ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΝΑΡ
Πρόταση της ΠΕ του ΝΑΡ για «Ανατρεπτική κοινή δράση στο μαζικό κίνημα και στα μέτωπα πάλης», που απευθύνεται προς όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και τους αγωνιστές του μαζικού κινήματος», με στόχο «την απόκρουση και ανατροπή του αντιδραστικού - αντιλαϊκού πραξικοπήματος κεφαλαίου, κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ» (ολόκληρη η απόφαση στο www.narnet.gr).
Συνολική απάντηση
στην καπιταλιστική κρίση
ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
Απέναντί μας, στη χώρα μας, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, παρατάσσεται –παρά τους εσωτερικούς τους ανταγωνισμούς που οξύνονται– μια σύγχρονη Ιερή Συμμαχία για την προάσπιση των κερδών τραπεζών και κεφαλαίου, για την έξοδο από τη δική τους κρίση και για ένα νέο γύρο υπερ-εκμετάλλευσης. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, το ελληνικό και διεθνές κεφάλαιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, οι σοσια-ληστές και οι δεξιοί, όλοι μαζί στο «μαύρο μέτωπο» κατά των λαών.
Κι όμως, ο καπιταλισμός, παρά τα νεοφιλελεύθερα και νεοκεϋνσιανά γιατροσόφια, βουλιάζει στην κρίση.
Δεν χρειάζεται άλλη διαχείριση, αλλά επαναστατική ανατροπή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση από δήθεν «ασφαλές λιμάνι των λαών» αναδεικνύεται σε δυνάστη και καθοδηγητικό κέντρο της αστικής επιδρομής στα εργατικά δικαιώματα. Δεν μεταρρυθμίζεται προς φιλολαϊκή κατεύθυνση, μεταλλάσσεται σε ακόμη πιο αντιδραστική ολοκλήρωση. Γίνεται διαρκώς περισσότερο μισητή στους εργαζόμενους. Ωριμάζει η ανάγκη της αντικαπιταλιστικής ρήξης - εξόδου της Ελλάδας από την ΕΕ, για τη διάλυσή της και τη δημιουργία μιας άλλης διεθνούς συνεργασίας στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, σε σοσιαλιστική βάση, προς όφελος των λαών και όχι των πολυεθνικών.
Πικρά αποκαλυπτική για εκατομμύρια εργαζόμενους είναι και η χρεοκοπία των αστικών κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, που μετατράπηκαν σε πρωτοκολλητές αποφάσεων σταŸ αγγλικά, που ξεφτιλίστηκαν ως δούλοι του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ, της κάθεŸ Μίζενς και του κάθε Βατοπεδίου. Η ανάγκη μιας άλλης εργατικής δημοκρατίας - εξουσίας πηγάζει όχι μόνο από τη σημερινή παρακμή της αστικής δημοκρατίας, αλλά και από τις δυνατότητες της σύγχρονης εργατικής τάξης.
Απέναντι σε αυτή την επίθεση η Αριστερά, παρά τη μαχητική της συμμετοχή στους αγώνες, αποδεικνύεται ανεπαρκής. Σε μια εποχή που μόνο μια «νέα ελπίδα» σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής χειραφέτησης της κοινωνίας μπορεί ν’ αποτελέσει προοπτική απάντησης στην πολύπλευρη κρίση του καπιταλισμού. Μια «νέα ελπίδα» που μπορεί να εμπνεύσει μια σύγχρονη, ανατρεπτική και επαναστατική Αριστερά. Αριστερά της νίκης και όχι της ήττας. Ένα ισχυρό Αντικαπιταλιστικό Εργατικό Μέτωπο. Κατά τη γνώμη μας, απαιτείται επειγόντως συνολική στρατηγική ανασυγκρότηση της Αριστεράς, σε μετωπική, αγωνιστική, επαναστατική και κομμουνιστική κατεύθυνση, μακριά από τη διαχείριση και τη μετατροπή της σε ουρά της σοσιαλδημοκρατίας. Για μια Αριστερά που θα συνδέει την πάλη για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης με τον κλονισμό της αστικής κυριαρχίας, ώστε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να κατανοούν και να επιδιώκουν την αντικαπιταλιστική επανάσταση και την εργατική εξουσία προς το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας.
