Μήνυμα αντεπίθεσης από χιλιάδες εργαζόμενους έστειλαν η Καμάρα και η ΔΕΘ

 Η φετινή ΔΕΘ δεν ήταν μια από τα ίδια. Ήταν πράγματι τα εγκαίνια, η αφετηρία του δεύτερου γύρου της αναμέτρησης των εργαζομένων με το μαύρο μέτωπο ΕΕ - ΔΝΤ - κυβέρνησης - κεφαλαίου. Πάνω από 20.000 εργαζόμενοι, άνεργοι και φοιτητές διαδήλωσαν στη Θεσσαλονίκη σε τρεις μεγάλες συγκεντρώσεις και πορείες. Το κέντρο της πόλης θύμιζε στρατιωτική ζώνη κατοχής για τρεις μέρες. Είχε καταληφθεί από χιλιάδες αστυνομικούς με περιπολικά, κλούβες και μηχανές, ενώ την Παρασκευή, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου στον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης, δεκάδες διαδηλωτές ξυλοκοπήθηκαν από τα ΜΑΤ που είχαν δημιουργήσει «υγειονομική ζώνη» σε απόσταση σχεδόν ενός χιλιομέτρου από το λιμάνι!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΞΟΠΛΙΔΗΣ

Το Σάββατο στην Καμάρα συγκεντρώθηκαν από νωρίς χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαία στο κεντρικό πανό των Πρωτοβάθμιων Σωματείων που έγραφε: «Το δίκιο του αγώνα θα νικήσει – Ανατροπή μνημονίου– κυβέρνησης - ΕΕ -ΔΝΤ – Ο αγώνας στα χέρια των εργαζομένων». Τη συγκέντρωση, διοργάνωσαν πρωτοβάθμια σωματεία απ’ όλη την Ελλάδα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Πάτρα), ενώ εμφανέστατη και μαζική ήταν η παρουσία μεγάλου μέρους του εργατικού μπλοκ αγώνα, που τους προηγούμενους μήνες πρωτοστάτησε στη μάχη κατά της αντεργατικής επίθεσης. Τη συγκέντρωση στήριζαν και συμμετείχαν συνδικαλιστικές συσπειρώσεις, πολιτικές οργανώσεις [ΝΑΡ, ΚΚΕ (μ-λ), ΕΕΚ κ.ά.), καθώς και κινήσεις του αναρχικού χώρου. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η παρουσία των Επιτροπών Ενάντια στα Διόδια, που διαδηλώνοντας την αγωνιστική ανυπακοή τους έφτασαν στη Θεσσαλονίκη, σπάζοντας στην πράξη την τρομοκρατία της ακρίβειας και του δυσβάσταχτου χαρατσιού. 

Η συγκέντρωση εξελίχθηκε σε μια εξαιρετικά δυναμική διαδήλωση με πάνω από 4.000 ατόμα, παρά την πρωτοφανής καταστολή. Σε όλη τη διάρκεια της διαδήλωσης (Καμάρα - είσοδος ΔΕΘ - Καμάρα) υπήρχαν εκατοντάδες αστυνομικοί κατά μήκος της πορείας – από την κεφαλή μέχρι την ουρά, αριστερά και δεξιά. Όταν η κεφαλή της έφθασε στην είσοδο της ΔΕΘ βρέθηκε απέναντι σε ένα «τείχος» από διμοιρίες ΜΑΤ και οχυρωματικά έργα. Τα πρωτοβάθμια σωματεία αμφισβήτησαν έμπρακτα τον αποκλεισμό, με αποτέλεσμα να δεχθούν επίθεση με κλομπ και χημικά. Ωστόσο, η διαδήλωση δεν διαλύθηκε και συνέχισε δυναμικά, με το σύνθημα «Εμπρός λαέ εξέγερση παντού, ενάντια σε κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ» να κυριαρχεί και να δίνει το μήνυμα για τη συνέχεια του αγώνα.

Στις πορείες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και του ΠΑΜΕ συμμετείχαν επίσης χιλιάδες εργαζόμενοι με μαζικά μπλοκ ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων άλλα και αριστερών οργανώσεων. Είναι όμως αξιοσημείωτο ότι οι διαδηλώσεις αυτές ήταν άνευρες και δεν ενοχλήθηκαν καθόλου από την αστυνομία, θυμίζοντας σε πολλά σημεία βόλτα στους έρημους δρόμους της πόλης.

Έγινε έτσι φανερό ότι η αναγκαιότητα μιας ακόμα πιο δυναμικής και μαζικής σύγκρουσης με τις επιταγές κυβέρνησης - τρόικας δεν μπορεί να περιμένει τις «κούφιες ντουφεκιές» της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που χωρίς κανένα αγωνιστικό σχεδιασμό αφήνει για άλλη μια φορά απομονωμένους και τελικά αδύναμους τους αγώνες κλάδων, όπως στον ΟΣΕ, τη ΔΕΗ κ.λπ.

Η δυναμική της συγκέντρωσης των πρωτοβάθμιων σωματείων, όπως και στην Πρωτομαγιά, αλλά και με τη συνολική της παρουσία σ’ όλη τη διάρκεια των κινητοποιήσεων αναδεικνύει τις δυνατότητες της εποχής. Δυνατότητες όχι ενός «τρίτου εργατικού πόλου», σε αντιπαράθεση απλώς με την αστικοποιημένη ΓΣΕΕ και το γραφειοκρατικό ΠΑΜΕ, αλλά και ενός ρεύματος εργατικής ανασυγκρότησης - χειραφέτησης για τη νικηφόρα προοπτική των αγώνων.

Δυστυχώς την αναγκαιότητα αυτή δεν υπηρέτησαν τμήματα της αντικαπιταλιστικής Αριστερας, που απείχαν από την ταξική συγκέντρωση της Καμάρας και παρευρέθηκαν σε εκείνη της ΓΣΕΕ. Επίσης, η μικροκομματική και αυθαίρετη επιλογή των οργανώσεων ΑΡΑΝ - ΑΡΑΣ - ΣΕΚ (για δεύτερη συνεχή χρονιά) να ανοίξουν πανό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ (χωρίς απόφαση των αντικαπιταλιστικών συνελεύσεων ή της συντονιστικής επιτροπής του μετώπου)είναι εξαιρετικά υποτιμητική απέναντι στα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και προσβάλλει βάναυσα την ίδια τη φυσιογνωμία της.

Ωστόσο, με την αποτίμηση στραμμένη στην επόμενη μέρα πρέπει να σημειωθεί ότι η ΔΕΘ αποτέλεσε πράγματι την εκκίνηση του δεύτερου γύρου της αναμέτρησης. Με αίσθηση ευθύνης το εργατικό κίνημα και η αντικαπιταλιστική Αριστερά οφείλουν να επεξεργαστούν ένα σχέδιο μαχητικής εργατικής αντιπολίτευσης. Ήδη, την επόμενη μέρα, την Κυριακή, δεκάδες αγωνιστές από όλη την Ελλάδα συγκεντρώθηκαν σε ένα πρώτο συντονιστικό σωματείων για την αποτίμηση της πρώτης φάσης των κινητοποιήσεων και το σχεδιασμό της επόμενης. Με πρωταγωνιστικό ρόλο τις διαδικασίες της ίδιας της εργατικής βάσης και του Συντονισμού των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, η ΔΕΘ έδωσε ελπιδοφόρες υποσχέσεις.