετά το θάνατό του, πραγματοποιείται η προγραμματισμένη 4η Συνδιάσκεψη του ΝΑΡ στην Πάντειο. Αντικείμενό της η εξειδίκευση της πολιτικής γραμμής του ΝΑΡ στις νέες συνθήκες και η οργανωτική συγκρότηση. Η Συνδιάσκεψη ψηφίζει Πολιτική απόφαση με τη γραμμή του Αντικαπιταλιστικού Εργατικού Μετώπου και Οργανωτική απόφαση, στην οποία καταγράφονται οι αρχές συγκρότησης και λειτουργίας του ΝΑΡ. Η συνδιάσκεψη εκλέγει νέα ΠΕ.
Στα τέλη του ίδιου χρόνου, το Δεκέμβριο 2000, συνέρχεται το 2ο Συνέδριο της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση με κεντρικό σύνθημα «Δεν θα υπακούσουμε – έρχεται η δική μας εποχή», αφιερωμένο στο Γ. Γράψα. Το συνέδριο της νΚΑ καταλήγει στην πολιτική μετωπική πρόταση του Αριστερού Αντικαπιταλιστικού Μετώπου, για παρέμβαση στη νέα εργατική βάρδια και τις αρχές λειτουργίας της νΚΑ.
Το ΝΑΡ και η νΚΑ συμμετείχαν στην προσπάθεια να συγκροτηθεί αντικαπιταλιστική παρέμβαση στο μέτωπο του αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης, στη δημιουργία της ΔΡΑΣΕ και στην αποστολή στη Γένοβα το 2001. Το 2002 συγκροτείται η Πρωτοβουλία Αγώνα Θεσσαλονίκη 2003, με αφορμή την ελληνική προεδρεία της ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2003. Στην Πρωτοβουλία Αγώνα συμμετέχουν μαζικά αγωνιστές του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, σχήματα ανένταχτοι αγωνιστές καθώς και πολλές οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς. Από τον Ιανουάριο του 2003 αρχίζουν μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ αλλά και ενάντια στην ΕΕ, με σταθμούς τις αντιπολεμικές 15 Φλεβάρη και 20 Μάρτη, την 16η Απρίλη όπου πραγματοποιείται στην Αθήνα μεγάλο συλλαλητήριο ενάντια στη Σύνοδο διεύρυνσης της ΕΕ και τον Ιούνιο στη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική όπου γίνονται πανελλαδικές κινητοποιήσεις ενάντια στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στο Ν. Μαρμαρά Χαλκιδικής. Αμφισβητούνται οι «κόκκινες ζώνες» της αστυνομίας και της κυρίαρχης πολιτικής.
Τον Ιανουάριο 2004 διοργανώνεται Πανελλαδικό Σώμα του ΝΑΡ για την πολιτική τακτική και τις πολιτικές εξελίξεις, εν όψει και των βουλευτικών και ευρωεκλογών του Μαρτίου 2004, όπου αναβαθμίζεται η πρόταση για τον ανεξάρτητο πόλο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Το 2005 ξεκινάει η διαδικασία για το 2ο Συνέδριο του ΝΑΡ. Αρχές 2006 δημοσιεύονται οι Θέσεις της ΠΕ και αρχίζει ο διάλογος, με την κατάθεση και Κειμένου Συμβολής. Το 2ο Συνέδριο θα γίνει στις 7,8 και 9 Ιουλίου του 2006 στην Πάντειο με τη συμμετοχή 410 αντιπροσώπων που έχουν εκλεγεί από τις οργανώσεις βάσης του ΝΑΡ και της νΚΑ. Στο συνέδριο ψηφίζεται η νέα πολιτική απόφαση καθώς και νέα ΠΕ του ΝΑΡ. Κεντρικά ζητήματα του Συνεδρίου είναι η αποτύπωση της νέας πραγματικότητας στην Ελλάδα και διεθνώς, η συγκεκριμενοποίηση και εμβάθυνση των θεωρητικών τομών για το νέο στάδιο του καπιταλισμού. Στην απόφαση καταγράφεται ο κεντρικός στόχος που είναι η συγκρότηση του Αντικαπιταλιστικού Εργατικού Μετώπου (ΑΕΜ) και αναλύεται το περιεχόμενο και η τακτική του. Αναλύεται ξανά ο στόχος του Πόλου - Μετώπου της αντικαπιταλιστικής Aριστεράς και η σύνδεση τακτικής στρατηγικής με τον επαναστατικό αγώνα του σήμερα και το ρεύμα της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης. Προσεγγίζεται η κρίση του ΝΑΡ και διατυπώνονται οι στόχοι για τη μεταβατική κομμουνιστική οργάνωση.
Τα χρόνια που ακολούθησαν το 2ο Συνέδριο ήταν χρόνια έντονης αγωνιστικής και πολιτικής παρέμβασης του ΝΑΡ (συγκλονιστικό φοιτητικό κίνημα, πρωτοπόροι εργατικοί αγώνες, αριστερές κινήσεις πόλης κ.λπ.) και ταυτόχρονα διεργασιών για την ανάπτυξη της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς. Το ΝΑΡ και το ΜΕΡΑ πήραν πρωτοβουλίες διαλόγου και συσπείρωσης, οι οποίες όμως δεν ολοκληρώθηκαν.
Τον Ιούνη του 2008 πραγματοποιήθηκε στην Πάντειο η 2η Εργατική Συνδιάσκεψη του ΝΑΡ. Θέμα της η αντίληψη και η πρόταση του Νέου Εργατικού Κινήματος στις νέες συνθήκες της συνολικής αντεργατικής επίθεσης διαρκείας και τα βήματα για τη δημιουργία κίνησης του ΝΕΚ.
Το Νοέμβριο του 2008 πραγματοποιήθηκε νέο Πανελλαδικό Σώμα του ΝΑΡ με θέμα την αντικαπιταλιστική εργατική απάντηση στην κρίση, τη μετωπική πολιτική, τις ευρωεκλογές και το Μέτωπο κατά της ΕΕ. Ακολούθησε η πρωτοφανής κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη και οι κινητοποιήσεις της νεολαίας με αφορμή τη δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, όπου το ΝΑΡ και η νΚΑ βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Η κοινωνική έκρηξη έφερε στο προσκήνιο νέες δυνατότητες και ευθύνες για τους αγωνιστές και τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, γεγονός που εκφράστηκε και με τη μεγάλη συγκέντρωση στις 31 Ιανουαρίου 2009 στο Σπόρτινγκ.
Τις μέρες εκείνες άνοιξε η διαδικασία συγκρότησης νέου μετωπικού σχήματος της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και κομμουνιστικής Αριστεράς. Στις 22 Μάρτη 2009 πραγματοποιήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο Αθηναΐδα πανελλαδική συνάντηση με τη συμμετοχή εκατοντάδων αγωνιστών. Στην πανελλαδική αυτή διαδικασία συγκροτήθηκε η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή - ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τη συμμετοχή πολλών ανένταχτων αγωνιστών καθώς και οι δυνάμεις ΝΑΡ, νΚΑ, ΕΚΚΕ, ΑΚΟΣ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, Οικολόγοι Εναλλακτικοί, ΣΕΚ, Κομμουνιστική Ανανέωση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ήδη τη δική της θετική συνεισφορά στην αντικαπιταλιστική πάλη.
