Συνένοχο όλο το ΠΑΣΟΚ
Δεν έχει ξαναγίνει ανακοίνωση νέας κυβέρνησης, μετά από ανασχηματισμό, στις 1.40 μετά τα μεσάνυχτα! Κι όμως το είδαμε κι αυτό, σε αυτή τη νέα - παλιά κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης, που αναλαμβάνει την υλοποίηση του προγράμματος κοινωνικού πολέμου της «χούντας» κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ - κεφαλαίου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ
Μετά από κοιλοπόνημα τριών μηνών ελάχιστα είναι τα αξιοσημείωτα ενός ανασχηματισμού, που πέρασε ήδη στη σφαίρα του αποτυχημένου. Το «μικρό και ευέλικτο» σχήμα θυσιάστηκε στην προσπάθεια «πολιτικής επιστράτευσης» όλων των τάσεων, μερίδων και γενιών του ΠΑΣΟΚ για να στηρίξουν την αντιδραστική εποποιία του μνημονίου, ενώ το κεφάλαιο απέκτησε δύο ακόμα υπουργεία για να αποσπά εκδουλεύσεις, όπως το Ναυτιλίας για τους εφοπλιστές και το «μεγάλων επενδύσεων» του Χ. Παμπούκη.
Αναμφισβήτητα, από πολιτική άποψη, το πιο ισχυρό μήνυμα του… αναΔουΝουΤισμού (σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), είναι η συστράτευση στην κυβέρνηση παραδοσιακών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που κατά καιρούς προχωρούσαν σε ψελλίσματα αμφισβήτησης ή άφηναν να εννοηθεί ότι διαφωνούν με τη γραμμή Παπανδρέου. «Καταρρέουν και οι τελευταίες αυταπάτες για “εντός των τειχών’’ αντιπολίτευση στα αντεργατικά μέτρα. Το “βαθύ ΠΑΣΟΚ’’ γίνεται με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο συνένοχο με τις κυβερνητικές επιθέσεις», τονίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην ανακοίνωσή της,
η οποία επισημαίνει ότι «ο ανασχηματισμός είναι ομολογία πανικού της κυβέρνησης μπροστά στην ογκούμενη δυσαρέσκεια των εργαζόμενων και της νεολαίας. Δυσαρέσκεια που προκαλεί η αδιάκοπη βάρβαρη επίθεση της “χούντας’’ κυβέρνησης - ΔΝΤ - ΕΕ. Πρόκειται στην ουσία για έναν ανασχηματισμό αντεργατικής επίθεσης με στόχο την εφαρμογή του “επικαιροποιημένου” μνημονίου: εκτός από το μισθό, την ασφάλιση, το ίδιο το δικαίωμα στην εργασία, τα οποία θα δεχθούν νέα πλήγματα, οι εργαζόμενοι και η νεολαία πρέπει να αναμένουν σκληρή επίθεση στην Υγεία, στην Παιδεία, σε κάθε σφαίρα της ζωής τους».
«Με δεδομένη τη συνέχιση της ίδιας κυβερνητικής πολιτικής με οδηγό τα συμφέροντα των τραπεζιτών και των εργοδοτών, οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχουν άλλη επιλογή από το να παλέψουν για την ανατροπή του σφαγείου κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ. Η μόνη διέξοδος είναι το μαζικό πολιτικό κίνημα ανατροπής των εργαζόμενων και μια ισχυρή αντικαπιταλιστική Αριστερά», υπογραμμίζει η ανακοίνωση του Μετώπου.
Κυβέρνηση νέας άγριας επιδρομής
Στον ανασχηματισμό που ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα ο Γιώργος Παπανδρέου, δύο πράγματα δεν χωρούν απολύτως καμία αμφοβολία: Πρώτον, ότι η νέα κυβέρνηση είναι εξίσου εχθρική για τους εργαζόμενους με την προηγούμενη και, δεύτερον, ότι σε μεγάλο βαθμό, συγκροτήθηκε με βάση τις επιλογές και τις συστάσεις της τρόικας, έτσι ώστε να διορθωθούν οι «αρρυθμίες» και οι «αστοχίες» της προηγούμενης.
Παρά τα φληναφήματα περί επικείμενων αναπτυξιακών μέτρων και για το φως που δήθεν έχει αρχίσει να φαίνεται στο βάθος του τούνελ, η ωμή αλήθεια είναι ότι το βασικό –αν όχι το μοναδικό– κριτήριο του πρωθυπουργού ήταν να φτιάξει ένα κυβερνητικό σχήμα που θα «βγάλει» την πιο δύσκολη χρονιά που έχει περάσει η Ελλάδα στη μεταπολίτευση, περιορίζοντας παράλληλα τις ρωγμές στο σκαρί του, έτσι ώστε να μην κινδυνεύσει να βυθιστεί αύτανδρο και πριν την ώρα του. Αυτόν το στόχο εξυπηρετεί, πρωτίστως, η ισχυρή ομάδα των υπουργών - πραιτωριανών του μνημονίου, η οποία καλείται να σηκώσει πάνω της το μεγαλύτερο μέρος από το βρόμικο έργο που απομένει να γίνει.
Είναι φανερό, έτσι, ότι ο A. Λοβέρδος, ο δήμιος του Ασφαλιστικού, ανέλαβε τα ηνία του υπουργείου Υγείας με στόχο να διαλύσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο από το ΕΣΥ. Να περιορίσει στο ελάχιστο τις παρεχόμενες υπηρεσίες από τα δημόσια νοσοκομεία, να κλείσει σε βάρος των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων (που σήμερα έχουν ανάγκη το ΕΣΥ περισσότερο από ποτέ) τις μαύρες τρύπες που δημιούργησαν τα πιράνχας κυβέρνησης - φαρμακοβιομήχανων - μεσαζόντων - μεγαλογιατρών, αλλά και να ξεπουλήσει τα πιο κερδοφόρα τμήματα στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Από την πλευρά του, ο εκτελεστής των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ο αρχιπράκτορας Μ. Χρυσοχοΐδης, ένας από τους πλέον έμπιστους ανθρώπους του συστήματος και με διαπιστευτήρια σε Ελλάδα, Ευρώπη και ΗΠΑ, χρεώθηκε το νέο του πόστο με καθήκον να απαλλάξει τις τράπεζες από τα όποια προβλήματα τους είχε δημιουργήσει η προκάτοχός του Κατσέλη. Παράλληλα, θα έχει την αρμοδιότητα να μοιράσει τα χαρτιά (δηλαδή το χρήμα) με τρόπο που να εξυπηρετεί το νέο-παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ και τις συμμαχίες που επιδιώκει να οικοδομήσει στην κοινωνία και την αστική τάξη, προκειμένου να σταθεροποιήσει τη θέση του.