Η στρατηγική ανασυγκρότηση της Αριστεράς δεν μπορεί να γίνει μακριά και έξω από τη μαχόμενη κοινή δράση εδώ και τώρα για την απόκρουση και ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης του κεφαλαίου. Εκεί που κρινόμαστε όλοι, εκεί που αποδεικνύει η Αριστερά την ταξική της χρησιμότητα και αναγκαιότητα. Η έκβαση της κρίσιμης αναμέτρησης της περιόδου θα κριθεί τελικά από τη δυνατότητα του μαζικού, εργατικού και λαϊκού κινήματος να ενωθεί σε νέα αγωνιστική, ταξική βάση και να διαδραματίσει ανατρεπτικό πολιτικό ρόλο. Θα εξαρτηθεί, επομένως, από το αν θα υπερβεί τη σημερινή αδυναμία σε περιεχόμενο, τακτική, μορφές δράσης, ώστε μέσα στους αγώνες να ανασυγκροτηθεί ταξικά. Να ξεπεράσει τον ταξικό και πολιτικό ευνουχισμό, καθώς και τον κατακερματισμό, στον οποίο έχει οδηγηθεί από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και την αστικοποιημένη πολιτική τους ηγεσία, με ευθύνες και της Αριστεράς.
Το ΝΑΡ, με αίσθημα ευθύνης προς τις άλλες αριστερές δυνάμεις, με επίγνωση των ορίων του αλλά και αυτοκριτική για τα δικά του λάθη και αδυναμίες, απευθύνει κάλεσμα προς κάθε αγωνιστή, όλα τα κόμματα, τις οργανώσεις και τις δυνάμεις της Αριστεράς, προς το ευρύ δυναμικό των ανένταχτων αγωνιστών της Αριστεράς και των εργαζομένων που διαφοροποιούνται από την κυρίαρχη πολιτική και θέλουν να παλέψουν. Ενωτικό κάλεσμα με σκοπό την κοινή δράση, μέσα στο μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα, για την ανάσχεση, απόκρουση και ανατροπή, από τη σκοπιά των εργατικών αναγκών και δικαιωμάτων, της εφαρμοζόμενης από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την ΕΕ και το ΔΝΤ πολιτικής, την οποία στηρίζουν το ΛΑΟΣ και η ΝΔ.
Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς με τις οποίες δίνουμε μαζί μάχες. Θέτουμε την πρότασή μας σε κρίση πρώτα από όλα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Προσβλέπουμε ιδιαίτερα στη θετική συμβολή της. Απευθυνόμαστε προς το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και σε καθεμία από τις συνιστώσες του, πρώτα και κύρια στο μαχόμενο κόσμο τους. Απευθυνόμαστε σε κάθε συλλογικότητα, κίνηση και πρωτοβουλία, σε όσες αναδείχθηκαν και δραστηριοποιήθηκαν σε αριστερή ριζοσπαστική κατεύθυνση, ειδικά το τελευταίο διάστημα, σε κάθε οργανωτικά ανένταχτο αγωνιστή της Αριστεράς, σε κάθε πρωτοπόρο σχήμα και αγωνιστή του μαζικού κινήματος.
Γνωρίζουμε πως οι στρατηγικές και πολιτικές διαφορές μας είναι μεγάλες. Το πρόβλημα είναι η στρατηγική ανεπάρκεια της Αριστεράς. Τα προβλήματα αυτά δεν ξεπερνιούνται με μια τεχνητή πολιτική ενότητα, περισσότερο δε με μια εκλογική συγκόλληση. Αυτό θα οδηγούσε γρήγορα σε διασπάσεις και σε βαθύτερη απογοήτευση. Όμως, η ανάγκη και οι εμπειρίες των εργαζομένων δείχνουν ότι, αξιοποιώντας τις καλύτερες παραδόσεις του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, μπορούμε να συναντηθούμε σε μια κοινή δράση με περιεχόμενο και δραστηριότητες που θα βοηθούν την αντικαπιταλιστικη παρέμβαση και προοπτική της Αριστεράς.
Η κοινή δράση δεν μπορεί παρά να εκφράζεται στην πάλη για το αναγκαίο πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής της επίθεσης. Γι’ αυτό θέτουμε για συζήτηση κι αγώνα ένα πλαίσιο στόχων κοινής δράσης. Πρώτο: Κατάργηση του μνημονίου κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ και κάθε νόμου ή μέτρου που απορρέει από αυτό, καθώς και του Προγράμματος Σταθερότητας, από τη σκοπιά των αναγκών και δικαιωμάτων εργαζομένων και νεολαίας. Απειθαρχία - ανυπακοή στις συνθήκες και τους μηχανισμούς της ΟΝΕ, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ούτε ΔΝΤ ούτε και ΕΕ!
