Το «φυσικά και δεν θα υπακούσω» του Γ. Γράψα πλανιόταν διαρκώς μέσα στην αίθουσα όχι σαν θρόισμα ανάμνησης, αλλά σαν απόφαση ζωής. Πάνω από 500 άτομα συμμετείχαν στη μεγαλύτερη πολιτική εκδήλωση που έχει πραγματοποιήσει το ΝΑΡ εδώ και πολλά χρόνια, δείγμα των αυξημένων δυνατοτήτων και ευθυνών. Ο κόσμος του ΝΑΡ δεν ξέχασε τους συντρόφους που δεν είναι πια μαζί μας. Με ενός λεπτού σιγή τίμησε τον Γιώργο Γράψα, τον Κώστα Κάππο, τον Κώστα Μπατίκα, την Αγγελική Ξύδη, τον Θανάση Μπαλωμένο, τον Βασίλη Κρεασίδη, τον Μάκη Σκαμνάκη, τον Γιώργο Παπαγεωργίου, τον Νίκο Πυλαλή και όσους περπάτησαν μαζί μας και σήμερα λείπουν. Την ατμόσφαιρα ζέστανε από την αρχή η προβολή ενός βίντεο - αναδρομή στα 20χρονα, ενώ η ένταση ανέβηκε με την απαγγελία στίχων του Μαγιακόφσκι από τον Γιώργο Ζιόβα. Θετική αίσθηση προκάλεσαν η ειδική έκδοση για τα 20χρονα του ΝΑΡ και τα καλαίσθητα ταμπλό με τις αρχειακές φωτογραφίες. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν αντιπροσωπείες του ΣΕΚ, του ΕΚΚΕ, του ΚΚΕ (μ-λ), του ΕΕΚ, της Κομμουνιστικής Ανανέωσης, ο Μπάμπης Δρακόπουλος από τους Αριστερούς Ριζοσπάστες, η Νάντια Βαλαβάνη κ.ά. Ιδιαίτερα συγκινητική και η μουσική πλευρά της εκδήλωσης. Το βάρος σήκωσαν στους ώμους τους ο Γιώργος Μεράντζας και οι μουσικοί του, καθώς μια ίωση κράτησε τον Fooxmoor μακριά μας. Η προσπάθειά τους ήταν πραγματικά ηρωική, καθώς ένα πρόβλημα στα ηχητικά τούς οδήγησε να παίξουν χωρίς μικρόφωνα. Τόσο το καλύτερο! Η βαθιά φωνή του Γ. Μεράντζα αντήχησε στην αίθουσα, μέσα σε κατανυκτική σιωπή, κάνοντας αρκετές φορές τα μάτια να δακρύσουν. Να τι δήλωσε ο Γιώργος Μεράντζας αμέσως μετά: «Αυτή η σιγή, αυτή η σιωπή κι αυτή η εσωτερική ευγένεια που έδειξαν οι παρευρισκόμενοι είναι πολύ σημαντική. Μου φαίνεται σαν χτες κι όχι σαν να πέρασαν 20 χρόνια. Έφυγα απ’ τα βουνά και ήρθα εδώ, γιατί είχα δώσει το λόγο μου να βοηθήσω όπως μπορώ. Συγκινήθηκα ιδιαίτερα. Από τα τεχνικά προβλήματα είδα και ένιωσα κάποια πράγματα πιο ευαίσθητα. Γιατί δεν μπορείς να ερμηνεύσεις καμία οργάνωση και κανένα κίνημα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αν δεν δεις τέτοιες ευαισθησίες. Συνθήματα είναι εύκολο να πούμε κόντρα σε όλη αυτή την καταστροφή, τη βαρβαρότητα, τη φίμωση. Το με ποιο τρόπο παλεύεις, τι προτάσεις κάνεις και με ποιο ήθος, είναι η ειδοποιός διαφορά. Εγώ το νιώθω, ξανανιώνω που είμαι μαζί σας, παίρνω δυνάμεις και ταυτόχρονα χαίρομαι».
Η ομιλία του ¨Αγγελου Χάγιου: "Το σκοτάδι είναι βαθύ πριν την εργατική αυγή".
