Αγγελική Ερωτοκριτου
Παντελής Προμπονάς
Περισσότεροι από 10.000 νέοι και αγωνιστές του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος και της αντικαπιταλιστικής αναζήτησης παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις, το καλλιτεχνικό μέρος, ξεναγήθηκαν στα περίπτερα και συμμετείχαν ενεργά στις δραστηριότητες. Σε μια περίοδο εκρηκτικών πολιτικών δυνατοτήτων και εμβάθυνσης των ερωτημάτων της θιγόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, έχει σημασία το γεγονός ότι η μεγαλύτερη συνάντηση της αντικαπιταλιστικής νεολαίας κέρδισε το στοίχημα της μαζικότητας. Η επικοινωνία βέβαια μεγάλου κομματιού νεολαίας με τις αντικαπιταλιστικές θέσεις δεν είναι νέα, οικοδομήθηκε στα χρόνια της φοιτητικής έκρηξης ενάντια στην αναθεώρηση του Συντάγματος, στις μάχες του Δεκέμβρη, στις εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες. Και αυτή η επικοινωνία θα έχει συνέχεια, στους αγώνες που βρίσκονται μπροστά μας, στα ραντεβού του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος.
Παράλληλα άλλη ποιότητα διαφαίνεται και από τη συλλογική, μαζική πολιτική προετοιμασία του φεστιβάλ. Μια νέα ποιότητα στις αναζητήσεις και των ίδιων των δυνάμεων της επαναστατικής Aριστεράς, του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση (νΚΑ) μπροστά στα ερωτήματα και τις απαιτήσεις της πάλης.
Η οικοδόμηση του πόλου της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, μιας ισχυρής αντικαπιταλιστικής πτέρυγας στο εργατικό κίνημα και ενός μαζικού εργατικού μετώπου αντιπολίτευσης στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ αναβαθμίζει και διαπερνά τη θεματολογία και το περιεχόμενο των εκδηλώσεων, των κειμένων, των περιπτέρων. Όπως αναφέρει και το σύνθημα των Αναιρέσεων 2010, σε μια εποχή που επιχειρείται από ολόκληρο το αστικό μπλοκ να επιβληθεί ο φόβος, ο ατομικός δρόμος και η ταξική υποχώρηση, η ελπίδα προβάλει από την κομμουνιστική προοπτική που επιβεβαιώνεται καθημερινά στο μακρύ δρόμο του αγώνα.
Οι Αναιρέσεις 2010 αποτελούν και υποθήκη για το μέλλον, όταν ο πολιτισμός της επαναστατικής αναζήτησης, της εργατικής αλληλεγγύης και της οικοδόμησης συντροφικών σχέσεων θα αποτελέσει αναγκαιότητα για τον κόσμο της εργασίας και πλευρά της καθημερινότητάς του. Εκεί άλλωστε γεννιούνται πάντοτε τα ρεύματα που εκφράζουν αυθεντικά στον τομέα της τέχνης το λαϊκό αίσθημα. Βιάστηκαν πολλοί να διακηρύξουν το τέλος της στρατευμένης τέχνης. Και την περίοδο της μεταπολίτευσης επιχείρησαν να τη μεταλλάξουν σε μουσειακό είδος. Όμως το πολιτικό τραγούδι, θέατρο, φωτογραφία επανέρχονται δυναμικά για να θυμίσουν πως σε μια περίοδο τέτοιου κοινωνικού πολέμου η νεολαία και οι εργαζόμενοι δεν ξεχνούν, αντίθετα αντιστέκονται σε όσα βίαια, σχεδόν τρομοκρατικά, τους επιβάλλονται. Και είναι μια μάχη που μόλις ξαναρχίζει...