Όσο για τον Γ. Ραγκούση, αυτός αποτελεί –μαζί φυσικά με τον αμετακίνητο, ελέω ΕΕ και ΔΝΤ, Γ. Παπακωνσταντίνου– το πραγματικά ισχυρό δίδυμο του νέου σχήματος, με τον Θ. Πάγκαλο να περνά σε δεύτερο ρόλο. Πρόκειται, πρακτικά, για ένα είδος διευθυντηρίου, το οποίο θα επιβάλει την πολιτική γραμμή όλης της κυβέρνησης και θα επιτηρεί αυστηρά την εφαρμογή της, αφήνοντας ταυτόχρονα στον Γ. Παπανδρέου ζωτικό χώρο για μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, μέσα και έξω από τα σύνορα.
Κάτω δε από την εξουσία αυτού του διευθυντηρίου, ο Παπανδρέου επιχειρεί να στρατεύσει το σύνολο του ΠΑΣΟΚ στην προσπάθεια υλοποίησης του μνημονίου έτσι ώστε, όπως προαναφέραμε, να περιορίσει όσο είναι δυνατόν τις ρωγμές και την αμφισβήτηση εκ των έσω, αλλά και να θωρακίσει την κυβέρνησή του από το αναμενόμενο κύμα των λαϊκών αντιδράσεων. Πλέον, δύο από τους επιφανέστερους εκπροσώπους του «παλιού ΠΑΣΟΚ» που παραμένουν πολιτικά ενεργοί, δηλαδή ο Χρ. Παπουτσής και ο Τ. Χυτήρης, δεν θα έχουν τη δυνατότητα να πετούν κορόνες και να αφήνουν υπονοούμενα διαφωνίας για την ακολουθούμενη πολιτική, ειδικά από τις θέσεις που κατέχουν – ο πρώτος ως αρχιστράτηγος των ΜΑΤ και ο δεύτερος ως επικεφαλής του μηχανισμού της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Πλέον, είναι φανερό ότι ο Παπανδρέου στέλνει το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση του κόμματός του, ότι «είτε μαζί θα τους ρουφήξουμε το αίμα είτε μαζί θα καταρρεύσουμε», εκβιάζοντας με τον τρόπο αυτό τη συναίνεση ή ανοχή των κορυφαίων στελεχών. Πρόκειται για μια κίνηση την οποία είχε απόλυτη ανάγκη, ειδικά μετά το στραπάτσο που έπαθε στην προσπάθεια να βρει αξιοπρεπείς υποψήφιους για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, όπου εισέπραξε όχι ένα, αλλά πολλά «όχι».
Όλα αυτά, βεβαίως, παρά τη φιλότιμη –και προκλητική, ως συνήθως– προσπάθεια της πλειοψηφίας των ΜΜΕ να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, αποδεικνύουν ότι υπάρχει και ένα τρίτο δεδομένο που αφορά στον ανασχηματισμό. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι τόσο η χρονική στιγμή της πραγματοποίησής του, όσο και το περιεχόμενό του, αποτελούν μια σαφή ένδειξη αδυναμίας από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά και του συνόλου της αστικής τάξης, να σαρώσουν το τοπίο και να επιβάλουν αποκλειστικά τους δικούς τους κανόνες στο παιχνίδι.
Πράγματι, το καζάνι της λαϊκής οργής μπορεί να μην έχει ξεχειλίσει και οι κοινωνικές αντιδράσεις να μην είναι αντίστοιχες με το μέγεθος της επίθεσης και τις δυνατότητες της εποχής. Ωστόσο, είναι φανερό ότι οι «πάνω» ανησυχούν και φοβούνται – κι αυτό που τους προκαλεί τα συγκεκριμένα αισθήματα είναι, αναμφίβολα, κάτι παραπάνω από τον ίσκιο τους. Το διατύπωσε, άλλωστε, αυτή την εβδομάδα και χωρίς περιστροφές, ένας ξένος – ο επικεφαλής του ινστιτούτου Ifo, το οποίο θεωρείται η κορυφαία δεξαμενή σκέψης στην Γερμανία σε επίπεδο οικονομίας: «Εάν παρθούν και άλλα μέτρα στην Ελλάδα, δήλωσε ο Χανς-Βέρνερ Ζιν, τότε η χώρα κινδυνεύει να βυθιστεί σε εμφύλιο πόλεμο»!
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ο Παπανδρέου φροντίζει να θωρακίσει την κυβέρνησή του, ενώ το σύστημα πασχίζει να θωρακίσει τον εκλεκτό του πρωθυπουργό. Η κραυγαλέα στήριξη που του παρέχουν οι μεγαλοεκδότες και καναλάρχες (κάνοντας ακόμη και τους δικούς τους ανθρώπους στα ΜΜΕ να απορούν με τα όσα λέγονται και γράφονται…) εξυπηρετεί αυτόν ακριβώς το σκοπό. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η οργανωμένη προσπάθεια να πληγεί η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά –με την… παρά φύση συμμαχία που έχουν συνάψει η Ντόρα και ο Καρατζαφέρης– καθώς αυτή τη στιγμή η αστική τάξη δεν είναι διατεθειμένη να διακινδυνεύσει κλονισμό της κυβέρνησης, ούτε προτίθεται να δοκιμάσει εναλλακτικά σχήματα.
Κάτι ανάλογο, εξάλλου, γίνεται σε όλα τα επίπεδα και πρωτίστως στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Εκεί, μέχρι και ο θλιβερός Κουβέλης επιστρατεύτηκε προκειμένου να δώσει ένα αριστερούτσικο άλλοθι στην κυβέρνηση, με την από κοινού στήριξή τους προς τον Καμίνη στην Αθήνα – στο πλάι τους βρίσκονται ο «ανεξάρτητος» Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη, αλλά και ο «εκσυγχρονιστής δεξιός» Τατούλης στην Πελοπόννησο, τον οποίο μάλιστα πήρε χέρι-χέρι και ο Καρατζαφέρης.