Δεύτερο: Να μην πληρώσει ο λαός το χιλιοπληρωμένο, ληστρικό, ιμπεριαλιστικό χρέος. Δεν είναι της Ελλάδας των εργαζομένων και γι’ αυτό να διαγραφεί! Έξοδος από το ευρώ και την ΟΝΕ. Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και η νεολαία.
Τρίτο: Ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ρήξη - ανατροπή ολόκληρου του σάπιου αστικού πολιτικού κατεστημένου και κάθε επίδοξου διαχειριστή ή σωτήρα της ίδιας πολιτικής, από το μαζικό κίνημα και προς τα αριστερά. Πάλη ενάντια στην αντιδραστική αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος.
Τέταρτο: Ριζική αναδιανομή του πλούτου σε όφελος του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος και σε βάρος των κερδών του κεφαλαίου. Με αυξήσεις σύμφωνα με τις σημερινές ανάγκες, κατώτερο μισθό και σύνταξη 1.400 ευρώ. Ενάντια στον αντιασφαλιστικό νόμο και σε όλο το πλαίσιο που ρίχνει στον Καιάδα τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Φορολογία τραπεζών και επιχειρηματικών κερδών από 45% και πάνω. Κατάργηση των φοροαπαλλαγών του κεφαλαίου, δρακόντεια φορολόγηση της μεγάλης περιουσίας. Ριζική μείωση των πολεμικών εξοπλισμών, επιστροφή όλων των ελληνικών στρατευμάτων. Δήμευση εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας. Κατάργηση των χρεών από πιστωτικές κάρτες και δάνεια των ανέργων και των φτωχών, άρση του αβάσταχτου δανεισμού του λαού. Ίση αμοιβή για ίση δουλειά για όλους τους μετανάστες!
Πέμπτο: Ανυπακοή και συνολική ρήξη με το διεθνές σύστημα κερδοσκοπίας και εκμετάλλευσης του κεφαλαίου, με την Ευρωπαϊκή Ένωση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Κατάργηση των Συνθηκών Μάαστριχτ - Λισαβόνας. Άμεση κοινή δράση με τους εργαζομένους στην Ευρώπη, ιδιαίτερα με εκείνους της Πορτογαλίας, Ιταλίας, Γαλλίας, Ισπανίας.
Το ΝΑΡ αυτοτελώς υποστηρίζει ότι από τη σκοπιά των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων είναι αναγκαία η αντικαπιταλιστική αποδέσμευση - έξοδος από την ΕΕ, η πάλη για τη διάλυσή της, για την επαναστατική ρήξη με όλες τις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις, για μια νέα σοσιαλιστική - κομμουνιστική διεθνοποίηση.
Έκτο: Προάσπιση της εργατικής τάξης από τον εφιάλτη της ανεργίας και την υπερδιόγκωση του εφεδρικού στρατού εργασίας. Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας στις 30 ώρες, χωρίς μείωση αποδοχών. Κατάργηση της ελαστικής εργασίας. Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις για όλη τη διάρκεια της ανεργίας, ίσο τουλάχιστον με το διεκδικούμενο βασικό μισθό αναγκών. Προστασία, υγεία, ασφάλιση στους ανέργους.
Έβδομο: Εθνικοποίηση με άμεσο πέρασμα στο Δημόσιο, με κοινωνικό - εργατικό έλεγχο και χωρίς αποζημίωση, του τραπεζικού συστήματος, των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και κοινωνικών υποδομών, καθώς και επιχειρήσεων που κλείνουν. Καμιά ιδιωτικοποίηση, κατάργηση των ΣΔΙΤ. Δημόσια παιδεία, υγεία και κοινωνική προστασία.
Όγδοο: Αντίσταση στην αντιδημοκρατική τρομοκρατική εκστρατεία κατά του μαζικού κινήματος, στον εξοβελισμό της παρέμβασής του στην πολιτική πάλη. Στην αντιδραστική επίθεση κατά του δημοκρατικού δικαιώματος στον ταξικό συνδικαλιστικό, πολιτικό αγώνα και κατά της Αριστεράς. Αντίσταση στον «Καλλικράτη» και στους Δήμους - «τοπικό κράτος» και επιχειρήσεις, πάλη ενάντια στην αντιδραστική αναμόρφωση του κράτους, στην ακόμα πιο ολιγαρχική Βουλή, στην όξυνση της κρατικής καταστολής.
