Με μια από τις μεγαλύτερες πανεργατικές απεργίες της τελευταίας δεκαετίας, και με ογκώδεις διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα «υποδέχτηκαν» οι εργαζόμενοι της χώρας τους ελεγκτές της ΕΕ, και έδειξαν πόσο πολύ... στηρίζουν το σαρωτικό αντεργατικό πρόγραμμα που προωθούν από κοινού κυβέρνηση, κεφάλαιο και Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η απεργιακή διαδήλωση της Αθήνας ήταν αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη από την περίοδο των αγώνων κατά του νομοσχεδίου Γιαννίτση, καθώς ένα ποτάμι οργής δεκάδων χιλιάδων απεργών απλωνόταν από το Σύνταγμα, την Ομόνοια, έως το Πεδίο του Άρεως, όταν όλες οι διαφορετικές διαδηλώσεις κινήθηκαν προς τη Βουλή.
Η κυβέρνηση πήρε ένα πρώτο μήνυμα για το τι την περιμένει. Όπως και οι «ευρωλιγούρηδες» Τρισέ, Ρεν και Σία, μαζί με τους πολιτικούς προϊστάμενούς τους Μέρκελ, Σαρκοζί κ.ά. Όπως σημείωναν ακόμα και καθεστωτικές εφημερίδες για πρώτη φορά ήταν τόσο έντονο το αντιΕΕ κλίμα σε μαζική εργατική πορεία. Βέβαια, αυτή η απεργία δεν αρκεί. Η κυβέρνηση θα επιδιώξει να παγώσει εν τη γενέσει τους τις εργατικές αντιδράσεις. «Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει και θα είναι οδυνηρό», δήλωσε προκλητικά Γ. Παπανδρέου, ανήμερα της απεργίας. Στο πλευρό της κυβέρνησης εξακολουθεί να βρίσκεται η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Δεν είναι τυχαίο ότι στο «ψήφισμα» που διάβασαν από το βήμα του Πεδίου Άρεως την ημέρα της απεργίας, μόνο μία φορά υπήρχε η λέξη κυβέρνηση, κι αυτή για να κληθεί ... «να μην υποχωρήσει πάλι στις εκβιαστικές νεοφιλελεύθερες συνταγές της ΕΕ»!
Όπως φάνηκε και στην τελευταία Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ, μετά την απεργία, οι κυρίαρχες παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ μιλούν για νέα απεργία το Μάρτη, χωρίς όμως να προτείνουν τίποτα συγκεκριμένο, ενώ και το ΠΑΜΕ τήρησε σιγή ιχθύος στην πρόταση των Παρεμβάσεων - Κινήσεων για νέα απεργιακή κλιμάκωση, με 48ωρη απεργία στις 15-16 Μάρτη και διήμερο ανυπακοής στο Πρόγραμμα Σταθερότητας, όταν θα έλθει ο αρμόδιος κοινοτικός επίτροπος. Όσο για τη ΓΣΕΕ, είναι προφανές ότι δεν προτίθεται να κάνει το παραμικρό, τουλάχιστον έως τον... οβελία, με πρόσχημα τη διεξαγωγή του συνεδρίου της στη... Χαλκιδική στις 18 Μάρτη. Η ελπίδα για την παραπέρα κλιμάκωση του αγώνα βρίσκεται στην ανεξάρτητη εργατική δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων, στο συντονισμό τους, στο βάθεμα του πολιτικού περιεχόμενου του αγώνα, που πρέπει να γίνει υπόθεση κάθε πρωτοπόρου αγωνιστή μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς.
