Μια τεράστια απεργία και διαδήλωση συγκλόνισε την Τετάρτη την Αθήνα. Η οργή και η απελπισία έδωσαν τη θέση τους στον αγώνα για την ανατροπή της «χούντας κυβέρνησης - ΔΝΤ - ΕΕ», όπως φώναζαν χιλιάδες διαδηλωτές, δημιουργώντας άλλη μια ημέρα - σταθμό, εφάμιλλη της ιστορικής απεργίας της περσινής 5ης Μάη. Ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας «νέκρωσαν», τα σχολεία παρέμειναν κλειστά, οι συγκοινωνίες τράβηξαν χειρόφρενο, δεν πραγματοποιήθηκε κανένα ακτοπλοϊκό δρομολόγιο, δεκάδες πτήσεις ακυρώθηκαν. Τα δημόσια νοσοκομεία και οι τράπεζες υπολειτούργησαν, τα φαρμακεία Αθήνας και Πειραιά έμειναν κλειστά, όπως και πολλά καταστήματα, ενώ «πάγωσε» και η ενημέρωση λόγω της απεργίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ
Η απεργία αυτή ανέδειξε ορισμένα κρίσιμα συμπεράσματα. Πρώτο, το μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων ήταν και πάλι πιο μαζικό από το ΠΑΜΕ, με τη ΓΣΕΕ να είναι εντελώς περιθωριοποιημένη, επιβεβαιώνοντας ότι μπορεί να αποτελέσει, παρά τις αδυναμίες του και τα προβλήματά του, ένα ριζοσπαστικό πανεργατικό πόλο για την ανατροπή της επίθεσης. Λειτουργεί ελκτικά για νέες δυνάμεις του αγώνα, και δεν είναι τυχαίο ότι πολλά νέα σωματεία (συγκοινωνίες, κ.ά.), ακόμα και ομοσπονδίες, προτίμησαν να συγκεντρωθούν στο Μουσείο - Πολυτεχνείο, και να μην πάνε στη ΓΣΕΕ, καθώς αντιλαμβάνονται ότι η τελευταία απονομομιμοποιείται σε όλο και περισσότερες εργατικές συνειδήσεις. Αυτό βέβαια σημαίνει νέα καθήκοντα και πολύ αυξημένες ευθύνες του Συντονισμού Σωματείων στο άμεσο μέλλον.
Δεύτερο, η πολιτικοποίηση των συνθημάτων ήταν βαθύτερη. Πιο αποφασιστικά και πιο μαζικά οι διαδηλωτές φώναξαν «ανατροπή της κυβέρνησης - ΔΝΤ - ΕΕ», «έξω από την ΕΕ», «να φύγει η τρόικα», ακόμα και «μπορούμε και χωρίς τα αφεντικά», ακούστηκε. Όλο και ευρύτερα τμήματα του κόσμου του αγώνα συνειδητοποιούν ότι δεν αρκεί η πάλη κατά των μέτρων, κι ότι προϋπόθεση ανατροπής της επίθεσης είναι να ανατραπεί η ίδια η κυβέρνηση, «να μην πληρώνουμε το χρέος», να εντείνουμε την καθεστωτική κρίση, να αμφισβητηθούν τα αστικά θέσφατα του κέρδους, της ανταγωνιστικότητας, της «ανάπτυξής».
Τρίτο, έγινε ένα πρώτο βήμα στις πιο αποφασιστικές μορφές πάλης. Χιλιάδες κόσμου ήθελαν κάτι παραπάνω από μια απεργία και διαδήλωση στη Βουλή. Η Αίγυπτος πράγματι δεν είναι μακριά, όπως φώναζαν οι διαδηλωτές, και η κατειλημμένη πλατεία Ταχρίρ ενέπνευσε, όπως και η διάθεση για έμπρακτη αμφισβήτηση των ζωνών νομιμότητας που θεσπίζουν οι κυβερνώντες. Όλα αυτά συνέβαλαν στο να παλέψει ο κόσμος να παραμείνει και να καταλάβει το Σύνταγμα. Πρακτικά, το κέντρο της Αθήνας καταλήφθηκε για πολλές ώρες από τους διαδηλωτές, και παρέλυσε, ενώ ούτε τα τρομερά τοξικά χημικά της ΕΛΑΣ είναι πλέον ικανά να διαλύσουν τους διαδηλωτές.
