Σε ταξική σύγκρουση μέχρις εσχάτων έχουν μπει οι δυνάμεις της εργασίας και του κεφαλαίου. Από τη μια: Η σύγχρονη «χούντα» κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ, με το νέο πρόγραμμα κοινωνικού ολέθρου, το Μνημόνιο 4, μαζί με το πρόγραμμα άγριας λιτότητας μέχρι το 2015 και βάλε. Νέες μειώσεις μισθών, κατάργηση κοινωνικών υποδομών, ξεπούλημα δημόσιου πλούτου για 50 δισ., νέα αντιασφαλιστικά μέτρα, ανεργία και φτώχεια για εκατομμύρια εργαζόμενους. «Δε θα χάσετε ούτε σεντ», είπε ο Γ. Παπανδρέου στη Γερμανία, απευθυνόμενος βεβαίως στους τραπεζικούς τοκογλύφους του χρέους, που ρουφούν το αίμα του λαού. Για να περάσει αυτή η άθλια πολιτική, η κυβέρνηση καταφεύγει σε ένα ντελίριο αυταρχισμού και καταστολής, πνίγοντας στα χημικά τις διαδηλώσεις, επεμβαίνοντας παντού με τα ΜΑΤ, διώκοντας ακόμα και τους μετανάστες απεργούς πείνας (!), απαντώντας με καθαιρέσεις σε κάθε διαφωνία. Μια αποκρουστική κυβέρνηση δικτατορίσκων, του αποφασίζομεν και διατάσσομεν, που πρέπει να ανατραπεί από το κίνημα το συντομότερο. Από την άλλη: Το εργατικό και λαϊκό κίνημα, που κατέκλυσε τους δρόμους της χώρας σε μια εντυπωσιακή απεργιακή ημέρα. Με πάνω από 100.000 διαδηλωτές στην Αθήνα, πολιτικά συνθήματα ανατροπής και μαχητική διάθεση, που έσπασε την απαγορευμένη ζώνη στην πλατεία Συντάγματος, έδειξε ότι η αναταραχή διευρύνεται και ριζοσπαστικοποιείται. Το ζητούμενο σήμερα είναι να αναδειχθεί ένα ενοποιητικό πολιτικό πλαίσιο, που θα στοχεύει στην ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου και της κυβέρνησης Παπανδρέου που την υλοποιεί, στην ήττα κάθε επίδοξου διαχειριστή και στο άνοιγμα ενός άλλου δρόμου ελπίδας για τα εργατικά συμφέροντα, σε ρήξη με την ΕΕ και το σύστημα. Απαιτείται σήμερα η κλιμάκωση της πάλης, με προωθημένο πολιτικό πλαίσιο και ανεβασμένες μορφές πάλης, που θα ξεπερνούν το τελετουργικό του υποταγμένου συνδικαλισμού και θα ανταποκρίνονται στην οξύτητα ενός ανένδοτου αγώνα για την ανατροπή της σύγχρονης βαρβαρότητας. Αναγκαία η ταξική ανασυγκρότηση του κινήματος και η ανάδειξη οργάνων που θα καθορίσουν τα επόμενα βήματα. Σε αυτό τον αγώνα πρέπει να συμβάλει η Αριστερά και με την κοινή της δράση. Ανάγκη μιας δημιουργικής αγωνιστικής αντικαπιταλιστικής τομής στην Αριστερά.
