Απαγόρευση των απολύσεων, μείωση του χρόνου εργασίας, πάλη ενάντια σε κάθε απόλυση
«Όσο υπάρχει ύφεση στην οικονομία η ανεργία θα αυξάνει», δήλωσε κυνικά η υπουργός ...Ανεργίας Λ. Κατσέλη, δίνοντας και το στίγμα των κυβερνητικών προθέσεων για τη δήθεν αντιμετώπιση του κοινωνικού κόλαφου που τροφοδοτείται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου από την υλοποίηση της αντεργατικού πραξικοπήματος της κυβέρνησης. Πλέον η ανεργία έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις ακόμα και για την «μαγειρεμένη» επίσημη στατιστική. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, στο δεύτερο τρίμηνο του 2010, η ανεργία άγγιξε το 11,8% και τους 600.000 όταν πριν από έναν ακριβώς χρόνο ήταν 8,9%, δηλαδή αυξήθηκε κατά 34% μόλις σε ένα χρόνο! Μάλιστα η ΕΛΣΤΑΤ σημειώνει ότι «149.000 άτομα, τα οποία ένα χρόνο πριν ήταν απασχολούμενα, σήμερα είναι άνεργα, άλλα 80.000 άτομα που ήταν απασχολούμενα, είναι πλέον οικονομικά μη ενεργά, και επιπλέον, 90.000 άτομα, που πριν ένα έτος ανήκαν στον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό, εισήλθαν στην αγορά εργασίας αναζητώντας απασχόληση, αλλά είναι άνεργοι». Αυτό μας δείχνει ότι μέσα σε ένα χρόνο 310.000 (!) άτομα απώλεσαν την εργασία τους!
Η ΓΣΕΕ κάνει την εκτίμηση ότι ο πραγματικός αριθμός των ανέργων ανέρχεται σε 1 εκατ. άτομα, ενώ ακόμα και η ίδια η κυβέρνηση εκτίμησε ότι η ανεργία το 2011 θα ανέλθει σε 14,5% ή 728.000 άτομα και το 2012 σε 15% ή 753.000, ομολογώντας ότι η αντεργατική λαίλαπα που υλοποιεί κατ’ επιταγή του εγχώριου κεφαλαίου και των ΕΕ-ΔΝΤ θα προσφέρει στο βωμό της ζητούμενης ανάπτυξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας άφθονο εργατικό «αίμα» και 170.000 επιπλέον ανέργους από τους σημερινούς, την επόμενη διετία...
Μερικοί από τους κλάδους που η πλήρης εργασία υφίσταται ένα πραγματικό πογκρόμ είναι η μεταποίηση που τον τελευταίο χρόνο απώλεσε 35.000 θέσεις εργασίας, οι κατασκευές 33.000, το εμπόριο 27.000 και οι μεταφορές 15.000. Μεγάλα θύματα είναι οι γυναίκες με 15,3%, ενώ ένας στους πέντε (22,8%) νέους ηλικίας 15-29 ετών, είναι άνεργος. Πρωταθλήτριες περιοχές στην ανεργία είναι η Δυτική Μακεδονία με 14,6% και η Ανατολική Μακεδονία-Θράκη με 13,9%, ενώ σε πολλές πόλεις της Βόρειας Ελλάδας αγγίζει ακόμα και το 50%, με 3 στις 10 επιχειρήσεις να δηλώνουν ότι θα προβούν άμεσα σε απολύσεις. Το ποσοστό των «νέων ανέργων», δηλαδή όσων εισέρχονται για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας αναζητώντας απασχόληση, ανέρχεται στο 23,8% του συνόλου ενώ χαρακτηριστικό της σημερινής δομικής ανεργίας είναι ότι οι μακροχρόνια άνεργοι (αυτοί που αναζητούν από 12 μήνες και άνω εργασία, ανεξάρτητα αν είναι «νέοι» ή «παλαιοί» άνεργοι), αποτελούν αντίστοιχα το 47,7%. Η ανεργία πλήττει πρωτίστως τους αλλοδαπούς εργάτες, με ποσοστό ανεργίας μεγαλύτερο από των Ελλήνων (14,3% έναντι 11,4%).