Ένατο: Ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού, μαζικού κινήματος για τον αυτοτελή, από το κράτος, την εργοδοσία, αλλά και τις ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αγωνιστικό και ενωτικό συντονισμό των ταξικών και αγωνιστικών δυνάμεων, σωματείων, ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων. Ανεξάρτητα από το εάν ανήκουν στη δύναμη των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, του ΠΑΜΕ ή εάν συμμετέχουν στο Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα, το ΝΑΡ πιστεύει ότι οι ταξικές δυνάμεις δεν πρέπει να συμμετέχουν στα προεδρεία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ ούτε να υποκύψουν στον εκτονωτικό σχεδιασμό τους. Αντίθετα, να συμβάλουν άμεσα για τη δημιουργία ενός ενωτικού και ανεξάρτητου από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό κέντρου αγώνα των μαχόμενων εργατικών δυνάμεων.
Δέκατο: Δημόσιος διάλογος, αναζήτηση και αντιπαράθεση για τα μεγάλα θεωρητικά και πολιτικά προβλήματα της στρατηγικής και τακτικής του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς. Η πλευρά αυτή δεν ταυτίζεται με την κοινή δράση στο κίνημα ούτε η κατάκτηση συμφωνίας σε αυτό το επίπεδο αποτελεί προαπαιτούμενο για την κοινή δράση. Θα συμβάλει όμως στην απάντηση των πιο συνολικών ερωτημάτων που έχει ανοίξει η ίδια η ταξική πάλη.
Μια ανατρεπτική κοινή δράση της Αριστεράς δεν μπορεί παρά να δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει το αντεργατικό αντιδραστικό πραξικόπημα, το οποίο καταπάτησε ακόμα και τα ξέφτια της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Δεν αναγνωρίζουμε τις αποφάσεις της κυβέρνησης, καλούμε σε απειθαρχία, μη εφαρμογή των νόμων τους για τα αντιλαϊκά μέτρα. Ανυπακοή παντού ενάντια σε κυβέρνηση - ΕΕ- ΔΝΤ - κεφάλαιο. Στην ισοπεδωτική επίθεση του συστήματος η απάντηση είναι η μαζική και πολιτικοποιημένη εξέγερση των εργαζομένων και της νεολαίας, των ανέργων και όλου του λαού. Ένας αποφασιστικός αγώνας διαρκείας, με απεργιακές μορφές και επιβολή μπλακ άουτ στη λειτουργία του συστήματος, στηριγμένος σε μια νέα άνθιση όλων των μορφών συλλογικής πάλης, αυτοοργάνωσης και δημιουργίας.
Πιστεύουμε επομένως πως επωμιζόμαστε ευθύνες ιστορικών διαστάσεων. Το ΝΑΡ καλεί σε κοινή δράση ώστε από κοινού να αλλάξουμε το συσχετισμό στο εργατικό και λαϊκό μαζικό κίνημα. Σε κοινή δράση που θα περιλάβει και τις διαφορετικές πρωτοβουλίες, που εκδηλώνονται σήμερα και θα εκδηλωθούν στην πορεία. Πρόκειται για ώριμο λαϊκό εργατικό αίτημα. Μια τέτοια ανατρεπτική κοινή δράση θα βρίσκει και τις αναγκαίες μορφές έκφρασης και συσπείρωσης.
Δημιουργική συμβολή του ΝΑΡ
ΜΕ ΒΑΣΗ ΕΝΑ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Με την παραπάνω πρόταση του, το ΝΑΡ επιχειρεί να συμβάλει με συλλογικό τρόπο στις γνήσιες διαθέσεις αγωνιστών και διανοουμένων για την κοινή δράση της Αριστεράς.
Στην αγωνία του αριστερού κόσμου, το ΝΑΡ απαντά με ένα σύνολο θέσεων για την κοινή δράση, αναγκαίων για τη νικηφόρα πάλη με τον αντίπαλο. Δεν συμφωνεί με την απόρριψη της κοινής δράσης από το ΚΚΕ, όπως επίσης και με τις προτάσεις ενότητας «στα ελάχιστα κοινά σημεία» από τον ΣΥΝ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τάσεών τους.