Αυτό που έγινε την Τετάρτη ήταν πραγματικά εντυπωσιακό: Βασικός κορμός της απεργιακής συγκέντρωσης και διαδήλωσης στο Πεδίο του Άρεως και κυρίως στην Πατησίων ήταν αυτός του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων. Στο χώρο που εκτεινόταν από το Μουσείο μέχρι το Πολυτεχνείο, δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία, από πολλούς κλάδους, είχαν δημιουργήσει πυκνά μπλοκ. Κάτω από τη ΓΣΕΕ, αντίθετα, ήταν μόλις 3-4 ομοσπονδίες που παραδοσιακά ελέγχονται από την ΠΑΣΚΕ (ΓΕΝΟΠ, Ταχυδρομικοί, ΟΣΕ, ΕΡΤ) με σχετικά λίγο κόσμο, κι αυτό αποτελεί μια ακόμα απόδειξη της «γύμνιας» και απομόνωσης της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας από την αγωνιζόμενη εργατική βάση, που επέλεξε να είναι... όσο πιο μακριά από το βήμα των ομιλητών! Πολύ μαζική ήταν και η συγκέντρωση και διαδήλωση των σωματείων και ομοσπονδιών του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια, με έντονη παρουσία νέων εργαζόμενων και φοιτητών.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της απεργίας της Τετάρτης ήταν η παρουσία πολλών πρωτοβάθμιων σωματείων με δικά τους πανό, γεγονός που υποδηλώνει ότι η απεργία έγινε υπόθεσή τους, ότι άνοιξε μια αγωνιστική δράση σε πολλούς χώρους δουλειάς. Πολύ μαζικά ήταν τα μπλοκ των σωματείων που συγκροτούν τον πρωτοβάθμιο συντονισμό, αποδεικνύοντας ότι εκεί όπου δίνεται έμφαση στις διαδικασίες βάσης με συνελεύσεις, περιοδείες κ.ά. υπάρχει μεγαλύτερη ανταπόκριση και αγωνιστική στράτευση των εργαζόμενων. Αντίθετα, δεν είναι τυχαίο ότι ούτε σε αυτή την απεργία, οι μεγάλες ομοσπονδίες μπόρεσαν να συσπειρώσουν ένα αξιοσημείωτο τμήμα εργαζομένων, με τα μπλοκ της ΓΕΝΟΠ ή της ΟΤΟΕ να μην ξεπερνούν τις μερικές δεκάδες το καθένα.
Με την έναρξη της πορείας από την Πατησίων, επικεφαλής ουσιαστικά ήταν τα μπλοκ του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, με το κεντρικό πανό να γράφει: «Όσο κι αν μας τρομοκρατούν, όσο κι αν μας εκβιάζουν, τα μέτρα αυτά δεν θα περάσουν. Όχι στην οικονομική κατοχή κυβέρνησης, ΕΕ, κεφαλαιαγορών». Στην πανσπερμία των μπλοκ που ακολουθούσαν υπήρχαν μαζικά συγκροτημένα πρωτοβάθμια σωματεία από κλάδους όπως της εκπαίδευσης, των ΟΤΑ, του ιδιωτικού τομέα. «Ανατροπή των αντεργατικών μέτρων, ανάκληση της απόλυσης του Ντ. Παλαιστίδη», απαιτούσε το πανό του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου, «Ανατροπή του Προγράμματος Σταθερότητας κυβέρνησης - ΕΕ», έγραφαν τα πανό του σωματείου μισθωτών τεχνικών και του ΣΕΦΚ. Μαζική ήταν η παρουσία εκπαιδευτικών στα μπλοκ των ΕΛΜΕ και διδασκαλικών συλλόγων, που είχαν κατέβει με αυτοτελή πανό. Επίσης, το «παρών» έδωσαν τα σωματεία εργαζόμενων στους Δήμους Ν. Ιωνίας και Βύρωνα, σωματεία εργαζομένων σε νοσοκομεία όπως Τζάνειο, Παίδων Αγ. Σοφία και Κορίνθου, επιχειρησιακά σωματεία (Ιντρακόμ, ACS κ.ά.). Έντονη ήταν η παρουσία τμημάτων της ελαστικής εργασίας, όπως το Σωματείο Εργαζόμενων στα Τηλεφωνικά Κέντρα, το Συντονιστικό Ωρομισθίων Εκπαιδευτικών αλλά και οι συμβασιούχοι απολυμένοι της Ολυμπιακής και το Σωματείο βάσης Οδηγών Δικύκλου. Αίσθηση προκάλεσε το πανό των εργαζόμενων στον ΕΟΦ, που έδινε την πραγματική εικόνα για τη ληστεία του συστήματος υγείας από τους φαρμακοβιομήχανους: «Τζίρος φαρμάκων 2001-2009, +380%, ενώ μόνο το 2009 έφτασε τα 9,5 δισ. ευρώ»! Σημαντική παρουσία είχαν και οι φοιτητές με μαζικά μπλοκ από Πολυτεχνείο, Ιατρική, Πληροφορική κ.ά. Με δικό της πανό ήταν παρούσα και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και διάφορες αριστερές εργατικές συλλογικότητες. Συγκινητική αλλά και ενθαρρυντική για την προοπτική του κοινού εργατικού αγώνα ελλήνων και ξένων εργαζομένων, ήταν η παρουσία εκατοντάδων μεταναστών εργατών από Μπαγκλαντές, Πακιστάν αλλά και από χώρες της Αφρικής, που φώναζαν συνθήματα για δουλειά και περισσότερα εργατικά δικαιώματα. Η διαδήλωση που ακολούθησε ήταν μαχητική. Η οργή καταγράφονταν στα συνθήματα, τις αντιδράσεις και το κλίμα των απεργών. Τα αντικυβερνητικά συνθήματα έδιναν κι έπαιρναν, ενώ την... τιμητική τους είχαν: η ΕΕ και τα κατά τόπους αφεντικά των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Χιλιάδες στόματα βροντοφώναξαν «Η ΟΝΕ δεν είναι το σπίτι των λαών, είναι το σφαγείο των μισθωτών», αλλά και «Μέρκελ, Μπαρόζο, Γιωργάκης, Σαρκοζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί».