Ανάγκη των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων για αναζητήσεις εκτός ορίων
Ισχυρό πολιτικό μήνυμα στέλνει η μαζικότητα και η πολιτική επιτυχία των Αναιρέσεων 2010. Για την ανάγκη των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων για αναζητήσεις εκτός ορίων, που θα επικοινωνούν με τα κινήματα και την καθημερινή πάλη. Αυτό έδειξε όχι μόνο ο κόσμος στις εκδηλώσεις ή τις συναυλίες αλλά και το πέρασμα από τα περίπτερα και οι κουβέντες που άνοιγαν σε κάθε γωνιά του φεστιβάλ. Ένας χώρος πραγματικής ελεύθερης επικοινωνίας και πολιτισμικής αναζήτησης όπως αυτός που δημιουργήθηκε για τους επισκέπτες του φεστιβάλ φαίνεται να είναι ανάγκη της εποχής. Αυτό τονίστηκε και από τους καλλιτέχνες και τους προσκεκλημένους ομιλητές που με κάθε ευκαιρία τόνιζαν τη σημασία του φεστιβάλ, μα και τη δική τους διαθεσιμότητα για να δυναμώσουν αντίστοιχες προσπάθειες. Ιδιαίτερη σημασία είχε το γεγονός ότι και οι τρεις συζητήσεις των Αναιρέσεων είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία, με συμμετοχή εκατοντάδων ατόμων, έκφραση της αναζήτησης των αγωνιστών.
Επισκεφθήκαμε τα θεματικά περίπτερα που στήθηκαν σε όλο το χώρο του φεστιβάλ: Το ενδιαφέρον μας τράβηξε το αφιέρωμα στα 20 χρόνια διαδρομής του ΝΑΡ, από την ανταρσία της ΚΝΕ μέχρι τις πρόσφατες διαδικασίες. Πλούσιο οπτικό υλικό και έκθεση αφίσας για όλη τη διαδρομή, τις νίκες και τις προσπάθειες της ανεξάρτητης δράσης της επαναστατικής Αριστεράς. Στο περίπτερο της εργασίας πέρα από τα στατιστικά στοιχεία και τα κείμενα που τόνισαν τη δυσμενή θέση στην οποία φέρνει η κρίση τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, πολύ ουσιαστικές ήταν οι πρωτοβουλίες για δημιουργία μικρού θεματικού βιβλιοπωλείου και η προβολή της ταινίας μικρού μήκους Ένα συν Ένα του Βασίλη Τσιράκη, που πραγματεύεται αυτό το θέμα. Παρουσία με δικό της περίπτερο είχε η άτυπη κινηματογραφική συμμορία tiiinewzfilms αιρετικοί του ελληνικού σινεμά, παιδιά που δεν έπιασαν ποτέ film στα χέρια τους, νέοι που επιχείρησαν να οπτικοποιήσουν τις ιδέες τους, χωρίς να έχουν στη διάθεσή τους τη χρηματοδότηση και τη στήριξη χορηγών. Στις Αναιρέσεις 2010 η σκηνή των ανεξάρτητων κινηματογραφιστών διοργάνωσε ειδικό workshop με θέμα «Κινηματογραφιστές της υπόγειας σκηνής», στο οποίο προβλήθηκαν 14 ταινίες παραγωγής ανεξάρτητων κινηματογραφιστών. Τα βλέμματα αναπόδραστα τραβούσε το τραπεζάκι της πρωτοβουλίας Ένα Καράβι για τη Γάζα, με βάση τις τελευταίες εξελίξεις. Στο περίπτερο του Πριν οργανώθηκε έκθεση με ιστορικά πρωτοσέλιδα της τελευταίας εικοσαετίας, ενώ σε αυτό των Αναιρέσεων υπήρχε το καινούργιο περιοδικό με εξώφυλλο –τι άλλο– την αφίσα του φεστιβάλ και πλούσια θεματολογία χρωματισμένη από την επικαιρότητα. Στο πλαίσιο του φεστιβάλ κυκλοφόρησε και η πολιτική απόφαση του 3ου Συνεδρίου της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση, διατυπώνοντας με σαφήνεια την πολιτική πρόταση της οργάνωσης το επόμενο διάστημα. Το περίπτερο του πολιτισμού επιχείρησε μια ανασκόπηση στην ανάδραση της τέχνης με την πολιτική τον 20ο αιώνα και ταυτόχρονα προσπάθησε να παρουσιάσει το πώς η τέχνη σήμερα σχετίζεται με τα κινήματα. Θεματικά περίπτερα υπήρχαν ακόμη για το ελεύθερο λογισμικό, τους μετανάστες, τις κινήσεις πόλης, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την εκπαίδευση. Όμορφη πλευρά του φεστιβάλ οι εκθέσεις φωτογραφίας από νέους δημιουργούς.
