Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Υποβρύχια σκάνδαλα: Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν…

Με αεροπλάνα και βαπόρια, υποβρύχια με …κλίση, τυφλά F-16 και πανάκριβα πυροσβεστικά ελικόπτερα, με τους «φίλους» τους παλιούς και αρκούντως γνωστούς, το σκηνικό στήνεται και πάλι. Ο θίασος των «εξυγιαντών» του πολιτικού σκηνικού είναι ξανά επί σκηνής κραδαίνοντας τη ρομφαία της κάθαρσης απέναντι στους επίορκους συνδαιτυμόνες του πλούσιου τραπεζιού της εξουσίας.
Η αλήθεια βεβαίως είναι πως οι μίζες της ΗΤΒ και της Φέροσταλ για τα προβληματικά υποβρύχια ήταν τεράστιες. Λαδώθηκαν στρατιωτικοί και πολιτικοί υπάλληλοι, διοικητικό προσωπικό και ασφαλώς υπουργοί, όπως καταμαρτυρείται στον Άκη Τσοχατζόπουλο από τη δικογραφία των 15.000 σελίδων της εισαγγελίας των πρωτοδικών.




ΜΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ



Όλο το φάσμα της διαπλοκής και του πελατειακού κράτους που δημιούργησε το ιστορικό ΠΑΣΟΚ αρχίζει και «ξερνάει». Γηραλέοι και ξεπεσμένοι πολιτικοί πάτρωνες αυτού του οικοδομήματος είναι έτοιμοι να ριχτούν βορά στα λιοντάρια της αρένας, έτοιμα να αποδώσουν λίγο θέαμα σε ένα λαό ο οποίος υποφέρει για άρτο, αλλά διψά για θεάματα.

Ο Γ. Παπανδρέου βρίσκει αφορμή να τελειώνει με τα βαρίδια του ιστορικού του παρελθόντος και είναι έτοιμος να κάψει τα ήδη καμένα χαρτιά, ρίχνοντας ωστόσο και τις απαραίτητες σπόντες πίεσης στη Γερμανία, δρομολογώντας και υποβοηθώντας με τον ελεγχόμενο Τύπο τις αποκαλύψεις για τα γερμανικά χρήματα που δόθηκαν ως μίζες.

Από την άλλη πλευρά ασφαλώς από κοινού με τη ΝΔ, η οποία υπερθεματίζει ζητώντας άμεση προσαγωγή του Α. Τσοχατζόπουλου στο ειδικό δικαστήριο μέσω απ’ ευθείας προανακριτικής επιτροπής, ο δικομματικός σκυλοκαβγάς συνεχίζεται για να καλύπτονται πλέον μείζονα σκάνδαλα όπως τα ομόλογα, η Ζίμενς, το Βατοπέδι. Στο παζάρι αυτό έχει και η ίδια να προσφέρει τα δικά της καμένα χαρτιά ως εξιλαστήρια θύματα, είτε μέσω του προβληματικού πόθεν έσχες του Γιώργου Αλογοσκούφη, ο οποίος μπαίνει ξεκάθαρα ως υπόλογος σε μια επιχείρηση «καθαρά χέρια»» αλά ελληνικά, όπως και ο Χρ. Μαρκογιαννάκης, ο οποίος κατηγορείται για το πανάκριβο αντίτιμο της εκμίσθωσης πυροσβεστικών ελικοπτέρων, το 2009.

Το βέβαιο είναι πως όλοι θεωρούν τους εαυτούς τους Ιφιγένειες, ωστόσο δεν έχουν καμία πρόθεση να αποδεχτούν το ρόλο από τη στιγμή που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα.
Άλλωστε η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι συλλογική υπόθεση. Γι’ αυτό ο Α. Τσοχατζόπουλος «δείχνει» κι άλλους όπως ο Γ. Παπαντωνίου, ή κάνει λόγο γα τις αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ οι οποίες ήταν συλλογικές, ενώ οι άλλοι κάνουν λόγο για απόπειρες συμψηφισμών. Και το γαϊτανάκι καλά κρατεί...

Όλοι αντιλαμβάνονται ασφαλώς ότι η οργή δεν είναι απλά ζήτημα ηθικολογικής αντιμετώπισης της αστικής εξουσίας και της διαφθοράς ως ουδετέρων μεγεθών.
Η οργή είναι αποτέλεσμα των εφαρμοζόμενων πολιτικών και η διέξοδος είναι η ριζοσπαστικοποίηση, η ρήξη και η συνολική ανατροπή του συστήματος και των κομμάτων που το υπηρετούν. Μέχρι τότε θέατρο του παραλόγου. Έστω και με λίγο αίμα…