Ωστόσο, είναι φανερό ότι τα πάντα θα κριθούν εκεί όπου κρίνονται πάντοτε: στο πεδίο της ταξικής πάλης. Τα σχέδια επί χάρτου μπορούν να κουρελιαστούν από ένα ορμητικό κίνημα που θα χτυπήσει κατευθείαν στην καρδιά το μπλοκ εξουσίας. Που δεν θα διστάσει και θα τολμήσει αυτό που πριν από λίγο καιρό θεωρούνταν αδιανόητο – μέχρι να ξεσπάσει ο Δεκέμβρης και να φωνάξει στο μέλλον ότι ερχόμαστε.
Στους μήνες που πέρασαν και σε αυτούς που έπονται, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου δεν βλέπουν απλώς τις ζωές τους να λεηλατούνται και το μέλλον τους να υπονομεύεται. Κάνουν, ταυτόχρονα, άλματα στη συνείδησή τους (αν και συχνά, με πολύ επώδυνο τρόπο), σπάζοντας ταμπού και ξεπερνώντας κόκκινες γραμμές που τους κρατούσαν καθηλωμένους επί χρόνια. Αναζητούν δρόμους για να βγουν στο προσκήνιο, παραμερίζοντας τους σάπιους και εχθρικούς μηχανισμούς διαμεσολάβησης του παρελθόντος – όπως είναι τα αστικά κόμματα, ο ξεπουλημένος γραφειοκρατικός συνδικαλισμός, ακόμη και η παραδοσιακή Αριστερά, την οποία πολλοί αντιλαμβάνονται πλέον ως μέρος του προβλήματος (και του συστήματος) και όχι της λύσης του.
Η κατάσταση σοκ στην οποία εξακολουθεί να βρίσκεται σήμερα το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας –σαν τους αλαφιασμένους ανθρώπους που ψάχνουν να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο από τους αλλεπάλληλους σεισμούς που τους έχουν χτυπήσει– κάποια στιγμή (άγνωστο ποια…) θα καταλαγιάσει. Τότε, θα έρθει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων και του ξεσπάσματος. Τότε, θα έρθει η ώρα κάποιων άλλων να φωνάξουν πως «όσοι δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας».
Ο ανασχηματισμός του Παπανδρέου ενδεχομένως να αποτέλεσε μια ένεση αδρεναλίνης στην κυβέρνηση του κεφαλαίου και της τρόικας. Όμως, η επίδρασή της αργά ή γρήγορα θα τελειώσει.
Αποπολιτικοποίηση των εκλογών
ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ ΤΟ «ΜΑΥΡΙΣΜΑ» ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ»
Την αδυναμία του σε αρετή επιχειρεί να μετατρέψει ο Γ. Παπανδρέου, με τη βοήθεια βέβαια των... Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης. Έτσι, τα ηχηρότατα «όχι» που εισέπραξε το μέγαρο Μαξίμου από υπουργούς και άλλα κυβερνητικά στελέχη στις προτάσεις του να κατέβουν ως υποψήφιοι περιφερειάρχες, με αποτέλεσμα να μην εκτεθεί τελικά ούτε ένας υπουργός (μόνο τρεις υφυπουργοί: Μάρκος Μπόλαρης στην Κεντρική Μακεδονία, Σταύρος Αρναουτάκης στην Κρήτη, Απόστολος Κατσιφάρας στην Δυτική Ελλάδα) ή στέλεχος πρώτης γραμμής ως υποψήφιος περιφερειάρχης, εμφανίστηκε από τα μίντια και το επιτελείο του ΠΑΣΟΚ ως επιλογή …ανανέωσης και προσώπων που θα υπηρετήσουν την τοπική αυτοδιοίκηση. Οι παλιότεροι θα θυμούνται μια παρελθοντική ατάκα του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, Ανδρέα Παπανδρέου, μετά από ένα στραπάτσο του ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές εκλογές: «Νίκησε η τοπική αυτοδιοίκηση»…
Έτσι, τελικά ο Γ. Παπανδρέου υποχρεώθηκε να κατεβάσει υποψηφίους για τις περιφέρειες που προέρχονται κυρίως από τη διαχείριση του τοπικού κράτους: ο Γιάννης Σγουρός, νομάρχης Αθηνών, για περιφερειάρχης Αττικής. Ο Αποστόλης Παπατόλιας, νομάρχης Μαγνησίας, για την περιφέρεια Θεσσαλίας. Ο Κλέαρχος Περγαντάς, νομάρχης Βοιωτίας για τη Στερεά Ελλάδα. Ο Άρης Γιαννακίδης, νομάρχης Ροδόπης, στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, ο δήμαρχος Μυτιλήνης Νάσος Γιακαλής για το Βόρειο Αιγαίο, ο νομαρχιακός σύμβουλος Γιάννης Παπαϊορδανίδης υποψήφιος στη Δυτική Μακεδονία.
Αμέσως μετά κυβέρνηση και ΜΜΕ ξεκίνησαν μια μεθοδική προσπάθεια να αποσυνδέσουν τις επερχόμενες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές από την κεντρική πολιτική αντιπαράθεση και να εξυψώσουν τον «Καλλικράτη». Άλλο το μνημόνιο, άλλο η συνολική κυβερνητική πολιτική, άλλο η διαχείριση στους δήμους και στους περιφέρειες, όπου απαιτούνται τα κατάλληλα πρόσωπα, ειδικά από το ΠΑΣΟΚ που είναι …αυτοδιοικητικό κόμμα. Το γεγονός ότι στο πλαίσιο της πολιτικής του μνημονίου και του «Καλλικράτη» και της κατεδάφισης κάθε κοινωνικής κατάκτησης, οι δήμοι και οι περιφέρειες θα βρεθούν με τεράστιες οικονομικές τρύπες, υπερχρεωμένοι και θα περικόψουν κοινωνικές δαπάνες, θέσεις εργασίας, θα προχωρήσουν σε φοροεπιδρομή, θα λειτουργήσουν σαν τοπικό κράτος κατά του λαού, μάλλον δεν ενοχλεί σε τίποτα τους... αγνούς εραστές της «τοπικής αυτοδιοίκησης».
ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΠΑΣΟΚ - ΤΡΟΪΚΑΣ
Από το ΛΑΟΣ μέχρι τη λάιτ Αριστερά
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΣΤΗΡΙΞΗ
Το πολιτικό τόξο των δυνάμεων που μπορούν να στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική του μνημονίου και της άγριας αντεργατικής επίθεσης προσδιόρισε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με τις επιλογές της για τους υποψηφίους των δημοτικών εκλογών. Η απονομή του χρίσματος στον Πέτρο Τατούλη, πρώην στέλεχος και υπουργού της ΝΔ για την περιφέρεια Πελοποννήσου από τη μια, και του Γιώργο Καμίνη και Γιάννη Μπουτάρη για τους Δήμους Αθηναίων και Θεσσαλονίκης από την άλλη, περιγράφουν την προσπάθεια του Γ. Παπανδρέου να διευρύνει την πολιτική βάση στήριξης για το... ΠΑΣΟΚ του ΔΝΤ και της τρόικας. Έτσι ώστε να ξεκινά από τη Δεξιά και την ακροδεξιά (μην ξεχνάμε ότι ο Π. Τατούλης έχει ήδη εξασφαλίσει την υποστήριξη του Γ. Καρατζαφέρη) και να φτάνει μέχρι την ενσωματωμένη Αριστερά (Δημοκρατική Αριστερά του Φ. Κουβέλη) και τους Οικολόγους Πράσινους του συστήματος.
Η επιλογή του ΠΑΣΟΚ, παρά τις αντιδράσεις (ειδικά στην περίπτωση Τατούλη), είναι απόλυτα λογική, καθώς προσπαθεί να διευρύνει τις συμμαχίες του, παρά το γεγονός ότι εφαρμόζει την πλέον αντιλαϊκή πολιτική των τελευταίων δεκαετιών. Στις επόμενες –ακόμα πιο οξυμένες– φάσεις της ταξικής και πολιτικής αντιπαράθεσης, η κυβέρνηση που ανέλαβε να υλοποιήσει το ισοπεδωτικό μνημόνιο θα χρειασθεί επιπλέον στήριξη, τόσο μέσα στην κοινωνία, όσο και στο κοινοβούλιο. Το ΛΑΟΣ στέκεται ήδη στο πλευρό της τρόικας και της κυβέρνησης Παπανδρέου (χρησιμοποιώντας ως πυροτεχνήματα μίας χρήσης τις πατριωτικές του κορόνες), ενώ και οι δεξιοί κύκλοι που έχουν αποσυνδεθεί από τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, είτε πρόσκεινται στη Ντόρα Μπακογιάννη είτε όχι, είναι πρόθυμοι για ανάλογο «εθνικό ρόλο» για τη σωτηρία των ξένων και ελληνικών τραπεζών. Η ίδια η Ντ. Μπακογιάννη, όσο βλέπει ότι μειώνονται οι ελπίδες να δημιουργήσει ισχυρό δικό της πολιτικό κόμμα, τόσο στρέφεται σε ένα ρόλο κρίσιμου συνεταίρου στη γραμμή του άγριου νεοφιλελευθερισμού που ενστερνίζεται.
Η άλλη πλευρά της διεύρυνσης, η κεντροαριστερή και οικολογίζουσα, είναι δοκιμασμένη για το ΠΑΣΟΚ. Καταρχήν, ευνουχίζοντας το πολιτικό χαρακτήρα των δημοτικών εκλογών (και μάλιστα στους δύο μεγαλύτερους δήμους της χώρας), έθεσε σαν πρόταγμα την απαλλαγή από τη δεξιά διαχείριση και την ανάδειξη δήθεν διαφορετικών προοδευτικών «αυτοδιοικητικών» πρακτικών. Επέλεξε τον Γ. Καμίνη στην Αθήνα, πρώην Συνήγορο του Πολίτη, σε συνεννόηση προφανώς με τον Φ. Κουβέλη, εξασφαλίζοντας και την υποστήριξη των Οικολόγων Πρασίνων, που μπέρδεψαν το πράσινο της φύσης με το πράσινο του ΠΑΣΟΚ. Στη Θεσσαλονίκη υποστηρίζουν το μεγαλοβιομήχανο, υποψήφιο κατ’ επανάληψη (ακόμα και με υποστήριξη του… ΚΚΕ, παλιότερα), «ανεξάρτητο» μεν, αλλά συνιδρυτή πέρσι της Φιλελεύθερης Δράσης με τον Στέφανο Μάνο! Η ΔΝΤ Αριστερά του Φ. Κουβέλη έσπευσε να υποστηρίξει την υποψηφιότητά του, αναμένοντας το χρίσμα του Μεγάλου (πράσινου) Αδελφού, το οποίο ήρθε την περασμένη Κυριακή.
Στις σημερινές συνθήκες της ολοκληρωτικής ισοπεδωτικής επίθεσης στους εργαζόμενους από τη «χούντα» κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ, κάθε πολιτική συνεργασία με το κόμμα «Δώστα όλα» στο κεφάλαιο αποτελεί πρόκληση κατά του σκληρά δοκιμαζόμενου λαού. Η Δημοκρατική Αριστερά, οι Οικολόγοι Πράσινοι και όσοι άλλοι συνεργάζονται με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου αποκτούν ανεξίτηλο στίγμα ντροπής! Ας μην κρύβονται πίσω από «αυτοδιοικητικές» δήθεν επιλογές, αυτοί και οι υποψήφιοι που υποστηρίζουν. «Όσοι νομίζουν ότι τον Νοέμβριο θα ψηφίσουν για το μνημόνιο βρίσκονται σε λάθος χώρα», δήλωσε ο Γ. Καμίνης. Όσοι νομίζουν ότι μπορούν να μιλούν για δήμους και για οτιδήποτε άλλο, χωρίς να τοποθετούνται για το μνημόνιο, βρίσκονται σε λάθος χώρα, θα λέγαμε εμείς! «Ανεξάρτητα από τη θέση μας για το μνημόνιο, πρέπει όλοι να συνεργαστούμε για να βγούμε από την κρίση», είπε ο Γ. Μπουτάρης. Όλοι μαζί, με τον βιομήχανο επικεφαλής…
Δεν έχει ξαναγίνει ανακοίνωση νέας κυβέρνησης, μετά από ανασχηματισμό, στις 1.40 μετά τα μεσάνυχτα! Κι όμως το είδαμε κι αυτό, σε αυτή τη νέα - παλιά κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης, που αναλαμβάνει την υλοποίηση του προγράμματος κοινωνικού πολέμου της «χούντας» κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ - κεφαλαίου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ
Μετά από κοιλοπόνημα τριών μηνών ελάχιστα είναι τα αξιοσημείωτα ενός ανασχηματισμού, που πέρασε ήδη στη σφαίρα του αποτυχημένου. Το «μικρό και ευέλικτο» σχήμα θυσιάστηκε στην προσπάθεια «πολιτικής επιστράτευσης» όλων των τάσεων, μερίδων και γενιών του ΠΑΣΟΚ για να στηρίξουν την αντιδραστική εποποιία του μνημονίου, ενώ το κεφάλαιο απέκτησε δύο ακόμα υπουργεία για να αποσπά εκδουλεύσεις, όπως το Ναυτιλίας για τους εφοπλιστές και το «μεγάλων επενδύσεων» του Χ. Παμπούκη.
