Τεχνική εκπαίδευση: Μέτρα κοροϊδία

Νέα μέτρα κοροϊδία για τη στήριξη της ταλαιπωρημένης τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης ανακοίνωσε την προηγούμενη Τετάρτη η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Σε συνέντευξη Τύπου ανακοινώθηκε ότι προωθείται η «αναγνώριση» των επαγγελματικών δικαιωμάτων για 30 ειδικότητες των επαγγελματικών λυκείων και σχολών (ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ), η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και η πειραματική λειτουργία 5 ΕΠΑΛ σε συνεργασία με ΑΕΙ-ΤΕΙ.



 Ειδικά για το θέμα της αναγνώρισης επαγγελματικών δικαιωμάτων, η Άννα Διαμαντοπούλου έδωσε στις ανακοινώσεις χαρακτήρα «διαφήμισης» της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης μιλώντας για «βήμα καριέρας», τονίζοντας ότι οι απόφοιτοί της βρίσκουν πολύ ευκολότερα εργασία, σε σύγκριση με τους μαθητές που ακολουθούν το γενικό Λύκειο. Προς επίρρωση όσων είπε, ανέφερε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία ο μέσος χρόνος ανεργίας για τους αποφοίτους της τεχνικής εκπαίδευσης κρατά «μόνο» 22 μήνες, ενώ της γενικής φτάνει τους 35. Αυτό που δεν ανέφερε πάντως είναι αν οι απόφοιτοι βρίσκουν δουλειά στην ειδικότητα που σπούδασαν και με τι όρους βέβαια...
Το ενδιαφέρον της κυβέρνησης για τους μαθητές της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης είναι φυσικά υποκριτικό, ενώ τα μέτρα που ανακοινώθηκαν δεν στηρίζουν τα διακαιώματα των αποφοίτων. Πρώτο, οι θεσμικές ρυθμίσεις στα επαγγελματικά δικαιώματα δεν δεσμεύουν πουθενά τους εργοδότες, που δρουν σε εν πολλοίς ανεξέλεγκτο πλαίσιο. Δεύτερο, τα ΕΠΑΛ και οι ΕΠΑΣ αποτελούν συνειδητά υποβαθμισμένα σχολεία «δεύτερης διαλογής», που απευθύνονται στα παιδιά των εργατικών οικογενειών που αναγκάζονται να βγουν μια ώρα νωρίτερα στη δουλειά και το μεροκάματο, σε σχέση με τους υπόλοιπους συνομήλικούς τους που συνεχίζουν σπουδές στο πανεπιστήμιο. Τρίτο, η ίδια η ύπαρξη δύο τύπων σχολείου ανταποκρίνεται μόνο στις ανάγκες της αγοράς, που θέλει ένα μέρος της νεολαίας ως φτηνό και ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, χωρίς ολόπλευρη και γενική μόρφωση.
Σε ανάλογη κατεύθυνση κινούνται και οι αλλαγές που ανακοινώθηκαν για τα δημόσια ΙΕΚ. Πρώτο μέλημα της κυβέρνησης ήταν να καταργήσει 22 ΙΕΚ, ώστε από τον Σεπτέμβρη να λειτουργήσουν συνολικά 92. Έπειτα, το υπουργείο «αποκεντρώνει» και αυτό τον τομέα εκπαίδευσης, δηλαδή μεταφέρει την αρμοδιότητα της επαγγελματικής εκπαίδευσης στις περιφέρειες, οι οποίες μάλιστα θα αποφασίζουν και για τις ειδικότητες και τα προγράμματα σπουδών. Με άλλα λόγια, οι εφήμερες και τοπικές ανάγκες του μικρού και μεγάλου κεφαλαίου κάθε περιοχής θα βάζουν τη σφραγίδα τους στα δικαιώματα των αποφοίτων, χωρίς κανένα κεντρικό έλεγχο ή εποπτεία.

Ν.Χ