Η ΠΕ συζήτησε το θέμα της σχέσης του ΝΑΡ με το «Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης» με βάση τα κριτήρια περιεχομένου, συγκρότησης και προοπτικής. Εκτιμά ότι το περιεχόμενό του δεν είναι επαρκές για ένα αριστερό ανατρεπτικό πλαίσιο πάλης. Αναφέρεται σε μια «ρεαλιστική πολιτική πρόταση» χωρίς να θέτει στόχο ανατροπής της «χούντας» κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΕΕ -ΔΝΤ. Δεν προσανατολίζεται σε μια συνολική αντιπαράθεση με την ΕΕ, ούτε θέτει το στόχο εξόδου από την ευρωζώνη, ενώ δεν διαχωρίζεται από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Είναι πίσω ακόμη και από κατακτήσεις και αντίστοιχα συνθήματα του ταξικού μαζικού κινήματος.
Το ΝΑΡ συμμετέχει, στηρίζει ή θα στηρίξει χωρίς να ταυτίζεται, πρωτοβουλίες που κινούνται στην κατεύθυνση της ενωτικής λογικής που προαναφέρθηκε, πράγμα που δεν καλύπτεται από την πρωτοβουλία αυτή. Με σεβασμό απέναντι στον κάθε αγωνιστή και διανοούμενο που αναζητά δρόμους σύγκρουσης με τη σημερινή βαρβαρότητα, με βάση τις θέσεις και τις πρωτοβουλίες του, με συντροφικό και κριτικό τρόπο, θα συμβάλει στον πολύπλευρο διάλογο που αναπτύσσεται.
Στο πλαίσιο αυτό επιδιώκουμε να συμβάλουμε δημιουργικά: Σε κάθε διαδικασία διαλόγου που επιδρά προωθητικά στην ανάπτυξη ενός πολιτικού νικηφόρου, με ανεξάρτητο - ανατρεπτικό ρόλο, εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος και σε μια ανατρεπτική κοινή δράση, στη βάση ενός, αναγκαίου για την αντιπαράθεση με τον αντίπαλο, πολιτικού πλαισίου. Στην ταξική ενότητα των εργαζομένων κατά της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, των αστικών κομμάτων, του ΔΝΤ και της ΕΕ, σε ρήξη με τη διασπαστική γραμμή της εργοδοτικής και υποταγμένης στην κυβέρνηση και στο σύστημα, συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Σε μια συνολική στροφή της Αριστεράς σε αντικαπιταλιστική επαναστατική κατεύθυνση, σε διάκριση με τις, κατά την αντίληψη μας, ιστορικά χρεωκοπημένες λογικές του κοινοβουλευτικού δρόμου, του κυβερνητισμού, της υποταγής στο «ταμπού» της ΕΕ, της περιφρόνησης του αυτοτελούς ρόλου ενός ανατρεπτικού πολιτικού εργατικού κινήματος, αλλά και της επιστροφής είτε στο σοσιαλδημοκρατικό κεϋνσιανισμό είτε στον ταξικά εκφυλισμένο «υπαρκτό σοσιαλισμό».
ΕΚΛΟΓΕΣ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ»
Αντικαπιταλιστικά ψηφοδέλτια
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Οι δημοτικές εκλογές έρχονται στην κρισιμότερη στιγμή της ταξικής πάλης στη μεταπολεμική ιστορία. Στο αποτέλεσμά τους θα αποτυπωθεί το εάν η κυβέρνηση και το μπλοκ εξουσίας θα συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο την επίθεσή ή θα βγει σοβαρά αδυνατισμένο. Αν θα προκύψουν συσχετισμοί που θα «σταθεροποιούν» το πολιτικό σύστημα και την επίθεσή του ή θα αναδειχθεί η δυνατότητα και η τάση για ένα νέο συσχετισμό που θα το κλονίσει, θα το αποσταθεροποιήσει, οξύνοντας τις δυσκολίες για τη συνέχιση και κλιμάκωση της επίθεσης. Αν θα εκφραστεί η οργή του κόσμου σε αριστερή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Ο χαρακτήρας της μάχης είναι καθαρά πολιτικός. Ζητάμε από τους εργαζόμενους και τη νεολαία να ενισχύσουν τα ψηφοδέλτια της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, που υπερβαίνει τα όρια των ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ και επιδιώκει, ως τρίτο ρεύμα, να δράσει ανεξάρτητα από τα ρεύματα αυτά, αλλά σε κοινή δράση και με συντροφικό διάλογο μαζί τους μέσα στο μαζικό κίνημα. Που υποστηρίζει την ανάγκη ενός άλλου εργατικού και λαϊκού κινήματος, της ταξικής του ανασυγκρότησης, με τη δική του δημοκρατία και πολιτική κατεύθυνση, σε σύγκρουση με την γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΕΣΑΣΕ κ.