ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ
Δεν έσβησε το μελάνι από όσα γράφαμε στο προηγούμενο Πριν για την εκπόρνευση της πολιτικής στην «εποχή του ΔΝΤ» και ήρθε η εξαγορά και μετεγγραφή του Ν. Κωνσταντόπουλου από την προεδρία του Συνασπισμού στην προεδρία του Παναθηναϊκού για να επιβεβαιώσει ότι ένα τμήμα της Αριστεράς έχει ενσωματωθεί βαθιά και με νέο τρόπο στη σύμπλεξη πολιτικής και επιχειρηματικών ομίλων, στο πλαίσιο των ευρύτερων αντιδραστικών μεταλλάξεων της νέας εποχής.
Το βάθος αυτής της ενσωμάτωσης φαίνεται ανάγλυφα μέσω του τρόπου με τον οποίο αντέδρασε στη μετεγγραφή ο... δελφίνος του Αλ. Τσίπρα, Δ. Παπαδημούλης. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν αισθάνθηκε καν την υποχρέωση να εκδηλώσει κάποια σοβαρή πολιτική διαφωνία παρεκτός του ότι ο ίδιος είναι οπαδός του Ολυμπιακού. Ακόμη, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τα εγκώμια στον Κωνσταντόπουλο από το γνωστό παράγοντα και πρώην ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού, Αρ. Καμάρα, συνοδεύτηκαν από εξίσου κολακευτικά σχόλια για τον ιδρυτή της «Δημοκρατικής Αριστεράς», Φ. Κουβέλη.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι, επίσης, ότι Κουβέλης και Κωνσταντόπουλος ήταν οι δυο υπουργήσιμοι του ενιαίου Συνασπισμού της Αριστεράς, με τη στήριξη των ΚΚΕ και ΕΑΡ, στη συγκυβέρνηση Τζανετάκη. Φαίνεται ότι άπαξ και υπουργοποιηθείς, τα νήματα με το κατεστημένο ποτέ δεν κόβονται. Ένα δίδαγμα και αυτό... Φυσικά, η ανάληψη της προεδρίας του Παναθηναϊκού από το Ν. Κωνσταντόπουλο συνοδεύτηκε από υποσχέσεις για εξυγίανση του ποδοσφαίρου και για επιτυχή έκβαση του νέου γηπέδου στο Βοτανικό, που συνάντησε πολλές αντιδράσεις, μεταξύ αυτών και στελεχών των πρώην συντρόφων τού νυν προέδρου της πράσινης ΠΑΕ. Προφανώς, η ανανεωτική Αριστερά, την οποία εκπροσωπούν επάξια οι Κωνσταντόπουλος και Κουβέλης, θα θέλει να εξυγιάνει με τον ίδιο τρόπο το κράτος και τον καπιταλισμό: Αναλαμβάνοντας τα κατάλληλα πόστα. Δεν νομίζουμε ότι μπορούν να πετύχουν κάτι περισσότερο από όσα πέτυχε ένας Τσουκάτος, ένας Μαντέλης ή ένας Άκης. Όλοι γνωρίζουμε ότι το πράσινο χρώμα, εκτός από χρώμα του δολαρίου, είναι και το χρώμα του ΠΑΣΟΚ. Αλλά, το χρήμα και ο κυνισμός δεν έχουν χρώμα...
Τα επιχειρηματικά υπερμονοπώλια έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους σε όλο το σώμα της κοινωνίας. Μέσα ενημέρωσης και αθλητικά σωματεία έχουν μετατραπεί σε τμήματα ενός υπερκράτους που συμπλέκεται με το κοινοβούλιο, τη δικαιοσύνη και τις κυβερνήσεις και που ποδηγετεί, όχι χωρίς συγκρούσεις, κάθε έναν από αυτούς τους τομείς. Οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί και τα κανάλια, μαζί με τη βιομηχανία του τζόγου, των ναρκωτικών και της πορνείας, συνοδεύονται από τους μικρούς ιδιωτικούς στρατούς των ΠΑΕ και ΚΑΕ, οι οποίοι λύνουν με τη βία τις διαφορές μεταξύ των βαρόνων που δεν μπορούν να λυθούν με τα δικαστήρια. Από τις τάξεις τους στρατολογούνται κάθε είδους μπράβοι, για να χρησιμοποιηθούν, την κατάλληλη στιγμή και μαζί με τους κρατικούς παραμηχανισμούς, σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος και της ανυπότακτης Αριστεράς. Δεν πρέπει να είναι άσχετη με όλα αυτά η δολοφονία των τριών εργαζόμενων στη Μαρφίν.
Έναν τέτοιο κόσμο αναλαμβάνει να «εξυγιάνει» ο Ν. Κωνσταντόπουλος.