Ωστόσο, η κυβέρνηση Παπανδρέου και το καθεστώς κεφαλαίου-ΔΝΤ-ΕΕ εξακολουθούν ακάθεκτοι να ρημάζουν τη ζωή μας. Αποδεικνύεται ότι μόνο ο διαρκής, παρατεταμένος, πανεργατικός αγώνας για την ανατροπή τους μπορεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος…
Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές από κάθε εργασιακό χώρο, από κάθε ηλικία, άνεργοι, επισφαλείς και συμβασιούχοι, συγκρότησαν ένα παλλαϊκό ποτάμι που πλημμύρισε και κατέκλυσε για πολλές ώρες το κέντρο της Αθήνας και την πλατεία Συντάγματος. Ξένα πρακτορεία, όπως το Ρόιτερς έκαναν λόγο για 100.000 διαδηλωτές, ενώ σίγουρα η απεργιακή διαδήλωση ήταν μεγαλύτερη από τις 15 του περασμένου Δεκέμβρη.
Το πιο μαζικό επίκεντρο της απεργίας ήταν ο χώρος μπροστά από το Μουσείο, το Πολυτεχνείο και την Πατησίων σχεδόν μέχρι το ύψος της Πανεπιστημίου, που από το πρωί βούλιαξε από κόσμο, από πανό πρωτοβάθμιων σωματείων αλλά και ομοσπονδιών, που ανταποκρίθηκαν στο ραντεβού του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων σωματείων που καλούσε τους απεργούς να πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους κι όχι να είναι το ακροατήριο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, στο Πεδίο του Άρεως. Η ανταπόκριση ήταν συγκλονιστική. Στο άτυπο «μπλοκ του Μουσείου», έδωσαν το «παρών» όχι μόνο τα σωματεία που εδώ και μήνες συμμετέχουν στο Συντονισμό, αλλά και πολλά άλλα. Εργαζόμενοι, νέοι και φοιτητές, από πολλές γενιές της ταξικής πάλης και του αριστερού κινήματος, μετανάστες και αλληλέγγυοι των απεργών πείνας.
Όταν ξεκίνησε η πορεία, φάνηκε το μέγα πλήθος. Μπροστά το πανό του Συντονισμού και πυκνές αλυσίδες και κόκκινες σημαίες. «Με παλλαϊκούς αγώνες διαρκείας και απειθαρχίας. Να νικήσουμε τη χούντα κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ» έγραφε το κεντρικό πανό. Ακολουθούσε το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών με σύνθημα «Ο αγώνας στα χέρια των εργαζομένων». Στη συνέχεια, ήταν η Επιτροπή Αγώνα Δικηγόρων, που πραγματοποίησε και την πρόσφατη κατάληψη στα γραφεία του ΔΣΑ, το σωματείο εργαζομένων στο δήμο Βύρωνα και ο ΣΕΦΚ. Πλήθος απεργών –πάνω από 500 άτομα– από τον ηρωικό κλάδο των μέσων μαζικής μεταφοράς και το συνδικάτο ΟΑΣΑ βροντοφώναζαν «οι συγκοινωνίες είναι δημόσιο αγαθό» και «κάτω τα χέρια από τις συγκοινωνίες, για τους τραπεζίτες δεν κάνουμε θυσίες». Λίγο πιο πίσω ήταν και οι συνάδελφοί τους από την Ένωση Εργαζομένων ΗΛΠΑΠ, με εξίσου μαζικό μπλοκ και εργαζόμενοι του ΟΣΕ. Επόμενο μαζικότατο κομμάτι της διαδήλωσης ήταν αυτό της υγείας, που πρόσφατα στραπατσάρισε την πολιτική Λοβέρδο με την πολυήμερη απεργία και την κατάληψη του υπουργείου Υγείας. Μπροστά η