της Μαριάννας Τζιαντζή
Αειθαλής με ρουζ και κατακόκκινο κραγιόν, η Τόμας μιλάει σε έναν ραβίνο του σάιτ RabbiLive.com στον κήπο του Λευκού Οίκου, την ημέρα μιας γιορτής για την εβραϊκή πολιτιστική κληρονομιά και, όταν τη ρωτούν για το Ισραήλ, απαντά ότι «πρέπει να ξεκουμπιστεί από την Παλαιστίνη» και οι κάτοικοί του να πάνε εκεί από όπου ήρθαν, «στην Πολωνία, τη Γερμανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες». Το σύντομο βίντεο αναρτήθηκε στο YouTube και, δέκα μέρες αργότερα, η Τόμας αναγκάστηκε να παραιτηθεί.
Ένα άδοξο τέλος για μια ένδοξη καριέρα αφού η Τόμας ήταν ένας μύθος της δημοσιογραφίας, ο θηλυκός πρύτανης του προεδρικού ρεπορτάζ. Μια τετραπέρατη επαγγελματίας, μια παλιά καραβάνα έκανε ένα πολιτικό λάθος, που το πλήρωσε όχι μόνο με το τερματισμό της καριέρας της αλλά και με τη δημόσια ταπείνωσή της, αφού προχώρησε σε δήλωση μετανοίας εξηγώντας ότι τα σχόλιά της δεν αντανακλούν την πραγματική της άποψη περί ανοχής, σεβασμού και αναζήτησης κοινού δρομου για την ειρήνη.
Το πρώτο που σκέφτεται κανείς είναι το πόσο ισχυρό είναι το ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ. Το δεύτερο είναι η στιγμή της αποπομπής: Λίγες μέρες μετά τη φονική ισραηλινή επιχείρηση κατά του Στολίσκου της Ελευθερίας και σε συνθήκες παγκόσμιας ηθικής απομόνωσης του Ισραήλ. Το τρίτο, πόσο ισχυρό είναι το μιντιακό υπερκράτος που δεν διστάζει να αποκεφαλίζει και τα πιο χαϊδεμένα του παιδιά (παιδί, τρόπος του λέγειν). Ένας πολιτικός, όπως συνέβη με τον Μπους και τον Μπλερ, έχει δικαίωμα όχι απλώς να κάνει λάθη, αλλά να λέει χονδροειδή ψέματα (όπως αυτά περί των όπλων μαζικής καταστροφής του Ιράκ), ψέματα με θανάσιμες συνέπειες, και να μένει ατιμώρητος.
Μαζί με το ταπεινωτικό τέλος μιας γυναίκας - μύθου, τελειώνει και ο μύθος της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας του λόγου. Η Τόμας ήταν ένα άλογο ράτσας που κατέκτησε το προνόμιο να τρέχει ακόμα και όταν είχε γεράσει, όχι όμως να... χλιμιντρίζει με λάθος τρόπο.