Τα 20χρονα της οργάνωσης μας, μας βρίσκουν σε μια νέα πρωτόγνωρη κατάσταση. Στα χρόνια των παγωμένων σταφυλιών, του πιο σκληρού και απάνθρωπου νεοσυντηρητικού χειμώνα. Που χαρακτηρίζεται από την απότομη - βάρβαρη κλιμάκωση της διαρκούς αντεργατικής εκστρατείας του κεφαλαίου. Από την αστική στρατηγική απάντησης στην καπιταλιστική κρίση. Την κρίση του αιώνα, που δεν θα κλείσει με ένα νέο κύκλο ανάπτυξης. Αλλά με μακροπρόθεσμες και απρόβλεπτες συνέπειες και για το σύστημα και την ταξική πάλη. Είμαστε μπροστά στην πιο μεγάλη κοινωνική και πολιτική σύγκρουση μετά τη μεταπολίτευση». Την κρισιμότητα της περιόδου υπογράμμισε κατά την ομιλία του στην εκδήλωση ο Άγγελος Χάγιος, ο οποίος μάλιστα τόνισε ότι «στη μάχη αυτή θα δοκιμαστούμε ως ΝΑΡ, όπως και όλες οι δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς. Η επόμενη μέρα θα μας βρει σε ένα νέο τοπίο. Άλλες δυνάμεις και απόψεις θα αποδείξουν τη χρησιμότητα τους και θα αντέξουν, άλλες θα μπουν στο περιθώριο και άλλες θα εξαφανιστούν»!
Μέσα σε αυτή τη μάχη θα κριθεί η αντικαπιταλιστική επαναστατική Αριστερά στο νέο αιώνα του αλλόκοτου φόβου, της παρακμής αλλά και της διαφαινόμενης ελπίδας. «Να συμβάλει στην ανασύσταση της εργατικής πολιτικής. Όχι ως ‘“αντίγραφο που επιμένει στη θλίψη της γέννησης του’’. Αλλά ως νικηφόρο δημιούργημα των καιρών μας στηριγμένο πάνω στην ιστορική εμπειρία», σημείωσε το μέλος του Γραφείου της ΠΕ του ΝΑΡ. «Έχουμε συνείδηση των συσχετισμών, της τάσης υποταγής, του κατακερματισμού του κοινωνικού υποκειμένου. Η κρίση του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς παρούσα και καθηλωτική. Γνωρίζουμε, όμως, ότι, πάντα πριν το χάραμα, το πρώτο γλυκό φως της ημέρας, της εργατικής μέρας, το σκοτάδι είναι πιο βαθύ. Υπάρχει δυνατότητα οι αντιστάσεις να κλιμακωθούν, διότι “η φρίκη δεν κουβεντιάζεται, γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει’’. Υπάρχει η δυναμική των πρόσφατων αντιστάσεων και εξεγέρσεων. Δεν ήσαν μάχες οπισθοφυλακών, αλλά πρώτες ριπές των κοινωνικών καταιγίδων που έρχονται. Έχουν ήδη δημιουργήσει ρωγμές που μπορεί να γίνουν ρήγματα».
Το κρίσιμο ερώτημα είναι με ποια γραμμή; «Οι δυνατότητες αυτές θα αποκαλύπτονται και θα οδηγούν σε πρώτες νίκες, στο βαθμό που η απάντηση του κινήματος θα γίνεται πολιτικά επικίνδυνη, θα κάνει τα όνειρα των καπιταλιστών και του πολιτικού τους προσωπικού εφιάλτες! Με πρόγραμμα και μέτωπο από και για τους εργαζόμενους. Που θα συνενώνει τις αντιστάσεις, θα πολιτικοποιεί τους αγώνες σε στόχους ρήξης και ανατροπής του Προγράμματος Σταθερότητας - Ανάπτυξης και της επίθεσης του κεφαλαίου συνολικά. Σε γραμμή αντικαπιταλιστικής διεξόδου από την κρίση, ανυπακοής - απειθαρχίας στην ΕΕ, αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης και διάλυσης της για μια νέα εργατική διεθνοποίηση. Που θα δημιουργεί ρήγματα στην πολιτική κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΕΕ - αγορών - ΝΔ - ΛΑΟΣ, θα κλονίζει συνολικά την αστική στρατηγική και θα ανοίγει το δρόμο για την επαναστατική αλλαγή», υπογράμμισε ο Α. Χάγιος.
