Το κίνημα και η Αριστερά βρίσκονται σε μια μεγάλη καμπή, μπροστά σε ένα μεγάλο ερώτημα: Ή θα συνεχίσουν με τα “παλιά καύσιμα’’, αναπαράγοντας τις ανεπάρκειές τους και θα οδηγηθούν σε συντριπτική και στρατηγική ήττα ή θα κάνουν το αναγκαίο άλμα στο μέλλον, στην ταξική ανασυγκρότηση του κινήματος και στην αντικαπιταλιστική και επαναστατική ανασυγκρότηση της Αριστεράς, στην κατεύθυνση ενός νέου απελευθερωτικού/κομμουνιστικού προγράμματος πετυχαίνοντας ιστορικά βήματα προς τα μπρος».
Αυτό το δίλημμα τίθεται μπροστά στους αγωνιζόμενους, σύμφωνα με την Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ, που συνεδρίασε το Σάββατο 4 Σεπτέμβρη, συζήτησε τα καθήκοντα στο μαζικό κίνημα και στις «αυτοδιοικητικές» εκλογές και κατέληξε σε απόφαση, η οποία υπερψηφίστηκε (ένα λευκό).
«Ο πρώτος γύρος των κινητοποιήσεων δεν κατόρθωσε μεν να αποτρέψει την ψήφιση των μέτρων και άρα να ανατρέψει την κυβέρνηση και την κυρίαρχη πολιτική, πέτυχε όμως να την “πληγώσει” σοβαρά, να αμφισβητήσει την πολιτική και ιδεολογική της μονοκρατορία, να απονομιμοποιήσει σε ένα βαθμό τις επιλογές της», σημειώνει η ΠΕ (βλ. και www.narnet.gr). «Είναι γεγονός ότι τα μέτρα πέρασαν σχεδόν στο σύνολό τους. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δέχτηκαν ένα καίριο –μακροπρόθεσμης σημασίας– πλήγμα στις κατακτήσεις τους. Το συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα, απέτυχε να αποκρούσει αυτή την αντιδραστική ανατροπή και δεν θα μπορούσε να το καταφέρει σε αυτή τη φάση με τους αρνητικούς πολιτικούς και ιδεολογικούς συσχετισμούς που κυριαρχούν μέσα σε αυτό. Αυτό δεν σημαίνει ότι η προοπτική ενός νικηφόρου εργατικού αγώνα ανατροπής της επίθεσης έχει εξαντληθεί», τονίζεται.
«Το κίνημα θα επανέλθει και θα επανέρχεται όλο και πιο μαζικά και επικίνδυνα για το σύστημα και την πολιτική του, όσο συγκροτείται όχι απλά στη βάση της απόκρουσης της μιας ή της άλλης πλευράς της επίθεσης, αλλά πάνω στον κεντρικό πολιτικό στόχο της άμεσης εξόδου από το μνημόνιο κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ - κεφαλαίου, της ανατροπής της αστικής επίθεσης για το ξεπέρασμα της κρίσης σε βάρος των εργαζομένων, της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ και της κυρίαρχης πολιτικής της εκμετάλλευσης, των αγορών συνολικά, της ήττας του αστικού πολιτικού συστήματος που στηρίζει αυτήν την πολιτική (με ή χωρίς τρόικα). Προϋπόθεση γι’ αυτό αποτελεί η ολοένα διευρυμένη συγκρότηση μιας πρωτοπορίας για την αντικαπιταλιστική επανάσταση για να ανοίξει ο δρόμος της κομμουνιστικής απελευθέρωσης της εποχής μας», τονίζεται στην απόφαση.
Τι σφράγισε όμως την ανεπάρκεια του πρώτου γύρου; Η ανεπαρκής πολιτική κατεύθυνση, καθώς οι κυρίαρχες δυνάμεις (ΓΣΕΕ) έκαναν ότι μπορούσαν για να μην πάρει η πάλη χαρακτηριστικά συνολικής απόρριψης του μνημονίου και ακόμα περισσότερο πάλης κατά της κυβέρνησης. Η άτολμη κλιμάκωση της πάλης και η γραμμή «αγωνιστικού ξεφουσκώματος» των αγώνων, που ακολούθησε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Γι’ αυτό «χρειάζεται άμεσα να προσανατολιστούμε στη λογική μιας παρατεταμένης μάχης, σε αγώνες διάρκειας, συμπεριλαμβανομένων των απεργιών διάρκειας, των εναλλασσόμενων μορφών πάλης, που να προκαλούν κόστος στον αντίπαλο χωρίς να διαλύουν οικονομικά τους εργαζόμενους. Καθώς και σε μορφές πολιτικής ανυπακοής, παραβίασης - μη εφαρμογής των νόμων, κατάργησής τους στην πράξη (π.χ. κίνημα για την κατάργηση των διοδίων)», σημειώνει η ΠΕ.
