Ο ψεύτης, ο εμπρηστής και η αλήθεια

Γ. Παπανδρέου και A. Σαμαράς παίζουν ένα βιντεογκέιμ πολιτικής

Ο Τύπος, τα τηλεοπτικά κανάλια και η αξιωματική αντιπολίτευση, αυτή την εβδομάδα, έμειναν στο πραγματικά απολαυστικό «κάρφωμα» του Γ. Παπανδρέου από τον ομοϊδεάτη του σοσιαλδημοκράτη, Πέερ Στάινμπρουκ


ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ

. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, στο υπό έκδοση βιβλίο του, αποκαλύπτει ότι, σε συνάντησή τους τον Ιανουάριο του 2009, του είπε όλη την αλήθεια για το πραγματικό έλλειμμα της χώρας και ο τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης, «ζήτησε συμβουλές για τη μείωσή του». Ο Γ. Παπανδρέου, αφού τον άκουσε, του  είπε ότι «δεν είναι πλέον σίγουρος αν πραγματικά θέλει να κερδίσει τις εκλογές».

Από εκεί και πέρα, εξελίχθηκε μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μια αντιπαράθεση σε στιλ πλειστέισιον, ένας επικοινωνιακός πόλεμος αντιδιαφήμισης, με βίντεο, όπου από τη ΝΔ παρουσιάζονταν τα ψέματα του Γ. Παπανδρέου και αντιστρόφως, από το ΠΑΣΟΚ, του Καραμανλή. Ο δε πρωθυπουργός χαρακτήρισε τον A. Σαμαρά «εμπρηστή» του χρέους, ως πρώην μέλους της κυβέρνησης K. Καραμανλή, που κάνει τον πυροσβέστη, για να εισπράξει τα θυελλώδη χειροκροτήματα των βουλευτών του και τα εύσημα από τα πράσινα παπαγαλάκια.

Τα δυο κόμματα της αστικής μας τάξης, μαζί με το ΛΑΟΣ, επιδίδονται σε ένα ριάλιτι σόου, σε ένα βιντεογκέιμ, που το ονομάζουν «πολιτική». Μέσα σε αυτό το παιγνίδι, ο Γ. Παπανδρέου τη μια στέλνει στην Εξεταστική τον K. Σημίτη, την άλλη τον αποσύρει με ύμνους στη «διακυβέρνηση που μας έβαλε στην ΟΝΕ». Ο A. Σαμαράς, τη μια στέλνει τον Γ. Βουλγαράκη εκτός ψηφοδελτίων, την άλλη δεν βλέπει ευθύνες. Η «επικοινωνιακή» νεαρά, κυρία B. Τζότζολα της ΝΔ, δεν έχει πρόβλημα να δηλώσει ότι ο Καραμανλής «ανήκει στο παρελθόν», ενώ ο αρχηγός τον ασπάζεται στη ΔΕΘ.

Όμως, όλα αυτά λίγη σημασία έχουν. Η ουσία είναι η αλήθεια της πράξης και των μέτρων, όσον αφορά στον πρωθυπουργό και η στάση του Σαμαρά και της ΝΔ απέναντί τους, ως αντιπολίτευση.

Αλήθεια είναι ότι οι απολύσεις και η ανεργία θερίζουν στη νεολαία και την εργατική και λαϊκή οικογένεια. Αλήθεια είναι ότι εν μέσω κρίσης, οι μεγάλες εταιρείες και οι τράπεζες, σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, παρουσίασαν και πάλι κέρδη. Μειωμένα μεν, κέρδη δε. Αλήθεια είναι ότι φορολογούνται λιγότερο, παρά τις έκτακτες εισφορές, για τις οποίες διαμαρτύρεται ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος. Αλήθεια είναι ότι το ένα δισ. ευρώ που κλήθηκαν να δώσουν οι μεγάλες επιχειρήσεις για το 2010, υπερκαλύπτεται και με το παραπάνω από τις μεγάλες αυξήσεις σε όλα τα προϊόντα: Όπως ανακοίνωσε η Στατιστική Υπηρεσία (της τρόικας), ο πληθωρισμός «έτρεξε» τον Σεπτέμβριο με 5,6%!