Ξεχωριστό στιγμιότυπο, η παρουσίαση του παιδικού βιβλίου Πάρε - Δώσε από τις ίδιες τις συγγραφείς Ελένη Ζαχοπούλου και Ειρήνη Γεωργαλάκη στο χώρο του παιδότοπου. Θέμα του βιβλίου δυο αδέλφια που εγκαταλείπουν το χωριό τους, με στόχο να βρουν την αληθινή αγάπη. Οι μόνες τους αποσκευές είναι Ÿεφτά πολύτιμα δώρα. Εφτά δώρα που, όταν τα χαρίζουν, λύνουν τα πιο απίστευτα μυστήρια. Ιστορία που οι μικροί επισκέπτες έδειξαν να απολαμβάνουν μαζί με τα παιχνίδια που διοργανώθηκαν στο πλαίσιο της παρουσίασης. Να σημειώσουμε πως είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν δραστηριότητες για μικρά παιδιά στις Αναιρέσεις και ελπίζουμε σε συνέχεια τα επόμενα χρόνια!
Ιδιαίτερα πετυχημένες ήταν οι συναυλίες του τριημέρου. Οι Last Drive, με το σταθερό τους κοινό, ταξίδεψαν τους επισκέπτες στους γνώριμους ήχους τους, ενώ η συναυλία των Swing Shoes και Sugahspank! συνοδευόμενη με χορό από τους Athens Lindy Hop προσέφερε μια γερή δόση swing, blues, gypsy jazz ήχων. Ο Γιάννης Χαρούλης περιδιάβηκε μουσικά την προσωπική του διαδρομή και τραγούδια σπουδαίων ελλήνων τραγουδοποιών, ενώ δεν χάλασε το χατίρι σε χιλιάδες φίλους του να επανέλθει στη σκηνή συνεχίζοντας το πρόγραμμά του. Το κοινό ιδιαίτερα εκδηλωτικό σιγοτραγούδησε ήχους της Κρήτης και τραγούδια του Ξυλούρη. Ο Θάνος Μικρούτσικος, τα Υπόγεια Ρεύματα κι ο Γιάννης Κούτρας με διασκευές σε σημαντικά πολιτικά τραγούδια αλλά και γνώριμο πρόγραμμα από το ελληνικό ροκ και τη μελοποιημένη ποίηση χάρισαν μια αξέχαστη βραδιά. Την σημασία να αντιστεκόμαστε υπενθύμισε στους νέους και της νέες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ο Θ. Μικρούτσικος από το μικρόφωνο, ευχαριστώντας και τη νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση για την πρόσκληση. Η μουσική κολεκτίβα «Καπνισμένο Τσουκάλι», με γνώριμα πρόσωπα στη σύνθεσή της, διάβηκε την πλούσια ιστορία του πολιτικού τραγουδιού, από την παράδοση της ανταρσίας, το ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι ως τον Μίκη Θεοδωράκη και το ελληνικό ροκ. Στη συγκεκριμένη συναυλία το πάντρεμα της αφήγησης - έρευνας με τη μουσική και την προοπτική της Αριστεράς σήμερα αποτέλεσαν χρήσιμη πλευρά. Τέλος, ο Χρήστος Κωνσταντίνου και η Λιζέτα Καλημέρη, σε μια αξέχαστη και ατελείωτη ρεμπέτικη βραδιά περπάτησαν τα μονοπάτια του λαϊκού τραγουδιού που ξεσήκωσε το κοινό. Από αυτή τη συναυλία κρατάμε και τις ιδιαίτερες ενορχηστρώσεις που σε ορισμένα σημεία πραγματικά μας καθήλωσαν. Το δυνατό κείμενο και η επικαιρότητα του έργου έμειναν από την παράσταση Δεν πληρώνω – δεν πληρώνω του Ντάριο Φο, που παρουσίασε η Θεατρική Ομάδα Μεγαλόπολης.
