Ήταν μια σπίθα στην αρχή

«Ήταν μια σπίθα στην αρχή.

MAPIANNA TZIANTZH

                                                  37 χρόνια μετά την ταράτσα της Νομικής, η ιστορία επαναλαμβάνεται, όχι όμως σαν φάρσα.

Μπήκε και η Βρετανία στο χορό της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Περίπου 50.000 άνθρωποι (φοιτητές, μαθητές, γονείς, άνεργοι πτυχιούχοι) συμμετείχαν στη μαχητική διαδήλωση της περασμένης Τετάρτης στο Λονδίνο, που κορυφώθηκε με την αυθόρμητη κατάληψη του πολυώροφου κτιρίου των γραφείων των Συντηρητικών και η οποία κράτησε λίγες ώρες. Αφορμή ήταν η επικείμενη αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια, όμως το γενικότερο φόντο κάτι πολύ γνώριμο μας θυμίζει.

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΤΖΙΑΝΤΖΗ

Η γενιά αυτή δεν μοιάζει με τους προλετάριους άλλων εποχών που δεν έχουν τίποτα να χάσουν πέρα από τις αλυσίδες τους. Είναι η γενιά που τα χάνει όλα ή μάλλον χάνει όσα οι γονείς της θεωρούσαν δεδομένα, αφού, όπως επισημαίνεται, περικοπές τέτοιας έκτασης και ταχύτητας, σαν κι αυτές που ετοιμάζει η κυβέρνηση συνασπισμού, είχαν να γίνουν από τη δεκαετία του ’20... Το κοινωνικό κράτος κατεδαφίζεται, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα – και πάλι εν ονόματι της «σωτηρίας της χώρας».

Τα γεγονότα αυτά δεν ήταν απλώς ένα ξέσπασμα, αλλά μια αρχή, ένα πρώτο σημάδι μιας γενικευμένης αντίδρασης που δεν θα περιοριστεί μόνο στους φοιτητές και που έχει διακριτά ταξικά χαρακτηριστικά, όπως φαίνεται από αρκετά συνθήματα της πορείας: «Είμαστε νέοι! Είμαστε φτωχοί! Δεν πληρώνουμε άλλο!», «Η εκπαίδευση δεν είναι μπίζνες», ενώ, όταν οι διαδηλωτές ανέβαιναν στην ταράτσα του κτιρίου των Τόρηδων, φώναζαν «Greece, France, now here too!» (Eλλάδα, Γαλλία, τώρα κι εδώ!).

Η αύξηση των διδάκτρων δεν είναι απλώς ένα αντιλαϊκό μέτρο, αλλά μια ακόμα έκφραση της «επανίδρυσης» της ιδέας της εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού, μια «επανίδρυση» που επιχειρείται σε πανευρωπαϊκή κλίμακα και, όπως εύκολα μπορούμε να διαπιστώσουμε, έχει και την ελληνική παραλλαγή της.

Γράφτηκε ότι η βρετανική κυβέρνηση αλλά και η αστυνομία αιφνιδιάστηκαν, ότι δεν περίμεναν τόσο πολύ κόσμο, αλλά και τόσο παλμό και δυναμισμό από 18χρονους και 16χρονους. Αιφνιδιάστηκαν, όμως, και οι ίδιοι οι διαδηλωτές (και δεν εννοώ την ηγεσία τους). «Και μετά απ’ αυτό, τι;» αναρωτιούνται.

Αυτό που συνέβη την Τετάρτη δεν ήταν παρά μια σπίθα. Οι κοινωνικές εκρήξεις σε όλη την Ευρώπη είναι αναπόφευκτες, ενώ ο μύθος της απολίτικης γενιάς, της γενιάς του «τέλους των ιδεολογιών» καταρρέει θεαματικά.