ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΤΣΙΑΣ
Μία από τις πλέον σημαντικές προϋποθέσεις που έθεσε το ΔΝΤ και η ΕΕ προς την ελληνική κυβέρνηση για την υπογραφή της δανειακής σύμβασης, ήταν η με κάθε τρόπο αποφυγή κοινωνικών συγκρούσεων κατά τη διάρκεια εφαρμογής των εξοντωτικών για το λαό μας μέτρων, τα οποία περιλαμβάνονται στο προσαρτημένο στη σύμβαση μνημόνιο. Φοβόντουσαν ότι μια μεγάλης έκτασης κοινωνική αναταραχή θα μπορούσε είτε να ματαιώσει τη ψήφιση των μέτρων, είτε στη συνέχεια να αποτρέψει την εφαρμογή τους.
Για το λόγο αυτό στο κεφάλαιο τρία του Mνημονίου Oικονομικής και Xρηματοπιστωτικής Πολιτικής περιελήφθη διάταξη, η οποία επί λέξη αναφέρει: « Για την επίτευξη πνεύματος συναίνεσης στις πολιτικές για την αντιμετώπιση της κρίσης η κυβέρνηση θα καλέσει εκπροσώπους επιχειρήσεων και εργαζομένων να υπογράψουν ένα κοινωνικό συμβόλαιο για όλη τη διάρκεια του προγράμματος. Τα παραπάνω προωθούνται στο πνεύμα της διατήρησης της κοινωνικής συνοχής , της αντιμετώπισης της φτώχειας και της προστασίας της απασχόλησης».
Κυβέρνηση και ΓΣΕΕ έσπευσαν να συμμορφωθούν με τις επιταγές της τρόικας (ΔΝΤ, ΕΕ και Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας). Ο πρωθυπουργός κάλεσε τους «κοινωνικούς εταίρους» να εντείνουν τις προσπάθειες για την υπογραφή της νέας εθνικής συλλογικής σύμβασης και η ΓΣΕΕ ανταποκρινόμενη στην έκκληση του Γ. Παπανδρέου συνέχισε τις «διαπραγματεύσεις» με το ΣΕΒ.
Σε αυτή την κρίσιμη χρονική στιγμή το συνδικαλιστικό κίνημα έπρεπε να λειτουργήσει σαν αμορτισέρ για να απορροφήσει τους κραδασμούς που προκαλεί η εφαρμογή των εξοντωτικών μέτρων στην ελληνική κοινωνία και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποδέχθηκε αυτό το ρόλο.
Η υπογραφή όμως της σύμβασης με δεδομένο το πάγωμα των μισθών για μία τριετία δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση, έπρεπε να βρεθεί η κατάλληλη φόρμουλα που να μην εκθέτει τους συνδικαλιστές. Για το λόγο αυτό κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ζήτησε από το ΣΕΒ να συμφωνήσει σε αυξήσεις για το 2011 και 2012, οι οποίες να υπολογιστούν με βάση τον ευρωπαϊκό πληθωρισμό και όχι τον εγχώριο δηλαδή με 1,5% αντί για 5,3%, καθώς και στην κατοχύρωση του 13ου και 14ου μισθού των οποίων την κατάργηση απαιτούσε η τρόικα.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι στο μνημόνιο δεν αναφέρεται η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, ενώ η τρόικα με δηλώσεις του επιτρόπου Όλι Ρεν διέψευσε πως είχε ζητηθεί κάτι τέτοιο. Παρ’ όλα αυτά ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας εξακολούθησε να θέτει το θέμα, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να πείσει τους εργαζόμενους ότι η ΓΣΕΕ διαπραγματεύεται σκληρά για να πετύχει την υπογραφή μιας αξιοπρεπούς σύμβασης.
Αντίθετα δεν συμπεριλήφθηκε στην ατζέντα των υπό συζήτηση θεμάτων με την εργοδοσία το επίμαχο ζήτημα του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, το οποίο προέκυψε, ύστερα από την απαίτηση της τρόικας προς την κυβέρνηση να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις του νομικού πλαισίου για τις μισθολογικές διαπραγματεύσεις στον ιδιωτικό τομέα, «συμπεριλαμβανομένης και της εξάλειψης της ασυμμετρίας στη διαιτησία». (Μνημόνιο κεφ. Β. «Ενίσχυση της αγοράς εργασίας και της εισοδηματικής πολιτικής»). Το ζήτημα αυτό αφέθηκε να κριθεί σε επόμενη φάση υπό ακόμη μεγαλύτερη ενδεχομένως πίεση.
Τελικά η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπογράφτηκε περιλαμβάνει μηδενική αύξηση για το 2010 και αυξήσεις της τάξεως του 1,5% και 1,7% για το 2011 και 2012 αντίστοιχα. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος που το 2010 λαμβάνει 740 ευρώ μικτά το 2011 θα λάβει 750 ευρώ και το 2012 θα λάβει 762 ευρώ. Ακόμη προβλέπει τη διατήρηση, ως επιδομάτων πλέον, του 13ου και 14ου μισθού με ότι αυτό συνεπάγεται για τη συνέχιση της καταβολής τους στο μέλλον.
Πράξη ευθύνης χαρακτήρισε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ την υπογραφή της εκτιμώντας ότι κρατάει ζωντανό το θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε αντίθεση προς τις υποδείξεις της τρόικας και της κυβέρνησης. Δυστυχώς για τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ η υπογραφή της σύμβασης δεν συνιστά πράξη ευθύνης αλλά μια ακόμη θυσία στο μακρύ κατάλογο των όσων θυσιών έχουν υποστεί μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι στο όνομα της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της καταπολέμησης του χρέους.
Η τριετούς διάρκειας σύμβαση στην πραγματικότητα θεσμοθετεί τη δραστική μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων και νομιμοποιεί το μνημόνιο, όντας εναρμονισμένη πλήρως με τις επιταγές του. Υπογράφοντας τη νέα ΕΓΣΣΕ ο πρόεδρος και ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ, ουσιαστικά συνυπέγραψαν το μνημόνιο συνεργασίας με την τρόικα μαζί με τον Γ. Παπακωσταντίνου και τον Προβόπουλο, ανάβοντας το πράσινο φως στη συνέχιση της λεηλασίας του ελληνικού λαού.
Ο Σπύρος Κότσιας είναι πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών.
