Συνεχίζει την απεργία πείνας ο αγωνιστής
δήμαρχος Ελληνικού
Για χιλιάδες
Αθηναίους που την επισκέπτονται χωρίς να πρέπει να πληρώνουν, η ελεύθερη
παραλία του Ελληνικού αποτελεί μια όαση. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τους
μπράβους της νύχτας και την ελληνική Δικαιοσύνη που εξακολουθούν να αμφισβητούν
αυτή την κατάκτηση.
Πέτρος Κοσμάς
Μόλις δύο μέρες πέρασαν από την κινητοποίηση του Δήμου
Ελληνικού για την επανασφράγιση των παράνομων νυχτερινών κέντρων και τραμπούκοι
ξυλοκόπησαν άγρια έναν εργαζόμενο στη φύλαξη της δημοτικής πλαζ του Αγίου
Κοσμά, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί αιμόφυρτος στο Ασκληπιείο Βούλας. Γύρω στις
5.30 τα ξημερώματα, όπως καταγγέλλει ο Δήμος Ελληνικού, τρία άτομα ηλικίας
25-30 ετών βγήκαν από το νυχτερινό κέντρο Wynn, τον πλησίασαν, τον ρώτησαν αν
είναι ο φύλακας της παραλίας και αμέσως μετά άρχισαν να τον χτυπούν με κλοτσιές
στο κεφάλι και στην κοιλιά. Τον έσυραν έξω από την πλαζ, τον πέταξαν κάτω και
συνέχισαν να τον χτυπούν, ώσπου κάποιοι περαστικοί έσπευσαν για βοήθεια,
αποτρέποντας τα χειρότερα.
Οι προκλήσεις
είχαν αρχίσει δύο ώρες νωρίτερα γύρω στις 3.30π.μ., όταν ο φύλακας της πλαζ
προσπάθησε να παρεμποδίσει τρία άτομα που κατέστρεφαν τις ομπρέλες και τις
ξαπλώστρες της πλαζ, καθώς και ότι έβρισκαν μπροστά τους. Η παρέμβασή του τους
απέτρεψε προς στιγμή αλλά φαίνεται ότι η επίθεση ήταν καλά σχεδιασμένη και
προφανώς ενταγμένη στην αλυσίδα των προκλήσεων που ξεκινούν από το 2007 με τους
ξυλοδαρμούς και τις απειλές από τα συμφέροντα του παρακράτους της νύχτας.
Πρόκειται για μία δολοφονική επίθεση σε έναν εργαζόμενο που για κακή του τύχη
το «νυχτοκάματο» του είναι να φυλάει τη δημόσια περιουσία του ελληνικού λαού.
Σαν να μην έφτανε
αυτό στις 23/06/2010, μία μέρα μετά τη δολοφονική επίθεση στον εργαζόμενο, ο
Εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθήνας άσκησε ποινική δίωξη εναντίον εκλεγμένων
δημοτικών συμβούλων και υπαλλήλων του Δήμου και τους κατηγορεί για στάση,
υποκίνηση σε στάση και φθορά ξένης περιουσίας. Ο λόγος που ο εισαγγελέας άσκησε
ποινική δίωξη; Το ξήλωμα της περίφραξης της παραλίας του Ελληνικού στις 10
Ιουνίου του 2007. Τότε η Δημοτική Αρχή ολοκλήρωνε την πρώτη φάση του αγώνα για
την δωρεάν απόδοση της δημόσιας περιουσίας στους δημότες κερδίζοντας τη μάχη
ενάντια στα ιδιωτικά συμφέροντα που πλούτιζαν από την ανεπάρκεια, αν όχι τη
συνενοχή της κεντρικής εξουσίας. Εκείνη την περίοδο στο πλευρό του Δήμου
Ελληνικού βρέθηκε –μεταξύ άλλων– και ο νυν πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο
οποίος είχε δηλώσει ότι «θα απελευθερωθούν οι χώροι και τα παράνομα μαγαζιά από
τον Πειραιά μέχρι το Σούνιο και θα ξαναδοθεί αυτός ο δημόσιος χώρος στους
πολίτες της Αττικής. Γι’ αυτό είμαστε εδώ και συμπαραστεκόμαστε στους αγώνες
των πολιτών». Κάτι που επανέλαβε πρόσφατα στην κατεδάφιση του παρατημένου
νυχτερινού κέντρου Φαντασία, το οποίο ήταν ερείπιο. Όμως, τα όσα κατά καιρούς
έχουν εξαγγελθεί παραμένουν νεκρό γράμμα.