Συναντήσεις πραγματοποίησαν το ΝΑΡ και η νΚΑ στο πλαίσιο του φεστιβάλ των Αναιρέσεων με εκπροσώπους του Κόμματος Εργασίας της Τουρκίας και του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος στη Γαλλία, οι οποίοι φιλοξενήθηκαν στην Αθήνα και τοποθετήθηκαν σε εκδηλώσεις. Κατά κοινή ομολογία η σύσφιξη σχέσεων μεταξύ των αριστερών κομμάτων είναι σήμερα αναγκαία, ώστε να συντονιστεί καλύτερα η πανευρωπαϊκή δράση ενάντια στην κρίση και τα αίτιά της, πράγμα το οποίο υπογραμμίστηκε και δημόσια στις εκδηλώσεις από τους Ι. Λεμέτρ και Ο. Καρτάλ. Μάλιστα με τη νεολαία του Κόμματος Εργασίας διαπιστώθηκε η θερμή σχέση μεταξύ των νεολαιών, που ενισχύθηκε πέρυσι με την παρουσία αποστολής της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση στο κάμπινγκ της τουρκικής οργάνωσης. Φέτος μάλιστα η νΚΑ θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα της διεθνούς κατασκήνωσης στη Σμύρνη, όπου θα μας δοθεί η ευκαιρία να συζητήσουμε ενδελεχώς για ζητήματα εκπαίδευσης και εκπαιδευτικής πολιτικής, για τις εμπειρίες από τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, καθώς και για δρόμους κοινής δράσης.
Οι Αναιρέσεις 2010, μετά την επιτυχία της Αθήνας, έδωσαν τη σκυτάλη στις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας. Μια εξόρμηση των αντικαπιταλιστικών ιδεών που θα ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβρη. Η νΚΑ και το ΝΑΡ, με επιμονή σε ένα μαχητικό πολιτικό σχέδιο για την Αριστερά και το κίνημα, θα έχουν την ευκαιρία –και στο πλαίσιο του φεστιβάλ– να ανοίξουν τη συζήτηση με τη νεολαία και τους εργαζόμενους. Ένα ραντεβού που με συνέπεια και επιτυχία δίνεται τα 13 τελευταία χρόνια και το ίδιο θα επιχειρηθεί και στο μέλλον.
¨Ενα καράβι στη Γεωπονική
Λίγες ημέρες μετά την επάνοδό τους στην Ελλάδα, τα μέλη της αποστολής και της πρωτοβουλίας Ένα καράβι για τη Γάζα βρέθηκαν στις Αναιρέσεις παρεμβαίνοντας στις πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Οι Κατερίνα Κιτίδη, Άρης Χατζηστεφάνου, Άρης Παπαδοκωστόπουλος, Γιώργος Καρατζάς, Δημήτρης Πλιώνης και Ισμάτ Σάμπρι μετέφεραν την εικόνα από τις τραγικές συνθήκες της αποκλεισμένης λωρίδας της Γάζας και της τρομοκρατίας του Ισραήλ, τόσο στις εκδηλώσεις της δεύτερης και της τρίτης ημέρας του φεστιβάλ όσο και από το μικρόφωνο της κεντρικής σκηνής πριν τη μεγάλη συναυλία του Θ. Μικρούτσικου. Αναδείχθηκε ιδιαίτερα η αναγκαιότητα συμβολής στον ενωτικό, μαζικό και κοινό αγώνα αλληλεγγύης μέσα από υλική και ηθική στήριξη και κινηματική δράση. Παράλληλα υπογραμμίστηκαν η σημασία και οι νίκες της αποστολής, σε διεθνές διπλωματικό επίπεδο και η ανάγκη αυτή η πίεση να συνεχιστεί και μέσα από άλλες δράσεις, όπως το μποϊκοτάζ ισραηλινών προϊόντων. Οι Αναιρέσεις φιλοξένησαν και ειδικό περίπτερο της Πρωτοβουλίας δείχνοντας έμπρακτα τη σημασία που έχει για το ΝΑΡ και τη νΚΑ η επιτυχία αυτής της προσπάθειας.
