ΚΟΕ - ΣΥΡΙΖΑ: Μια «απόχρωση» και μόνο!

«Είναι παγίδα να μιλάμε εμείς οι ίδιοι για διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει διάσπαση και αποδεικνύεται πανελλαδικά. Υπάρχει μια διαφορετική απόχρωση, στον τρόπο που αντιμετωπίσαμε τις περιφερειακές εκλογές στην Αττική και θα πρέπει να στρέψουμε την αντιπαράθεσή μας σε αυτούς που πραγματικά είναι απέναντί μας». Με αυτό τον τρόπο απάντησε ο Νίκος Γαλάνης, στέλεχος της ΚΟΕ (βασικής συνιστώσας του Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης) στην Εποχή της προηγούμενης Κυριακής, ερωτώμενος για τη σημασία της υποψηφιότητας Αλαβάνου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ

Στην αποκαλυπτική αυτή συνέντευξη, ο Ν. Γαλάνης ξεκαθαρίζει ότι το ψηφοδέλτιο με επικεφαλής τον Αλέκο Αλαβάνο τοποθετείται αδιαπραγμάτευτα στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. «Θεωρώ ότι η Ελεύθερη Αττική είναι η βασική οσμή του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές». Και ξεκαθαρίζει: «Το Μέτωπο είναι σάρκα του ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί προκύπτει, εκεί λειτουργεί, εκεί θέλει να λειτουργήσει». Μάλιστα, συμπληρώνει ότι «διχαστήκαμε συγκυριακά για να ενωθούμε ουσιαστικά και δυναμικά. Υπάρχουν δυνάμεις, εντός του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο, που σε αυτή τη συγκυρία, στην Αττική, φαίνεται να βαδίζουν διαφορετικά, αλλά στην πραγματικότητα έχουν πολλά κοινά σημεία. Και με την ενωτική τους ιστορία και με τις αγωνίες τους για την ανασύνθεση, αλλά και με τη θέλησή τους να είναι χρήσιμες δυνάμεις για τις καταπιεζόμενες τάξεις. Αυτό είναι το αναγκαίο υλικό που θα επαναφέρει το στοιχείο της ενότητας».

Που εντοπίζεται τελικά αυτή η απόχρωση; «Οι εκλογές στην Αττική είναι μια κεντρική εκλογική αναμέτρηση. Συνεπώς, με ποιον τρόπο αντιμετωπίζεις αυτή την αναμέτρηση έχει μεγάλη σημασία. Αν δηλαδή απευθυνθείς στην κοινωνία με τις ιδέες σου ή αν θα πας με τη λογική του δεύτερου ρόλου. Η επιλογή Μητρόπουλου εκχωρεί σε ένα προσωρινό και ακίνδυνο αντάρτη του ΠΑΣΟΚ, την υπόθεση αυτή», απαντά ο Ν. Γαλάνης, εμφανίζοντας σε μεγάλο βαθμό το θέμα ως ζήτημα επικεφαλής, ζήτημα προσώπου.

Είναι φανερό ότι η τοποθέτηση αυτή της ΚΟΕ δεν μπορεί να εκφράσει την αγωνία του κόσμου της Αριστεράς και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ για την κρίση των αριστερών σχηματισμών και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, για την ανάγκη ενός διαφορετικού σχεδίου για μια άλλη, για μια νέα, ανατρεπτική, αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική Αριστερά. Δεν εκφράζει ακόμα και ανησυχίες που ο ίδιος ο χώρος της ΚΟΕ είχε εκφράσει παλιότερα, ούτε δικαιολογεί, ούτε δίνει πολιτικό και στρατηγικό βάθος στη διαφοροποίηση της Αττικής. Φαίνεται ως μια επιλογή που διεκδικεί καλύτερους όρους εντός του ΣΥΡΙΖΑ και στην περιβόητη συνάντηση με το «σοσιαλιστικό χώρο», κάτι που βέβαια δεν μπορεί να συγκινήσει όσους εμπνέονται από την αντικαπιταλιστική Αριστερά και το ταξικό εργατικό κίνημα. Περισσότερο δε όταν στην υπόλοιπη Ελλάδα, παρά τις απαξιωτικές προς τους συμμάχους του ΣΥΡΙΖΑ και δεξιόστροφες, σε πολλές περιπτώσεις, πολιτικές επιλογές της ηγεσίας του ΣΥΝ (σε περιφέρειες και δήμους) οι δυνάμεις του Μετώπου δεν σπάνε τη συμμαχία (εκτός από ορισμένες περιπτώσεις, που προϋπήρχαν διαφορετικά σχήματα). Αρκεί άραγε η υποστήριξη από τον ΣΥΝ του στελέχους της ΚΟΕ Χατζηλάμπρου στη Δυτική Ελλάδα;