ΚΩΣΤΗΣ ΝΑΓΙΑΣ
Επιστρατεύονται πλέον φανερά, χωρίς αιδώ, χωρίς προσχήματα όλοι εκείνοι οι κατά Νίτσε –όπως υπενθύμισε ο Γιώργος Ρούσης σε πρόσφατο άρθρο του– «επίσημοι παλιάτσοι». Εκείνοι «οι ευκίνητοι πίθηκοι και περιττοί» που εκ του ασφαλούς και μετά από ρωμαϊκά γεύματα με τον πρωθυπουργό, με επιχειρηματίες και ρετάλια της Αριστεράς, μιλούν για τους εργαζόμενους, χύνοντας χολήστο όνομα τους.
Σε μια εβδομάδα μέσα, ο Ν. Κωνσταντόπουλος, πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, διαδεχθείς τη Μ. Δαμανάκη, η οποία εντωμεταξύ είχε πάρει μεταγραφή στο ΠΑΣΟΚ με υποσχετική έως ότου μεταπηδήσει επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ορίζεται επιστάτης των Βαρδινογιάννηδων στον Παναθηναϊκό και το νέο αριστερό κόμμα υπερψήφιζε άρθρα του εργατοκτόνου ασφαλιστικού στη Βουλή. Από τα εβδομήντα πέντε άρθρα του συνταξιοδοτικού νόμου πλέον που προώθησε ο υπουργός εργασίας κ. Λομβέρδος υπερψήφισαν τα τρία, ενώ σε εικοσιένα δήλωσαν «παρών». Μιλάμε για τον επικεφαλής και τους βουλευτές κ.κ. Φώτη Κουβέλη, Θανάση Λεβέντη, Νίκο Τσούκαλη και Γρηγόρη Ψαριανό, που ενώ στην ονομαστική ψηφοφορία καταψήφισαν το νομοσχέδιο επί της αρχής, με τις τοποθετήσεις τους η Δημοκρατική Αριστερά υπερψήφισε τα άρθρα 14, 34, και 40 που καθορίζουν τις συναλλαγές μέσω τραπεζικού συστήματος, καταργούν τη συνταξιοδότηση σε άγαμες και διαζευγμένες θυγατέρες και αδελφούς θανόντων ασφαλισμένων και συστήνουν Κέντρο Πληροφόρησης Ασφαλισμένων. Δήλωσαν «παρών» στα άρθρα 6,7,8,9,12,13,18,26,28,33,36,38,39 και 45 ως 52. Άρθρα που ρυθμίζουν το χαρακτηρισθέντα πρότινος ως αντισυνταγματικό, τον ΛΑΦΚΑ (δηλαδή τη χρηματοδότηση των συντάξεων από τους συνταξιούχους), επιβάλλουν περιορισμούς σε συντάξεις επιζώντων κ.ά. Είχε προηγηθεί μια τόσο παραληρηματική όσο και αποκαλυπτική δήλωση του Φ. Κουβέλη που αιτιολογούσε τη στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς: «Δεν υπερασπιζόμαστε και δεν θέλουμε να υπερασπιστούμε ένα σύστημα, όπως το σημερινό, που δεν είναι ούτε βιώσιμο οικονομικά, ούτε δίκαιο κοινωνικά. Ένα σύστημα που ευνοεί τους πλούσιους σε βάρος των φτωχών, τους εργαζόμενους του Δημοσίου σε βάρος αυτών του ιδιωτικού τομέα, τους ελεύθερους επαγγελματίες σε βάρος των μισθωτών και, κυρίως, τη σημερινή γενιά σε βάρος των επόμενων. Αγωνιζόμαστε για να διαμορφώσουμε νέους συσχετισμούς όχι για να μπλοκάρουμε χωρίς διέξοδο, αλλά για να εφαρμοστεί διαφορετική πολιτική. Πολιτική, που θα μειώνει το έλλειμμα και προοπτικά το χρέος, αλλά με δίκαιη κατανομή των βαρών και νέες αναπτυξιακές –και όχι πελατειακές κατευθύνσεις– που θα σέβονται και θα βελτιώνουν το περιβάλλον»!!! Έτσι πληροφορήθηκαν επιτέλους οι έλληνες εργαζόμενοι από τον επικεφαλής ενός αριστερού κόμματος πως το συνταξιοδοτικό σύστημα που ίσχυε, με το 75% των συντάξεων από 550 ως 750 ευρώ ή το 4% μόλις πάνω από 1.300 ευρώ, ήταν ένα σύστημα που ευνοούσε τους πλουσίους σε βάρος των φτωχών, τους δημόσιους σε βάρος των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα!! Μετά από αυτήν τη στάση, το εργατικό κίνημα αναμένει με αγωνία «την πρωτοβουλία κοινωνικού, επιστημονικού, και πολιτικού διαλόγου για τη διέξοδο από τη κρίση» που εξήγγειλε ο κ. Κουβέλης. Ό,τι διαβάσατε: επιστημονικός, κοινωνικός και πολιτικός διάλογος, ώστε δι’ αυτού, δια του διαλόγου να βγούμε από την κρίση.
Εξ «αριστερών» λοιπόν η «νέα», «δημοκρατική», «υπεύθυνη» και «σοβαρή» Αριστερά υπερψήφιζε άρθρα, δηλαδή υπερψήφιζε το μνημόνιο που συνέταξαν οι τοκογλύφοι του ΔΝΤ και της ΕE και εκ δεξιών η Ντόρα Μπακογιάννη υπερψηφίζει τα άρθρα 2, 37, 17, 43, 73, 52. Ρίχνει παρούσα στο 75 και πιέζει ταυτόχρονα για ταχύτερη και αποτελεσματικότερη διακυβέρνηση. Σε ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή κατηγορεί την κυβέρνηση για «ατολμία, ανεπάρκεια, στη λήψη μέτρων που θα τονώσουν την αγορά». «Η σημερινή κατάσταση, τονίζει, δεν επιτρέπει παλινωδίες, και ερασιτεχνισμούς, απαιτεί σταθερότητα, αποφασιστικότητα και άμεση προώθηση όλων των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών που θα δημιουργήσουν συνθήκες ανάπτυξης». Επικρίνει τέλος την κυβέρνηση ότι είναι δέσμια των εσωτερικών της αντιφάσεων και της καταλογίζει αδυναμία αξιοποίησης εξασφαλισμένων κοινοτικών πόρων.
Η στάση και οι θέσεις της Ντ. Μπακογιάννη τονίζει σε ανακοίνωση του το ΚΚΕ αναδεικνύουν την αντιδραστικότητα της πολιτικής που υπηρετεί. Αναδεικνύουν το σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ των εκπροσώπων της αστικής τάξης προκειμένου να κερδίσουν την υποστήριξή της και ταυτόχρονα το μεγάλο φόβο και την αποστροφή τους για τους αγώνες και το δίκιο του λαού.
Η πολιτική στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς, η στάση της κ. Μπακογιάννη και του επιτελείου της καθώς και η ανάλογη συμπεριφορά του ακροδεξιού ΛΑΟΣ που «υπερψηφίζει υπεύθυνα, προτείνει και ρεαλιστικά κρίνει» αποκαλύπτουν τα σχέδια εφεδρικών πολιτικών λύσεων του υπεραντιδραστικού και παρηκμασμένου αστικού πολιτικού συστήματος. Κυρίως όμως προσδιορίζουν τις ιστορικά νέες απαιτήσεις σε περιεχόμενο, μορφή, στόχους και μέσα στην άσκηση εργατικής πολιτικής...