Αλήθεια είναι ότι ο Γ. Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ, της ΠΑΣΚΕ και του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, υπέγραψε «ένα κόμμα κάτι» αυξήσεις, ώστε η εργατική τάξη να επιδοτήσει τους αναξιοπαθούντες βιομήχανους με 4% από το μισθό της, χώρια οι περικοπές για να εξυπηρετηθεί το χρέος που κατέχουν ελληνικές και ξένες τράπεζεςŸ

Αλήθεια είναι ότι η ΔΑΚΕ υπέγραψε μια χαρά τη σύμβαση της ΓΣΕΕ με το ΣΕΒ, δεν προτείνει καμία νέα απεργία, ενώ ο πρόεδρος του κόμματος απαίτησε από τους φορτηγατζήδες να σταματήσουν τα μπλόκα τους. Διαμαρτύρονται για τη φορομπηξία, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν κουνούν ούτε το δαχτυλάκι τους για την κοινωνική κινητοποίηση. Αλήθεια είναι ότι ο ΟΣΕ θα πουληθεί, τα 10,7 δισ. ευρώ των χρεών του θα τα φορτωθεί ο κατά τα άλλα ελλειμματικός προϋπολογισμός, για να τον αγοράσει «καθαρό» ο Κινέζος, ενώ οι επιβάτες θα συμβάλουν με ακριβά εισιτήρια, ακόμη και οι φοιτητές, οι ΑMΕΑ και οι φαντάροι, που θα πληρώνουν ολόκληρο εισιτήριο! Και η αλήθεια είναι πως ο πρόεδρος της ΝΔ είναι ένας ταλιμπάν των ιδιωτικοποιήσεων, με βάση το πρόγραμμα που θα μας βγάλει σε ένα χρόνο από την κρίσηŸ.

Και η πιο μεγάλη αλήθεια είναι ότι μετά τις 15 Νοέμβρη, μετά το δεύτερο γύρο των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, προετοιμάζεται ένα νέος οδοστρωτήρας μέτρων. Το πρόσχημα έχει εμφανιστεί: δεν είναι άλλο από το αναθεωρημένο χρέος για το 2009, που η Γιούροστατ το έφτασε στο 15%! Ο Γ. Παπανδρέου, στην ομιλία του προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα, καθησύχασε τους ακροατές του. «Δεν υπάρχουν νέα μέτρα», δήλωσε. Όμως, καλύτερα να ακούσουμε το διευθυντή, του ΔΝΤ. «Θα δούμε»,  δήλωσε υπομειδιώντας, ο Στρος Καν.

Εξάλλου, τι είναι το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι καταμετρημένοι και επίσημα πλέον, ούτε κατά διάνοια δεν είναιŸ υπέρογκοι (με 16% περίπου στο σύνολο της απασχόλησης –μαζί με τους συμβασιούχους– είναι κάτω ακόμη και από τη Γερμανία της Μέρκελ). Τι είναι οι επιχειρησιακές συμβάσεις κάτω και από τις κλαδικές ή την εθνική; Τι είναι τα λουκέτα και οι συγχωνεύσεις, οι φτηνές μαζικές απολύσεις που έρχονται;

Αλλά και πάλι, όλα αυτά δεν φτάνουν. Διότι, η εξυπηρέτηση του χρέους και η κλονισμένη κερδοφορία απαιτούν τεράστια καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα από όλα της εργατικής δύναμης, με ταυτόχρονη αφαίμαξη και μεταφορά πλούτου στα θησαυροφυλάκια τραπεζών και επιχειρήσεων. Από αυτή τη σκοπιά, πρέπει να αναμένονται συγκλονιστικά γεγονότα.

Οι εκλογές του Νοεμβρίου θα παίξουν δυσανάλογα μεγάλο ρόλο για περιφερειακές. Δεν θα στείλουν απλώς ένα μήνυμα υπέρ ή κατά των μέτρων. Θα δώσουν αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση σε ένα από τα δυο στρατόπεδα: είτε στο μαύρο «μνημονιακό συνασπισμό» είτε στο λαϊκό κίνημα. Ειδικά, το αποτέλεσμα των ψηφοδελτίων που στηρίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι άλλες δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς θα παίξει ένα ρόλο δυσανάλογα μεγάλο για την προοπτική του λαϊκού κινήματος. Και από την τελική ευθεία, στην οποία έχουμε μπει, θα κριθούν πολλά.