λπ. Για τη διαμόρφωση συλλογικών μορφών αγώνα και οργάνωσης για τα θέματα της πόλης, του τοπικού κράτους και του περιβάλλοντος αξιοποιώντας και τη σημαντική εμπειρία δράσης επιτροπών κατοίκων και λαϊκών συνελεύσεων. Το κίνημα αυτό, ξεκάθαρα αντιδιαχειριστικό, θα αντιπαλεύει τις λαθεμένες και αντιδραστικές αντιλήψεις ότι οι δήμοι είναι «λαϊκοί θεσμοί» ή έστω θεσμοί με μεγάλες δυνατότητες παρέμβασης, προσανατολίζοντας σε μάχη κατά βάση εντός των πλαισίων του κράτους, πράγμα που τελικά, οδηγεί στην αφομοίωση και τη διαχείριση του κράτους. Που παλεύει ενάντια στην «τρόικα» κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ, την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ, για να ανατραπεί, το μνημόνιο και το Πρόγραμμα Σταθερότητας, η αντιδραστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και να καταδικαστούν όσοι το στηρίζουν.
Για να δυναμώνει μέσα στο λαό ο «μονόδρομος» της ρήξης με τις βάσεις της αστικής πολιτικής, θέτει αντικαπιταλιστικούς στόχους πάλης για: Παύση πληρωμών - διαγραφή του ληστρικού - ιμπεριαλιστικού χρέους. Γενναία αύξηση της φορολόγησης του κεφαλαίου, κατάργηση των φοροαπαλλαγών του. Απειθαρχία, ρήξη και αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από ΟΝΕ - ΕΕ. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, χωρίς αποζημίωση με λαϊκό εργατικό έλεγχο. Αποφασιστική βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων με αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, με μείωση των ωρών εργασίας χωρις ελαστικες σχεσεις. Κατάργηση του αντεργατικού ασφαλιστικού τερατουργήματος. Ουσιαστική προστασία των ανέργων με επίδομα σε όλους, όσο ο διεκδικούμενος βασικός μισθός αναγκών, και παραγραφή των δανείων τους. Άμεση μείωση των στρατιωτικών δαπανών. Νομιμοποίηση των μεταναστών. Για τον κλονισμό της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας του κεφαλαίου, να ανοίξει ο δρόμος για την εξουσία των εργαζόμενων. Ενάντια στην αντιδραστική αναδιάρθρωση του «Καλλικράτη».
Με βάση το παραπάνω πλαίσιο επιδιώκουμε στις δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου να συγκροτηθούν τα πιο πλατιά αντικαπιταλιστικά ψηφοδέλτια ανατροπής. Στα ψηφοδέλτια αυτά θέλουμε να συμμετέχουν και να στηρίζονται από: Το σύνολο των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τις δυνάμεις εκείνες της αντικαπιταλιστικής, εξωκοινοβουλευτικής και «εκτός των τειχών» Αριστεράς που μπορούν σε γενικές γραμμές να συμφωνήσουν στην παραπάνω λογική. Τους χιλιάδες αγωνιστές του εργατικού, νεολαιίστικου και ευρύτερα λαϊκού κινήματος, των οικολογικών κινητοποιήσεων, των κινήσεων πόλης, που επιδιώκουν να παλέψουν στην βάση μιας ριζοσπαστικής - αντικαπιταλιστικής πολιτικής κατεύθυνσης ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική. Τους αγωνιστές και τις ομάδες που διαφοροποιούνται από τα κόμματα της ρεφορμιστικής Αριστεράς καθώς αμφισβητούν τις επιλογές τους, συζητάνε και στηρίζουν την ανάγκη ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος, αναζητάνε μια άλλη Αριστερά και διαχωρίζονται ανοικτά στη συγκεκριμένη μάχη από την πολιτική λογική και τις επιλογές τους.
Με βάση αυτή την κατεύθυνση, το ΝΑΡ πιστεύει πως δεν υπάρχουν περιθώρια εκλογικής πολιτικής συνεργασίας με το ΚΚΕ, τον Συνασπισμό ή τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες του.
