Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς

Πανευρωπαϊκή εργατική οργή


Ο «ελληνικός ιός αντίστασης» εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη. Στη Γαλλία, τα πάντα παρέλυσαν από την 24ωρη, προειδοποιητική, πανεργατική απεργία των συνδικάτων, ενώ πάνω από δυο εκατομμύρια διαδηλωτές πλημμύρισαν τις πόλεις.









 Και να σκεφτεί κανείς, ότι είναι μια απάντηση στη... σκέψη του Σαρκοζί να αυξήσει τα χρόνια εργασίας για τη σύνταξη μόνο κατά δυο χρόνια! Στην Ιταλία, πάνω από ένα εκατομμύριο ήταν η συμμετοχή στη γενική απεργία ενάντια στα μέτρα λιτότητας του Μπερλουσκόνι. Στη Ρουμανία, δύσκολα κρύβεται ακόμη και από τα εξωνημμένα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης, ότι η εργατική αναταραχή διαρκεί μήνες και εκφράζεται με κύματα απεργιών και διαδηλώσεων ενάντια στα... κύματα μέτρων που επιβάλει διαρκώς το ΔΝΤ. Η Ρουμανία βρίσκεται στα πρόθυρα λαϊκής εξέγερσης. Πριν από λίγες ημέρες, ξεσηκώθηκε και η Ισπανία, όπου το εργατικό κίνημα είχε καταντήσει να παίζει το ρόλο κομπάρσου. Ακόμη και στη νυσταλέα Γερμανία άρχισαν οι διαδηλώσεις πριν από δυο εβδομάδες μετά από χρόνια νηνεμίας, με τους διαδηλωτές να έχουν σαν κεντρικό σύνθημα το «Γκρίχεν στατ κρίχεν», που σημαίνει αυτολεξεί, «Έλληνες αντί να σερνόμαστε» και σε ελεύθερη μετάφραση  «Kαλύτερα Έλληνας παρά δούλος»!

Οι διαδηλώσεις σε Γερμανία και Γαλλία, σε χώρες που δεν έχουν έλλειμμα τόσο μεγάλο όσο το ελληνικό, που δεν έχουν δημόσιο χρέος τόσο μεγάλο όσο το ελληνικό, έρχονται να απαντήσουν σε μέτρα παρόμοια με τα ελληνικά, που επιχειρούν να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις τους. Καταρρίπτουν έτσι, έμπρακτα, το κύριο επιχείρημα της κυβέρνησης και της Κομισιόν, ότι το μνημόνιο, το ΔΝΤ και τα μέτρα τους ήταν αναγκαία λόγω του υπέρογκου δημόσιου χρέους της Ελλάδας. Με ποια λογική, για παράδειγμα, μια χώρα όπως η Γερμανία, που έχει έλλειμμα γύρω στο 4-5% και χρέος γύρω στο 70%, όταν η Ελλάδα έχει γύρω στο 14% και στο 115% αντιστοίχως, πρέπει να περικόβει 85 δισ. ευρώ από τις κοινωνικές δαπάνες; Η εξήγηση, τόσο για τη Γερμανία, όσο και για την Ελλάδα, είναι η ίδια: Το κεφάλαιο επιχειρεί να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στην εργασία. Όλα τα άλλα είναι φτηνά κόλπα