ΕΙΝΑΠ, ακολουθούσαν εργαζόμενοι από Αττικό Νοσοκομείο, ΟΚΑΝΑ και Πατησίων, ενώ εκεί ήταν για πρώτη φορά και οι ιατρικοί επισκέπτες. Εκείνο το τμήμα όμως που έδωσε το στίγμα του στην πορεία ήταν αυτό της εκπαίδευσης. Μαύρες και πορτοκαλί σημαίες στα χέρια 5.000 περίπου εκπαιδευτικών ανέμιζαν μέσα στα μπλοκ των ΔΟΕ - ΟΛΜΕ και πολλών πρωτοβάθμιων σωματείων, όπως ΕΛΜΕ Ελευσίνας, Γ Αθήνας, Β Δυτ. Αττικής, Πειραιά, Κορυδαλλού, Καλλιθέας κ.ά. «Πάρτε το Μνημόνιο και φύγετε από 'δω», «Γιώργο, Αννούλα, ακούστε το καλά, η Αίγυπτος δεν είναι και τόσο μακριά». Από το χώρο της εκπαίδευσης, δικό τους μπλοκ είχαν η Ομοσπονδία Διοικητικών Υπαλλήλων ΑΕΙ-ΤΕΙ και ο Σύλλογος Έκτακτου Προσωπικού (407), ενώ εκατοντάδες φοιτητές είχαν συγκροτήσει ένα πολύ πυκνό και μαχητικό μπλοκ συλλόγων. Στο χώρο μπροστά από το Πολυτεχνείο βρέθηκαν επίσης τα σωματεία εργαζόμενων στο βιβλίο, στο δήμο Παιανίας, η ομοσπονδία συλλόγων ΥΠΕΣ, εργαζόμενοι από τον ΟΑΕΔ και το υπουργείο Οικονομικών κ.ά., ενώ στο Μουσείο καλούσαν τα σωματεία από το χώρο των μέσων ενημέρωσης.
Αυτοτελή μπλοκ είχαν συγκροτήσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεις της αναρχο-αυτονομίας.
Λίγο πιο μπροστά από το πανό του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων βρίσκονταν η ΠΟΕ - ΟΤΑ με μαζική παρουσία, οι επιτροπές «Δεν πληρώνω» διόδια και εισιτήρια, η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των κατοίκων Κερατέας με σύνθημα «Έξω τα ΜΑΤ από την Κερατέα» και πλήθος αγωνιστών από το ηρωικό μέτωπο στη Λαυρεωτική. Όλη αυτή η ογκώδης, πολύμορφη και μαχητική διαδήλωση πορεύονταν προς τη Βουλή για πάνω από 40 λεπτά, με συνθήματα όπως «οργή λαού, εξέγερση παντού, να διώξουμε κυβέρνηση - ΕΕ και ΔΝΤ», «Αλί Αλί Αλί και τρισαλί, θα φύγετε κι εσείς σαν τον Μπεν Αλί», «Δωρεάν παιδεία για όλο το λαό, για κάθε μετανάστη και άνεργο γονιό», «Νίκη νίκη στους απεργούς - Απελάστε τώρα τους τροϊκανούς» κ.ά.
Η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ ήταν στην Ομόνοια και ήταν πολύ μαζική. Η ηγεσία του επέλεξε αυτή τη φορά να σπάσει στα δύο την πορεία προς τη Βουλή, που ξεκίνησε πρώτη από όλες, επιλογή που ίσως συνδέεται με την «επαγρύπνηση» στην οποία καλούσε την προηγούμενη μέρα ο Ριζοσπάστης, φοβούμενος «προβοκάτσιες». Και αυτή η διαδήλωση ήταν πολύ μεγάλη σε διάρκεια, αν και μάλλον ήταν οριακά μικρότερη από τις 15/12, και με σαφώς πιο περιορισμένη τη συμμετοχή της νεολαίας. Δυστυχώς όμως για άλλη μια φορά, οι δυνάμεις του επέλεξαν τη… βόλτα και την άρον άρον εκκένωση της πλατείας Συντάγματος, αν και ένα κομμάτι κόσμου περίμενε και την άλλη διαδήλωση. Τα συνθήματα για την πτώση της κυβέρνησης και κατά της ΕΕ ήταν περιορισμένα έως ανύπαρκτα.