Συζητήσεις για το εργατικό κίνημα και το σύγχρονο ολοκληρωτισμό
Την πρώτη μέρα του φεστιβάλ, η συζήτηση με θέμα «Η εμπειρία και η προοπτική των εργατικών αγώνων» χρωματίστηκε ιδιαίτερα από τη νέα κατάσταση που δημιουργεί η κρίση, με την πρωτοφανή επιδείνωση των όρων ζωής της εργατικής τάξης και ειδικά της νέας βάρδιας, με τις νέες δυνατότητες που ανοίγονται για τις εργατικές αντιστάσεις αλλά και με τα αυξημένα καθήκοντα και τις ευθύνες που προβάλλουν για την αντικαπιταλιστική - επαναστατική Αριστερά. Ο πρώτος ομιλητής, ο Τάσος Ριζόπουλος (πρόεδρος Συνδικάτου Φαρμάκου Βοιωτίας) εστίασε στην οργή που δημιουργεί στους εργαζόμενους η πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΕΕ - ΔΝΤ με την αρωγή των ΜΜΕ, δίνοντας έμφαση στις μαύρες συνθήκες που επικρατούν στον ιδιωτικό τομέα. Υποστήριξε την ανάγκη καλύτερης οργάνωσης και διεύρυνσης του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, ιδιαίτερα λόγω του ρόλου της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που βάζει πλάτες στην αντεργατική επίθεση, αλλά και της αδιέξοδης λογικής της περιχαράκωσης του ΠΑΜΕ. Ακολούθως, ο Μιχάλης Ρίζος (ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Ερρίκος Ντυνάν - ΠΕ ΝΑΡ) έθεσε το δίλημμα της εποχής: Ή θα γυρίσουμε ολοταχώς δεκαετίες πίσω – στον εργασιακό μεσαίωνα ή θα ανατρέψουμε τους πάντες και τα πάντα, ανοίγοντας το δρόμο της σύγχρονης κοινωνικής χειραφέτησης. Για να μπορέσουν όμως οι αγώνες να νικήσουν, χρειάζονται ένα συγκροτημένο, οργανωμένο και πολιτικό εργατικό κίνημα ανατροπής, που θα διεξάγει αγώνα διάρκειας και αντοχής, υποστήριξε. Κόντρα στον κυβερνητικό συνδικαλισμό, με ενιαίο συνεκτικό περιεχόμενο της τάξης και με στόχους πάλης που δεν θα περιορίζονται σε μία απλή άρνηση των μέτρων.
Ο Στάθης Κατσούλας (Συντονιστικό Ωρομίσθιων Καθηγητών) μίλησε για την εμπειρία από τους ωρομίσθιους, που συγκρότησαν το Συντονιστικό, στο έδαφος της άρνησης των ΔΟΕ - ΟΛΜΕ να τους εντάξουν στα σωματεία. Στην προσπάθεια αυτή, οργανώθηκαν εκπαιδευτικοί που για πρώτη φορά έρχονταν σε επαφή με τη δράση, την αλληλεγγύη, τη συλλογική πολιτικοποίηση. Τόνισε τα νέα καθήκοντα που προκύπτουν από την τωρινή κατάσταση, υποστηρίζοντας ότι πλάι στη διοργάνωση μαζικών αγώνων χρειάζονται και άλλα όπλα, όπως η διενέργεια δημοψηφίσματος γύρω από την αποδοχή ή όχι των μέτρων. Ακολούθως, ο Νίκος Αδαμόπουλος (Πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Νέας Ιωνίας) υποστήριξε πως το εργατικό κίνημα είναι ακόμα αναντίστοιχο των περιστάσεων και του εύρους της επίθεσης και πως χρειάζεται σημαντική προετοιμασία για να μη βρεθούμε προ εκπλήξεων, στα γεγονότα που θα ακολουθήσουν. Τόνισε την ανάγκη να μπει άλλη λογική στο εργατικό κίνημα, για ενιαίο αγώνα διαρκείας, που θα διέπεται από ανατρεπτικούς πολιτικούς στόχους, για ένα εργατικό και πολιτικό μέτωπο με συγκρουσιακά χαρακτηριστικά και οργάνωση, που θα ανατρέψει πλήρως τη σημερινή κατάσταση. Τελευταίος ομιλητής, ο Ντίνος Παλαιστίδης (Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου) αναφέρθηκε στα νέα στοιχεία που έφερε η δράση μέσα από το Σωματείο Bιβλιοϋπαλλήλων με τον αγώνα ενάντια στις απολύσεις, ενώ τόνισε τη χρησιμότητα της αλληλεγγύης και της κοινωνικής στήριξης γύρω από τους κλαδικούς αγώνες.