Νεοφασιστική ακροδεξιά: Η...χρυσή εφεδρεία του συστήματος

Το ΛΑΟΣ κατέβηκε σε έξι περιφέρειες αυτόνομα, σε τέσσερις στήριξε τη ΝΔ, σε μία τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ, ενώ σε δύο δεν είχε καν υποψήφιο. Στο δεύτερο γύρο, στην πιο συμβολική του παρέμβαση, στηρίζει στην Αττική τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ, επιχειρώντας ταυτόχρονα να αντισταθμίσει αυτή τη στάση με τη στήριξη των υποψηφίων της ΝΔ στις περισσότερες άλλες περιπτώσεις.

                                          O Καρατζαφέρης χέρι-χέρι με τον Χρυσαυγίτη Ζαφειρόπουλο που είχε καταδικαστεί για τη δολοφονική επίθεση εναντίον τριών αριστερών φοιτητών. 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗΣ

 Ο Άδωνις Γεωργιάδης, σε προεκλογική του συνέντευξη, είχε τονίσει ότι κάθε ποσοστό στην περιφέρεια Αττικής κάτω από το 7,7% που συγκέντρωσε το ΛΑΟΣ στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, θα το εκλάβει ως προσωπική του αποτυχία. Το τελικό ποσοστό στην Αττική ήταν 6,57% κάτι που φυσικά είναι πολύ πίσω από το εντυπωσιακό 13,60% που είχαν δώσει οι «καλοί χριστιανοί» το 2002 στο Γ. Καρατζαφέρη. Τότε ο αρχηγός του ΛΑΟΣ συνεργαζόταν ανοιχτά με τη νεοφασιστική Χρυσή Αυγή, περιλαμβάνοντας στο ψηφοδέλτιό του τέσσερα βασικά στελέχη της, ενώ πολύ νωπές ήταν οι μνήμες από τη δολοφονική επίθεση της Χ.Α., με επικεφαλής τον υπαρχηγό του Ν. Μιχαλολιάκου «Περίανδρο», ενάντια σε τρείς φοιτητές, μέλη του ΝΑΡ και της αντικαπιλιστικής Αριστεράς.

 Τα χαμηλά πανελλαδικά ποσοστά του ΛΑΟΣ στην Αττική αλλά και στην περιφέρεια προκάλεσαν φυσικά προβληματισμό στις γραμμές του κόμματος. Η συνολική εκλογική δύναμη του ΛΑΟΣ, σύμφωνα με το Μέγκα, εκτιμάται σήμερα μόλις στο 4,1%, όταν στις βουλευτικές είχε φτάσει πανελλαδικά το 5,63% και στις ευρωεκλογές της ίδιας χρονιάς, το 7,15%.

Στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΛΑΟΣ γα την αποτίμηση του αποτελέσματος, το κόμμα υπογράμμισε ως βασικό «κίνδυνο» την «ενίσχυση της Αριστεράς». Χαρακτηριστική ήταν η πρόταση του Α. Γεωργιάδη για «ένα μεγάλο αντι-αριστερό μέτωπο όλων εμάς που πιστεύουμε ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι στην ΕΕ, αλλιώς θα μας κυβερνήσουν οι μπολσεβίκοι του ΚΚΕ και της άκρας Αριστεράς». Στην τηλεοπτική τους εκπομπή οι αδερφοί Γεωργιάδη δήλωσαν ότι «ανησυχούν όταν βλέπουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να παίρνει 2,5% στην περιφέρεια Αττικής».

 Ο ρόλος που ανατίθεται, από το γενικότερο σύστημα στο  ΛΑΟΣ μέσα στις συνθήκες της κρίσης και της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, τον μετατρέπει από «πολέμιο» της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης σε πιστό υπηρέτη του ΔΝΤ και της Ε.Ε, σε ακροδεξιό ψάλτη των αντιλαϊκών μέτρων.  Η πολιτική που εφαρμόζεται από την ηγεσία του ΛΑΟΣ οδηγεί αυτή την ιδιόμορφη νεοφασιστική πτέρυγα του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και του δικομματισμού στη χώρα μας σε βαθιά κρίση.  Μια πλευρά του ΛΑΟΣ βιάζεται να ενταχθεί στα παιχνίδια της διεύρυνσης και των ανακατατάξεων του βαθιά κλονισμένου –και από τις εκλογές- δικομματισμού και συγκρούεται με τις αντιλήψεις που επιμένουν στην αυτοτέλεια του κόμματος.  

