Ολομέτωπη επίθεση δέχεται ο λαός και η εργατική τάξη από την κυβέρνηση των πολιτικών απατεώνων, υπό τον Γ.Α.Παπανδρέου, με την επίκληση να σωθεί το έθνος και η πατρίδα. Χρησιμοποιώντας συνειδητά τους συγκεκριμένους όρους, για καθαρά ταξικούς και ιδεολογικούς λόγους.
Γιώργος Τρικαλινός
Δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να πάρουν θέση υπέρ των συμφερόντων των ανθρώπων της δουλειάς, ελπίζοντας με αυτό τον τρόπο να υποτάξουν την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους γενικότερα στη λογική της διάσωσης του έθνους. Όταν όμως οι συγκεκριμένοι κάνουν λόγο για έθνος αναφέρονται κατά κύριο λόγο στην αστική δημοκρατία και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, και ιδεολογικά στην προάσπιση της αστικής τάξης, η οποία έχει ως βασικό προαπαιτούμενο της την ατομική ιδιοκτησία, την ιδιοποίηση της υπεραξίας, δηλαδή το κέρδος.
Με αυτά τα κριτήρια επιλέγεται το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Ένωση, με στόχο να διαλύσουν και να κατακερματίσουν όλες τις μέχρι σήμερα παροχές και κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Κατακτήσεις και δικαιώματα τα οποία επιβλήθηκαν μετά από αγώνες και αίμα. Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις που το αστικό κράτος παρείχε τέτοια δικαιώματα για να μπορέσει να διατηρήσει την εκμεταλλευτικού χαρακτήρα εξουσία του.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό σήμερα να κατανοήσουμε διαφορετικές απόψεις και έννοιες, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε πιο σωστά εξοπλισμένοι προς το αύριο. Όταν εμείς κάνουμε λόγο για δημοκρατία, οι εργαζόμενες μάζες –στην πλειονότητα τους– κάνουν λόγο για την αστική δημοκρατία, αντί της εργατικής που εννοούμε και επιδιώκουμε εμείς. Όταν κάνουμε λόγο για κομμουνισμό, οι μάζες κατανοούν και εννοούν τον «υπαρκτό σοσιαλισμό», γεγονός το οποίο συνεπάγεται ήττα. Όταν εμείς κάνουμε λόγο για επαναστατικό κόμμα, οι εργαζόμενοι εννοούν κυρίως το ΚΚΕ και κατ’ επέκταση τα κομμουνιστικά κόμματα.
Σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε επακριβώς σε μερικά ζητήματα: Είναι σημαντικό να έρθει ξανά στο προσκήνιο η έννοια του δικαίου. Αλλά το δίκαιο που προτείνεται από την κυβέρνηση είναι το δίκαιο υπεράσπισης της αστικής τάξης. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να παραγνωρίσουμε το γεγονός της συνεισφοράς των κομμουνιστικών κομμάτων και της Σοβιετικής Ένωσης σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά δεν μπορούμε να ταυτίσουμε τον κομμουνισμό και την εργατική δημοκρατία με τα συγκεκριμένα καθεστώτα.
Γνωρίζουμε επίσης πως μέσα από τα συγκεκριμένα καθεστώτα ασκήθηκε πίεση στο καπιταλιστικό στρατόπεδο δίνοντας σημαντικές νίκες στο παγκόσμιο εργατικό κίνημα. Το κοινωνικό κράτος υιοθετήθηκε σε πρώτη μορφή από τον Βίσμαρκ, σε μια προσπάθεια του να διατηρήσει την κυριαρχία του πρωσικού κράτους. Αλλά το κοινωνικό κράτος εδραιώθηκε με αγώνες και θυσίες των εργαζομένων στον καπιταλισμό, σε άμεσο συνδυασμό με τις νίκες του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, που λειτούργησαν ως μοχλός πίεσης. Σήμερα στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό, νοιώθοντας πως πια δεν το έχουν καμία απολύτως ανάγκη, ήρθε η ώρα να το κονιορτοποιήσουν, επιβάλλοντας μια σειρά επίπλαστα δήθεν κοινωνικά μέτρα.
Πρέπει όμως να τους δώσουμε μια απάντηση. Η πάντα επίκαιρη ρήση του Μάρξ πως «η υλική δύναμη δεν μπορεί παρά να ανατραπεί με υλική δύναμη», σημαίνει με απλά λόγια συσπείρωση των δυνάμεων των εργαζομένων σε όλα τα επίπεδα με επαναφορά της ιδεολογίας μας, η οποία θα δώσει τη δυνατότητα στις εργατικές μάζες να κατανοήσουν το σύνολο της δύναμης τους σε πραγματικά πολύ δύσκολες κοινωνικές συνθήκες. Αναδεικνύοντας τις έτσι κυρίαρχες σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
Έχοντας σήμερα στο λαιμό μας τη θηλιά του ΔΝΤ και του μηχανισμού στήριξης θα πρέπει να προχωρήσουμε στην υιοθέτηση δυναμικών προτάσεων και απόψεων. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αναγνωρίσουμε το χρέος, γι’ αυτό πρέπει να βρούμε ουσιαστικές λύσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Με την αποχώρηση από το ευρώ και την ΟΝΕ, με ταυτόχρονη αποδέσμευση της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Θεωρούμε κάτι παραπάνω από απαραίτητη την έξοδο μας από την ΟΝΕ και την επαναφορά εθνικού νομίσματος, έτσι ώστε να περάσει ο δημοσιονομικός έλεγχος στα χέρια του εθνικού κράτους και να θεσπιστούν ισχυροί ελεγκτικοί μηχανισμοί στην αγορά κεφαλαίων, εμπορευμάτων και εργασίας. Να ληφθούν επίσης ιδιαίτερα μέτρα στήριξης των χαμηλών εισοδημάτων.
Πρέπει να δημιουργηθεί ένα λαϊκό μέτωπο το οποίο θα περιλαμβάνει όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς και ακόμη μακρύτερα, με διαφορετική σκέψη από τους μηχανισμούς υποταγής στη λογική της αστικής δημοκρατίας, με άξονα τις διεργασίες από τα κάτω. Να κινηθούμε δηλαδή με λογικές που θα απομακρύνονται από το καθεστώς ιδιοκτησίας της ιδεολογίας και της σκέψης. Ένα μέτωπο που θα ανοίγει σε κάθε αγωνιστή και κάθε εργαζόμενο το δρόμο της ουσιαστικής συμμετοχής.
