H κυβερνητική "υπερδομή" του ΔΝΤ

Η καθυστερημένη αποκάλυψη της απόφασης του πρωθυπουργού, που δημοσιεύθηκε στο Φύλλο της Κυβέρνησης στις 6 Αυγούστου, για τη δημιουργία ενός κονκλαβίου επίσημων «συμβούλων» γύρω από τον ίδιο, φέρνει στην επιφάνεια ένα ευρύτερο αντιδημοκρατικό πολιτικό σχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση. Ως «υπερδομή της κυβέρνησης» χαρακτηρίστηκε από τον Τύπο το «σύστημα συμβούλων» του Παπανδρέου, ενώ παρουσιάοτηκε ως αντιγραφή του "οβάλ γραφείου" των προέδρων των ΗΠΑ, που περικυκλώνεται από «συμβούλους».




Το σύστημα αυτό καθιερώθηκε στις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του '70 και εκεί ανδρώθηκε ο γνωστός Χ. Κίσινγκερ. Πρόκειται για ένα αδιαφανές σύστημα άμεσης παρέμβασης και καθοδήγησης της πολιτικής ζωής από τα κυρίαρχα επιχειρηματικά συμφέροντα. Και στη βαλκανική, νεοπασοκική εκδοχή του, πρόκειται για ένα σύστημα άμεσης παρέμβασης και καθοδήγησης από τις πρεσβείες και τα διεθνή, κυρίως χρηματοπιστωτικά υπερμονοπώλια, με αρχηγό την Γκόλντμαν Σαξ. 

Η δε προτίμηση του Παπανδρέου στους αγγλοσάξονες συμβούλους, δεν κρύβεται με τίποτε. Κανένας, μα κανένας εκπρόσωπος της «ηπειρωτικής Ευρώπης», της Γαλλίας ή της Γερμανίας, δεν περνά το κατώφλι του Μαξίμου. Ακόμη και ο Σουηδός από τους «σοφούς» αποδεικνύεται πιόνι του αμερικανοεβραϊκού λόμπι, ενώ και ο σύμβουλος Ιταλός, από «κεντροαριστερός χαφ» βγαίνει δεξί εξτρέμ, ως επιφανές πρώην στέλεχος του και μέλος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ.

Η εποχή Πιουριφόι επιστρέφει, ντυμένη με την ελληνική μίνι φούστα της «όπεν γκάβερμεντ», ελληνιστί «ανοιχτής διακυβέρνησης».

Η ελληνική μεταμοντέρνα δημοκρατία της «εποχής ΔΝΤ», από πρωθυπουργική μετατρέπεται στα μουλωχτά σε προεδρική, από μισο-κοινοβουλευτική σε ανοιχτά «εξωκοινοβουλευτική». Πρόκειται για μια γενικευμένη τάση της εποχής μας, όπου το αστικό κράτος υποτάσσεται στο επιχειρηματικό υπερκράτος. 
Η κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία σαπίζει φανερώνοντας την κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας προς τον απροκάλυπτο ολοκληρωτισμό.