Από την άλλη μεριά, στο εσωτερικό της ευρύτερης ακροδεξιάς παράταξης, η κρίση αυτή αφήνει περιθώρια στην πιο ακραία νεοναζιστική πτέρυγά της να βγει στο προσκήνιο. Το ΛΑΟΣ όχι μόνο άφησε όλο το πεδίο ελεύθερο στο Δήμο Αθηναίων για τη Χρυσή Αυγή, αλλά και στελέχη του «σκληρού του πυρήνα» έδιναν επίσημα γραμμή να υπερψηφιστεί στον πρώτο γύρο ο Ν. Μιχαλολιάκος. Η ανοιχτά νεοφασιστική Χρυσή Αυγή κατάφερε να πάρει το μεγαλύτερο μέρος των ποσοστών του ΛΑΟΣ στην ‘Α Αθήνας, (5,2% και μια έδρα) γεγονός που αποδεικνύεται και από τη γεωγραφία των ψήφων.

 Ο ρόλος συνολικά του ΛΑΟΣ και η άνοδος της πιο ακραίας «στρατιωτικής» πτέρυγας της νεοφασιστικής ακροδεξιάς αποτελούν σύμπτωμα κρίσης του συστήματος και παράλληλα ακονισμένο όπλο του. Αξιοποιούνται, τελικά, από το συνολικό σύστημα για τη μετατόπιση ολόκληρου του «πολιτικού κλίματος» προς τα δεξιά, αλλά και για τη μεθόδευση ενός γενικότερου σχεδίου για την εξαπόλυση ενός μονόπλευρου «εμφυλίου πολέμου» εναντίον του ευρύτερου λαϊκού κινήματος και των μεγάλων αγώνων που ωριμάζουν. Απέναντι σε αυτή τη γενικότερη μεθόδευση που έχει πολλές διακλαδώσεις και πλευρές απαιτείται να αντιπαρατεθεί η λαϊκή και εργατική επαγρύπνηση. Το φαινόμενο της ακροδεξιάς δεν είναι φυσικά μόνον ελληνικό. Λειτουργεί στην ίδια κατεύθυνση, με ιδιομορφίες σε ευρωπαϊκή και διεθνή κλίμακα.

 Η μαχόμενη Αριστερά στη χώρα μας, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παγιδευτεί στο υποκινούμενο σενάριο σύγκρουσης «ακροκινούμενων ομάδων». Στο πλαίσιο της γενικότερης πάλης για την ανατροπή της νέας σαρωτικής επίθεσης κεφαλαίου - ΕΕ - ΔΝΤ - κυβέρνησης, πρέπει να ξεσκεπάζει με επιμονή και να απομονώνει πολιτικά το ρόλο του ΛΑΟΣ και ειδικά της Χρυσής Αυγής. .  Ταυτόχρονα χρειάζεται να αναπτυχθεί, να διευκρινιστει και να συγκεκριμενοποιηθεί παραπέρα η πολιτική της για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης ειδικά στο ζήτημα των λαϊκών ελευθεριών και του δημοκρατικού ρόλου του μαζικού κινήματος. Ιδιάίτερα η αντικαπιταλιστική Αριστερά, στις νέες συνθήκες, καλείται να συμβάλλει αποφασιστικά στην οικοδόμηση της ευρύτερης ενότητας και μαζικής δράσης ενάντια στην απόλυτη εξαθλίωση που επιφυλάσσουν οι κυρίαρχες δυνάμεις για την πλειονότητα των εργαζομένων και των χαμηλότερων μεσαίων στρωμάτων, μια εξαθλίωση που ορισμένες πλευρές της αποτελούν και αντικειμενική βάση ενίσχυσης των νεοφασιστικών φαινομένων.