Στις λίστες των ανέργων έχουν προστεθεί εργαζόμενοι από πολλές και μεγάλες επιχειρήσεις. Ο ΔΟΛ έβαλε λουκέτο στα Ελληνικά Γράμματα πετώντας στο δρόμο 100 εργαζόμενους, ενώ στα ΜΜΕ του ομίλου έχουν ήδη απολυθεί περίπου 100 υπάλληλοι και σχεδιάζεται η απόλυση άλλων τόσων, για να ακολουθήσουν βέβαια απολύσεις και άλλων ειδικοτήτων (τεχνικοί, συντάκτες κ.α.). Ανάλογα πράττουν κι άλλοι μεγαλοεκδότες (Πήγασος, Τεγόπουλος κ.α.). Οι 3600 εργαζόμενων στα σούπερ μάρκετ Ατλάντικ έχουν άδηλο μέλλον καθώς η εταιρεία έχει υπαχθεί στο άρθρο 99 περί πτώχευσης, όπως και άλλες 1000 (!) επιχειρήσεις άνω των 20 εργαζομένων. Εν αναμονή της απόλυσης είναι και οι 330 εργάτες της μεγαλύτερη βιομηχανία παραγωγής καλωδίων Φούλγκορ. Στον ΟΣΕ μετά την ιδιωτικοποίηση θα σημάνει η απόλυση ή απομάκρυνση 2300 εργαζομένων, ενώ στη στρατιά ανέργων θα προστεθούν και χιλιάδες συμβασιούχοι σε δήμους, ΔΕΚΟ και δημόσιο τομέα.
Η επίθεση στο δικαίωμα στην εργασία που προωθεί ο καπιταλισμός στην εποχή της κρίσης οδηγεί αναπόφευκτα σε ραγδαία πτώση της αξίας της εργατικής δύναμης και σε υποβάθμιση της ζωής των εργαζομένων και της σύγχρονης εργατικής οικογένειας, καθώς σε κάθε σπίτι που έχει υποστεί ανελέητη μείωση εισοδήματος από το πετσόκομμα των μισθών και την άγρια φορολόγηση, θα προστίθεται κι ένας τουλάχιστον άνεργος. Και βέβαια, ο μόνος που συνήθως χάνει σε κάθε λουκέτο είναι ο εργαζόμενος κι όχι ο εργοδότης που κατά κόρον διατηρεί ή και αυξάνει την προσωπική του περιουσία, όπως άλλωστε δείχνει και η διαρκής γιγάντωση της ψαλίδας ανάμεσα σε φτωχούς και πλούσιους ακόμα και στην εποχή της κρίσης.
Η μαζική εξάπλωση της ανεργίας αξιοποιείται από το κεφάλαιο αφενός σαν «μπαμπούλας» των εργαζόμενων προκειμένου να μη βρεθούν εκείνοι στη θέση των ανέργων, αφετέρου ως μοχλός περαιτέρω ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και επιβολής με πιο γενικευμένους όρους της μερικής και προσωρινής απασχόλησης, του δελτίου παροχής, της ανασφάλιστης εργασίας, αλλά και της εντατικοποίησης αφού πλέον το δόγμα της εργοδοσίας είναι «περισσότερη δουλειά από πιο λίγους»!
Το κεφάλαιο βρίσκει ευκαιρίες ακόμα και μέσα στα αποκαΐδια της κρίσης προκειμένου να ωφεληθεί. Αφενός, επιχειρεί να επηρεάσει ιδεολογικά τον κόσμο της εργασίας και να επιτείνει τη διάσπαση και τον κατακερματισμό στο εργατικό στρατόπεδο. Π.χ. σε πολλούς χώρους εργασίας προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι είναι …υπεράριθμοι κι ότι οι απολύσεις είναι κάτι σαν οξυγόνο για να ανασάνει η επιχείρηση. Αφετέρου, επιδιώκει να αποσπάσει νέες επιδοτήσεις και κέρδη βάζοντας χέρι στα κρατικά ταμεία μέσω ΟΑΕΔ, ΙΚΑ κ.α. και βαφτίζοντας ενεργητική πολιτική κατά τη ανεργίας την επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών και της μισθοδοσίας. Π.χ. το Σεπτέμβριο προώθησε πρόγραμμα διατήρησης 10.000 θέσεων εργασίας με επιχορήγηση μέρους εργοδοτικών εισφορών σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας, στο οποίο χρίζονταν δικαιούχοι ακόμα και επιχειρήσεις που είχαν απολύσει εργαζόμενους το πρώτο τετράμηνο 2010!! Τον Αύγουστο, προκηρύχθηκε πρόγραμμα επιχορήγησης επιχειρήσεων, όπου συμπεριλαμβάνονταν ακόμα κι επιχειρήσεις που χρωστούσαν εισφορές στο ΙΚΑ. Ενώ σύντομα ξεκινά «τοπικό πρόγραμμα» στην Καστοριά όπου για 300 θέσεις εργασίας θα υπάρξει διετής επιχορήγηση του 100% των μηνιαίων ασφαλιστικών εισφορών (εργοδοτών και εργαζομένων), για όλους τους κλάδους ασφάλισης του ΙΚΑ!
