Τρέμουν την κλιμάκωση του αγώνα για τα
σύγχρονα εργατικά δικαιώματα
Με πρωτοφανή τρόπο εκδηλώθηκε η επίθεση της
κυβέρνησης, του εφοπλιστικού - τουριστικού κεφαλαίου, σε αγαστή συνεργασία με
τα δικαστήρια και τα μέσα ...εξημέρωσης της λαϊκής οργής, απέναντι στο δίκαιο
αγώνα των ναυτεργατών που μάχονται ενάντια στην κατάργηση του καμποτάζ και τη
συνολική επιδρομή του κεφαλαίου.
Δημήτρης Σταμούλης
Όμως, η συντονισμένη τρομοκρατία των κυρίαρχων
κύκλων και η πασιφανής προσπάθειά τους να ενεργοποιήσουν αντανακλαστικά
κοινωνικού αυτοματισμού των «απλών ταξιδιωτών» ενάντια στους απεργούς έπεσε για
μια ακόμη φορά στο κενό. Το κυνηγητό των διαδηλωτών με τα γκλομπς των ΜΑΤ και
τα χημικά δακρυγόνα, πάει χέρι-χέρι με τη δικαστική καταστολή και βιομηχανία
έκδοσης «παράνομων απεργιών». Η αστική δικαιοσύνη πλέον έχει απολέσει κάθε
φύλλο συκής, και «ολόγυμνη» υποκλίνεται στην εργοδοσία και το κράτος,
καταργώντας το δήθεν συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην απεργία και
εκδίδοντας στο άψε σβήσε, εντάλματα σύλληψης συνδικαλιστών και απεργών.
Οι δικαστές που ασχολήθηκαν με την απεργία των
σωματείων ΠΕΜΕΝ (μηχανικοί) και ΣTEΦENΣΩN (κατώτερα πληρώματα μηχανής), όχι μόνο
την κήρυξαν παράνομη και καταχρηστική, αλλά εξέδωσαν εντάλματα σύλληψης για
πέντε συνδικαλιστές, μετά από μήνυση που υπέβαλαν οι εφοπλιστές της Ένωση
Επιχειρήσεων Ναυτιλίας. Παράλληλα, η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πειραιά έδωσε
εντολή να διενεργηθεί προκαταρκτική εξέταση για να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν
...ευθύνες αξιωματικών της ΕΛΑΣ ή του Λιμενικού για τη μη λήψη «μέτρων» στο
λιμάνι, «υπακούοντας» και στις εξαλλοσύνες καναλιών, προεξάρχοντος του
εφο-πλυστρικού Σκάι...
Φυσικά, η απεργία στα λιμάνια δεν είναι η μόνη
που τυγχάνει τέτοιας αντιμετώπισης. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, η απεργία
των εργαζόμενων στο Μετρό δεν πρόλαβε να συμπληρώσει δύο ημέρες κι αμέσως
κηρύχθηκε παράνομη, παρόλο που ο αγώνας αφορούσε την ανάκληση της απόλυσης 280
περίπου συμβασιούχων. Οι απολύσεις είναι όμως ...νόμιμες στον καπιταλισμό.
Ας θυμηθούμε ωστόσο κι ορισμένα ακόμα σχετικά
πρόσφατα παραδείγματα δικαστικής δίωξης του δικαιώματος στην απεργία. Τον
Φεβρουάριο του 2010, το Μονομελές Πρωτοδικείο έκρινε παράνομη την πολυήμερη
απεργία των τελωνειακών, η οποία είχε γίνει πολύ «ενοχλητική» καθώς είχε
προκαλέσει πολλά προβλήματα, κυρίως «στεγνώνοντας» την αγορά από καύσιμα.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, και πάλι το Μονομελές
Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε «παράνομη και καταχρηστική» την απεργία των
εργαζομένων με συμβάσεις έργου στην καθαριότητα του Δήμου Αθηναίων, οι οποίοι
διεκδικούσαν τη μονιμοποίησή τους. Το χεράκι του έβαλε ο ίδιος ο δήμαρχος
Αθήνας που τους έστειλε στα δικαστήρια. Άλλη μια «άγρια» απεργία μπήκε στη
δικαστή μέγκενη τον Νοέμβριο του 2009, αυτή των λιμενεργατών του ΟΛΠ. Στην
περίπτωση αυτή, ο... εργοδοτικός αυτοματισμός κινήθηκε από το ΕΒΕΑ. Για όσους
απεργούς δε συμμορφώνονταν, προβλέπονταν ποινή φυλάκισης δύο μηνών για κάθε
ημέρα απεργίας και πρόστιμο 4.000 ευρώ ανά ημέρα απεργίας σε κάθε συνδικάτο.
Παράνομες και καταχρηστικές έχουν κριθεί τα τελευταία χρόνια απεργίες στα ΚΕΠ,
στους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, ακόμα και απεργία της ΑΔΕΔΥ προκειμένου να
καλύψει συνδικαλιστικά αυτό τον κλάδο. Η δικαστική απόφαση «πάτησε» στο γεγονός
ότι η απεργία δεν αποφασίστηκε από το Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ αλλά από το Γενικό
Συμβούλιο!
Όπως φαίνεται και από αυτό το συνοπτικό
οδοιπορικό, δεν υπάρχει περίπτωση απεργίας, που να ήλθε ενώπιον των δικαστηρίων
προς αξιολόγηση, και να μην απαγορεύθηκε δικαστικώς είτε ως παράνομη ή/και ως
καταχρηστική! Το δικαίωμα των εργαζομένων να απεργήσουν, λοιπόν, ούτε μία φορά
δεν... δικαιώθηκε, παρά τα αντίθετα γραφόμενα στο Σύνταγμα, το οποίο βέβαια
έχει θεσπίσει απαγορεύσεις και περιορισμούς στους δημόσιους υπαλλήλους, τους
υπαλλήλους των ΟΤΑ, των ΝΠΔΔ, αλλά και των πρώην ΔΕΚΟ. Ας μην ξεχνάμε επίσης
ότι ακόμη και σήμερα, ο Ποινικός Κώδικας περιέχει, στο άρθρο 247, ως ιδιαίτερο
έγκλημα την «απεργία των δημοσίων υπαλλήλων».
Μια άλλη ενδιαφέρουσα πλευρά του ζητήματος
είναι ότι από τη στιγμή που τα συνδικάτα άρχισαν να τηρούν σχεδόν ...ευλαβικά
τα προβλεπόμενα από το ν. 1264 για την τυπική κήρυξη μιας απεργίας (χρόνοι,
προσωπικό ασφαλείας κ.ά.), τα δικαστήρια προχώρησαν πλέον, αποκλειστικά, στη
διερεύνηση του ζητήματος της καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος της
απεργίας, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει σχεδόν καμία απεργία που να μην
κηρύσσεται «παράνομη και καταχρηστική».
Στην εποχή του αντιδραστικού μνημόνιου και του
αντεργατικού σφαγείου, η προοπτική κλιμάκωσης του απεργιακού μετώπου τρομάζει
τη μαύρη συμμαχία κυβέρνησης - ΝΔ - ΛΑΟΣ - κεφαλαίου. «Γι’ αυτό κηρύσσουν
παράνομες τις απεργίες, μηνύουν συνδικαλιστές, πνίγουν με χημικά τις
διαδηλώσεις, ενεργοποιούν όλους τους χαφιέδικους και προβοκατόρικους μηχανισμούς
απέναντι στο κίνημα», επισημαίνει εύστοχα το ΝΑΡ σε ανακοίνωση του.