Ο ομιλητής ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να υπάρχει καμιά αναμονή για μετατοπίσεις σε μια αγωνιστική, έστω, γραμμή, από τις ηγετικές μερίδες, πολιτικές και συνδικαλιστικές του ΠΑΣΟΚ. «Η μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία πρωτοστατεί και πάλι στην ολοκληρωτική επίθεση στους εργαζόμενους και στο τσάκισμα των όποιων στοιχείων αντίστασης σε ολόκληρη την Ευρώπη».
Τι γίνεται όμως με την Αριστερά; «Υπάρχει έλλειμμα μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής - τακτικής. Στόχος δικός μας δεν μπορεί να είναι και δεν είναι η αριστερή διακυβέρνηση και η δήθεν λαϊκή εξουσία στο έδαφος του καπιταλισμού. Είναι η ανατροπή της κοινωνίας της αγοράς, της εκμετάλλευσης και της ατομικής ιδιοκτησίας. Το άνοιγμα του δρόμου για μια νέα νικηφόρα κομουνιστική απόπειρα στην εποχή μας. Με την αντικαπιταλιστική επανάσταση. Γιατί το δίλημμα: κομμουνιστική απελευθέρωση ή νέος μεσαίωνας της καπιταλιστικής βαρβαρότητας το βιώνουμε πια με δραματικό τρόπο. Και όποιος δεν το βλέπει εθελοτυφλεί», είπε ο Α. Χάγιος, σημειώνοντας και την ευθύνη - ανεπάρκεια του ΝΑΡ, όσον αφορά στη συμβολή σε μια σύγχρονη επαναστατική τακτική με στρατηγικό περιεχόμενο. «Για την ανατροπή της αστικής επίθεσης και πολιτικής, μέσα από τη διαλεκτική της ταξικής πάλης, από σήμερα και μέχρι την αντικαπιταλιστική επανάσταση. Που θα κατακτά τη “φέτα το ψωμί” γιατί θα διεκδικεί ολόκληρο το “καρβέλι’’. Θα συνδέει τον άμεσο, καθημερινό, διαρκή και αποφασιστικό αγώνα για ανθρώπινη ζωή μέσα και έξω από τη δουλειά, με το στόχο της ανατροπής του επικίνδυνου για τον ανθρώπινο πολιτισμό συστήματος. Συλλογική συζήτηση, επομένως, για την επεξεργασία της πολιτικής μας για πρόγραμμα - μέτωπο εργατικό αντικαπιταλιστικό. Με πυλώνες ένα νέο εργατικό κίνημα και τον πόλο - μέτωπο της αντικαπιταλιστικής σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς».