Η αστυνομική παρουσία ήταν έντονη περιμετρικά της διαδήλωσης. Ωστόσο, σε κάποια τμήματα και ιδίως προς το Σύνταγμα, έγινε ασφυκτική καθώς άνδρες των ΜΑΤ μόνο που δεν ακουμπούσαν τους διαδηλωτές, δημιουργώντας ένα ηλεκτρισμένο κλίμα. Η οργή ξέσπασε όταν διμοιρίες προσπάθησαν να έρθουν στα πλαϊνά των μπλοκ σωματείων, με συγκρούσεις απεργών με ΜΑΤ, οι οποίοι απαιτούσαν να φύγει η αστυνομία από την πορεία. Η αστυνομία έριξε χημικά και συνέλαβε τρεις διαδηλωτές, στους οποίους επιχειρεί να φορτώσει βαριές κατηγορίες, μεταξύ των οποίων και «οπλοφορία» σε μια περίπτωση (για την κατοχή... σπρέι!). Ενώ έχει συλλάβει και 19χρονη φοιτήτρια του Παιδαγωγικού την οποία κατηγορεί «για απόπειρα σωματικής βλάβης»!
Όταν η διαδήλωση έφτασε στο Σύνταγμα, συνδικαλιστές και αγωνιστές πέταξαν ντομάτες και μπογιές στα υπουργεία Εσωτερικών και Οικονομίας και έγραψαν συνθήματα ενάντια στην αντεργατική επίθεση σε τοίχους στους κεντρικούς δρόμους.
Στη Θεσσαλονίκη, ο εργατικός συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων έβαλε και σε αυτή την απεργία την προοπτική της κλιμάκωσης του αγώνα. Το μπλοκ της Πρωτοβουλίας Συντονισμού Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα συγκεντρώθηκε στην Καμάρα μαζί με πολιτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ [μ-λ], Δίκτυο, Ταξική Πορεία). Μαζική ήταν η συμμετοχή των εκπαιδευτικών συλλόγων, ενώ το Σωματείο Βιβλίου -Χάρτου ανέδειξε το ζήτημα της απόλυσης του Ντ. Παλαιστίδη με εξορμήσεις σε βιβλιοπωλεία. Με πορεία στο κέντρο της πόλης τα πρωτοβάθμια σωματεία έφτασαν στο Εργατικό Κέντρο και στη συνέχεία μαζί και με άλλα μπλοκ που βρίσκονταν εκεί (ΟΚΔΕ- Εργατική Πάλη, ΕΣΕ, ΑΚ, Μ-Λ ΚΚΕ) συσπείρωσαν ένα μαζικό και δυναμικό μπλοκ 2.000 περίπου εργαζομένων. Συνολικά η συγκέντρωση των ΕΚΘ - ΕΔΟΘ –κάτω από βροχή– ήταν αρκετά μαζική (πάνω από 5.000), ωστόσο δεν ξεπέρασε τα όρια παλαιότερων κινητοποιήσεων (ασφαλιστικό Γιαννίτση και Πετραλιά).
