της Ειρήνης Κοσμά
Στους δρόμους θα κριθεί η επιβολή ή απόρριψη των σκληρών αντεργατικών μέτρων που προωθούν η ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ και οι Βρυξέλλες στους λαούς. Το γνωρίζουν οι εργαζόμενοι και παρόλο που οι κυβερνήσεις μεθοδευμένα «θολώνουν τα νερά» αποφεύγοντας, μέχρι σήμερα, να εξαγγείλουν με σαφήνεια τα μέτρα που περιλαμβάνει η αντιλαϊκή λαίλαπα, την οποία ετοιμάζουν, προετοιμάζονται για μετωπική σύγκρουση. Ήδη, το πρώτο μήνυμα εστάλη από τους δρόμους όχι μόνο της Αθήνας, αλλά και της Μαδρίτης, της Βαρκελώνης, της Βαλένθιας, της Λισσαβόνας...
Εν μέσω απολύσεων, περικοπών, αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων και άλλων δεινών που περιλαμβάνει το «πακέτο ανάκαμψης» του ευρωπαϊκού ολοκληρωτισμού, η ΕΕ βιώνει ένα πρωτοφανές κύμα εργατικών κινητοποιήσεων. Από το Δουβλίνο ως την Αθήνα, ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους αντιδρώντας στις δημοσιονομικές περικοπές και τις μειώσεις αποδοχών. Κάθε προσπάθεια των κυβερνήσεων για εξυγίανση της δημοσιονομικής εικόνας των κρατών, σε όφελος της κερδοφορίας των επιχειρηματικών κολοσσών και σε βάρος της πλειοψηφίας των εργαζομένων, πυροδοτεί θύελλα αντιδράσεων.
Τα μέτρα λιτότητας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα προκάλεσαν μαζικές κινητοποιήσεις εργαζομένων στην Ισπανία το βράδυ της Τρίτης, με 70.000 ανθρώπους να κατεβαίνουν στους δρόμους της Μαδρίτης και 50.000 στους δρόμους της Βαρκελώνης, σύμφωνα με τους διοργανωτές. Εκτός από τη Μαδρίτη, τη Βαρκελώνη και τη Βαλένθια, διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν επίσης και σε άλλες δέκα πόλεις, μετά το κάλεσμα των συνδικάτων UGT (Γενική Ένωση Εργατών) και CCOO (Επιτροπές Εργατών) με κεντρικό σύνθημα: «Όχι στην αύξηση ηλικίας, η λύση δεν βρίσκεται στη μείωση της κοινωνικής προστασίας».
Οι κινητοποιήσεις στη χώρα θα διαρκέσουν μέχρι τις 6 Μαρτίου, ενώ μεγάλες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν την Πέμπτη στην Ανδαλουσία και την Παρασκευή στο Μπιλμπάο. Περίπου το 84% των Ισπανών είναι αντίθετοι στην πρόταση της κυβέρνησης του Χοσέ Θαπατέρο να αυξήσει προοδευτικά τα όρια συνταξιοδότησης στα 67 έτη, υποστηρίζοντας ότι μόνο έτσι θα διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του εθνικού συνταξιοδοτικού συστήματος για τις επόμενες δεκαετίες. Είναι η πρώτη φορά από την ανάδειξή του στην εξουσία, προ εξαετίας, που ο Θαπατέρο βρίσκεται αντιμέτωπος με μαζικές κινητοποιήσεις.
Έμπνευση από την Ελλάδα αντλούν και οι εργαζόμενοι στην Πορτογαλία, που ετοιμάζονται για νέες κινητοποιήσεις κατά της πολιτικής λιτότητας της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Ζοζέ Σόκρατες. «Ένα σενάριο σαν την απεργία στην Ελλάδα είναι απαραίτητο» δήλωσε την Τετάρτη σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Ρόιτερ’ς ο Μανουέλ Καρβάγιο ντα Σίλβα, επικεφαλής της Συνομοσπονδίας Πορτογάλων Εργατών. «Ο προϋπολογισμός του 2010 είναι μόνο ένα μέρος των σκληρών μέτρων που περιμένουμε, τα οποία θα γίνουν ακόμη σκληρότερα με το μακροπρόθεσμο πρόγραμμα ανάπτυξης και σταθερότητας» τόνισε ο Καρβάγιο ντα Σίλβα, τασσόμενος υπέρ της γενικής απεργίας. Οι εργαζόμενοι στην Πορτογαλία πραγματοποίησαν μαζική διαδήλωση την Παρασκευή.