Αναμφισβήτητα, από πολιτική άποψη, το πιο ισχυρό μήνυμα του… αναΔουΝουΤισμού (σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), είναι η συστράτευση στην κυβέρνηση παραδοσιακών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που κατά καιρούς προχωρούσαν σε ψελλίσματα αμφισβήτησης ή άφηναν να εννοηθεί ότι διαφωνούν με τη γραμμή Παπανδρέου. «Καταρρέουν και οι τελευταίες αυταπάτες για “εντός των τειχών’’ αντιπολίτευση στα αντεργατικά μέτρα. Το “βαθύ ΠΑΣΟΚ’’ γίνεται με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο συνένοχο με τις κυβερνητικές επιθέσεις», τονίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην ανακοίνωσή της,
η οποία επισημαίνει ότι «ο ανασχηματισμός είναι ομολογία πανικού της κυβέρνησης μπροστά στην ογκούμενη δυσαρέσκεια των εργαζόμενων και της νεολαίας. Δυσαρέσκεια που προκαλεί η αδιάκοπη βάρβαρη επίθεση της “χούντας’’ κυβέρνησης - ΔΝΤ - ΕΕ. Πρόκειται στην ουσία για έναν ανασχηματισμό αντεργατικής επίθεσης με στόχο την εφαρμογή του “επικαιροποιημένου” μνημονίου: εκτός από το μισθό, την ασφάλιση, το ίδιο το δικαίωμα στην εργασία, τα οποία θα δεχθούν νέα πλήγματα, οι εργαζόμενοι και η νεολαία πρέπει να αναμένουν σκληρή επίθεση στην Υγεία, στην Παιδεία, σε κάθε σφαίρα της ζωής τους».
«Με δεδομένη τη συνέχιση της ίδιας κυβερνητικής πολιτικής με οδηγό τα συμφέροντα των τραπεζιτών και των εργοδοτών, οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχουν άλλη επιλογή από το να παλέψουν για την ανατροπή του σφαγείου κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ. Η μόνη διέξοδος είναι το μαζικό πολιτικό κίνημα ανατροπής των εργαζόμενων και μια ισχυρή αντικαπιταλιστική Αριστερά», υπογραμμίζει η ανακοίνωση του Μετώπου.
Κυβέρνηση νέας άγριας επιδρομής
Στον ανασχηματισμό που ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα ο Γιώργος Παπανδρέου, δύο πράγματα δεν χωρούν απολύτως καμία αμφοβολία: Πρώτον, ότι η νέα κυβέρνηση είναι εξίσου εχθρική για τους εργαζόμενους με την προηγούμενη και, δεύτερον, ότι σε μεγάλο βαθμό, συγκροτήθηκε με βάση τις επιλογές και τις συστάσεις της τρόικας, έτσι ώστε να διορθωθούν οι «αρρυθμίες» και οι «αστοχίες» της προηγούμενης.
Παρά τα φληναφήματα περί επικείμενων αναπτυξιακών μέτρων και για το φως που δήθεν έχει αρχίσει να φαίνεται στο βάθος του τούνελ, η ωμή αλήθεια είναι ότι το βασικό –αν όχι το μοναδικό– κριτήριο του πρωθυπουργού ήταν να φτιάξει ένα κυβερνητικό σχήμα που θα «βγάλει» την πιο δύσκολη χρονιά που έχει περάσει η Ελλάδα στη μεταπολίτευση, περιορίζοντας παράλληλα τις ρωγμές στο σκαρί του, έτσι ώστε να μην κινδυνεύσει να βυθιστεί αύτανδρο και πριν την ώρα του. Αυτόν το στόχο εξυπηρετεί, πρωτίστως, η ισχυρή ομάδα των υπουργών - πραιτωριανών του μνημονίου, η οποία καλείται να σηκώσει πάνω της το μεγαλύτερο μέρος από το βρόμικο έργο που απομένει να γίνει.
Είναι φανερό, έτσι, ότι ο A. Λοβέρδος, ο δήμιος του Ασφαλιστικού, ανέλαβε τα ηνία του υπουργείου Υγείας με στόχο να διαλύσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο από το ΕΣΥ. Να περιορίσει στο ελάχιστο τις παρεχόμενες υπηρεσίες από τα δημόσια νοσοκομεία, να κλείσει σε βάρος των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων (που σήμερα έχουν ανάγκη το ΕΣΥ περισσότερο από ποτέ) τις μαύρες τρύπες που δημιούργησαν τα πιράνχας κυβέρνησης - φαρμακοβιομήχανων - μεσαζόντων - μεγαλογιατρών, αλλά και να ξεπουλήσει τα πιο κερδοφόρα τμήματα στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Από την πλευρά του, ο εκτελεστής των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ο αρχιπράκτορας Μ. Χρυσοχοΐδης, ένας από τους πλέον έμπιστους ανθρώπους του συστήματος και με διαπιστευτήρια σε Ελλάδα, Ευρώπη και ΗΠΑ, χρεώθηκε το νέο του πόστο με καθήκον να απαλλάξει τις τράπεζες από τα όποια προβλήματα τους είχε δημιουργήσει η προκάτοχός του Κατσέλη. Παράλληλα, θα έχει την αρμοδιότητα να μοιράσει τα χαρτιά (δηλαδή το χρήμα) με τρόπο που να εξυπηρετεί το νέο-παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ και τις συμμαχίες που επιδιώκει να οικοδομήσει στην κοινωνία και την αστική τάξη, προκειμένου να σταθεροποιήσει τη θέση του.
