Η στιγμή μας

  

«Οι μέρες που περνάμε είναι εξαρτήματα από άνθη ατμομηχανής» (Ντίνος Σιώτης). Ζούμε μια εποχή μεγάλη. Βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας περιπέτειας. Η βαθιά κρίση του συστήματος μετακινεί τεκτονικές πλάκες στα έγκατα του κοινωνικού σώματος. Διαιρεί και βασιλεύει, αλλά φέρνει και τα μαντάτα πως ο βασιλιάς είναι θεόγυμνος. Ουσιαστικά πολλαπλασιάζοντας την οργή και την ανάγκη για μια νέα βιβλική έξοδο από τη σύγχρονη τυραννία του κεφαλαίου, που μας έγινε βραχνάς. Μια συλλογική έξοδο προς την ελευθερία και τη δημοκρατία του σύγχρονου εργαζόμενου ανθρώπου. Ανοίγουν δειλά δειλά οι πόρτες της ανυπακοής, της αμφισβήτησης, της ρήξης.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ

Πέρα από το φόβο και το μούδιασμα της αμήχανης πλειοψηφίας, οι διάσπαρτες δυνάμεις μιας νέας άνοιξης υπόγεια συντονίζονται. Δημιουργικές δυνάμεις, μειοψηφίες αντιστεκόμενες, στα αμφιθέατρα, στους χώρους δουλειάς, στον χώρο του πολιτισμού. Ο καθένας με τον τρόπο του λέει τα μικρά και τα μεγάλα όχι στη βαρβαρότητα χωρίς τέλος. Υπάρχει μια αντιπολίτευση «των κάτω», που αυθόρμητα, δικτυακά συγκροτείται. Έχουμε δείγματα από το χώρο της διανόησης, των καλλιτεχνών, της νεολαίας. Όσοι ελπίζουν, ελπίζουν σοβαρά. Και όσοι φοβούνται, δεν θα φοβούνται για πολύ. Το μεγάλο ζητούμενο είναι η επανεμφάνιση με μαζικούς όρους της εργατικής πολιτικής. Να αποκτήσει συνοχή και πολιτική διέξοδο αυτή η κίνηση.

Μιλούν πολλοί για αριστερή ενότητα και συνήθως τη θέλουν σε συνδυασμό με νηφαλιότητα και υπευθυνότητα. Εμείς μιλάμε για ενότητα, για ανατρεπτική κοινή δράση όλης της Αριστεράς. Μιλάμε όμως κυρίως για μια άλλη υπευθυνότητα. Απέναντι στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Η γραμμή της αντικαπιταλιστικής ανατροπής δεν είναι σύνθημα – είναι κάλεσμα για συσπείρωση και δράση. Και απαντά στην επίθεση με ένα «εδώ και τώρα» που δεν είναι η ουτοπία αυτοπροσώπως, αλλά η πιο ρεαλιστική πολιτική λύση. Σε ανοιχτή επικοινωνία με την κομμουνιστική απελευθέρωση.

Για πρώτη φορά ανοίγονται δυνατότητες πλατιάς απήχησης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Όχι ότι εμείς δεν έχουμε αντιφάσεις και ζητήματα να λύσουμε. Αλλά από το σύνολο της αριστερής πολιτικής μπάντας, ο λόγος μας ακούγεται πιο καθαρά. Το μήνυμα, το στίγμα μας είναι για πρώτη φορά τόσο δυνατό. Επιδρά στους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, διεισδύει στις γραμμές των δυσαρεστημένων από το ΚΚΕ, επηρεάζει τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, κερδίζει καλύτερα την αντικαθεστωτική διάθεση πολλών νέων, πολλών εργαζομένων για αποχή/ άκυρο.

Ας μη μας σαστίσει το απότομο ψήλωμα. Θα μεγαλώσουμε αλλάζοντας, και θα αλλάξουμε μεγαλώνοντας. Στις 7 Νοεμβρίου τα αντικαπιταλιστικά ψηφοδέλτια που στηρίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η καλύτερη απάντηση στο φόβο και στα εκβιαστικά διλήμματα. Τώρα είναι η στιγμή μας. Η επόμενη μέρα είναι μέρα ελπίδας