Υπογράμμισε την ανάγκη ταξικής αγωνιστικής ενότητας, με πρώτο βήμα το συντονισμό σωματείων, εργατικών συλλογικοτήτων με ανατρεπτικό προσανατολισμό και νικηφόρα δυνατότητα. Κάλεσε για «ανεξάρτητο πόλο - μέτωπο αντικαπιταλιστικό παντού. Στο κίνημα με τα σχήματα, στις γειτονιές με τις κινήσεις, στο φοιτητικό χώρο με την ΕΑΑΚ, στις δημοτικές εκλογές με τη γραμμή αυτοτελούς παρέμβασης της αντικαπιταλιστικής πολιτικής». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί «ένα πρώτο σημαντικό βήμα. Μια ελπιδοφόρα μετωπική συνάντηση διαφορετικών κομματιών της ριζοσπαστικής - επαναστατικής Αριστεράς με διαφορετικό παρελθόν και ιδεολογική αφετηρία, με πολιτικά ενοποιητικά στοιχεία», προτείνοντας «νέα αποφασιστικά βήματα προγραμματικά, πολιτικά, οργανωτικά αναβάθμισης του εγχειρήματος». Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση για την ενότητα της Αριστεράς, ο Α. Χάγιος τόνισε ότι «το πρόβλημα της Αριστεράς είναι, αναμφίβολα, ο κατακερματισμός, ως αποτέλεσμα, ωστόσο, της προγραμματικής στρατηγικής και ταξικής ανεπάρκειάς της. Είναι βαθύτερο το ζήτημα. Αναγκαία η ενότητα αλλά σε μια νέα στρατηγική - τακτική. Αναγκαίος ο διάλογος και η αντιπαράθεση με όρους κινήματος». Από τη σκοπιά αυτή ξεκαθάρισε ότι «δεν υπάρχει δυνατότητα προγραμματικής στρατηγικής σύγκλισης με καμιά δύναμη της επίσημης Αριστεράς. Και, φυσικά, καμιά συζήτηση δεν μπορεί να γίνει για μετατροπή της επαναστατικής Αριστεράς σε “συνιστώσα’’ ή συμπλήρωμα στο πολιτικό σχέδιο της μιας η της άλλης δύναμης της ρεφορμιστικής Αριστεράς ή ακόμα και της αναρχίας. Εκείνο που προέχει ως κρίσιμο και επείγον καθήκον είναι η κοινή δράση, για ένα κίνημα αντίστασης - αντεπίθεσης, όλων των αριστερών δυνάμεων. Η υπέρβαση σεκταριστικών πρακτικών και αναρχοαυτόνομων αντιλήψεων που καθηλώνουν πολιτικά το κίνημα στο χώρο. Στην κατεύθυνση αυτή θα συμβάλουμε, χωρίς προνομιακή κατεύθυνση, με όλες τις δυνάμεις μας».
Μιλώντας για το 3ο Συνέδριο του ΝΑΡ ο Α. Χάγιος υπογράμμισε ότι «δεν μπορούμε, δεν πρέπει και δεν θα αποσυρθούμε από τη μάχη στα ενδότερα των οργανωτικών ισορροπιών και μικρορυθμίσεων. Προχωράμε σε ένα μάχιμο - πολιτικό συνέδριο με κέντρο τα πραγματικά, αιχμηρά και συχνά σκληρά ερωτήματα των εργαζομένων, των αγωνιστών και με κινητήριες ιδέες τις αναγκαίες απαντήσεις: Πώς θα αντιμετωπιστεί η θύελλα που ξέσπασε ήδη; Με ποια γραμμή, ποιο κίνημα και ποια Αριστερά; Υπάρχει όραμα - εναλλακτική στον καπιταλισμό στον 21ο αιώνα; Ποια είναι η δυνατότητα και ο χαρακτήρας της επανάστασης, η διαμόρφωση του μετώπου και των κοινωνικών πυλώνων της;».
Η σημασία συμβολής σε μια νέα εποχή της κομμουνιστικής προοπτικής τονίστηκε ιδιαίτερα: «Για να είναι επαναστατική μέχρι τέλους η Αριστερά πρέπει να εγγράφεται στο DNA της, στο πρόγραμμα, στην πολιτική γραμμή και πρακτική, στην οργανωτική συγκρότηση και λειτουργία, στα σύμβολα της, μια νέα κομμουνιστική προοπτική. Αλλιώς θα παραμένει ασταθής - ανολοκλήρωτη και “φτερό στον άνεμο” των δύσκολων συγκρούσεων που έρχονται» Απαραίτητο; «Να ξεπεράσουμε το θεωρητικό τέλμα και να συμβάλουμε σε ένα νέο μαρξιστικό διαφωτισμό».
«Στις συνθήκες αυτές βαθαίνει η κατανόηση της ανάγκης μιας επαναστατικής τομής για την επανίδρυσή του ΝΑΡ, τη συμβολή του στη δημιουργία ενός νέου φορέα κομμουνιστικής προοπτικής, στο επαναστατικό υποκείμενο της νέας εποχής», τόνισε το στέλεχος του ΝΑΡ, ένα «κόμμα για το εργατικό κίνημα και όχι εργατικό κίνημα για το κόμμα. Μια τέτοια οργάνωση είναι όχι μόνο αναγκαία αλλά και δυνατή. Η σύγχρονη εργατική τάξη έχει μεγαλύτερες δυνατότητες όχι μόνο να συμμετάσχει αλλά και να τη διευθύνει η ίδια».
