ΝΤΙΝΑ ΡΕΠΠΑ
Η ώρα της κρίσης έφτασε και τα επικοινωνιακά κόλπα δεν μπορούν πια να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες του υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης για τα πρωτοφανούς έκτασης προβλήματα στο ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς. Ακόμα κι η Ά. Διαμαντοπούλου υποχρεώθηκε να δηλώσει ότι θα είναι η δυσκολότερη χρονιά από τη μεταπολίτευση. Το πιο σημαντικό αφορά τα χιλιάδες κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και δεν επιδέχονται αμφισβητήσεις: Περίπου 11.000 παραιτήσεις συνταξιοδότησης, 22.000 επίσημα κενά από τις υπηρεσίες του υπουργείου, 3.000 διορισμοί, 5.000 επιστροφές από αποσπάσεις, σχολεία εξωτερικού και περικοπή εκπαιδευτικών αδειών. Η γνώση απλών μαθηματικών πράξεων αποδεικνύουν περίτρανα ότι τα κενά θα ξεπεράσουν τις 25.000 σε Α’βάθμια και Β’βάθμια εκπαίδευση. Η τραγική μείωση των διορισμών στο μισό των περσινών εξαιτίας του μνημονίου και του προγράμματος σταθερότητας αφήνει δεκάδες χιλιάδες μαθητές χωρίς δασκάλους και καθηγητές. Για να αποφύγει τον απόλυτο εξευτελισμό και τη μαζική κοινωνική κατακραυγή, το υπουργείο έχει εξαπολύσει ένα απίστευτο μπαράζ πιέσεων και εκβιασμών με στόχο να μειώσει τα κενά. Η παραβίαση ακόμα και των δικών τους νόμων για 25 μαθητές ανά τμήμα είναι στην πρώτη γραμμή. Οι εντολές για απόκρυψη των ορίων των σχολείων ώστε οι γονείς να μη γνωρίζουν το δικαίωμά τους, οι μετακινήσεις μαθητών σε άλλα σχολεία ώστε να μη χωρίζονται τα τμήματα, η μείωση της οργανικότητας τους, η χρήση των υπερωριών για κάλυψη των κενών, οι μετακινήσεις εκπαιδευτικού προσωπικού ακόμα και σε άλλο νομό είναι μέρος των μέτρων που υλοποιούνται ήδη. Όλα αυτά οδηγούν σε δραματική χειροτέρευση των μορφωτικών συνθηκών. Ο μεγάλος αριθμός μαθητών δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στο παιδαγωγικό κλίμα, στη δυνατότητα εξατομικευμένης διδασκαλίας με βάση τις ανάγκες του κάθε μαθητή, παραβιάζει τους χρόνους των παιδιών, περιορίζει τις δυνατότητες συμμετοχής τους ενεργητικά στην εκπαιδευτική διαδικασία, διευκολύνει τη δασκαλοκεντρική διδασκαλία σε βάρος της μαθητοκεντρικής κι ολιστικής προσέγγισης. Αλλά αυτά δεν ενδιαφέρουν το υπουργείο.
Ο «μικρός διανοούμενος, ερευνητής, γλωσσομαθής, επιστήμονας» που τάχα προωθεί το νέο σχολείο, είναι φαντεζί εκφράσεις που πίσω τους υπάρχει η παπαγαλία, η αμάθεια των δεξιοτήτων αντί γνώσεων και κριτικής σκέψης.
Την ίδια στιγμή αυξάνεται κατακόρυφα ο αριθμός των ελαστικά εργαζόμενων στην εκπαίδευση, η γκρίζα ζώνη των εκπαιδευτικών που δουλεύουν για 400 ευρώ το μήνα, ενώ καταστρατηγείται κάθε εργασιακό δικαίωμα. Τα σχολεία θα ξεκινήσουν με χιλιάδες κενά ενώ τα και(ε)νοτόμα προγράμματα των 800 αθλιοτήτων είναι σίγουρο ότι θα ξεκινήσουν χωρίς ούτε τα στοιχειώδη. Η εισαγωγή του μαθήματος των νέων τεχνολογιών, θα διδάσκεται χωρίς φυσικά τα πολυδιαφημισμένα laptop, μια και οι διαγωνισμοί για την απόκτησή τους θα απαιτήσουν το λιγότερο ένα τρίμηνο ακόμα. Κι έτσι, αυτό που θα παραμείνει αμετακίνητο είναι το φόρτωμα καθημερινών 7ώρων στα 6χρονα παιδιά.
Ενώ τα υπέρογκα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό σε συνδυασμό με τον απαράδεκτα μικρό αριθμών μόνιμων διορισμών είναι εκρηκτικό μείγμα στον κόσμο της αδιοριστίας, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των δύο εκπαιδευτικών ομοσπονδιών ΔΟΕ-ΟΛΜΕ ποιεί την νήσσα. Σε ρόλο κυβερνητικού εκπροσώπου, ο πρόεδρος της ΔΟΕ, δήλωσε ικανοποιημένος από τη συνάντηση με την υπουργό. Σε βαθιά διατεταγμένη αποστολή εξυπηρέτησης του κυβερνητικού σχεδιασμού, τη χρονιά με τους λιγότερους διορισμούς, τη στιγμή που το υπουργείο ανακοινώνει 27άρια τμήματα στην Α’βάθμια, που ανοίγει την πόρτα των δημοτικών παιδικών σταθμών για τα νήπια, αντί τις αίθουσες των δημοσίων νηπιαγωγείων, οι ομοσπονδίες δίνουν χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση. Οι κυβερνητικοί σφουγγοκολάριοι αρνούνται να συμβάλουν με τον οποιοδήποτε τρόπο στις κινητοποιήσεις των αδιορίστων αυτή την περίοδο, καταψηφίζοντας συμμετοχή σ’ αυτές (ΔΟΕ) και να οργανώσουν την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Δεν χωράει καμιά ταλάντευση. Η μάχη της δημόσιας εκπαίδευσης θα δοθεί από τους συλλόγους των εκπαιδευτικών και των ΕΛΜΕ μαζί με τους συλλόγους των αδιορίστων και τα συντονιστικά των ελαστικά εργαζόμενων στην εκπαίδευση. Οι πρωτοβουλίες συντονισμού των μαχόμενων κομματιών που ξετυλίγονται την επόμενη περίοδο επιδιώκουν να εμποδίσουν τις απόπειρες για υπερμεγέθη τμήματα, μετακινήσεις μαθητών κι εκπαιδευτικών, τις υποχρεωτικές υπερωρίες. Ταυτόχρονα, το μεγάλο στοίχημα είναι η μάχη ενάντια στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις στην εκπαίδευση.
Η κάλυψη των κενών με τους σύγχρονους δούλους, τους αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου που εργάζονται από 5-15 ώρες τη βδομάδα και πληρώνονται με 400 ευρώ, δεν θα περάσει. Με κινητοποιήσεις αποφασιστικού μαχητικού χαρακτήρα, με καταλήψεις στα ΠΥΣΠΕ, ώστε να υποχρεωθούν σε προσλήψεις αναπληρωτών πλήρους ωραρίου και με βασικό σύνθημα τους μαζικούς μόνιμους διορισμούς τώρα, το υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση θα συνειδητοποιήσουν ότι με την εκπαίδευση δεν παίζουν στο δικό τους γήπεδο.