Όσο για τον Γ. Ραγκούση, αυτός αποτελεί –μαζί φυσικά με τον αμετακίνητο, ελέω ΕΕ και ΔΝΤ, Γ. Παπακωνσταντίνου– το πραγματικά ισχυρό δίδυμο του νέου σχήματος, με τον Θ. Πάγκαλο να περνά σε δεύτερο ρόλο. Πρόκειται, πρακτικά, για ένα είδος διευθυντηρίου, το οποίο θα επιβάλει την πολιτική γραμμή όλης της κυβέρνησης και θα επιτηρεί αυστηρά την εφαρμογή της, αφήνοντας ταυτόχρονα στον Γ. Παπανδρέου ζωτικό χώρο για μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, μέσα και έξω από τα σύνορα.
Κάτω δε από την εξουσία αυτού του διευθυντηρίου, ο Παπανδρέου επιχειρεί να στρατεύσει το σύνολο του ΠΑΣΟΚ στην προσπάθεια υλοποίησης του μνημονίου έτσι ώστε, όπως προαναφέραμε, να περιορίσει όσο είναι δυνατόν τις ρωγμές και την αμφισβήτηση εκ των έσω, αλλά και να θωρακίσει την κυβέρνησή του από το αναμενόμενο κύμα των λαϊκών αντιδράσεων. Πλέον, δύο από τους επιφανέστερους εκπροσώπους του «παλιού ΠΑΣΟΚ» που παραμένουν πολιτικά ενεργοί, δηλαδή ο Χρ. Παπουτσής και ο Τ. Χυτήρης, δεν θα έχουν τη δυνατότητα να πετούν κορόνες και να αφήνουν υπονοούμενα διαφωνίας για την ακολουθούμενη πολιτική, ειδικά από τις θέσεις που κατέχουν – ο πρώτος ως αρχιστράτηγος των ΜΑΤ και ο δεύτερος ως επικεφαλής του μηχανισμού της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Πλέον, είναι φανερό ότι ο Παπανδρέου στέλνει το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση του κόμματός του, ότι «είτε μαζί θα τους ρουφήξουμε το αίμα είτε μαζί θα καταρρεύσουμε», εκβιάζοντας με τον τρόπο αυτό τη συναίνεση ή ανοχή των κορυφαίων στελεχών. Πρόκειται για μια κίνηση την οποία είχε απόλυτη ανάγκη, ειδικά μετά το στραπάτσο που έπαθε στην προσπάθεια να βρει αξιοπρεπείς υποψήφιους για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, όπου εισέπραξε όχι ένα, αλλά πολλά «όχι».
Όλα αυτά, βεβαίως, παρά τη φιλότιμη –και προκλητική, ως συνήθως– προσπάθεια της πλειοψηφίας των ΜΜΕ να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, αποδεικνύουν ότι υπάρχει και ένα τρίτο δεδομένο που αφορά στον ανασχηματισμό. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι τόσο η χρονική στιγμή της πραγματοποίησής του, όσο και το περιεχόμενό του, αποτελούν μια σαφή ένδειξη αδυναμίας από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά και του συνόλου της αστικής τάξης, να σαρώσουν το τοπίο και να επιβάλουν αποκλειστικά τους δικούς τους κανόνες στο παιχνίδι.
Πράγματι, το καζάνι της λαϊκής οργής μπορεί να μην έχει ξεχειλίσει και οι κοινωνικές αντιδράσεις να μην είναι αντίστοιχες με το μέγεθος της επίθεσης και τις δυνατότητες της εποχής. Ωστόσο, είναι φανερό ότι οι «πάνω» ανησυχούν και φοβούνται – κι αυτό που τους προκαλεί τα συγκεκριμένα αισθήματα είναι, αναμφίβολα, κάτι παραπάνω από τον ίσκιο τους. Το διατύπωσε, άλλωστε, αυτή την εβδομάδα και χωρίς περιστροφές, ένας ξένος – ο επικεφαλής του ινστιτούτου Ifo, το οποίο θεωρείται η κορυφαία δεξαμενή σκέψης στην Γερμανία σε επίπεδο οικονομίας: «Εάν παρθούν και άλλα μέτρα στην Ελλάδα, δήλωσε ο Χανς-Βέρνερ Ζιν, τότε η χώρα κινδυνεύει να βυθιστεί σε εμφύλιο πόλεμο»!
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ο Παπανδρέου φροντίζει να θωρακίσει την κυβέρνησή του, ενώ το σύστημα πασχίζει να θωρακίσει τον εκλεκτό του πρωθυπουργό. Η κραυγαλέα στήριξη που του παρέχουν οι μεγαλοεκδότες και καναλάρχες (κάνοντας ακόμη και τους δικούς τους ανθρώπους στα ΜΜΕ να απορούν με τα όσα λέγονται και γράφονται…) εξυπηρετεί αυτόν ακριβώς το σκοπό. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η οργανωμένη προσπάθεια να πληγεί η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά –με την… παρά φύση συμμαχία που έχουν συνάψει η Ντόρα και ο Καρατζαφέρης– καθώς αυτή τη στιγμή η αστική τάξη δεν είναι διατεθειμένη να διακινδυνεύσει κλονισμό της κυβέρνησης, ούτε προτίθεται να δοκιμάσει εναλλακτικά σχήματα.
Κάτι ανάλογο, εξάλλου, γίνεται σε όλα τα επίπεδα και πρωτίστως στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Εκεί, μέχρι και ο θλιβερός Κουβέλης επιστρατεύτηκε προκειμένου να δώσει ένα αριστερούτσικο άλλοθι στην κυβέρνηση, με την από κοινού στήριξή τους προς τον Καμίνη στην Αθήνα – στο πλάι τους βρίσκονται ο «ανεξάρτητος» Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη, αλλά και ο «εκσυγχρονιστής δεξιός» Τατούλης στην Πελοπόννησο, τον οποίο μάλιστα πήρε χέρι-χέρι και ο Καρατζαφέρης.
