Αβοήθητοι έμειναν εκατομμύρια Ρώσοι και Πακιστανοί να υπομένουν τις καταστροφικές επιπτώσεις που προκαλεί η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη. Οι πυρκαγιές στη Μόσχα και οι πλημμύρες στην Ασία δεν έπληξαν ωστόσο με τον ίδιο τρόπο όλους, καθώς οι πλούσιοι στην μεν Ρωσία έφυγαν με το πρώτο αεροπλάνο κι από το δε Πακιστάν, απλώς, είχαν προλάβει να οχυρωθούν.
ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΣΜΑ
Κατέβασαν ρολά τα ταξιδιωτικά γραφεία στη Μόσχα, καθώς μέσα σε μερικά 24ωρα εξαντλήθηκαν τα αεροπορικά εισιτήρια από τους πλούσιους Ρώσους που έσπευσαν να εγκαταλείψουν την πρωτεύουσα. Καύσωνας και τοξικό νέφος ήταν η ζοφερή πραγματικότητα για την πλειοψηφία των Μοσχοβιτών, που δεν είχαν μέσο διαφυγής από μία πόλη η οποία για αρκετές μέρες μετατράπηκε σε θάλαμο αερίων. Υπερδιπλασιάστηκαν οι θάνατοι, φτάνοντας τουλάχιστον τους 700 ημερησίως, εξαιτίας των εκατοντάδων πυρκαγιών που κύκλωσαν την πόλη και των δηλητηριωδών αερίων που εκλύθηκαν στην ατμόσφαιρα. Ο πανίσχυρος δήμαρχος της ρωσικής πρωτεύουσας, Γιούρι Λουζκόφ, που μόλις την Κυριακή, δέκα μέρες μετά το ξέσπασμα των πυρκαγιών, επέστρεψε από τις διακοπές του, επέρριψε ευθύνες σε κατώτερους αξιωματούχους κατηγορώντας τους για ανευθυνότητα.
Το γραφείο του Λουζκόφ, ο οποίος είναι ουσιαστικά κυβερνήτης της μητροπολιτικής Μόσχας, δηλαδή απόλυτος άρχοντας της εκτελεστικής εξουσίας στη ρωσική πρωτεύουσα, σε μία προσπάθεια να μειώσει τις αντιδράσεις ανακοίνωσε ότι «βοηθούσε στο συντονισμό τηλεφωνικώς». Στην πραγματικότητα, οι μοναδικές πρωτοβουλίες που πήρε ήταν να εκδώσει εγκύκλιο για να μειωθούν οι ώρες εργασίας και οι συνεδριάσεις της κυβέρνησης της Μόσχας, αλλά και να προστατεύσει από τον καύσωνα τα αγαπημένα του μελίσσια, απομακρύνοντάς τα από τις πιο θερμές σε πιο δροσερές περιοχές των περιχώρων της πόλης. Αντιθέτως, δεν φρόντισε να απομακρυνθούν χιλιάδες παιδιά από κατασκηνώσεις στα περίχωρα, παράληψη για την οποία η αντιπολίτευση ζήτησε την παραίτησή του. Παράπονα εκφράστηκαν και για τα 120 «κέντρα αναπνοής», που άνοιξε ο Δήμος της Μόσχας, πολλά από τα οποία δεν διέθεταν κλιματισμό, αλλά... παρηγοριά και τσάι για τους συνταξιούχους της πόλης.
Οι ρωσικές αρχές αποδείχτηκαν ανεπαρκείς στην αντιμετώπιση της κρίσης. Δεκάδες εκατομμύρια στρέμματα δασικών και αγροτικών εκτάσεων παραδόθηκαν στις φλόγες, στρατηγικές εγκαταστάσεις κάηκαν και ζώνες δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων, μολυσμένες από ραδιενέργεια επλήγησαν από τις πυρκαγιές, ζωντανεύοντας τον εφιάλτη ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος. Ωστόσο η ρωσική κυβέρνηση, ακολουθώντας το παράδειγμα του δημάρχου της Μόσχας, επιχείρησε και αυτή να μετατοπίσει το βάρος και τις ευθύνες σε κατώτερους τοπικούς και περιφερειακούς αξιωματούχους. Την Τρίτη, άρχισε το «ξήλωμα» των δήθεν υπευθύνων για την καταστροφή, αλλά και για την πολυήμερη ταλαιπωρία των εργαζόμενων, των νέων και των συνταξιούχων της Μόσχας. Η υπουργός Γεωργίας, Γιλένα Σκρίνικ, σε μία προσπάθεια να κατευνάσει τους επικριτές των κυβερνητικών χειρισμών στην κρίση, απέλυσε τον επικεφαλής της διεύθυνσης Δασών Μόσχας και περιφέρειας, ο οποίος δεν διέκοψε την τριών εβδομάδων άδειά του ακόμη και όταν λαμπάδιαζαν όλα τα δάση στα περίχωρα της Μόσχας.