Υπογραμμίζονται οι ευθύνες του αστικοποιημένου συνδικαλισμού (με κορυφαίο σημείο την υπογραφή της προδοτικής ΕΓΣΣΕ), αναδεικνύοντας την ανάγκη ενός νέου τύπου συνδικαλιστικού κινήματος και ενός άλλου κέντρου αγώνα. «Το αποφασιστικό σημείο στροφής για το επόμενο διάστημα είναι η ενίσχυση της αντι-γραφειοκρατικής κατεύθυνσης για τη συνολική ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Όχι μόνο της αποκάλυψης του ρόλου των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, όσο της ουσιαστικής δουλειάς για την κατάκτηση περιεχομένου και στόχων πάλης, την ανακάλυψη ξανά της αξίας του συλλογικού αγώνα, τη δημιουργία μορφών συσπείρωσης, μορφών οργάνωσης, κέντρων πάλης και τελικά ενός “κέντρου αγώνα” ανεξάρτητα από τη γραφειοκρατία, που θα στηρίζεται σε συλλογικές διαδικασίες βάσης», υπογραμμίζεται.
Το ΝΑΡ σημειώνει «την αδυναμία της Αριστεράς να αποτελέσει ένα πραγματικά αντίπαλο δέος στην αστική τάξη και την πολιτική της», παρά το γεγονός ότι ο ευρύτερος αριστερός κόσμος μπήκε στον αγώνα. Η επίσημη Αριστερά όμως δεν πρόβαλε ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα απάντησης στην κρίση και στην επίθεση, δεν είχε συγκρουσιακή λογική αγώνα διαρκείας για την ανατροπή αλλά καλλιέργησε την ηττοπάθεια (τα μέτρα θα περάσουν, πάμε για λαϊκή εξουσία - ΚΚΕ) και τη συμμόρφωση (δεν μπορούμε έξω από την ΕΕ - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ). Δεν είχε λογική κοινής δράσης, σε ρήξη με τον υποταγμένο συνδικαλισμό. Υπήρξε «πολυποίκιλη διάσπαση του κινήματος, για την οποία ευθύνονται πρώτα και κύρια οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, αλλά σοβαρό μερίδιο ευθύνης για τη διάσπαση του μαχόμενου κόσμου έχουν και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Χρειάζεται πιο επιθετική προβολή και πρωτοβουλίες της αγωνιστικής ταξικής ενότητας των εργαζόμενων για να αλλάξει αυτή η κατάσταση».
Εκλογές "Καλλικράτη" και άλλη Αριστερά
Ψηφοδέλτια ανατροπής
Τη σημασία των περιφερειακών - δημοτικών εκλογών υπογραμμίζει η Πολιτική Επιτροπή. «Θα αποτελέσουν ένα σημαντικό βήμα για την προβολή και την συγκρότηση δυνάμεων που κινούνται σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση», τονίζεται. Τα ψηφοδέλτια στα οποία θα συμβάλλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ πρέπει να βασίζονται στο αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα (με βασικές αιχμές: χρέος, ΕΕ, «Καλλικράτη») και να έχουν αγωνιστικό χαρακτήρα, μακριά από παραγοντισμούς και παιγνίδια εξουσίας. Πρόκειται για ψηφοδέλτια αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης, που φέρνουν στο προσκήνιο το τρίτο ρεύμα για τη νικηφόρα Αριστερά, που έχει ανάγκη η εποχή μας. Στόχος που δεν μπορεί να εκφραστεί σε συνεργασία με τις δυνάμεις του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς εκπτώσεις στο περιεχόμενο. Οι όποιες συζητήσεις και διεργασίες αναπτύσσονται με δυνάμεις που διαφοροποιούνται τοπικά από τα ρεύματα του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν παρά να γίνονται στη βάση του αναγκαίου περιεχομένου και της αντιδιαχειριστικής λογικής.
Η ΠΕ τόνισε επίσης ότι «το ΝΑΡ υποστηρίζει την ανάγκη μιας ανατρεπτικής κοινής δράσης της Αριστεράς, με κριτήριο και στόχο την ανάπτυξη του κινήματος σε κατεύθυνση ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης (βλ. και απόφαση της ΠΕ του Ιούλη). Η “κοινή δράση’’ της Αριστεράς δηλαδή πρέπει να έχει στόχο να ανατρέψει την κυρίαρχη πολιτική να συγκρουστεί με το κεφάλαιο και την ΕΕ, να συμβάλει στην ταξική ανασυγκρότηση του κινήματος. Γι’ αυτό έχει θεμέλιο το μαζικό κίνημα». Το κάλεσμα του ΝΑΡ για την ανατρεπτική κοινή δράση απευθύνεται πρώτα απ’ όλα στους εργαζόμενους, στις δυνάμεις που παλεύουν αποφασιστικά ενάντια στο μνημόνιο. «Για αυτό δεν συμφωνούμε να περιορίζεται η κοινή δράση σε “διαπαραταξιακά’’ και μάλιστα ανάμεσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον ΣΥΡΙΖΑ και στο κατώτερο σημείο της “αντίθεσης στο Μνημόνιο”. Αυτή είναι η αντίληψη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την ενότητα, η οποία είναι ριζικά λαθεμένη. Όπως επίσης είναι εξαιρετικά αρνητική η αδιαφορία του ΚΚΕ μπροστά στην αγωνία του μαχόμενου κόσμου και η άρνηση της κοινής δράσης σε αντιπαράθεση με την βαρβαρότητα».
0 Τοποθετησεις:
Δημοσίευση σχολίου