Αξίζει να
σημειωθεί ότι ως μάρτυρες έχουν κληθεί να καταθέσουν ο νυν Πρωθυπουργός, η νυν
υφυπουργός Υγείας Φώφη Γεννηματά, οι δεκάδες βουλευτές και εκπρόσωποι φορέων
που ήταν παρόντες στον αγώνα της Δημοτικής Αρχής του Ελληνικού. Το 2008
εκδόθηκε γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που έκρινε ότι κακώς το
κράτος, μέσω του Αθλητικού Κέντρου Άγιου Κοσμά, είχε παραχωρήσει την
κοινόχρηστη πλαζ. Η παραπάνω γνωμοδότηση παραμένει ανενεργή, ενώ μηδενικό
αποτέλεσμα παράγουν ακόμη η τελεσίδικη απόφαση του ΣτΕ (1999) κατά της
λειτουργίας πίστας καρτ λίγο πιο δίπλα, αλλά και το Προεδρικό Διάταγμα του 2004
για τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης στο παραλιακό μέτωπο. Αυτό που γεννά
ερωτηματικά είναι ότι ενώ υπάρχει μία ολόκληρη «στοίβα» ανεφάρμοστων αποφάσεων
για ελεύθερη παραλία στο Ελληνικό, η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθήνας ασκεί τώρα
ποινικές διώξεις για το ξήλωμα των κάγκελων στις 10 Ιουνίου 2007.
Ο Δήμαρχος Χρ.
Κορτζίδης που βρίσκεται στην 60η μέρα απεργίας πείνας μαζί με δημότες, έδωσαν
και πάλι αγωνιστικό ραντεβού έξω από τα κέντρα (στην πεζογέφυρα της Λ.
Ποσειδώνος ) για να μπει τέλος στην αυθαιρεσία και να πάρουν οι πολίτες όσα
τους ανήκουν. Όπως τονίζεται στην τελευταία ανακοίνωση ο Δήμος Ελληνικού
συνεχίζει τον αγώνα υπεράσπισης της περιουσίας των πολιτών και δεν περιορίζεται
μόνο στα λόγια. Συνεχίζει να μην πτοείται από απειλές των «μπράβων της νύχτας»
αλλά ούτε και να τρομοκρατείται από επιθέσεις, όπως ο πρόσφατος ξυλοδαρμός του
νυχτοφύλακα της παραλίας. Υπενθυμίζει τις υποσχέσεις της κυβέρνησης και
διεκδικεί να του παραχωρηθεί η διαχείριση της παραλίας απαιτώντας εδώ και τώρα
να ασκήσουν τις νόμιμες υποχρεώσεις οι κρατικές αρχές, επανασφραγίζοντας τα
παράνομα λειτουργούντα κέντρα.
Σε μία εποχή που ο
κόσμος της εργασίας ζει στα όρια της εξαθλίωσης από την επίθεση του κεφαλαίου
στα εισοδήματα του (ακόμα κι όταν αυτός επιλέγει να κάνει το μπάνιο του πρέπει
να το πληρώνει ακριβά), ένα σύγχρονο εργατικό κίνημα έχει την υποχρέωση να
σταθεί στο πλευρό των αγωνιζόμενων κατοίκων Ελληνικού και του δημάρχου του.
