Τι είναι προτιμότερο; Να παίρνουμε συμβουλές από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή από ένα μεθυσμένο στο δρόμο; Αυτό είναι το ερώτημα που θα πρέπει να υποβάλουν οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο, καθώς η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις σπεύδουν να ακολουθήσουν πιστά τη συνταγή της αυστηρής λιτότητας και πλήρους διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, που προτείνει το ΔΝΤ» λέει ο διευθυντής του Κέντρου Ερευνών Οικονομίας και Πολιτικής, Ντίν Μπέικερ.
Μιχάλης Ψύλος
Συγγραφέας του βιβλίου Η άνοδος και η πτώση της οικονομίας της φούσκας που σπάει ταμεία στην Αμερική, ο Μπέικερ δεν κρύβει την οργή του για την επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις –με εισήγηση του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας– ενάντια στο κοινωνικό κράτος. Στις 3 Ιουνίου, η Παγκόσμια Τράπεζα διατύπωσε το δόγμα της «νέας λιτότητας», λες και Ÿανακάλυπτε την Αμερική. «Ο δρόμος προς την ευημερία περνά μέσα από τη λιτότητα» αναφέρεται σε επίσημη ανακοίνωση της «αδελφής» του ΔΝΤ.
«Είναι τραγικό ,το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, να πιέζουν ασφυκτικά για τη δραστική περικοπή των συντάξεων και για δουλειά ως τα βαθειά γεράματα,όταν τα στελέχη του συνταξιοδοτούνται στα 51 τους χρόνια με μηνιαίες απολαβές 100.000 δολαρίων» καταγγέλει ο διάσημος αμερικανός αναλυτής. «Οι εισηγήσεις του ΔΝΤ για περικοπές των δημοσίων δαπανών σε μια περίοδο που η παγκόσμια οικονομία υποφέρει από τη δραστική μείωση της ζήτησης, όταν δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι μένουν άνεργοι ακριβώς γιατί δεν υπάρχουν αρκετές δαπάνες για να τους κρατήσουν στη δουλειά, δεν είναι μόνο καταστροφικές, αλλά δεν πρόκειται να αποδώσουν ποτέ, όπως έχει δείξει η 50χρονη ιστορία του Ταμείου. Γι’ αυτό λοιπόν είναι προτιμότερο οι κυβερνήσεις να ακούν τουςŸ μεθυσμένους στο δρόμο. Τουλάχιστον αυτοί είναι έντιμοι».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Μάικλ Χάτσον,πρώην οικονομολόγος της Γουόλ Στρητ και νυν καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μιζούρι, προειδοποιεί ότι «ο δρόμος της νέας λιτότητας οδηγεί με μαθηματικό τρόπο την Ευρώπη σε οικονομική αυτοκτονία». Όπως λέει ο καθηγητής Χάτσον, συγγραφέας πολλών βιβλίων, μεταξύ των οποίων και Ο υπερ-ιμπεριαλισμός: Η οικονομική στρατηγική της αμερικανικής αυτοκρατορίας, «μισός αιώνας αποτυχημένων συνταγών λιτότητας από το ΔΝΤ σε δεκάδες χώρες του Τρίτου Κόσμου θα έπρεπε να έχει διδάξει την Ευρώπη πόσο εσφαλμένη είναι η άποψη πως η λιτότητα οδηγεί στην ευημερία».
Για να περάσει σε όλον τον κόσμο η πολιτική της λιτότητας «κατασκευάστηκε και κλιμακώθηκε η ελληνική κρίση τον περασμένο Απρίλιο» γράφει ο καθηγητής Χάτσον στο περιοδικό Counter Punch και προσθέτει: «Ξαφνικά, εφημερίδες σε όλο τον κόσμο ανακάλυψαν ότι η Ελλάδα δεν φορολογεί τη μεσαία τάξη και όλες εντάχθηκαν σε μια χορωδία που απαιτούσε να πληρώσουν περισσότερο οι εργαζόμενοι».
Κι όμως! Η Ευρώπη διά της γερμανίδας καγκελαρίου Αγκελας Μέρκελ πανηγύριζε γιατί κατόρθωσε να επιβάλει στη σύνοδο των G-20 στο Τορόντο τη γραμμή της σκληρής λιτότητας και της πάση θυσίας περικοπής των κοινωνικών δαπανών για τη μείωση του δημόσιου χρέους. «Τα αποτελέσματα ήταν περισσότερα απ’ ό,τι περίμενα... ήταν μια επιτυχία», θριαμβολογούσε η Μέρκελ, καθώς πέρασε παγκοσμίως η γραμμή του Τέταρτου Ράιχ. Μέχρι και η εξαθλιωμένη Ινδία συμφώνησε να μειώσει κατά 5% τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Ακόμη και η ναυαρχίδα του νεοφιλελευθερισμού, οι Φαινάνσιαλ Τάιμς, έγραψαν ότι «τα γεράκια της μείωσης των ελλειμμάτων κυριάρχησαν στη σύνοδο».
Όσο για τα μέσα ενημέρωσης στον Καναδά; Διερωτώνται αν άξιζαν τον κόπο τα 1,1 δισ. δολάρια που κόστισε στους Καναδούς η διοργάνωση της συνόδου των G- 20, κυρίως για τα μέτρα ασφαλείας και τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων. Πάνω από 500 διαδηλωτές συνελήφθησαν, στη μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση της καναδικής αστυνομίας εδώ και μισό αιώνα.