Το μέτωπο της ανεργίας είναι «το υπ’ αριθμόν ένα κοινωνικό πρόβλημα της εποχής μας, ειδικά για τη νέα γενιά και ειδικά στην εποχή του μνημονίου, όπως εύστοχα τόνισε και ο Α. Χάγιος, επικεφαλής της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής-Ανταρσία σε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ, στην περιφέρεια Αττικής, προσθέτοντας ότι «κοινωνική και οικονομική χούντα, με την αντεργατική πολιτική διαρκείας και το Μνημόνιο, πυροβολεί την εργασία και εκτινάσσει την ανεργία». Η ανεργία αναμφισβήτητα θα είναι από τα πιο κρίσιμα στην εξέλιξη της αντιπαράθεσης του εργατικού κινήματος με την αντεργατική επίθεση. Θα σφραγίσει τη στάση των εργαζόμενων απέναντι στα καθεστωτικά κόμματα, απέναντι στο σύνολο της κυρίαρχης πολιτικής. Όμως και η γραμμή που θα προβάλει η αντικαπιταλιστική Αριστερά θα πρέπει να εμπνεύσει και να πείσει εάν θέλει να συμβάλλει σε μαζικούς, μαχητικούς και νικηφόρους αγώνες.
Ο αγώνας κατά της ανεργίας δεν μπορεί να δοθεί μόνο ή κυρίως με όρους άμεσων αιτημάτων. Απαιτεί συνολικό πανεργατικό μέτωπο εργαζόμενων, ανέργων, μόνιμων και «ελαστικών», Ελλήνων και μεταναστών εργατών κατά της πολιτικής της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του κεφαλαίου, και βαθύτερες ταξικές τοποθετήσεις για τις αιτίες τους, για το τι παράγεται και πόσο είναι κοινωνικά χρήσιμο, για το πρόβλημα της ιδιοκτησίας, για το χαρακτήρα της παραγωγής και της ανάπτυξης, για το ρόλο των εργαζομένων στην παραγωγή, για το εργοδοτικό διευθυντικό δικαίωμα, αλλά και για την επιδότηση του κεφαλαίου κι όχι των ανέργων ή απολυμένων.
Σε αυτό το πλαίσιο προάσπισης των εργατικών συμφερόντων εντάσσονται αιτήματα όπως η απαγόρευση των απολύσεων, η ριζική μείωση του χρόνου εργασίας -χωρίς μείωση μισθών- σε 35ωρο με προοπτική το 30ωρο, ώστε να δουλεύουν όλοι και από λιγότερες ώρες, η μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, οι μαζικές προσλήψεις ανέργων σε κανονικές θέσεις απασχόλησης (σε υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια κ.λπ.), η σύνταξη στα 58 ή στα 30 χρόνια δουλειάς. Αλλά και αιτήματα που πλήττουν την αστική στρατηγική δημιουργίας φθηνού, ευέλικτου κι υποταγμένου εργατικού δυναμικού, όπως η κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας, υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων και η κατάκτηση ριζικών αυξήσεων στους μισθούς. Όπως και αιτήματα άμεσης υπεράσπισης των ανέργων, όπως το επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους, χωρίς προϋποθέσεις, για όλο το διάστημα της ανεργίας, ίσο με τον κατώτερο μισθό, πλήρης ιατροφαρμακευτική και ασφαλιστική κάλυψη των ανέργων, δημιουργία Ταμείου Ανεργίας που θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά και μόνο από την άμεση φορολόγηση των καπιταλιστικών κερδών κ.α. Και βέβαια, καμία επιδότηση του κεφαλαίου, πολύ περισσότερο δε εκείνων των τμημάτων που έχουν λάβει οποιαδήποτε μορφής ενίσχυση από το κράτος (μέσω ΟΑΕΔ, αναπτυξιακών νόμων κ.α.).
0 Τοποθετησεις:
Δημοσίευση σχολίου