Απεργία Βυτιοφορεων: Δεν πέρασε το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»

Ενα μεγάλο και περήφανο «όχι» είπαν οι βυτιοφορείς στις τρομοκρατικές απειλές της κυβέρνησης που χρησιμοποίησε όλα τα μέσα που διέθετε προκειμένου να κάμψει την απεργία τους.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ



Με τη συνέλευσή τους στο θέτυρο «Περοκέ» την Παρασκευή σήκωσαν το γάντι που πέταξε ο Γιώργος Παπανδρέου με την απόφασή του για πολιτική επιστράτευση. Έδειξαν έτσι διαθέσεις ανυποχώρητου αγώνα, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση προχωρά σε σχέδιο κινητοποίησης των... ενόπλων δυνάμεων για να περιοριστούν οι σοβαρότατες συνέπειες από την πολυήμερη απεργία που έχει «στεγνώσει» την αγορά από καύσιμα, «παγώνοντας» ολόκληρους τομείς της οικονομίας.

Η απόφαση αυτή των βυτιοφορέων συνιστά σοβαρή ήττα της κυβέρνησης τόσο στον τωρινό αγώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη όσο και μακροπρόθεσμα. Ο κυβερνητικός «τσαμπουκάς» των απαγορεύσεων αποδεικνύεται ότι δεν είναι άτρωτος όταν υπάρχει αποφασιστικότητα, ενώ ακόμη και τα ύστατα όπλα του κράτους, όπως η πολιτική επιστράτευση μοιάζουν λίγα μπροστά στην απόγνωση που φέρνουν τα μέτρα. Ιδιαίτερα στην τωρινή φάση, όπου η κυβέρνηση αξιοποιεί απαγορεύσεις και δρακόντειους νόμους ...διά πάσαν εργατική διεκδίκηση και όχι μόνο, η περιφρόνηση των απεργών στις εντολές Παπανδρέου αποκτά ευρύτερο νόημα. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε, ότι εκτός από τις απεργίες που σχεδόν στο σύνολό τους χαρακτηρίζονται «παράνομες και καταχρηστικές», ήδη ψηφίστηκε η απαγόρευση των αυξήσεων στους μισθούς του ιδιωτικόύ τομέα μέσω της πρόσφατης τροπολογίας Λοβέρδου, ενώ ψηφίστηκε και η απαγόρευση των κουπονιών ενίσχυσης για τα κόμματα και τα δημοτικά σχήματα. Η στάση των φορτηγατζήδων είναι άξια μίμησης!

Ο διεθνής αντίκτυπος της απεργίας συνιστά ακόμη ένα πλήγμα στο κύρος της κυβέρνησης. Πλέον, δεν είναι μόνο τα ελληνικά πρωτοσέλιδα που αφιερώνονται εξολοκλήρου στην απεργία των φορτηγατζήδων και στην έλλειψη καυσίμων, αλλά σύσσωμος ο ευρωπαϊκός Τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, κάνει εκτενείς αναφορές που ναι μεν μπορεί να έχει αντίκτυπο στην τουριστική κίνηση, όμως στέλνει και ένα πανευρωπαϊκό μήνυμα: Ότι η επίθεση εναντίον δικαιωμάτων που ξεκίνησε στην Ελλάδα και σχεδιάζεται να επεκταθεί σε όλη την Eυρώπη, δεν περνάει αμαχητί. Συναντά σοβαρές αντιστάσεις που θέτουν εν αμφιβόλω όλο το εγχείρημα. Επιπρόσθετα, αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση παρά τα εκβιαστικά διλήμματα και τις τρομοκρατικές απειλές που εξαπολύει, δεν μπορεί να πείσει για την αναγκαιότητα των αλλαγών που προωθεί. Ακόμη περισσότερο, δεν μπορεί να πείσει ότι η επίθεση γίνεται για το καλό της κοινωνίας και του συνόλου. Επικοινωνιακά και όχι μόνο η απόφαση των απεργών για συνέχεια, είναι το στραπάτσο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της πρώτης κυβέρνησης μετά τη χούντα των συνταγματαρχών που βασίζεται στα οχήματα του Ελληνικού Στρατού για να περάσει τις αποφάσεις της.

