Την ώρα που η τουρκική αστική τάξη και ο Ερντογάν απειλούν (για τους δικούς τους, προφανώς, λόγους) να διακόψουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ, το οποίο κατηγορούν για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, η Αθήνα και ο Παπανδρέου σπεύδουν να καλύψουν το κενό που εκτιμούν ότι δημιουργείται. Για το λόγο αυτό, αποκτά στρατηγικό χαρακτήρα η επίσημη επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ, την ερχόμενη Τετάρτη 21 Ιουλίου.
Άλλωστε, η προκλητικά «χλιαρή» στάση την οποία τήρησε η ελληνική κυβέρνηση στην πολύνεκρη πειρατική επιχείρηση των σιωνιστών κομάντος αποτέλεσε μια ακόμη απόδειξη ότι έχει κάνει την ξεκάθαρη επιλογή της οικοδόμησης μιας προνομιακής συμμαχίας με το Ισραήλ. Μιας συμμαχίας η οποία θα βάλει και τυπικά τέλος σε μια ολόκληρη περίοδο, η οποία είχε αφετηρία το εντυπωσιακό άνοιγμα του Ανδρέα Παπανδρέου προς τους Παλαιστίνιους και το σύνολο του αραβικού κόσμου, πριν από 30 σχεδόν χρόνια. Πλέον, η Αθήνα κάνει στροφή 180 μοιρών, μέσα από τη συγκρότηση ενός γεωπολιτικού «άξονα», στον οποίο θα συμμετέχει και η Κυπριακή Δημοκρατία – καθώς ο Χριστόφιας επίσης δεν δίστασε να ομολογήσει κυνικά ότι δεν θέλει σε καμία περίπτωση να θίξει το Ισραήλ, προσδοκώντας ως αντάλλαγμα την ενεργό στήριξη του πανίσχυρου εβραϊκού λόμπι στην αντιπαράθεσή του με την Άγκυρα.
Προφανώς δε, οι κινήσεις αυτές γίνονται με τις ευλογίες της Ουάσινγκτον, η οποία απαντά στις ανακατατάξεις που δρομολογούν στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή οι μεγάλες φιλοδοξίες της Τουρκίας με την προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου άξονα, φιλικά προσκείμενου προς την Ουάσινγκτον. Για του λόγου το αληθές, μάλιστα, μετά το Ισραήλ ο έλληνας πρωθυπουργός θα κατευθυνθεί στην άλλη πιστή σύμμαχο των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, τη Βουλγαρία – ο πρωθυπουργός της οποίας δεν έχει διστάσει να ακυρώσει σχεδόν όλα τα συμβόλαια που είχαν υπογράψει οι προκάτοχοί του με τους Ρώσους, παρά τη θέληση των Αμερικανών. Ανάμεσά τους και του πολυδιαφημισμένου αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης...
