Η Άννα πήρε τ’ όπλο της και δεν πρόκειται να αφήσει τίποτε όρθιο στα πεδία ευθύνης της. Αυτό φαίνεται από τις κινήσεις της υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων και Δια Βίου Μάθησης.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΡΟΜΠΟΝΑΣ
Οι αλλαγές ξεκίνησαν από τα δημοτικά και όσα αφορούν τα ολοήμερα σχολεία, τους ηλεκτρονικούς πίνακες, νέες μεθόδους διδασκαλίας και την αύξηση των τμημάτων, δηλαδή μέτρα βιτρίνας που κι αυτά οδεύουν για τις ελληνικές καλένδες λόγω κρίσης και περιστολής δαπανών σε βάρος της δημόσιας εκπαίδευσης.
Σειρά πήρε το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων και η «συμμόρφωσή» μας με την περιγραφή επαγγελμάτων του Ευρωπαϊκού Συστήματος Δια Βίου Μάθησης (EQR) – πλαίσιο που προχωρά γοργά και συζητήθηκε πριν μία εβδομάδα στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής. Παράλληλα εξήγγειλε αλλαγές στην εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από το έτος 2013-2014 και νέο νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙŸ Όχι και λίγα πράγματα αν αναλογιστεί κανείς τα κινηματικά στραπάτσα της προηγούμενης κυβέρνησης!
Νέο θύμα της υπουργού ο τομέας της έρευνας τον οποίο ουσιαστικά σαρώνει με ένα νέο ερευνητικό «Καλλικράτη» και προφανή στόχο την εξοικονόμηση χρήματος. Βέβαια αυτή η κίνηση συνδυάζεται με την αξιολόγηση των κέντρων, διαδικασία που σε αντίθεση με τα πανεπιστήμια έχει προχωρήσει, τουλάχιστον τυπικά. Έκπληκτος δήλωσε ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών στις θεωρητικές επιστήμες όταν έπρεπε να συμπληρώσει ένα έντυπο αξιολόγησης που τον ρωτούσε πόσες εταιρείες ίδρυσε, τι πατέντες κατοχύρωσε και πόσα χρήματα απέφερε στο δημόσιο η έρευνά του! Όπως καταλαβαίνουμε η τεχνοκρατική σύλληψη ενός αγοραίου συστήματος αξιολόγησης έχει στο κέντρο του την κερδοφορία και, ως εκ τούτου, η δημόσια έρευνα για την υγεία, το περιβάλλον, τον πολιτισμό, την ιστορία που δεν είναι επικερδής πάει περίπατο!
Για του λόγου το αληθές, η πρόταση Διαμαντοπούλου και φυσικά του αρμόδιου υφυπουργού Πανάρετου αναφέρει αυτολεξεί: «η γνώση είναι ο κυριότερος παράγοντας ανάπτυξης στις σύγχρονες οικονομίες, οι συνεχώς επιταχυνόμενοι ρυθμοί παραγωγής γνώσης οδηγούν σε ταχεία απαξίωση σημαντικού μέρους του υφιστάμενου αποθέματος γνώσης και καθιστούν τη μάθηση ως τη σημαντικότερη διαδικασία που θα επιτρέπει στα μέλη της κοινωνίας να συνεχίσουν να αφομοιώνουν, να μεταδίδουν και να παράγουν νέα, οικονομικά χρήσιμη γνώση»! Στη συνέχεια εξαγγέλλει τη δημιουργία Ενιαίου Χώρου Έρευνας, με σημαντικό ρόλο του ιδιωτικού τομέα, που θα συνενώνει το ερευνητικό προσωπικό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και των κέντρων, με βάση ένα αναπτυξιακό πρότυπο. Αυτό το πρότυπο επιβάλλει και τις αλλαγές που προαναφέρθηκαν σε σχέση με τη νέα γεωγραφία των δημόσιων ερευνητικών κέντρων
. Πιο συγκεκριμένα, το σχέδιο νόμου προβλέπει το κλείσιμο μεταξύ άλλων: του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής, του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής, της Εθνικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Επιστημών, της Ιονίου Ακαδημίας, του Εθνικού Κέντρου Ερευνών Υγείας, του Εθνικού Παρατηρητηρίου Ατόμων με Αναπηρίες, του Ινστιτούτου Κοινωνικής Δημογραφίας και Έρευνας, του Επιστημονικού και Ερευνητικού Κέντρου Πολιτικής Προστασίας. Με το ίδιο διάταγμα κλείνουν αρκετές ΑΕ που «ξεπλήρωσαν» το χρέος τους στο δημόσιο (;) όπως το Ολυμπιακό Χωριό ΑΕ, ενώ ακόμη γρίφο αποτελεί η τύχη του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών και του Δημόκριτου, τριών μεγάλων κέντρων του δημοσίου που απασχολούν εκατοντάδες εργαζόμενους. Φήμες που είδαν το φως της δημοσιότητας μιλούν για κλείσιμο του ΕΚΚΕ και συγχώνευσή του με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, το οποίο και «κρατά» τις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες, ενώ οι κλάδοι υγείας, φαρμακολογίας και θετικών επιστημών του συγχωνεύονται με τον Δημόκριτο. Σκληρή οικονομική πολιτική αλλά όχι λουκέτα –προς το παρόν– προβλέπονται για τα Ερευνητικά Κέντρα της Ακαδημίας Αθηνών. Για όλα τα παραπάνω προβλέπονται μετατάξεις σε υπηρεσίες των περιφερειών που αναλαμβάνουν τις αρμοδιότητες των κέντρων που κλείνουν, απολύσεις συμβασιούχων και δραστική μείωση των προϋπολογισμών τους, καθώς και στενή σύνδεση με το «πρότυπο» αξιολόγησης.
Πριν λίγο καιρό τόσο οι εργαζόμενοι στο ΕΙΕ όσο και αυτοί του ΕΚΚΕ βγήκαν μαχητικά σε κινητοποιήσεις ενάντια σε όσα προέβλεπε για την τύχη τους τότε η κυβέρνηση Καραμανλή. Επιφανή στελέχη της τότε αντιπολίτευσης και αρκετοί καθηγητές είχαν σταθεί στο πλευρό τους εξαίροντας το έργο τους και τονίζοντας πως λειτουργούσαν κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.
Λόγια που απ’ ό,τι φαίνεται ποτέ δεν πίστεψαν καθώς η οικονομική πολιτική του «σοσιαλιστή» Παπανδρέου είναι σαφής: ό,τι δεν φέρνει κέρδη κλείνει. Η έρευνα όμως δεν παύει να είναι δημόσιο αγαθό και δίχως την υλική στήριξή της, σημαίνει πως παραδίνεται στις ασύδοτες διαθέσεις του κεφαλαίου, σημαίνει τέλος στον κοινωνικό προσανατολισμό της και μαζί με αυτό εκατοντάδες απολύσεις. Χιλιάδες νέοι ερευνητές με δεκαετίες σπουδών και τίτλων στην πλάτη τους αφήνονται στο δρόμο μην έχοντας εργασία ακόμη και με τις πενιχρές συμβάσεις που τους προσέφερε το δημόσιο! Μια πραγματική πυριτιδαποθήκη που δεν θα αργήσει να εκραγεί.
