Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Τελευταία λέξη: Στο μεταίχμιο των καιρών

Στις εποχές που παίρνει στροφές ο καιρός και ξεσηκώνει θύελλες λιγοστεύουν εκείνοι που στέκουν στις παραλίες και ρίχνουν βοτσαλάκια. Κινδυνεύουν να τους παρασύρουν τα μεγάλα κύματα. Κι όσοι στέκουν από μακριά και παρατηρούν βουλιάζουν στο φόβο και την αμφιβολία για το τι φέρνει η καταιγίδα.

του Θανάση Σκαμνάκη



 Όσοι είναι μεσοπέλαγα δεν έχουν άλλο τρόπο παρά να παλέψουν με τη μανία της φουρτούνας. Από την άλλη είναι κι εκείνοι που παραμένουν επίμονα με τη πλευρά της θύελλας, «την υγεία της καταιγίδας απ’ τ’ ανοιχτά στήθια τους αδειάζοντας». Που πιστεύουν πως έτσι μόνο αλλάζει ο καιρός κι οι άνθρωποι. Πως μέσα από τέτοιες ανατάξεις βρίσκει η γη την ευφορία της και τη νέα της πορεία. Αρκεί να νικήσουν οι ναύτες τον καιρό.
Βέβαια σ’ αυτούς τους καιρούς των αποφάσεων ξεχωρίζουν κι οι άλλοι, που έχουν αναλάβει να υπηρετήσουν τα μεγάλα κάστρα, ώστε ο καιρός να μην πειράξει τη ζωή στις πριγκιπικές αυλές κι ούτε να αλλάξει τη σειρά των πραγμάτων.

Πάει να πει, πως όταν έρχονται οι θύελλες καθένας παίρνει τη θέση του εκεί που ανήκει.
Δεν υπάρχουν μάσκες, ούτε ευγένειες, ούτε περίπλοκες εκφράσεις για να κρύψουν την πραγματικότητα. Κι όσο λυσσομανάει έξω ο καιρός τόσο οι επιστρατευμένοι αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό και την ουσιαστική πίστη τους στους άρχοντες του κάστρου. Δεν χρειάζεται παρά μια ματιά στις «έγκριτες» στήλες, σε εκπομπές, σε σχόλια, σε φιλτραρισμένες ειδήσεις, για να ξεχωρίσετε για ποιους μιλάμε. Δεν έχει σημασία που ένα μήνα μετά όσα λέγονταν και γράφονταν έχουν αποδειχτεί μπλόφα, αν όχι ηλιθιότητα. Όλοι οι αντίστοιχοι ποντάρουν πολύ στην έλλειψη μνήμης. Τώρα καταλαβαίνουν καθαρά και οι πιο αφελείς, ή απλώς καλόπιστοι, ποιοι είναι οι συνδαιτυμόνες του κάστρου. Και φαίνεται πως είναι πολλοί. Περισσότεροι απ’ όσο τους υπολογίζαμε με γυμνό μάτι στον πριν καιρό.
Αλλά το καλό με τις καταιγίδες είναι επίσης πως η σιγουριά του παρελθόντος δεν ισχύει πια, κι εκείνοι που μιλάνε με την ασφάλεια της κάλυψης δεν έχουν πλέον καμία κάλυψη. Εκτεθειμένοι είμαστε όλοι στα μάτια και στις σκέψεις όλων. Κανείς δεν μπορεί να κρύψει την αληθινή του ποιότητα.
Κι όσο για τις προτάσεις να «ισορροπήσουμε την οργή μας με το φόβο για το αύριο» που κάνουν οι σύμβουλοι του φόβου δεν έχεις τι να πεις, παρά μονάχα πως ο φόβος τους για τα επερχόμενα έχει θολώσει πολύ τη σκέψη και τη γραφή τους.
Στο μεταίχμιο είμαστε. Ανάμεσα σε δυο καιρούς.