Ο Α. Χάγιος κάλεσε σε συμμετοχή και συμβολή στις διαδικασίες του συνεδρίου: «Δεν είμαστε οι μόνοι κάτοχοι της αλήθειας ούτε οι μόνοι μαχητές της κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Η ευθύνη μας είναι να στηριχτούμε σε όλες τις δυνάμεις και εφεδρείες, όχι μόνο των “δικών μας”, αλλά και των τόσων άλλων αγωνιστών και συναγωνιστών. Που βρίσκονται σε διαρκή αγώνα και αγωνία για το πως θα διασχίσουμε, τα πολλαπλά άγνωστα και γνωστά εμπόδια και ερωτήματα “της πραγματικής ιστορίας των λαών”, της ταξικής πάλης δηλαδή, αυτής της πιο πλούσιας από οποιαδήποτε ανάλυση και απόφαση». Όσο για το ΝΑΡ, αυτό θα προχωρήσει «με επαναστατική αυτοκριτική, υπέρβαση των αποτυχημένων προσπαθειών μας και μέτωπο απέναντι στον πολιτισμό της ατομικής ιδιοκτησίας των ιδεών, των μετώπων, της οργάνωσης».
Ο Ά. Χάγιος έκλεισε την ομιλία του καλώντας σε ένα νέο συναρπαστικό ταξίδι, «με σχέδιο αλλά όχι “ρεαλισμό’’, βέβηλο και ιερόσυλο», για την εργατική χειραφέτηση σε μια νέα νικηφόρα κομμουνιστική απόπειρα. Με κρίσιμη καμπή την αντίσταση - ανατροπή του κοινωνικού Αρμαγεδώνα που μας απειλεί».
Χαιρετισμοί νΚΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αριστερών οργανώσεων από την Τουρκία
Το εγχείρημα της ΚΝΕ - ΝΑΡ σήμανε την τομή που κράτησε ψηλά την ελπίδα, που κράτησε ψηλά την κόκκινη σημαία της επανάστασης. Εμείς, η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση θέλουμε να κρατάμε σφικτά αυτό το νήμα», έτσι ξεκίνησε το χαιρετισμό της η Σοφία Τσάδαρη, εκ μέρους της νΚΑ. «Η μετονομασία της ΚΝΕ - ΝΑΡ σε νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, το 1996, συμβόλιζε με τον πιο ισχυρό τρόπο, την κοπή του ομφάλιου λώρου που συνέδεε την νεολαία της νέας αντικαπιταλιστικής αμφισβήτησης με την παλιά Αριστερά και το ηττημένο κομμουνιστικό κίνημα. Σήμερα, η ανάγκη για μια διαφορετική ζωή πέρα και έξω από το καπιταλισμό είναι πια μαζική αναζήτηση και συζήτηση χιλιάδων ανθρώπων στην Ελλάδα και εκατομμυρίων σε όλο το πλανήτη. Η νεολαία μας πάντα αρέσκονταν στις προκλήσεις. Από την ανταρσία του Γράψα έως τις καταλήψεις του ’90-’91, από τη διακήρυξη μας και τη μάχη του ΑΣΕΠ το 1998 μέχρι τη Θεσσαλονίκη του 2003 και το μαζικό κύμα του 2006-’07 και των Δεκεμβριανών δεν άφησε ποτέ κάτω το γάντι. Μαζί με το ΝΑΡ, το ίδιο θα πράξουμε και τώρα…»
«Το ΝΑΡ όλα αυτά τα δύσκολα 20 χρόνια, μ’ όλες τις αδυναμίες, τα λάθη, τις αντιφάσεις που άλλωστε υπάρχουν σε όλους μας, τοποθετώντας τον εαυτό του στις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής - επαναστατικής - κομμουνιστικής Αριστεράς συνέβαλε αποφασιστικά σ’ όλους τους αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ενάντια στις ρεφορμιστικές λογικές του συμβιβασμού και της ήττας. Κρατήθηκε με επιμονή στον επαναστατικό δρόμο, δούλεψε σκληρά για το ξαναζωντάνεμα της κομμουνιστικής προοπτικής της ανθρωπότητας», σημείωσε ο Θανάσης Διαβολάκης, εκ μέρους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. «Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται μια δυνατή αντικαπιταλιστική - επαναστατική Αριστερά. Για να οργανώσει μαζικούς, ανυποχώρητους αγώνες, για να δίνει σ’ αυτούς νικηφόρα προοπτική. Και νικηφόρα προοπτική είναι η αντικαπιταλιστική προοπτική. Σήμερα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η πιο μαζική ως τώρα μετωπική συνεργασία της ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι εδώ και η ελπιδοφόρα πορεία της στον ένα σχεδόν χρόνο από τη συγκρότησή της έχει δείξει τις μεγάλες δυνατότητες που έχει ένα ενωτικό εγχείρημα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Φυσικά έχουμε πολλά ακόμη βήματα να κάνουμε. Είμαστε όμως μαζί. Και στους αγώνες αλλά και στην προσπάθεια να αναζητήσουμε μια σύγχρονη επαναστατική προοπτική».
Από τη μεγαλύτερη «φυλακή» του κόσμου, από την αποκλεισμένη Γάζα ήρθε ο χαιρετισμός του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, ο οποίος πνίγηκε στα χειροκροτήματα των συγκεντρωμένων (βλ. σελίδα 20).
Μήνυμα αλληλεγγύης ήρθε επίσης από το Κόμμα Εργασίας (ΕΜΕΡ) από τη γειτονική Τουρκία. «Συναγωνιστές και φίλοι, βρισκόμαστε σε μια περίοδο επιθέσεων του ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού συστήματος εναντίον των καταπιεσμένων λαών αλλά και μετωπικής επίθεσης εναντίον των εργατών και εργαζομένων. Παρά τα ψέματα, τη δημαγωγία και προπαγάνδα των μηχανισμών των κυρίαρχων τάξεων το πραγματικό πρόσωπο του συστήματος γίνεται ορατό. Οι λαοί, η εργατική τάξη, τα εκμεταλλευόμενα στρώματα μπαίνουν στο δρόμο του αγώνα και υψώνουν τις απαιτήσεις τους. Οι δυνατότητές του ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού συστήματος συνεχώς μειώνονται, ενώ στον ορίζοντα των λαών και της εργατικής τάξης ανοίγονται όλο και περισσότερο δυνατότητες αγώνα. Όπως στη χώρα μας έτσι και στη δική σας η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους για μια κοινωνία ανθρώπινη και χωρίς εκμετάλλευση. Κάθε αντίσταση και αγώνας του ελληνικού λαού εμπνέει και το δικό μας αγώνα. Καθήκον μας είναι να δημιουργήσουμε και να δυναμώσουμε τις πρωτοπόρες οργανώσεις. Είναι επίκαιροι και αναγκαίοι οι κοινοί αγώνες των λαών. Σας ευχόμαστε επιτυχία στον αγώνα σας. Ζήτω η φιλία των λαών!»
Το Λαϊκό Μέτωπο της Τουρκίας τονίζει ότι «σ’ αυτή την εποχή που έχουμε περισσότερο ανάγκη τη διεθνή αλληλεγγύη, είναι τιμή μας που αγωνιζόμαστε μαζί με τους έλληνες συντρόφους. Σας φέρνουμε τα χαιρετίσματα του Συλλόγου Συμπαράστασης των Οικογενειών των Πολιτικών Κρατούμενων (TAYAD), όπως και από το Συμπόσιο Εγιούπ Μπας Διεθνιστική Ένωση Κατά της Ιμπεριαλιστικής Επιθετικότητας. Σας φέρνουμε τα χαιρετίσματα απ’ τα μέλη του Λαϊκού Μετώπου, που σε όλη την Τουρκία συνεχίζουν την καμπάνια “Οι ΗΠΑ θα φύγουν, Αυτή η Χώρα Είναι Δικιά Μας!”, “Να κλείσει η βάση του Ιντζίρλικ’’ και που γι’ αυτό το λόγο δέχτηκαν λιντσάρισμα στην Αδριανούπολη και φυλακίστηκαν με τη δικαιολογία ότι ήταν μέλη του DHKP-C. Αφήνοντας πίσω είκοσι χρόνια αγώνα, σας χαιρετούμε με την ευχή να αγωνιζόμαστε μαζί ενάντια στον ιμπεριαλισμό, μέχρι τη νίκη».