Όσον αφορά στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ, ήταν ακόμα χειρότερη και από την τελευταία απεργία στις 15/12. Το γεγονός ότι όλο και περισσότερα σωματεία «αποχωρούν» από το Πεδίο του Άρεως αντικατοπτρίζει μια εικόνα παρακμής και εκφυλισμού της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, με τα πιο αγωνιστικά και μαχητικά κομμάτια της βάσης των συνδικάτων να της γυρνούν επιδεικτικά την πλάτη. Γι’ αυτό όλο και πληθαίνουν τα σωματεία αλλά και οι ομοσπονδίες που αποφεύγουν να κάνουν το ακροατήριο στον Παναγόπουλο και τους δορυφόρους του. Πώς αλλιώς να γίνει, άλλωστε, όταν ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ το μόνο που βρήκε να ψελλίσει, ήταν «εδώ και τώρα να επανέλθει η 13η και 14η σύνταξη στους φτωχούς συνταξιούχους μας», ή ο επίδοξος αντικαταστάτης του Ν. Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ, από άμβωνος του νεοκλασικού της ΓΣΕΕ συναίνεσε «να πάρει μέτρα η κυβέρνησης, να σταματήσει τις σπατάλες, να νοικοκυρέψει το κράτος, αλλά όχι χίλιες φορές»! Όσο για το χρέος, το ψήφισμα της ΓΣΕΕ ζητά «αναδιάρθρωση με τρόπο δίκαιο προς το λαό» και ...«έξοδο της χώρας από την ύφεση»!
Στόχος των διαδηλωτών, όπως είχε καλέσει και ο Συντονισμός, ήταν να υπάρξει μια μαζική πολύωρη περικύκλωση της Βουλής. Η κυβέρνηση όμως φρόντισε να διαλύσει την πορεία κτυπώντας την σε πολλά σημεία και κυρίως απομονώνοντας την πλατεία Συντάγματος από όσους ήθελαν να φτάσουν σε αυτήν. Όταν η διαδήλωση των σωματείων άρχισε να καταλαμβάνει το χώρο, τα ΜΑΤ άρχισαν να σπάνε τα μπλοκ με χρήση χημικών. Στο έργο τους συνέδραμαν για άλλη μια φορά «κουκουλοφόροι αγνώστου ταυτότητας» που έχουν ανάγει τη ρίψη αντικειμένων σε αυτοσκοπό, και φροντίζουν να λειτουργούν ως ξένο σώμα μέσα στο κίνημα, υπονομεύοντας κάθε συλλογικό σχεδιασμό. Αμέσως έκλεισαν οι σταθμοί του Μετρό (Σύνταγμα, Πανεπιστήμιο, Ομόνοια), αφού πρώτα τους έπνιξαν στα χημικά, και ανέλαβαν οι ογκώδεις δυνάμεις καταστολής να διαλύσουν τη διαδήλωση με αλλεπάλληλες επιθέσεις. Η διάθεση του κόσμου να παραμείνει στην Πλατεία Συντάγματος ήταν έκδηλη. Παρά τα χτυπήματα, ανασυγκροτούνταν από διάφορες κατευθύνσεις και εισχωρούσε στο Σύνταγμα έως αργά το απόγευμα και σε αυτό πρωτοστάτησαν οι αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, σε αντίθεση με τις δυνάμεις του ΣΥΝ που επέλεξαν τη φυγή. Αποτέλεσμα των επιθέσεων της αστυνομίας ήταν οι σοβαροί τραυματισμοί δεκάδων διαδηλωτών απεργών, οι δεκάδες προσαγωγές, και οι συλλήψεις στο σωρό. Ενδεικτικά, εργαζόμενος στο Εθνικό Θέατρο, ο οποίος βρισκόταν στο πανό του Συντονισμού συνελήφθη εντελώς αναίτια μετά από άγρια επίθεση των ΜΑΤ και διάλυση του μπλοκ, και χτυπήθηκε με εξαιρετική βιαιότητα σε όλο του το σώμα, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες. Παραπέμπεται μαζί με άλλους 6 συλληφθέντες για πλημμελήματα, ενώ δύο ακόμη συλληφθέντες κατηγορούνται για κακουργήματα (με τον κουκουλονόμο φυσικά!). Επίσης διαδηλωτές χτυπήθηκαν από μηχανές της επίδοξων δολοφόνων της ΔΙΑΣ, αλλά και από χημικά κρότου λάμψης που ρίχνονταν μέσα στον κόσμο.
Διαβάστε επίσης
23 Φλεβάρη: Πλημμύρισαν οι δρόμοι της επαρχίας
23 Φλεβάρη: Πλημμύρισαν οι δρόμοι της επαρχίας
