Ανάποδα με τους «πάνω», «στα ίσα» με τους «κάτω» στη Νέα Σμύρνη

Η Μια Πόλη Ανάποδα – Αριστερή Παρέμβαση στους δρόμους της Νέας Σμύρνης είναι μια συλλογικότητα, ένα δυναμικό αντικαπιταλιστικό σχήμα πόλης, νέων, ανέργων και εργαζόμενων, που δραστηριοποιούνται στην περιοχή τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Έχει αναπτύξει πολύμορφη δράση για ζητήματα τοπικού και γενικότερου πολιτικού χαρακτήρα, που αφορούν τους εργαζόμενους και τους κατοίκους του δήμου, αλλά και σε μέτωπα υπερτοπικού χαρακτήρα, που αφορούν στους κατοίκους όλου του λεκανοπεδίου (αυτοκινητόδρομοι, Ελληνικό, συγκοινωνίες κ.λπ.).

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ

Η δημοτική αρχή των Κουτελάκη - Τζουλάκη, με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τα τελευταία 12 χρόνια προχώρησε σε σειρά αντιλαϊκών μέτρων. Εφάρμοσε απαράδεκτες ελαστικές εργασιακές σχέσεις στο δήμο, απόλυσε συμβασιούχους, επέβαλε τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, ενώ δεν δίστασε να απολύσει εργαζομένων σε αυτούς. Παράλληλα ολοκλήρωσε, επιμελώς, το «έγκλημα» μετατροπής της πόλης μας, από ένα ανοιχτό προάστιο χαμηλής δόμησης, σε μια από τις πιο πυκνοδομημένες περιοχές του λεκανοπεδίου.

Η δράση της Παρέμβασης βρέθηκε απέναντι στα πεπραγμένα της δημοτικής αρχής. Στα δώδεκα χρόνια παρουσίας της ήρθε σε σύγκρουση με τα οικονομικά συμφέροντα της περιοχής, ενώ συμπορεύτηκε με τους κατοίκους της πόλης μας. Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης, ώστε να ανακοπεί η αχαλίνωτη εμπορευματοποίηση της Νέας Σμύρνης και να υπάρξει περισσότερος χώρος για να παίζουν τα παιδιά στις γειτονιές. Πρωτοστάτησε στο ξήλωμα των παράνομων κατασκευών των καφετεριών στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, που έχει μετατραπεί σε... δάσος τραπεζοκαθισμάτων. Εναντιώθηκε στην εγκατάσταση κεραιών κινητής τηλεφωνίας, που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στις γειτονιές, ενώ άνοιξε ουσιαστικά το διάλογο με τον ερασιτέχνη Πανιώνιο για τα προβλήματα που αφορούν το νέο γήπεδο - εμπορικό κέντρο που σχεδιάζεται από ιδιώτες στην καρδιά της πόλης.

Κορυφαία στιγμή της παρουσίας της Παρέμβασης στην πόλη ήταν η συμμετοχή της στην κατάληψη του Γαλαξία (δημοτικός χώρος στο κέντρο της πλατείας της Νέας Σμύρνης), που ξεκίνησε με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, τον Δεκέμβρη του 2008. Η 11μηνη κατάληψη του Γαλαξία (έληξε το Νοέμβρη του 2009), σηματοδότησε μια τομή στην πόλη μας. Απέτρεψε στην πράξη την παραχώρηση του Γαλαξία σε ιδιωτικά συμφέροντα, ανέδειξε το ζήτημα των ελεύθερων δημόσιων χώρων που βρίσκονται υπό διωγμό από τη δημοτική αρχή, αποτέλεσε βήμα ενεργοποίησης των κατοίκων. Χιλιάδες συμμετείχαν στις πολιτικές και πολιτιστικές του δραστηριότητες. Εκδηλώσεις για την Παλαιστίνη και την Κ. Κούνεβα έκαναν το χώρο ζωντανό κέντρο πολιτικού διαλόγου. Η συζήτηση για την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου έδωσε απαντήσεις στην εποχή που η θρησκεία προσπαθεί να πάρει την εκδίκησή της. Το αφιέρωμα στο πολιτικό τραγούδι γέμισε με όμορφα τραγούδια τα χείλη των κατοίκων της πόλης. Παράλληλα τα βράδια στο χώρο γίνονταν προβολές ταινιών. Για καιρό μεγάλο κομμάτι των κατοίκων της πόλης φώναξε «είμαστε εδώ!», στην καρδιά μιας από τις πιο εμπορευματοποιημένες πλατείες του Λεκανοπεδίου.

Για να επιτευχθούν όμως λύσεις προς όφελος των εργαζομένων και των νέων απαιτούνται ρήξεις με τη λογική του καπιταλιστικού κέρδους, την «ανταγωνιστικότητα», τη δικτατορία της αγοράς. Για αυτό το λόγο η Μια Πόλη Ανάποδα κάλεσε τους εργαζόμενους, τους ανέργους και τους νέους σε όλες τις κινητοποιήσεις ενάντια στο μνημόνιο και τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της ΕΕ. Σε κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις και πορείες σε όλες τις γειτονιές της πόλης. Η Παρέμβαση οργάνωσε συζητήσεις για την κρίση, ενώ την Πρωτομαγιά μαζί με ομάδα νέων, ανέργων και φοιτητών – μέλη της ανέβηκαν στην εξέδρα, στο διάλειμμα της συναυλίας του Λ. Μαχαιρίτσα, στην κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης, φωνάζοντας συνθήματα και καταγγέλλοντας τα μέτρα της κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ. Η εκδήλωση που οργανώθηκε στο Άλσος, μετά την επίθεση που δέχτηκε το εγχείρημα Ένα καράβι για τη Γάζα, μας γέμισε με την πλούσια εμπειρία των συμμετεχόντων στο ταξίδι.

Η συμμετοχή της Παρέμβασης στις εκλογές του Νοεμβρίου αποτελεί ένα ακόμα σταθμό στο διαρκή αγώνα για τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας, για το κοινωνικά αναγκαίο.