Στην εκδήλωση διαβάστηκαν επίσης οι χαιρετισμοί του Δημοκρατικού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και του Αλέν Κριβίν από το γαλλικό Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (βλ. προηγούμενο Πριν).
Αγωνιστικά μηνύματα από ΑΡΑΣ, ΕΕΚ και Οικολόγους Εναλλακτικούς
Συνεχίζονται οι χαιρετισμοί οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς για τα 20χρονα του ΝΑΡ. Tο Πριν δημοσιεύει τις ανακοινώσεις της Αριστερής Αντικαπιταλιστικής Συσπείρωσης, του Θ. Κουτσουμπού (εκ μέρους του ΕΕΚ) και των Οικολόγων Εναλλακτικών. Η ΑΡΑΣ τονίζει ότι «το 1989 ανέδειξε με τον πιο γλαφυρό τρόπο ότι υπάρχουν δυο δρόμοι για την Αριστερά. Απ’ τη μια μεριά ο δρόμος της διαχείρισης, των συγκυβερνήσεων, ο δρόμος που λερώνει την τιμή και τους αγώνες της Αριστεράς και από την άλλη ο δρόμος του ανυποχώρητου αγώνα, της νικηφόρας σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής προοπτικής, που δικαιώνει την πάλη και τις θυσίες χιλιάδων εργατών και νεολαίων. Η τομή του 1989 και η γέννηση του ΝΑΡ σημάδεψε και το πολιτικό σκηνικό και περισσότερο το χώρο της νεολαίας με την καθοριστική συμβολή του στη γέννηση των ΕΑΑΚ. Ήδη από τοτε, πάνω από 20 χρόνια –παρά τις κατά καιρούς διαφωνίες ή και αντιπαραθέσεις μας– παλεύουμε μαζί στην ίδια κατεύθυνση για τη συγκρότηση ριζοσπαστικών κοινωνικών αντιστάσεων, για μαζική και ταξικά γειωμένη αντικαπιταλιστική Αριστερά. Ξέρουμε ότι και για τα επόμενα 20 –και πολύ παρά πάνω– χρόνια θα βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο».
Mε συντροφικούς χαιρετισμούς, ο Θόδωρος Kουτσουμπός, υπογραμίζει: «Γέννημα μιας κρίσιμης καμπής στην παγκόσμια ιστορία, εναντιούμενο στις συγκυβερνήσεις και τις οικουμενικές κυβερνήσεις ταξικής συνεργασίας, το NAP έχει συμβάλει, τα τελευταία 20 χρόνια, στη διαμόρφωση ενός ταξικού επαναστατικού δυναμικού κομμουνιστικής προοπτικής. Όταν άλλοι απεμπολούσαν την πάλη για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης και τον κομμουνισμό οι σύντροφοι του NAP κράτησαν ψηλά τη σημαία της επαναστατικής ανατροπής. Tο EEK, που βγήκε την ίδια περίοδο από ένα σχίσμα πάνω στα ίδια ζητήματα, που προκαλούσε η κατάρρευση της EΣΣΔ και του λεγόμενου υπαρκτού –ανύπαρκτου– σοσιαλισμού, έδωσε μαζί με τους συντρόφους του NAP την πάλη για τα ανεξάρτητα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Σήμερα, στις εκρηκτικές συνθήκες της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και χρεοκοπίας, είναι αναγκαίο ένα νέο άλμα στην ιστορία. H διαμόρφωση εκείνου του ταξικού δυναμικού, που προτάσσοντας ένα επαναστατικό πρόγραμμα αντιμετώπισης της κρίσης, θα παλέψει για τη συντριβή του καπιταλιστικού κράτους και την εργατική εξουσία».
Οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί στο δικό τους χαιρετισμό σημειώνουν ότι «είναι αναμφισβήτητο ότι το ΝΑΡ από την ίδρυσή του έως σήμερα έχει συμβάλει αποφασιστικά στην ανάπτυξη των αγώνων του λαϊκού κινήματος. Είναι αναγκαίο όμως να τονιστεί ότι ιδιαίτερα κατά την τελευταία δεκαετία ήταν πολύ σημαντική και καθοριστική η συμβολή του στη συνάντηση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της Ριζοσπαστικής Οικολογίας. Επιβεβαιώθηκε με αυτό τον τρόπο ότι οι ιδέες των δύο αυτών πολιτικών και ιδεολογικών ρευμάτων φυτρώνουν στα ίδια χωράφια. Η συνάντηση αυτή “καρποφόρησε’’ πολιτικά κα ιδεολογικά από το 2000 τόσο στο πλαίσιο του ΜΕΡΑ και τώρα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αύριο θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο στο πλαίσιο του πόλου - μετώπου όλων των δυνάμεων της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Οι ορθές αυτές πολιτικές επιλογές αποτελούν εγγύηση και για το μέλλον, ώστε να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση της ανεξάρτητης Αριστεράς».
ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ: 20 χρόνια ανταρσίας στον καπιταλισμό
ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
n Το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης έστειλε στο ΝΑΡ τον εξής χαιρετισμό: «Από την κατεχόμενη Παλαιστίνη, από την αποκλεισμένη αλλά πάντα αντιστεκόμενη Γάζα, από την επαναστατική Αριστερά της Παλαιστίνης και τους αντάρτες της, σας στέλνουμε συντροφικούς χαιρετισμούς για τα είκοσι χρόνια του ΝΑΡ. Είκοσι χρόνια αναζήτησης, δράσης και ανταρσίας στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό προς το σοσιαλισμό. Για είκοσι χρόνια σταθήκατε στο πλευρό του απελευθερωτικού μας αγώνα, βρεθήκατε πλάι μας για την απελευθέρωση της γης μας από τη σιωνιστική κατοχή και του ανθρώπου από κάθε μορφή καταπίεσης. Σας καλούμε να μένετε αταλάντευτα στο δρόμο του επαναστατικού κινήματος και να δυναμώσετε την ανταρσία στον καπιταλισμό. Να δυναμώσετε την υποστήριξη σας στο δίκαιο αγώνα του λαού της Παλαιστίνης, που σήμερα βρίσκεται σε κρίσιμη ιστορική καμπή. Ο σιωνιστικός και ιμπεριαλιστικός εχθρός προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις του, χρησιμοποιώντας όλα τα όργανα του στην περιοχή, να σπάσει το ένοπλο αντάρτικο των Παλαιστινίων, να σπάσει κάθε μορφή ενότητας του λαού μας. Είτε αυτή είναι εθνική και γεωγραφική, αποκόπτοντας τη διαμελισμένη και κατεχόμενη Δυτική Όχθη από την αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας, είτε αυτή είναι πολιτική μεταξύ των οργανώσεων που απαρτίζουν το παλαιστινιακό απελευθερωτικό κίνημα, είτε αυτή αφορά τα δίκαια δικαιώματα του λαού, σε έναν πραγματικά ανεξάρτητο και ελεύθερο παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα την κατεχόμενη και αποκλεισμένη Ιερουσαλήμ και το δικαίωμα επιστροφής των παλαιστινίων προσφύγων στα σπίτια του, στα χωριά και στις πόλεις τους σε όλη την ιστορική Παλαιστίνη. Ζήτω το διεθνές επαναστατικό κίνημα! Ζήτω η αλληλεγγύη των λαών! Ο αγώνας συνεχίζεται για την απελευθέρωση της γης και του ανθρώπου!»