Ωστόσο, είναι φανερό ότι τα πάντα θα κριθούν εκεί όπου κρίνονται πάντοτε: στο πεδίο της ταξικής πάλης. Τα σχέδια επί χάρτου μπορούν να κουρελιαστούν από ένα ορμητικό κίνημα που θα χτυπήσει κατευθείαν στην καρδιά το μπλοκ εξουσίας. Που δεν θα διστάσει και θα τολμήσει αυτό που πριν από λίγο καιρό θεωρούνταν αδιανόητο – μέχρι να ξεσπάσει ο Δεκέμβρης και να φωνάξει στο μέλλον ότι ερχόμαστε.
Στους μήνες που πέρασαν και σε αυτούς που έπονται, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου δεν βλέπουν απλώς τις ζωές τους να λεηλατούνται και το μέλλον τους να υπονομεύεται. Κάνουν, ταυτόχρονα, άλματα στη συνείδησή τους (αν και συχνά, με πολύ επώδυνο τρόπο), σπάζοντας ταμπού και ξεπερνώντας κόκκινες γραμμές που τους κρατούσαν καθηλωμένους επί χρόνια. Αναζητούν δρόμους για να βγουν στο προσκήνιο, παραμερίζοντας τους σάπιους και εχθρικούς μηχανισμούς διαμεσολάβησης του παρελθόντος – όπως είναι τα αστικά κόμματα, ο ξεπουλημένος γραφειοκρατικός συνδικαλισμός, ακόμη και η παραδοσιακή Αριστερά, την οποία πολλοί αντιλαμβάνονται πλέον ως μέρος του προβλήματος (και του συστήματος) και όχι της λύσης του.
Η κατάσταση σοκ στην οποία εξακολουθεί να βρίσκεται σήμερα το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας –σαν τους αλαφιασμένους ανθρώπους που ψάχνουν να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο από τους αλλεπάλληλους σεισμούς που τους έχουν χτυπήσει– κάποια στιγμή (άγνωστο ποια…) θα καταλαγιάσει. Τότε, θα έρθει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων και του ξεσπάσματος. Τότε, θα έρθει η ώρα κάποιων άλλων να φωνάξουν πως «όσοι δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας».
Ο ανασχηματισμός του Παπανδρέου ενδεχομένως να αποτέλεσε μια ένεση αδρεναλίνης στην κυβέρνηση του κεφαλαίου και της τρόικας. Όμως, η επίδρασή της αργά ή γρήγορα θα τελειώσει.
Αποπολιτικοποίηση των εκλογών
ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ ΤΟ «ΜΑΥΡΙΣΜΑ» ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ»
Την αδυναμία του σε αρετή επιχειρεί να μετατρέψει ο Γ. Παπανδρέου, με τη βοήθεια βέβαια των... Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης. Έτσι, τα ηχηρότατα «όχι» που εισέπραξε το μέγαρο Μαξίμου από υπουργούς και άλλα κυβερνητικά στελέχη στις προτάσεις του να κατέβουν ως υποψήφιοι περιφερειάρχες, με αποτέλεσμα να μην εκτεθεί τελικά ούτε ένας υπουργός (μόνο τρεις υφυπουργοί: Μάρκος Μπόλαρης στην Κεντρική Μακεδονία, Σταύρος Αρναουτάκης στην Κρήτη, Απόστολος Κατσιφάρας στην Δυτική Ελλάδα) ή στέλεχος πρώτης γραμμής ως υποψήφιος περιφερειάρχης, εμφανίστηκε από τα μίντια και το επιτελείο του ΠΑΣΟΚ ως επιλογή …ανανέωσης και προσώπων που θα υπηρετήσουν την τοπική αυτοδιοίκηση. Οι παλιότεροι θα θυμούνται μια παρελθοντική ατάκα του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, Ανδρέα Παπανδρέου, μετά από ένα στραπάτσο του ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές εκλογές: «Νίκησε η τοπική αυτοδιοίκηση»…
Έτσι, τελικά ο Γ. Παπανδρέου υποχρεώθηκε να κατεβάσει υποψηφίους για τις περιφέρειες που προέρχονται κυρίως από τη διαχείριση του τοπικού κράτους: ο Γιάννης Σγουρός, νομάρχης Αθηνών, για περιφερειάρχης Αττικής. Ο Αποστόλης Παπατόλιας, νομάρχης Μαγνησίας, για την περιφέρεια Θεσσαλίας. Ο Κλέαρχος Περγαντάς, νομάρχης Βοιωτίας για τη Στερεά Ελλάδα. Ο Άρης Γιαννακίδης, νομάρχης Ροδόπης, στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, ο δήμαρχος Μυτιλήνης Νάσος Γιακαλής για το Βόρειο Αιγαίο, ο νομαρχιακός σύμβουλος Γιάννης Παπαϊορδανίδης υποψήφιος στη Δυτική Μακεδονία.
Αμέσως μετά κυβέρνηση και ΜΜΕ ξεκίνησαν μια μεθοδική προσπάθεια να αποσυνδέσουν τις επερχόμενες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές από την κεντρική πολιτική αντιπαράθεση και να εξυψώσουν τον «Καλλικράτη». Άλλο το μνημόνιο, άλλο η συνολική κυβερνητική πολιτική, άλλο η διαχείριση στους δήμους και στους περιφέρειες, όπου απαιτούνται τα κατάλληλα πρόσωπα, ειδικά από το ΠΑΣΟΚ που είναι …αυτοδιοικητικό κόμμα. Το γεγονός ότι στο πλαίσιο της πολιτικής του μνημονίου και του «Καλλικράτη» και της κατεδάφισης κάθε κοινωνικής κατάκτησης, οι δήμοι και οι περιφέρειες θα βρεθούν με τεράστιες οικονομικές τρύπες, υπερχρεωμένοι και θα περικόψουν κοινωνικές δαπάνες, θέσεις εργασίας, θα προχωρήσουν σε φοροεπιδρομή, θα λειτουργήσουν σαν τοπικό κράτος κατά του λαού, μάλλον δεν ενοχλεί σε τίποτα τους... αγνούς εραστές της «τοπικής αυτοδιοίκησης».
ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΠΑΣΟΚ - ΤΡΟΪΚΑΣ
Από το ΛΑΟΣ μέχρι τη λάιτ Αριστερά
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΣΤΗΡΙΞΗ
Το πολιτικό τόξο των δυνάμεων που μπορούν να στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική του μνημονίου και της άγριας αντεργατικής επίθεσης προσδιόρισε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με τις επιλογές της για τους υποψηφίους των δημοτικών εκλογών. Η απονομή του χρίσματος στον Πέτρο Τατούλη, πρώην στέλεχος και υπουργού της ΝΔ για την περιφέρεια Πελοποννήσου από τη μια, και του Γιώργο Καμίνη και Γιάννη Μπουτάρη για τους Δήμους Αθηναίων και Θεσσαλονίκης από την άλλη, περιγράφουν την προσπάθεια του Γ. Παπανδρέου να διευρύνει την πολιτική βάση στήριξης για το... ΠΑΣΟΚ του ΔΝΤ και της τρόικας. Έτσι ώστε να ξεκινά από τη Δεξιά και την ακροδεξιά (μην ξεχνάμε ότι ο Π. Τατούλης έχει ήδη εξασφαλίσει την υποστήριξη του Γ. Καρατζαφέρη) και να φτάνει μέχρι την ενσωματωμένη Αριστερά (Δημοκρατική Αριστερά του Φ. Κουβέλη) και τους Οικολόγους Πράσινους του συστήματος.
Η επιλογή του ΠΑΣΟΚ, παρά τις αντιδράσεις (ειδικά στην περίπτωση Τατούλη), είναι απόλυτα λογική, καθώς προσπαθεί να διευρύνει τις συμμαχίες του, παρά το γεγονός ότι εφαρμόζει την πλέον αντιλαϊκή πολιτική των τελευταίων δεκαετιών. Στις επόμενες –ακόμα πιο οξυμένες– φάσεις της ταξικής και πολιτικής αντιπαράθεσης, η κυβέρνηση που ανέλαβε να υλοποιήσει το ισοπεδωτικό μνημόνιο θα χρειασθεί επιπλέον στήριξη, τόσο μέσα στην κοινωνία, όσο και στο κοινοβούλιο. Το ΛΑΟΣ στέκεται ήδη στο πλευρό της τρόικας και της κυβέρνησης Παπανδρέου (χρησιμοποιώντας ως πυροτεχνήματα μίας χρήσης τις πατριωτικές του κορόνες), ενώ και οι δεξιοί κύκλοι που έχουν αποσυνδεθεί από τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, είτε πρόσκεινται στη Ντόρα Μπακογιάννη είτε όχι, είναι πρόθυμοι για ανάλογο «εθνικό ρόλο» για τη σωτηρία των ξένων και ελληνικών τραπεζών. Η ίδια η Ντ. Μπακογιάννη, όσο βλέπει ότι μειώνονται οι ελπίδες να δημιουργήσει ισχυρό δικό της πολιτικό κόμμα, τόσο στρέφεται σε ένα ρόλο κρίσιμου συνεταίρου στη γραμμή του άγριου νεοφιλελευθερισμού που ενστερνίζεται.
Η άλλη πλευρά της διεύρυνσης, η κεντροαριστερή και οικολογίζουσα, είναι δοκιμασμένη για το ΠΑΣΟΚ. Καταρχήν, ευνουχίζοντας το πολιτικό χαρακτήρα των δημοτικών εκλογών (και μάλιστα στους δύο μεγαλύτερους δήμους της χώρας), έθεσε σαν πρόταγμα την απαλλαγή από τη δεξιά διαχείριση και την ανάδειξη δήθεν διαφορετικών προοδευτικών «αυτοδιοικητικών» πρακτικών. Επέλεξε τον Γ. Καμίνη στην Αθήνα, πρώην Συνήγορο του Πολίτη, σε συνεννόηση προφανώς με τον Φ. Κουβέλη, εξασφαλίζοντας και την υποστήριξη των Οικολόγων Πρασίνων, που μπέρδεψαν το πράσινο της φύσης με το πράσινο του ΠΑΣΟΚ. Στη Θεσσαλονίκη υποστηρίζουν το μεγαλοβιομήχανο, υποψήφιο κατ’ επανάληψη (ακόμα και με υποστήριξη του… ΚΚΕ, παλιότερα), «ανεξάρτητο» μεν, αλλά συνιδρυτή πέρσι της Φιλελεύθερης Δράσης με τον Στέφανο Μάνο! Η ΔΝΤ Αριστερά του Φ. Κουβέλη έσπευσε να υποστηρίξει την υποψηφιότητά του, αναμένοντας το χρίσμα του Μεγάλου (πράσινου) Αδελφού, το οποίο ήρθε την περασμένη Κυριακή.
Στις σημερινές συνθήκες της ολοκληρωτικής ισοπεδωτικής επίθεσης στους εργαζόμενους από τη «χούντα» κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ, κάθε πολιτική συνεργασία με το κόμμα «Δώστα όλα» στο κεφάλαιο αποτελεί πρόκληση κατά του σκληρά δοκιμαζόμενου λαού. Η Δημοκρατική Αριστερά, οι Οικολόγοι Πράσινοι και όσοι άλλοι συνεργάζονται με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου αποκτούν ανεξίτηλο στίγμα ντροπής! Ας μην κρύβονται πίσω από «αυτοδιοικητικές» δήθεν επιλογές, αυτοί και οι υποψήφιοι που υποστηρίζουν. «Όσοι νομίζουν ότι τον Νοέμβριο θα ψηφίσουν για το μνημόνιο βρίσκονται σε λάθος χώρα», δήλωσε ο Γ. Καμίνης. Όσοι νομίζουν ότι μπορούν να μιλούν για δήμους και για οτιδήποτε άλλο, χωρίς να τοποθετούνται για το μνημόνιο, βρίσκονται σε λάθος χώρα, θα λέγαμε εμείς! «Ανεξάρτητα από τη θέση μας για το μνημόνιο, πρέπει όλοι να συνεργαστούμε για να βγούμε από την κρίση», είπε ο Γ. Μπουτάρης. Όλοι μαζί, με τον βιομήχανο επικεφαλής…
0 Τοποθετησεις:
Δημοσίευση σχολίου