Σημαντική στιγμή στην απεργία των βυτιοφορέων υπήρξε η συνέλευση της Παρασκευής. Οι διαθέσεις της βάσης, των μικροϊδιοκτητών, ήταν αυτές που έγειραν αποφασιστικά την πλάστιγγα προς τη μεριά της συνέχειας σε αντίθεση με την αρχική συμβιβαστική γραμμή της ηγεσίας τους. Γεμάτη συμβολισμούς ήταν η εικόνα του προέδρου του Πανελλήνιου Συνδέσμου Χερσαίων και Εμπορευματικών Μεταφορών, Γιώργου Τζωρτζάτου, να προσέρχεται σε διάλογο με τον υπουργό Υποδομών Δημήτρη Ρέππα χρησιμοποιώντας την υπουργική λιμουζίνα. Πράγματι, πριν τη συνέλευση, η ηγεσία των απεργών ήταν αποφασισμένη να πραγματοποιήσει συμβιβασμό υπό το βάρος των απειλών και της επιστράτευσης. Κι όμως, ο ίδιος άνθρωπος, ο μεγαλοϊδιοκτήτης συνδικαλιστής με τάσεις συμβιβασμού, μεταμορφώθηκε, ενώπιον των τηλεοπτικών συνεργείων μάλιστα, σε εκφραστή των αγωνιστικών διαθέσεων: «Δεν ήρθαμε να κάνουμε μνημόσυνο στις άδειές μας» είπε. «Εδώ ήρθαμε για να πανηγυρίσουμε. Όπως οι πρόγονοί μας όταν πήγαιναν σε μάχη και τους είχαν επιτάξει πανηγύριζαν, πανηγυρίζουμε και ’μεις".

Πίσω από αυτή τη μεταμόρφωση κρύβονται βαθύτερες κοινωνικές διεργασίες, που θα σφραγίσουν την επόμενη περίοδο, όσο η επίθεση παίρνει όλο και πιο άγριες διαστάσεις. Έχει να κάνει με τη μεταμόρφωση των μεσαίων στρωμάτων που συνθλίβονται από την πολιτική του μνημονίου, σπρώχνοντας μεγάλες μάζες μέχρι τώρα προνομιούχων εργαζόμενων όλο και πιο κοντά στο χείλος της κατάρρευσης. Βλέποντας τα στρώματα αυτά ότι οι ελπίδες για μια βιώσιμη έστω διέξοδο εξανεμίζονται στο μέλλον, κλονίζεται η αστική ηγεμονία επάνω τους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έρχονται αυτόματα στο πλευρό της εργατικής τάξης, ωστόσο το γεγονός από μόνο του προοιωνίζεται ανακατατάξεις στην κοινωνική διαστρωμάτωση, που υπό προϋποθέσεις, μπορούν να βοηθήσουν τις δυνάμεις εκείνες που στοχεύουν στην ανατροπή της επίθεσης από αντικαπιταλιστική σκοπιά.
Για το λόγο αυτό άλλωστε, και οι δυνάμεις του Συντονιστικού Πρωτοβάθμιων Σωματείων αλλά και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρέθηκαν στη συνέλευση των απεργών, παρενέβησαν με έντυπο υλικό και προσωπικές επαφές και τελικά επευφημήθηκαν από μεγάλο μέρος των παρισταμένων. Η στάση των βυτιοφορέων απέναντι στην απόφαση της κυβέρνησης για επιστράτευση δείχνει ένα φωτεινό παράδειγμα για τους εργατικούς αγώνες που θα ακολουθήσουν. Ωστόσο, προϋπόθεση για να νικήσουν οι αγώνες αυτοί, όπως και όλοι οι αγώνες, είναι κατ' αρχήν να εξασφαλίσουν συμμαχία με ευρύτερα στρώματα εργαζομένων, υιοθετώντας αιτήματα με πανκοινωνική αναφορά, χωρίς συντεχνιακή λογική. Έπειτα, είναι απαραίτητο οι αγώνες να αποκτήσουν ευρύτερα αντικαπιταλιστικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, αμφισβητώντας όχι μόνο πλευρές των μέτρων, αλλά συνολικά την πολιτική γραμμή της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, προτάσσοντας και μια άλλη προοπτική. Για να υλοποιηθούν αυτές οι προϋποθέσεις, φυσικά χρειάζεται οι αγώνες αυτοί, των μεσαίων στρωμάτων και όχι μόνο, να τεθούν υπό εργατική ηγεμονία.