Απεργιακές κινητοποιήσεις σημειώθηκαν και στη Γαλλία, όπου παρέλυσαν αεροδρόμια και διυλιστήρια, ενώ μαζική ήταν και η κινητοποίηση των εργαζομένων στη γερμανική Lufthansa.
Την ίδια ώρα το συνδικάτο Unite, που εκπροσωπεί το ιπτάμενο προσωπικό της British Airways, προανήγγειλε τη Δευτέρα απεργιακές κινητοποιήσεις αντιδρώντας στα σχέδια του βρετανικού αερομεταφορέα για περικοπές θέσεων εργασίας. Στην ανακοίνωσή του αναφέρει ότι το 81% των μελών του ψήφισαν υπέρ των κινητοποιήσεων, η ημερομηνία των οποίων θα ανακοινωθεί τις επόμενες ημέρες. Το συνδικάτο Unite προσανατολίζεται σε 10ήμερη απεργία. Υπενθυμίζεται πως το ιπτάμενο προσωπικό της ΒΑ είχε προαναγγείλει 12ημερη απεργία για την περίοδο των Χριστουγέννων, η οποία ωστόσο κρίθηκε παράνομη ύστερα από προσφυγή της εταιρείας στα δικαστήρια.
Οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες προχωρούν σε μαζικές απολύσεις και τα μέτρα λιτότητας εντείνονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Fiat, η οποία ανέστειλε τη λειτουργία όλων των εργοστασίων της στην Ιταλία αυτή την εβδομάδα, στέλνοντας στα σπίτια τους για δύο εβδομάδες 30.000 εργαζομένους. Χαρακτηριστικές της λαίλαπας αντεργατικών μέτρων που περιμένουν την πλειοψηφία των πολιτών στην Ευρώπη ήταν οι δηλώσεις του διοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας, Κέρβιν Κινγκ, ο οποίος εξέφρασε την ανησυχία ότι «η Ευρώπη έχει λιμνάσει, ενώ οι φόβοι για τη διπλή ύφεση φαίνονται να επαληθεύονται».
Καθόλου τυχαία, τα μάτια των ευρωπαίων αναλυτών είναι στραμμένα στην Ελλάδα, «πεδίο δοκιμής» της συντονισμένης πανευρωπαϊκής αντεργατικής λαίλαπας. Η γενική απεργία της Τετάρτης έκανε το γύρο του κόσμου, καθώς θεωρείται ότι το φαινόμενο των μαζικών διαμαρτυριών θα επεκταθεί σε περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες που λυγίζουν υπό το ζυγό μέτρων λιτότητας.
Το εντυπωσιακό και στις τρεις περιπτώσεις, τόσο της Ελλάδας όσο και της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, είναι ότι οι επιτυχημένες κινητοποιήσεις δεν αποτελούν αντίδραση σε ειλημμένα μέτρα ή σε νομοσχέδια που έχουν κατατεθεί στη Βουλή προς ψήφιση, αλλά σε δημοσιοποιημένες προθέσεις των αντίστοιχων κυβερνήσεων για τη λήψη αντιδημοφιλών μέτρων. Υπό αυτό το πρίσμα είναι προφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με κορύφωση των αντιδράσεων των εργαζομένων, αλλά με προειδοποίηση προς τις κυβερνήσεις να αλλάξουν τα σχέδιά τους, αν δεν θέλουν να προκαλέσουν κοινωνική έκρηξη και φυσικά να καταβάλουν βαρύτατο πολιτικό κόστος.
Με δεδομένο δε ότι ούτε η κυβέρνηση Παπανδρέου ούτε η κυβέρνηση Θαπατέρο ούτε, άλλωστε, η κυβέρνηση Σόκρατες στην Πορτογαλία, η οποία είναι επίσης σοσιαλδημοκρατική, είχαν εξαρχής την πρόθεση λήψης μέτρων τόσο αυστηρής λιτότητας, αλλά εξαναγκάστηκαν να εξαγγείλουν τόσο αντιλαϊκή πολιτική κάτω από την αφόρητη πίεση της ΕΕ, το μήνυμα των κινητοποιήσεων δεν έχει αποδέκτες μόνο το Μέγαρο Μαξίμου και το Παλάτι Μονκλόα. Αποδέκτες επίσης έχει την καγκελαρία του Βερολίνου και την έδρα της Κομισιόν στις Βρυξέλλες.