Την ώρα που η Ρωσία «διψούσε» για νερό, οι κάτοικοι του κεντρικού Πακιστάν αντιμετώπιζαν τις χειρότερες πλημμύρες στην ιστορία της χώρας. Χιλιάδες οι νεκροί και εκατοντάδες χιλιάδες οι άστεγοι, δεκάδες εκατομμύρια οι πληγέντες, εξαιτίας της αθλιότητας των υποδομών και της ανυπαρξίας μέσων αντιμετώπισης των καταστροφών. Ολόκληρες περιοχές της χώρας αποκόπηκαν από τον υπόλοιπο κόσμο, εκατομμύρια στρέμματα γης καταστράφηκαν, ενώ η όποια ανθρωπιστική βοήθεια, έφτανε στους πληγέντες με εκατό μουλάρια, σύμφωνα με ανακοίνωση εκπροσώπων του ΟΗΕ και του πακιστανικού στρατού. Η κατάσταση ήταν τραγική και για τους περισσότερους από 200.000 εσωτερικούς πρόσφυγες, οι οποίοι ζούσαν σε καταυλισμούς στις περιοχές που επλήγησαν από τις πλημμύρες.
Η ανθρωπιστική καταστροφή, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΟΗΕ, υπερβαίνει τις ανθρωπιστικές συνέπειες που είχε το τσουνάμι στην Ασία, το 2004, ο σεισμός του 2005 στο Πακιστάν και ο πρόσφατος σεισμός στην Αϊτή. Κάτι που δεν απέτρεψε τον φιλοδυτικό πρόεδρο της χώρας, Ασίφ Αλί Ζαρντάρι, να συνεχίσει την περιοδεία του στην Ευρώπη, η οποία πραγματοποιήθηκε με σκοπό την ενίσχυση της συμμαχίας του με τη Δύση, που τον χρησιμοποιεί να προωθήσει τα επεκτατικά σχέδιά της στην Κεντρική Ασία. Σε ομιλία του, στη διάρκεια της επίσκεψής του στη Βρετανία, κάποιος από το κοινό πέταξε τα παπούτσια του προς το μέρος του, εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο την οργή του πακιστανικού λαού για την απουσία του από τη χώρα, στις κρίσιμες στιγμές που περνούσε.
Οι φονικοί φετινοί μουσώνες στην Ασία, εκτός από το Πακιστάν έπληξαν επίσης την Κίνα και την Ινδία, προκαλώντας το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Στο ινδικό Κασμίρ, οι πλημμύρες έθαψαν κάτω από τη λάσπη ανθρώπους, παρέσυραν σπίτια, κατέστρεψαν δρόμους και γέφυρες και προκάλεσαν σημαντικές ζημιές στο δίκτυο ηλεκτροδότησης στην πόλη Λεχ, βασική πόλη της περιοχής Λαντάκ των Ιμαλαΐων, και στα γύρω χωριά. Καταστροφικές πλημμύρες σημειώθηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο και στην Ευρώπη, πλήττοντας Τσεχία, Γερμανία, Πολωνία και Λιθουανία με δεκάδες θύματα και εκατοντάδες άστεγους πλημμυροπαθείς. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα των τελευταίων ημερών, ο σφοδρότερος καύσωνας της χιλιετίας στη Μόσχα και οι πλημμύρες σε Ασία και Ευρώπη επιβεβαιώνουν τις προειδοποιήσεις επιστημόνων σχετικά με τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, παγκοσμίως.
Ταυτόχρονα όμως αποδεικνύουν ότι τα πρώτα θύματα της καταστροφικής για το περιβάλλον καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι όσοι υφίστανται τις συνέπειες και των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων που γεννά. Είτε πρόκειται για πολίτες τριτοκοσμικών χωρών που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, είτε για διωγμένους και πρόσφυγες, θύματα των επεκτατικών εκστρατειών της Δύσης, είτε για νέους, εργαζόμενους και συνταξιούχους του «ανεπτυγμένου» κόσμου. Οι κυβερνήσεις τόσο στο «αναπτυσσόμενο» Πακιστάν, όσο και στη Ρωσία της «G8» αποδείχτηκαν ανίκανες να εξασφαλίσουν ασφάλεια στους λαούς των δύο χωρών, στις κρίσιμες στιγμές που έζησαν. Η πλειοψηφία των πολιτών παρέμειναν απροστάτευτοι απέναντι στις φυσικές καταστροφές και αφέθηκαν αβοήθητοι να πνιγούν στη λάσπη ή στα τοξικά αέρια, την ώρα που κάποιοι λίγοι είχαν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν τα αγαθά της «καπιταλιστικής προόδου» για να διαφύγουν. Και στην περίπτωση των φυσικών καταστροφών αποδείχτηκε ότι για τους καπιταλιστές τα κέρδη από τη ρυπογόνο ανάπτυξη είναι δικά τους και οι ζημιές των λαών.