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αποδείχθηκε η συζήτηση την Κυριακή 6 Ιούνη με θέμα το σύγχρονο ολοκληρωτισμό και τη μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος. Οι διοργανωτές, μετά την αιματοβαμμένη ισραηλινή πειρατεία στην αποστολή που έπλεε προς Γάζα, προσκάλεσαν και μέλη της πρωτοβουλίας Ένα καράβι για τη Γάζα να παρέμβουν. Σημείο αναφοράς η ομιλία της Κατερίνας Κιτίδη, αρχισυντάκτριας του tvxs και συνεργάτιδας του Πριν, που μίλησε για την εμπειρία της στο Ισραήλ, τον εκφασισμό του πολιτικού του συστήματος αλλά και της κοινωνίας, τους όρους κράτησής τους και το σκοπό της αποστολής. Παράλληλα καυτηρίασε την παραφιλολογία για βία που ασκήθηκε από την πλευρά των ακτιβιστών.
Η Αντωνία Λεγάκη, δικηγόρος και μέλος του ΝΑΡ, μίλησε για τη σύνδεση των εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων με το δημοκρατικό ζήτημα, ιδιαίτερα στην εποχή της κρίσης όπου το κράτος επιχειρεί να οχυρωθεί πολιτικά και στρατιωτικά με μια σύγκλιση της εκτελεστικής, της δικαστικής και της νομοθετικής εξουσίας. Ο Παναγιώτης Σωτήρης (πανεπιστημιακός - ΑΡΑΝ) τοποθετήθηκε για την αναγκαιότητα περιφρουρημένων και καλά οργανωμένων αγώνων που θα μαζικοποιούνται, βάζοντας ξεκάθαρους στόχους απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, στην εργασία και τη δημοκρατία. Ιδιαίτερη μνεία έκανε στο ρόλο που καλείται να παίξει η Αριστερά και ιδιαίτερα η ριζοσπαστική, μέσω της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σε αυτή τη προσπάθεια. Ο Ουμίτ Καρτάλ, μέλος του ΚΣ της νεολαίας του Κόμματος Εργασίας της Τουρκίας (θα φιλοξενήσουμε συνέντευξή του σε επόμενο φύλλο της εφημερίδας) αναφέρθηκε αναλυτικά σε όσα άφησε πίσω το ΔΝΤ και οι πολιτικές του στην Τουρκία. Ιδιαίτερα στάθηκε σε όσα ενώνουν τους δυο λαούς κάνοντας κάλεσμα για κοινό μέτωπο και πάλη ενάντια στον πόλεμο, την κρίση, τον ιμπεριαλισμό. Στην ανάδειξη στρατηγικών πλευρών της μετάλλαξης του πολιτικού ζητήματος έδωσε έμφαση ο Κώστας Γούσης από το ΚΣ της νΚΑ, μιλώντας για τη διαμόρφωση ενός κράτους - στρατηγείου προώθησης αντιδραστικών τομών, σκιαγραφώντας παράλληλα τα πολιτικά όρια αυτών των επιλογών του συστήματος και την απάντηση που έχει χρέος να αρθρώσει η επαναστατική Αριστερά.
Συγκινητική στιγμή ήταν η παρέμβαση και παρουσία του Θοδωρή Ηλιόπουλου, πρώην κρατούμενου από τον Δεκέμβρη του 2008, ο οποίος αποφυλακίστηκε μετά από πολυήμερη απεργία πείνας. Ο Θοδωρής, με νωπές τις μνήμες του αγώνα του και του κινήματος αλληλεγγύης, υπενθύμισε πως οι πρακτικές τρομοκρατίας και «συλλήψεων στο σωρό», δεν πρέπει να στείλουν κανένα αγωνιστή σπίτι του.