Η δυναμική του συντονισμού των σωματείων ανάγκασε τις διοικήσεις του ΕΚΘ και της ΕΔΟΘ να δεχτούν να γίνει χαιρετισμός για πρώτη φορά από ελαστικά εργαζόμενο, μέλος του Συντονιστικού Ωρομισθίων. Η συγκέντρωση και η πορεία των πρωτοβάθμιων σωματείων ξεχώρισε, πέρα από τη μαζικότητα, και από τις δράσεις της (θεατρικά δρώμενα, ανάρτηση μεγάλου πανό στο κτίριο του ΕΚΘ, κάψιμο της σημαίας της ΕΕ στην είσοδο του υπουργείου κ.ά.) Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ δεν ξεπέρασε τα συνήθη για τα δεδομένα της πόλης όρια των 2.500 ατόμων, αν και πρέπει να σημειωθεί ότι συσπείρωσε και δυνάμεις εργαζομένων που το προηγούμενο χρονικό διάστημα είδαν τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία όχι μόνο να αδιαφορεί για τις κινητοποιήσεις τους αλλά και να στέκεται έμπρακτα στο πλευρό της εργοδοσίας (αιγύπτιοι αλιεργάτες Μηχανιώνας, εργαζόμενοι σταζ).
Το απόγευμα της Τετάρτης σε εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν τα σωματεία μισθωτών μηχανικών Μακεδονίας, βιβλίου-χάρτου, ιματισμού και συμβασιούχων στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ, τέθηκε το ζήτημα της συνέχισης των καθιερωμένων πλέον στην πόλη απογευματινών συλλαλητήριων κάθε εβδομάδα. Το επόμενο ραντεβού μπήκε την Πέμπτη 4/3 (άγαλμα Βενιζέλου, 6 μ.μ.), με ανοιχτό κάλεσμα σε όλα τα σωματεία της πόλης, ενώ στις 7.30 θα ακολουθήσει συναυλία.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι στη Θεσσαλονίκη τη μέρα της απεργίας, η κυβέρνηση και η αστυνομία κατέλυσαν το πανεπιστημιακό άσυλο. Με αφορμή το σπάσιμο από ομάδα διαδηλωτών των μπαρών που χωρίζουν το ΑΠΘ από την πόλη (μια πρακτική και του φοιτητικού κινήματος σε περιόδους αγωνιστικών κινητοποιήσεων) δυνάμεις των ΜΑΤ έκαναν έφοδο μέσα στο ΑΠΘ και έφτασαν μέχρι την πόρτα του κτιρίου της Πρυτανείας προσπαθώντας να συλλάβουν διαδηλωτές. Η πρώτη μαζική απάντηση των φοιτητικών συλλόγων ετοιμάζεται για μεθαύριο Τρίτη. Στα Γιάννενα, από τα ξημερώματα υπήρχε μαζική παρουσία εργαζομένων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (και του ΠΑΜΕ) στη βιομηχανική ζώνη για την περιφρούρηση της απεργίας και μετά πραγματοποιήθηκε περιοδεία σε εργοστάσια της περιοχής. Οι εργαζόμενοι που είχαν συγκροτήσει την πρωτοβουλία σωματείων στις προηγούμενες απεργίες παρενέβησαν στη συγκέντρωση με αυτοτελές μπλοκ που διαχωρίστηκε από το Εργατικό Κέντρο της πόλης, όταν αυτό σταμάτησε την πορεία.
Στην Πρέβεζα, εργαζόμενοι ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της «Αγωνιστικής Παρέμβασης» πραγματοποίησαν πορεία στην κεντρική αγορά και παρέμβαση στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου, όπου αποδοκίμασαν ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και αποχώρησαν συγκροτημένα με πορεία. Στην Ηγουμενίτσα, παρά τη βροχή, η «Πρωτοβουλία εργαζομένων» πραγματοποίησε αυτοτελή συγκέντρωση, στη Λευκάδα η «Συσπείρωση Εργαζομένων» συμμετείχε στη πορεία του Εργατικού Κέντρου, ενώ στην Κέρκυρα οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς πορεύτηκαν μαζί με την ΕΛΜΕ, η οποία πραγματοποίησε προσυγκέντρωση.
