Σαν χθες κατέρρεε η χούντα. Τριάντα έξι χρόνια μετά, ο υπουργός Εργασίας του ΔΝΤ, Ανδρέας Λοβέρδος, θέλει να βάλει «στο γύψο» τις συλλογικές συμβάσεις, όπως ακριβώς έκανε η δικτατορία των συνταγματαρχών! Άφησε για λίγο το ρόλο της κλάψας για τη σφαγή μισθωτών και συνταξιούχων που ο ίδιος οργανώνει, και υποδύθηκε στη Βουλή το ρόλο του πολιτικού τραμπούκου κατά των συνδικάτων που αγωνίζονται για αυξήσεις πάνω από την εθνική συλλογική σύμβαση της μίνι τρόικας ΓΣΕΕ, ΣΕΒ και ΔΝΤ.
Απείλησε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που θα απαγορεύει κάθε κλαδική ή επιχειρησιακή σύμβαση η οποία θα κινείται πάνω από το πάγωμα μισθών για το 2010, πάνω από το 1-1,5% για το 2011 και 2012 και δεν θα είναι τριετούς «εργασιακής ειρήνης», όπως επιτάσσει το μνημόνιο της μεγάλης τρόικας κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ. Γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τον τίτλο του συνταγματολόγου καταργώντας πραξικοπηματικά ακόμη και το αστικό τους Σύνταγμα που ρητά προβλέπει ελευθερία στις συλλογικές συμβάσεις. Θα πρέπει δικαίως να του απονεμηθεί ο τίτλος του... συνταγματοφάγου!
Απείλησε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που θα απαγορεύει κάθε κλαδική ή επιχειρησιακή σύμβαση η οποία θα κινείται πάνω από το πάγωμα μισθών για το 2010, πάνω από το 1-1,5% για το 2011 και 2012 και δεν θα είναι τριετούς «εργασιακής ειρήνης», όπως επιτάσσει το μνημόνιο της μεγάλης τρόικας κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ. Γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τον τίτλο του συνταγματολόγου καταργώντας πραξικοπηματικά ακόμη και το αστικό τους Σύνταγμα που ρητά προβλέπει ελευθερία στις συλλογικές συμβάσεις. Θα πρέπει δικαίως να του απονεμηθεί ο τίτλος του... συνταγματοφάγου!
Πέρα από τον Λοβέρδο και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η εξέλιξη αυτή είναι κόλαφος κατά του Παναγόπουλου και των ηγεσιών της ΓΣΕΕ, της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, οι οποίες υπέγραψαν το μνημόνιο με τη μορφή εθνικής συλλογικής σύμβασης, στο όνομα της... προστασίας των συλλογικών συμβάσεων. Σε λίγες ημέρες, η υποτιθέμενη νίκη τους μετατράπηκε σε Βατερλώ της τακτικής τους. Αποδεικνύεται ότι η πολιτική προσαρμογής του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στο μνημόνιο και γενικά στην αστική πολιτική, όχι μόνο δεν σταματάει, αλλά ανοίγει διάπλατα τους δρόμους για περαιτέρω χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου και του εισοδήματος των εργαζομένων.
Μόνο με ανεξάρτητο, ταξικό και ενωτικό αγώνα ενάντια στη ΓΣΕΕ, για την ανατροπή του μνημονίου, της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, μπορεί το εργατικό κίνημα να αποσπάσει νίκες και στις κλαδικές - επιχειρησιακές συμβάσεις, καταργώντας στην πράξη το μνημόνιο. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι δυνάμεις των ταξικών Πρωτοβάθμιων Σωματείων, προετοιμάζοντας μεγάλη ανεξάρτητη συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη ενόψει της Διεθνούς Έκθεσης.
