Στο φόντο των νέων αντεργατικών και αυταρχικών μέτρων της κυβέρνησης που καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις και τον ΟΜΕΔ και εδραιώνει την καταστολή και την απαγόρευση του απεργιακού δικαιώματος, αναπτύσσεται μια πλατιά συζήτηση σε πολλά πρωτοβάθμια σωματεία και στους κατά τόπους συντονισμούς που έχουν συγκροτηθεί για το μέλλον των αγώνων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ
Άμεσο καθήκον αναδεικνύεται η προετοιμασία της εργατικής διαδήλωσης που γίνεται όλα τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο της ΔΕΘ, τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Όμως στο πλαίσιο των συγκλονιστικών ανατροπών των τελευταίων μηνών, η πορεία της ΔΕΘ δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με τα δεδομένα άλλων εποχών, με λογικές «καθιερωμένων», «επετειακών», ή γενικώς «ενωτικών» (με τη γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ και του ΕΚΘ) κινητοποιήσεων.
Ζητούμενο είναι να αποτελέσει ένα ποιοτικό βήμα στην πυροδότηση των εργατικών αγώνων της νέας περιόδου, με ένα σύγχρονο εργατικό περιεχόμενο απάντησης στην κρίση από τη σκοπιά των αναγκών του κόσμου της εργασίας,. Αλλά και μια ενωτική ταξική απάντηση του μαχόμενου εργατικού κινήματος στην ξεπουλημένη γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που φέρουν βαρύτατες ευθύνες για την σημερινή κατάσταση.
Στις διεργασίες που γίνονται ενόψει ΔΕΘ, παρά τις δυσκολίες της συγκυρίας, κοινή είναι η πεποίθηση στην πλειοψηφία των σωματείων του συντονισμού πρωτοβάθμιων ότι πρέπει να εκφραστεί αυτή η οργή τόσο απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, όσο και απέναντι στην προδοτική στάση της ΓΣΕΕ. Μάλιστα, ήδη πλατιά ανταπόκριση βρίσκει σε συνδικαλιστές από πλήθος σωματείων, κείμενο υπογραφών που διακινείται από το συντονισμό της Αθήνας, στο οποίο τονίζεται ότι «η ΓΣΕΕ με την υπογραφή της φετινής, τριετούς διάρκειας εθνικής σύμβασης (ΕΓΣΣΕ) συντάχθηκε με τις επιλογές κυβέρνησης – ΔΝΤ – ΕΕ και αποδέχθηκε τις επιταγές του μνημονίου» και ότι «με την υπογραφή της συντάσσεται με την εργοδοσία και αγνοεί τις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, που αντέδρασαν και αντιτίθενται στο μνημόνιο και στα μέτρα του». Η ΓΣΕΕ χαρακτηρίζεται ως «κυβερνητικός υπάλληλος σε διατεταγμένη υπηρεσία», που με τις επιλογές της «συντάχθηκε με το κοινό μέτωπο κυβέρνησης – κεφαλαίου – τρόικας».
Είναι ευνόητο λοιπόν ότι το μέλλον των αγώνων θα κριθεί σε σημαντικό βαθμό από το ποιος θα «ελέγχει» την οργάνωση, την πορεία και την κλιμάκωση τους. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι συνελεύσεις τους και τα σωματεία τους, οι επιτροπές αγώνα και οι απεργιακές επιτροπές τους, ή ο κυβερνητικός-εργοδοτικός συνδικαλισμός τύπου ΓΣΕΕ;
Επομένως, κρίσιμο ρόλο ενόψει ΔΕΘ θα διαδραματίσουν τόσο το περιεχόμενο όσο και η μορφή της κινητοποίησης, που θα πρέπει να υποτάσσεται στον πολιτικό στόχο ενός αγώνα, απέναντι στην κυβέρνηση, την τρόικα και το κεφάλαιο, αλλά και απέναντι στους «ελεγκτές» της εργατικής πάλης, τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Στο πλαίσιο αυτό, η πορεία της ΔΕΘ, στις 11 Σεπτεμβρίου, αποτελεί σημαντική ευκαιρία για τη συγκρότηση και εμφάνιση σε πανελλαδικό επίπεδο του ρεύματος του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων, μέσα από διαδικασίες που θα λάβουν χώρα τις μέρες εκείνες και ήδη έχουν συζητηθεί στα συντονιστικά, όπως η πανελλαδική συνέλευση σωματείων την Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου.
Η ΓΣΕΕ, από τη μεριά της, αποδεικνύει με τη στάση και τις ενέργειές της ότι είναι πλήρως ταγμένη στο σκοπό της εμπέδωσης του αντεργατικού πραξικοπήματος από τους εργαζόμενους. Την περασμένη εβδομάδα έφτασε στο σημείο, μόνος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος, να συναντηθεί και πάλι, με τους εκπροσώπους της τρόικας, αντί να τους στείλει στον αγύριστο, όπως θα ανέμενε και ο πιο καλόπιστος υποστηριχτής της. Μάλιστα, το μόνο που τους ψέλλισε ήταν «δεν πρέπει να υπάρξει καμία εκ νέου παρέμβαση καθώς τα συνδικάτα και οι εργοδοτικοί φορείς, μπορούν με συμφωνίες να διαχειριστούν όλα τα ζητήματα της μισθωτής εργασίας στον Ιδιωτικό Τομέα»! Δηλαδή, «τα βρήκαμε με το ΣΕΒ, τι θέλετε τώρα;». Μέχρι και ο εκπρόσωπος της ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, σχολίασε ότι «δε χρειάζεται καμιά συνομιλία με τους ‘κατακτητές΄ της χώρας»....
Πολλά σωματεία έχουν ήδη διακηρύξει την θέση τους για ανεξάρτητη εργατική συγκέντρωση, ενώ το τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου, αναμένεται να πληθύνουν οι εργατικές διαδικασίες, με συνελεύσεις, συσκέψεις, διοικητικά συμβούλια κ.α. σε μια προσπάθεια να υπάρξει κοινή κατάληξη και ενιαία έκφραση της στάσης του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και άλλων πόλεων, η οποία θα αποτελέσει πόλο συσπείρωσης όλου του μαχόμενου εργατικού κινήματος στη Θεσσαλονίκη. Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθούν και άλλες συλλογικότητες που έχουν συγκροτηθεί σε γειτονιές, κλάδους, χώρους εργασίας και αλλού. Ώστε το ρεύμα «ανυπακοής» και «απειθαρχίας» στο μνημόνιο, το ΔΝΤ, την ΕΕ και την κυβέρνηση να συνενωθεί, και να γίνει ορμητικό ποτάμι που θα «πνίξει» τόσο τα σχέδια των αστικών επιτελείων, όσο και τη γραμμή υποταγής που ακολουθεί ο «συνδικαλισμός αλά ΔΝΤ» της ΓΣΕΕ.
Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010
