ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΕΑΣΙΔΗΣ
Το πολιτικό πλαίσιο, όπως παρουσιάστηκε σε συνέντευξη τύπου στις 26 Ιουλίου, επικεντρώνει στην ανάγκη ανατροπής της Δεξιάς που κυριαρχεί στο δήμο από το 1986. Ο εθνικισμός και οι νεοφιλελεύθερες επιλογές της δημοτικής αρχής θεωρείται πως διαμορφώνουν ειδικές συνθήκες στο δήμο Θεσσαλονίκης, ώστε η συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ να εμφανίζεται περίπου ως δημοκρατικό καθήκον! Φυσικά για να προχωρήσει μια τέτοια επιλογή μπαίνει στο απυρόβλητο η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της τρόικας, ενώ για την ΕΕ ούτε λόγος.
Όχημα για να προχωρήσει αυτή η συνεργασία ήταν το "διαπαραταξιακό", ένα οργανωτικό σχήμα στο οποίο συμμετέχουν, με την ευθύνη του ΣΥΝ, η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ "Θεσσαλονίκη της Οικολογίας και των Πολιτών", η παράταξη του ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τη Χρύσα Αράπογλου, μία από τους βουλευτές που ψήφισαν το Μνημόνιο, καθώς και το τοπικό σχήμα των Οικολόγων Πράσινων, υπό τον ευρωβουλευτή Μιχάλη Τρεμόπουλο. Το "διαπαραταξιακό" συμπληρώνουν τρεις μικρότερες "κινήσεις πολιτών", που λειτούργησαν ως γέφυρες μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, ζυμώνοντας την ανάγκη της συνεργασίας για να φύγει η Δεξιά από τη δημοτική αρχή. Ενδεικτικό είναι ότι οι δυο πιο προβεβλημένοι "πολίτες" είναι ο Νίκος Ευθυμιάδης, πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας (παλιότερα στήριξε Γιάννη Μπουτάρη) και ο Τάσος Τζήκας, επιχειρηματίας στο χώρο των νέων τεχνολογιών.
Ο Γ. Μπουτάρης ενώ συμμετείχε αρχικά στο "διαπαραταξικό", στη συνέχεια διαχώρισε τη θέση του, προσδοκώντας τη στήριξη του επίσημου ΠΑΣΟΚ. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν έχει τοποθετηθεί ακόμα. Δεδομένου ότι το "διαπαραταξιακό" δημιουργεί όρους προγραμματικής ταύτισης και αλληλοϋποστήριξης στον δεύτερο γύρο, δεν αποκλείεται να στραφεί τελικά στον Γ. Μπουτάρη, ως υποψηφιότητα με διεισδυτικότητα σε συντηρητικά ακροατήρια και περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας. Εξάλλου αποθαρρυντικά για την επιλογή του "δημοκρατικού μετώπου" λειτουργεί το προηγούμενο της αποτυχίας του Δημ. Φατούρου το 1990 (στήριξη από ΠΑΣΟΚ, ενιαίο ΣΥΝ και ΚΚΕ, παραγόντων της Δεξιάς, της σημερινής ΑΚΟΑ).
Ο Μπουτάρης πάντως έχει εξασφαλίσει και τη στήριξη της Δημοκρατικής Αριστεράς του Φ. Κουβέλη, η οποία στη Θεσσαλονίκη κάνει μια εξαίρεση στη γραμμή της αυτοδιοικητικής ψήφου και καλεί σε αντιδεξιά συσπείρωση... Εξάλλου τα στελέχη της ΔΗ.ΑΡΙ. συμμετείχαν από τις εκλογές του 2006 στην παράταξη Μπουτάρη.
Οι εξελίξεις έχουν θορυβήσει τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν ταυτίζονται με τον ΣΥΝ. Σε σειρά άρθρων στις εφημερίδες "Εποχή" και "Δρόμος" γίνεται σφοδρή κριτική για την παραγοντίστικη διαδικασία του "διαπαραταξιακού", αλλά κυρίως για το γεγονός ότι μένει στο απυρόβλητο η πολιτική ΠΑΣΟΚ – ΕΕ - ΔΝΤ στο όνομα των τοπικών ιδιαιτεροτήτων. Ο βαθμός διαφοροποίησης από το ΣΥΝ μένει να φανεί, όπως και το αν θα περιοριστεί στα όρια του κεντρικού δήμου.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ φυσικά διαφοροποιήθηκε από την πρώτη στιγμή από αυτή τη διαδικασία συναλλαγής, ενώ έχει αποφασίσει να προχωρήσει σε πρωτοβουλία για την παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στο δήμο Θεσσαλονίκης. Το ΚΚΕ έκλεισε κάθε συζήτηση ανακοινώνοντας την υποψηφιότητα του Σ. Ζαργιανόπουλου, γραμματέα του ΕΚΘ.
Κεντρικά ο ΣΥΝ αντιμετωπίζει θετικά το "διαπαραταξιακό" και τις πρωτοβουλίες, όπως δείχνει το ρεπορτάζ της "Αυγής" και οι σχετικές δηλώσεις των στελεχών, στα πλαίσια μάλλον της προσέγγισης του "σοσιαλιστικού χώρου". Την ίδια στιγμή ο ΣΥΝ συζητά με τη ΔΗ.ΑΡΙ. δυνατότητες συνεργασίας σε περιφερειακούς δήμους της Θεσσαλονίκης, ενώ διαμέσου του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης απευθύνεται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για συνεργασία στην αυτοδιοίκηση. Η πρόταση φυσικά απορρίφτηκε, όχι μόνο γιατί η αντικαπιταλιστική Αριστερά δεν χωρά σε ένα φάσμα δυνάμεων που καταλήγει στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και γιατί το πλαίσιο που προτάθηκε είναι πολύ φτωχό, πολύ πιο πίσω από όσα ανέδειξαν οι κοινωνικοί αγώνες της προηγούμενης περιόδου. Η "Διακήρυξη" του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης έχει μια γενικόλογη αναφορά στην πολιτική της τρόικας χωρίς στόχους πάλης. Η κριτική στον "Καλλικράτη" είναι περιγραφική (δημαρχοκεντρικό μοντέλο, φορομπηξία) χωρίς να συνδέεται με τις επιλογές του κεφαλαίου και της ΕΕ. Η διαχειριστική λογική δεν αφορά μόνο το ΣΥΝ.
Στις προηγούμενες εκλογές αποτέλεσμα αυτής της λογικής ήταν η συνεργασία σε περιφερειακούς δήμους της Θεσσαλονίκης με το ΠΑΣΟΚ (Σταυρούπολη) και τη ΝΔ (Συκιές), μέσα από υποψηφιότητες στελεχών των αριστερών τάσεων του ΣΥΝ και όχι των "ανανεωτικών". Αυτή η λογική εξηγεί, πέρα από τον προσωπικό τυχοδιωκτισμό, την αποδοχή του χρίσματος του ΠΑΣΟΚ για το δήμο Ευόσμου-Κορδελιού από το Λ. Καφαρίδη, υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ το 2006.
