του Γιώργου Λαουτάρη
Ο νέος εκλογικός νόμος, που βρίσκεται έτοιμος στο συρτάρι του υπουργού ώστε να κατατεθεί ανά πάσα στιγμή στην Ολομέλεια, θα ξεμπερδέψει με όλα αυτά τα απολειφάδια άλλων εποχών. Η παραλλαγή του γερμανικού μοντέλου που προωθείται, προβλέπει πρώτα απ’ όλα μικρές μονοεδρικές περιφέρειες, με κατάργηση ή δραστικό περιορισμό του σταυρού. Έπειτα, φέρνει διευρυμένες λίστες επικρατείας των κομμάτων, στις οποίες τον πρώτο και τελευταίο λόγο θα έχει φυσικά ο πρόεδρος. Τέλος, ετοιμάζεται το έδαφος για σημαντική μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200.
Στη συνέντευξή του, ο υπουργός Εσωτερικών έκανε λόγο για «νοσηρή πολιτική κατάσταση που παράγει διαφθορά και οδηγεί στην απαξίωση της πολιτικής». Σύμφωνα με το σκεπτικό της κυβέρνησης, φταίνε οι μεγάλες εκλογικές περιφέρειες και ο ανταγωνισμός των βουλευτών για τα φαινόμενα διαφθοράς, διαπλοκής και μαύρου πολιτικού χρήματος. Δηλαδή: Για να εκλεγεί κανείς στις υφιστάμενες περιφέρειες χρειάζεται χρήματα. Επειδή δεν τα βρίσκει εύκολα ή νόμιμα, καταφεύγει στην παρανομία, γεγονός που το καταλαβαίνουν όλοι. Έτσι απαξιώνεται η πολιτική. Καλύτερα λοιπόν, σκέφτονται στην κυβέρνηση, να απαλλάξουμε τους υποψηφίους μας από περιττά έξοδα και τους ψηφοφόρους από περιττές σκοτούρες. Στο εξής, το κόμμα που έρχεται πρώτο σε κάθε μίνι περιφέρεια θα στέλνει έναν μόλις εκπρόσωπο στη Βουλή. Το κοινοβούλιο θα συμπληρώνει τις θέσεις από μια πανεθνική λίστα υποψηφίων, χωρίς σταυρό, όπως το σημερινό ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Μειώνοντας κατά 100 και τον αριθμό των βουλευτών, γίνεται οικονομία στις μισθοδοσίες.
Ας φανταστούμε όμως μια Βουλή με αυτό το σύστημα. Τα απρόοπτα στις Κοινοβουλευτικές Ομάδες, όπως αυτό των τριών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που καταψήφισαν το ΔΝΤ, δεν θα υπήρχαν. Όπως είναι ευνόητο, οι εκλεγέντες από λίστα δεν λογοδοτούν σε κανένα παρά στον πρόεδρο του κόμματος που τους έδωσε το χρίσμα. Στη Βουλή αυτή, τα έδρανα θα χρωματίζονταν σχεδόν αποκλειστικά από το δικομματισμό, αφήνοντας για τα κόμματα της Αριστεράς ακόμα λιγότερες αναλογικά έδρες.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Δεν είναι τα οικονομικά των κομμάτων που επιβάλλουν αυτή την αλλαγή. Ο εκλογικός νόμος που προωθεί η κυβέρνηση είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της γενικευμένης κρίσης, των αντιθέσεων που γεννά και θα φουντώνουν, των κοινωνικών εκρήξεων που προς το παρόν σιγοβράζουν. Η νέα αυτή Βουλή οχυρώνεται πιο σφιχτά απέναντι στη λαϊκή βούληση και επιρροή, διευρύνοντας σε πρωτοφανή για την ιστορία της χώρας επίπεδα το χάσμα που χωρίζει τους κυβερνώντες από τους κυβερνώμενους.
